Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.408.2018.1.HD
z 14 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2018 r. (data wpływu 22 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zachowania terminu do złożenia wspólnie z małżonkiem zeznania podatkowego za 2017 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zachowania terminu do złożenia wspólnie z małżonkiem zeznania podatkowego za 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dniu 30 kwietnia 2018 r. Wnioskodawczyni wspólnie z małżonkiem sporządziła zeznanie podatkowe za 2017 r. Zostało ono przygotowane i przesłane poprzez system e-Deklaracje w terminie nakazanym w art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym samym dniu został zapłacony podatek wynikający ze sporządzonego zeznania.

W dniu 25 września br. naczelnik właściwego urzędu skarbowego poinformował Wnioskodawczynię i jej małżonka, iż dokonuje czynności sprawdzających w zakresie terminowości składania zeznania podatkowego PIT-37 za 2017 r. i wezwał ich do złożenia zeznania podatkowego w terminie 7 dni. Wnioskodawczyni była niezmiernie zaskoczona informacją, iż nie zostało złożone zeznanie podatkowe za 2017 r.

Po tym fakcie Wnioskodawczyni otworzyła ponownie zeznanie w systemie e-Deklaracje i po zweryfikowaniu pojawił się komunikat: status 414 – weryfikacja negatywna – błąd w danych autoryzujących.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni jest nadal uprawniona do łącznego z małżonkiem rozliczenia za 2017 r. biorąc pod uwagę fakt wypełnienia zeznania w systemie e-Deklaracje oraz zapłacenia podatku w obowiązującym terminie w sytuacji, gdy poprzez błąd w danych autoryzujących zeznanie nie zostało uznane za doręczone?

Zdaniem Wnioskodawczyni, rodzina nie powinna ponosić negatywnych konsekwencji tego, że system e-Deklaracje nie zweryfikował wspólnych przychodów małżonków z roku poprzedniego przy wysyłaniu zeznania w formie elektronicznej. Według Wnioskodawczyni to jedynie brak formalny w zeznaniu podlegający uzupełnieniu w trybie art. 272 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa i nie można go utożsamiać z niezłożeniem zeznania w ogóle.

Prawo do wspólnego rozliczania z małżonkiem – bez względu na termin złożenia zeznania – będzie w nowej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż ustawodawca dostrzega, że powinno ono być prawem, a nie jedynie przywilejem. W przypadku gdyby to zeznanie zostało złożone tradycyjnie – zostałoby przyjęte a braki/błędy mogłyby być uzupełnione w trybie korekty.

Według Wnioskodawczyni, działanie jej i jej małżonka nie wykazywało znamion chęci unikania płacenia należnego podatku. W istocie podatek został zapłacony w obowiązującym terminie. Niemniej jednak wybór elektronicznego przesłania zeznania spowodował, że zeznanie nie dotarło do właściwego urzędu skarbowego, a jedynie zostało zarejestrowane w systemie e-Deklaracje. Nie oznacza to jednak, że zeznanie nie zostało złożone. Podobnie – jak potwierdzenie nadania listu za pośrednictwem Poczty jest potwierdzeniem złożenia zeznania, a ewentualne braki formalne są uzupełniane w okresie późniejszym.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni uważa, że zachowuje prawo do wspólnego rozliczenia podatkowego z małżonkiem za 2017 r. Według Wnioskodawczyni została naruszona zasada ochrony praw nabytych, ponieważ w poprzednich latach Wnioskodawczyni i jej małżonek korzystali z możliwości wspólnego rozliczania się, a przede wszystkim została naruszona zasada zaufania do państwa polegająca na wprowadzeniu systemu komputerowego, który nie działał prawidłowo i nie odwzorowuje scenariuszy z tradycyjnego składania deklaracji, a jednocześnie jest promowanym kanałem składania zeznania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Z kolei w myśl art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku (art. 6 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 6 ust. 2a ww. ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Stosownie do art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma również zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 (art. 6 ust. 10 ww. ustawy).

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Zgodnie z art. 3a § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, deklaracje mogą być składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Natomiast ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci (art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 12 § 6 Ordynacji podatkowej termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:

1. wysłane w formie dokumentu elektronicznego do organu podatkowego, a nadawca otrzymał urzędowe poświadczenie odbioru;
2. nadane w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2016 r. poz. 1113, 1250, 1823 i 1948) lub w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub otrzymane przez polską placówkę pocztową operatora wyznaczonego po nadaniu w państwie spoza Unii Europejskiej albo złożone w polskim urzędzie konsularnym.

