Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.534.2018.2.AG
z 17 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2018 r. (data wpływu 15 października 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towaru i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towaru i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony dnia 11 grudnia 2018 r. o dokument, z którego wynika prawo Skarbnika do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Miasto) jest zarejestrowane jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Miasto będąc podatnikiem VAT składa do właściwego Urzędu Skarbowego deklaracje VAT-7.

Miasto realizowało projekt o nazwie „Wyposażenie pracowni komputerowych …”.

W ramach projektu zostało zrealizowane wyposażenie sal komputerowych w następujący sprzęt:

1. Zespół Szkół Mechanicznych
   • pracownia nr 1:19 stacji roboczych z monitorem, klawiaturą i myszą, 1 projektor z ekranem projekcyjnym, 1 interaktywna tablica kopiująca, 1 ploter, 1 skaner,
   • pracownia nr 2:19 stacji roboczych z monitorem, klawiatura i myszą.
2. Centrum Kształcenia Praktycznego: 16 stacji roboczych z monitorem, klawiaturą i myszą, 1 projektor z ekranem projekcyjnym, 1 interaktywna tablica kopiująca, 1 ploter, 1 skaner.
3. Centrum Kształcenia Ustawicznego: 21 stacji roboczych z monitorem, klawiaturą i myszą, 1 projektor z ekranem projekcyjnym, 1 interaktywna tablica kopiująca, 1 ploter, 1 skaner.
4. Zespół Szkół Ogólnokształcących: 21 stacji roboczych z monitorem, klawiaturą i myszą, 1 projektor z ekranem projekcyjnym, 1 interaktywna tablica kopiująca, 1 ploter, 1 skaner.
5. Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 2: 25 stacji roboczych z monitorem, klawiaturą i myszą, 1 projektor z ekranem projekcyjnym, 1 interaktywna tablica kopiująca, 1 ploter, 1 skaner.
6. Liceum Ogólnokształcące: 25 stacji roboczych z monitorem, klawiaturą i myszą, 1 projektor z ekranem projekcyjnym, 1 interaktywna tablica kopiująca, 1 ploter, 1 skaner oraz niezbędne wyposażenie dodatkowe oraz oprogramowanie.
   
   

Właścicielem majątku powstałego w wyniku realizacji projektu, dofinansowanego ze środków Unii Europejskiej jest beneficjent – Gmina. Fizycznie zarządzanie poszczególnymi obiektami, właściwą organizację i funkcjonowanie oraz afektywne gospodarowanie powierzonym mieniem odpowiadają dyrektorzy poszczególnych placówek oświatowych. Strukturę organizacyjną, zadania i działania poszczególnych komórek organizacyjnych, stanowisk pracy oraz nadzór i kontrole wobec pracowników określają regulaminy organizacyjne nadawane przez Dyrektorów i zatwierdzane przez Prezydenta.

Zarządzającym projektem po zakończeniu realizacji projektu są poszczególne placówki oświatowe, objęte projektem – jednostki organizacyjne Gminy . Utrzymanie zmodernizowanych pracowni finansowane jest w 100% ze środków własnych Gminy poprzez zabezpieczenie odpowiednich kwot w budżecie miasta.

W ramach powstałej infrastruktury Gmina oraz poszczególne jednostki oświatowe nie zawierały umów cywilno-prawnych. Przedmiotowe wyposażenie pracowni komputerowych służy jedynie celom dydaktycznym w szkołach publicznych.

Zakupy towarów i usług nabywane w związku z realizacją projektu nie służyły sprzedaży opodatkowanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Biorąc powyższe pod uwagę, Gmina zwraca się z zapytaniem, czy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa poniesiony podatek naliczony, związany z realizacją przedmiotowego projektu, był możliwy do odzyskania przez Miasto?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie było możliwości odzyskania podatku naliczonego wynikającego z realizacji opisanego projektu.

Żeby taka możliwość zaistniała to zgodnie, art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnik prowadzący działalność gospodarczą, który jest aktywnym podatnikiem podatku VAT musi dokonywane przez siebie zakupy, służące do działalności gospodarczej, i wykorzystywać do czynności opodatkowanych.

Zakupy towarów i usług nabywane w związku z realizacją projektu nie służyły sprzedaży opodatkowanej.

Zgodnie z wytycznymi w zakresie kwalifikowania wydatków w ramach Regionalnego Programu , co do zasady realizowany projekt musi zachować trwałość przez okres 5 lat od daty zakończenia realizacji inwestycji określonej w umowie dofinansowania projektu. Nie może też zostać poddany znaczącej modyfikacji, mającej wpływ na charakter lub warunki realizacji projektu.

Infrastruktura powstała w wyniku realizacji projektu stanowi majątek Gminy .

W związku z tym Wnioskodawca, jako beneficjent dofinansowania projektu wyposażenia pracowni komputerowych ww. jednostek oświatowych nie miał możliwości odzyskania podatku naliczonego związanego z jego realizacją.

Podatek VAT został uwzględniony we wniosku aplikacyjnym projektu jako koszt kwalifikowany, czyli niemożliwy do odzyskania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Miasto realizowało projekt o nazwie „Wyposażenie pracowni komputerowych …”.

W ramach projektu zostało zrealizowane wyposażenie sal komputerowych w sprzęt. Właścicielem majątku powstałego w wyniku realizacji projektu, dofinansowanego ze środków Unii Europejskiej jest beneficjent – Gmina. Fizycznie zarządzanie poszczególnymi obiektami, właściwą organizację i funkcjonowanie oraz afektywne gospodarowanie powierzonym mieniem odpowiadają dyrektorzy poszczególnych placówek oświatowych. Zarządzającym projektem po zakończeniu realizacji projektu są poszczególne placówki oświatowe, objęte projektem – jednostki organizacyjne Gminy. Utrzymanie zmodernizowanych pracowni finansowane jest w 100% ze środków własnych Gminy poprzez zabezpieczenie odpowiednich kwot w budżecie miasta. W ramach powstałej infrastruktury Gmina oraz poszczególne jednostki oświatowe nie zawierały umów cywilno-prawnych. Przedmiotowe wyposażenie pracowni komputerowych służy jedynie celom dydaktycznym w szkołach publicznych. Zakupy towarów i usług nabywane w związku z realizacją projektu nie służyły sprzedaży opodatkowanej.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją przedmiotowego projektu o nazwie „Wyposażenie pracowni komputerowych …”.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Z całokształtu działań Wnioskodawcy związanych z nabywanymi towarami i usługami wynika, że ich nabycie nie ma związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca – „Przedmiotowe wyposażenie pracowni komputerowych służy jedynie celom dydaktycznym w szkołach publicznych, a zakupy towarów i usług nabywane w związku z realizacją projektu nie służyły sprzedaży opodatkowanej”.

Zatem, w analizowanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż towary i usługi nabywane w ramach realizowanej inwestycji nie służą czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca realizując przedmiotowe przedsięwzięcie nie działa w charakterze podatnika VAT. Tym samym, Zainteresowany nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowego zadania. W konsekwencji Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku naliczonego związanego z planowaną inwestycją, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z poniesionymi wydatkami, Gmina nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Gmina w stosunku do przedmiotowego projektu nie działa jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma możliwości odzyskania podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją projektu o nazwie „Wyposażenie pracowni komputerowych …”.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.