Organ podatkowy, elektroniczna skrzynka podawcza systemu teleinformatycznego administracji skarbowej lub portal podatkowy potwierdzają, w formie dokumentu elektronicznego, złożenie deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej – o czym stanowi art. 3a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Ponadto treść art. 3b § 1 ww. ustawy stanowi, że deklaracja składana za pomocą środków komunikacji elektronicznej powinna zawierać:

1. dane w ustalonym formacie elektronicznym, zawarte we wzorze deklaracji określonym w odrębnych przepisach;
2. jeden podpis elektroniczny.

Na mocy art. 3b § 2 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:

1. (uchylony);
2. sposób przesyłania deklaracji i podań za pomocą środków komunikacji elektronicznej;
3. rodzaje podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone poszczególne typy deklaracji lub podań.

Zgodnie z art. 3b § 3 ww. ustawy wydając rozporządzenie, o którym mowa w § 2, minister właściwy do spraw finansów publicznych powinien uwzględnić:

1. potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności i niezaprzeczalności danych zawartych w deklaracjach i podaniach oraz potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem;
2. limity wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku wynikających z deklaracji i rodzaj podatku, którego dotyczy deklaracja, a także wymagania dla poszczególnych rodzajów podpisu elektronicznego, w szczególności dotyczące weryfikacji podpisu i kwalifikowanych elektronicznych znaczników czasu.

Szczegółowe przepisy określające sposób przesyłania deklaracji i podań za pomocą środków komunikacji elektronicznej, rodzaje podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone poszczególne typy deklaracji lub podań zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia z dnia 19 września 2017 r. w sprawie sposobu przesyłania deklaracji i podań oraz rodzajów podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone (Dz. U. z 2017 r, poz. 1802 z późn. zm.).

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia deklaracje i podania mogą być przesyłane:

1. za pomocą oprogramowania interfejsowego dostępnego na stronie, której adres jest podany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw finansów publicznych prowadzonej przez urząd obsługujący tego ministra, albo
2. przez portal podatkowy, albo
3. przez Platformę Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych.

Struktura logiczna urzędowego poświadczenia odbioru deklaracji lub podania jest udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw finansów publicznych prowadzonej przez urząd obsługujący tego ministra (§ 3 rozporządzenia). Natomiast deklaracje i podania mogą być opatrywane innym podpisem elektronicznym zapewniającym autentyczność deklaracji i podań (§ 4 pkt 5 rozporządzenia).

Na mocy § 11 pkt 16 lit. a i c tego rozporządzenia podpisem elektronicznym, o którym mowa w § 4 pkt 5, mogą być opatrywane, odpowiednio, przez podatnika będącego osobą fizyczną, płatnika będącego osobą fizyczną lub podmiot będący osobą fizyczną zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36 i PIT-37).

Stosownie do § 13 ust. 1 rozporządzenia deklaracje i podania, o których mowa w § 6, § 8 i § 11, przesyła się, stosując:

1. reguły kontroli poprawności danych deklaracji i podań,
2. opis sposobu weryfikacji poprawności urzędowego poświadczenia odbioru i integralności deklaracji i podań,
3. specyfikację oprogramowania interfejsowego służącego do złożenia deklaracji i podań

• dostępne na stronie, której adres jest podany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw finansów publicznych prowadzonej przez urząd obsługujący tego ministra.

Natomiast dowód złożenia deklaracji i podań stanowi urzędowe poświadczenie odbioru tworzone i udostępnione nadawcy przez system teleinformatyczny organu administracji skarbowej po uprzednim przeprowadzeniu prawidłowej weryfikacji struktury logicznej, poprawności danych, autentyczności oraz umocowania do podpisywania tych dokumentów (§ 13 ust. 2 rozporządzenia).

Z wniosku wynika, że na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dniu 30 kwietnia 2018 r. Wnioskodawczyni wspólnie z małżonkiem sporządziła zeznanie podatkowe za 2017 r. Zostało ono przygotowane i przesłane poprzez system e-Deklaracje w terminie nakazanym w art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym samym dniu został zapłacony podatek wynikający ze sporządzonego zeznania. W dniu 25 września br. naczelnik właściwego urzędu skarbowego poinformował Wnioskodawczynię i jej małżonka, iż dokonuje czynności sprawdzających w zakresie terminowości składania zeznania podatkowego PIT-37 za 2017 r. i wezwał ich do złożenia zeznania podatkowego w terminie 7 dni. Wnioskodawczyni była niezmiernie zaskoczona informacją, iż nie zostało złożone zeznanie podatkowe za 2017 r. Po tym fakcie Wnioskodawczyni otworzyła ponownie zeznanie w systemie e-Deklaracje i po zweryfikowaniu pojawił się komunikat: status 414 – weryfikacja negatywna – błąd w danych autoryzujących.

Mając na uwadze powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że możliwość skorzystania w 2017 r. z uprzywilejowanej formy opodatkowania dochodów małżonków została z woli ustawodawcy w sposób wyraźny uzależniona – zgodnie z powołanym powyżej art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od spełnienia ściśle określonych warunków. I tak między innymi wniosek o zastosowanie tej formy należało złożyć w określony sposób, tj. w rocznym zeznaniu podatkowym (zawierającym stosowne oświadczenie) i w określonym terminie. Termin do złożenia zeznania rocznego za 2017 r. upływa natomiast – w myśl ww. przepisu art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w dniu 30 kwietnia 2018 r. W stanie prawnym obowiązującym w 2017 r. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości złożenia tego wniosku w innym czasie. Przeciwnie, wprost uniemożliwia złożenie wniosku o preferencyjne rozliczenie po upływie terminu do złożenia zeznania.

W związku z tym, że elektroniczna skrzynka podawcza systemu teleinformatycznego administracji podatkowej ulokowana jest w systemie e-Deklaracje to należy stwierdzić, że system e-Deklaracje przyjmuje za datę złożenia jedną datę, tj. datę doręczenia dokumentu elektronicznego do systemu teleinformatycznego podmiotu publicznego. Termin do złożenia zeznania podatkowego uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało wysłane w formie dokumentu elektronicznego do organu podatkowego, a nadawca otrzymał urzędowe poświadczenie odbioru. Zatem dokumentem potwierdzającym złożenie zeznania w formie dokumentu elektronicznego jest posiadanie urzędowego poświadczenia odbioru. Natomiast samo zapłacenie podatku nie oznacza złożenia zeznania w formie elektronicznej.

Wobec powyższego nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że w przedstawionej we wniosku sytuacji ponosi negatywne konsekwencje tego, że system e-Deklaracje nie zweryfikował wspólnych przychodów małżonków z roku poprzedniego przy wysyłaniu deklaracji w formie elektronicznej. Jak bowiem wynika z wniosku miała miejsce negatywna weryfikacja dokumentu – błąd w danych autoryzujących. Wobec czego nie doszło do poprawnego przetwarzania dokumentu i możliwości pobrania urzędowego poświadczenia odbioru – co należy utożsamiać z niezłożeniem dokumentu. W takiej sytuacji nie można mówić o braku formalnym w zeznaniu, który podlega uzupełnieniu w trybie art. 272 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, którego braki/błędy można uzupełnić w trybie korekty. Wysyłane elektronicznie zeznanie podatkowe – w zależności od etapu wysyłki czy przetworzenia otrzymuje określony status. Potwierdzeniem złożenia zeznania jest urzędowe poświadczenie odbioru (UPO), które generuje się, gdy zeznanie zostało przyjęte przez system e-Deklaracje (weryfikacja dokumentu nie wykazała błędów). Błąd w danych autoryzujących (błąd 414) oznacza natomiast, że weryfikacja dokumentu jest negatywna, tj. miała miejsce niezgodność danych autoryzujących z danymi w dokumencie (np. błąd w nazwisku, pierwszym imieniu, dacie urodzenia, NIP, numerze PESEL, kwocie przychodu). Zatem w sytuacji wystąpienia tego błędu nie można mówić o prawidłowym złożeniu zeznania. Dowodem złożenia zeznania podatkowego – co zostało już pokreślone i wynika z cytowanych przepisów – stanowi urzędowe poświadczenie odbioru tworzone i udostępnione nadawcy przez system teleinformatyczny organu administracji skarbowej po uprzednim przeprowadzeniu prawidłowej weryfikacji struktury logicznej, poprawności danych, autentyczności oraz umocowania do podpisywania tych dokumentów. Tym samym korzystanie w poprzednich latach z preferencyjnego rozliczania się małżonków przy jednoczesnym braku dochowania staranności złożenia zeznania podatkowego za 2017 r. (błąd w danych autoryzujących) nie można utożsamiać z naruszeniem zasady praw nabytych czego konsekwencją jest utrata zaufania do państwa.

Prezentując własne stanowisko w sprawie Wnioskodawczyni odniosła się również do przepisów uchylających art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczący terminu do złożenia wspólnego zeznania i łącznego opodatkowania małżonków.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 2195) w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza się następujące zmiany: w art. 6 uchyla się ust. 10. Ponadto, na mocy art. 16 tej ustawy zmieniającej przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r., z wyjątkiem art. 6 i art. 6a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 7b ust. 2 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r. Oznacza to, że wyłącznie (przychody) dochody małżonków uzyskane od 1 stycznia 2018 r. podlegają tym regulacjom. Zasady te nie będą miały zastosowania do lat poprzednich.

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni nie jest uprawniona do łącznego z małżonkiem rozliczenia za 2017 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.