INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2011r. (data wpływu 29 listopada 2011r.), uzupełnionym pismami z dnia 21 lutego 2012r. (data wpływu 21 lutego 2012r.) oraz z dnia 22 lutego 2012r. (data wpływu 22 lutego 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących raty leasingowe odnośnie pojazdu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego przejętej przez nowy podmiot gospodarczy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2011r został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 21 lutego 2012r., oraz w dniu 22 lutego 2012r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących raty leasingowe odnośnie pojazdu będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego przejętej przez nowy podmiot gospodarczy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W sierpniu 2010r. została podpisana umowa leasingu operacyjnego. Przedmiotem leasingu był samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności 750 kg, dopuszczalnej masie do 3500 kg. Umowa leasingowa zgodnie z wymogami została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym do dnia 20 stycznia 2011r. Do tej pory korzystano z pełnego odliczenia podatku VAT od faktur za leasing. W listopadzie 2011r. zostało podpisane porozumienie, na mocy którego umowa leasingowa została przejęta przez nowy podmiot podatkowy.

Zapis umowy przejęcia umowy leasingowej jasno precyzuje, że Przejmujący przyjmuje wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umowy zawartej w sierpniu 2010r. i od listopada 2011r. jest pełnoprawnym Korzystającym z przedmiotu umowy leasingowej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, iż:

• jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT,
• jest podmiotem, który przejął prawa poprzedniej firmy korzystającej z leasingu operacyjnego,
• przedmiot leasingu nie uległ żadnej zmianie ani modyfikacji,
• jest to samochód ciężarowy marki Audi Q5 o dopuszczalnej ładowności 750 kg i dopuszczalnej masie do 3500 kg, posiadający homologację jako samochód ciężarowy, zarejestrowany jako samochód ciężarowy oraz
• jest zaświadczenie okręgowej stacji diagnostycznej stwierdzające spełnienie warunków ustawy VAT.
• Od czasu podpisania umowy leasingowej przez pierwotnego korzystającego nie nastąpiły żadne zmiany w przedmiocie leasingu. Zmianie uległ tylko podmiot korzystający z prawa leasingu operacyjnego.
• Samochód ten służy działalności gospodarczej w całości opodatkowanej podatkiem VAT.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, sformułowane ostatecznie pismem w dniu 21 lutego 2012r.:

Czy można w opisanej sytuacji odliczać cały naliczany na fakturach podatek VAT za raty leasingowe - leasingu operacyjnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako kontynuacja umowy leasingowej zawartej w sierpniu 2010r. mającej poświadczenie o rejestracji w Urzędzie Skarbowym nadal, pomimo zmiany Korzystającego, umowa podlega pod stan prawny z sierpnia 2010r., co w konsekwencji zezwala na pełne odliczenie podatku VAT od faktur za leasing tak jak do tej pory.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy zauważyć, iż w art. 88 tej ustawy wskazane zostały sytuacje, w przypadku wystąpienia których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Do dnia 31 grudnia 2010r., zasady odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy,

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z użytkowaniem samochodów będących przedmiotem m.in. umowy leasingu oraz kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów, zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 wyżej cyt. ustawy, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

W przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Przepisu art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej – stosowanie do art. 6 ust. 1 tejże ustawy– nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. na dzień 31 grudnia 2010 r.), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług).

W myśl ust. 2 powołanego wyżej artykułu, przepis ust. 1 ma zastosowanie:

1. w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie niniejszej ustawy, oraz
2. pod warunkiem, że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011r.
   
   

Powyższy przepis ma zastosowanie w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie cyt. ustawy, oraz pod warunkiem, że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług wykonującym czynności opodatkowane VAT. W sierpniu 2010r. została podpisana umowa leasingu operacyjnego. Przedmiotem leasingu operacyjnego był samochód ciężarowy marki Audi Q5 o dopuszczalnej ładowności 750 kg i dopuszczalnej masie do 3500 kg. Samochód został zarejestrowany jako samochód ciężarowy, posiadający homologację jako samochód ciężarowy oraz jest zaświadczenie okręgowej stacji diagnostycznej stwierdzające spełnienie warunków ustawy VAT. Umowa leasingu operacyjnego zgodnie z wymogami została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym do dnia 20 stycznia 2011r. W listopadzie 2011r. zostało podpisane porozumienie, na mocy którego umowa leasingu została przejęta przez nowy podmiot podatkowy (Wnioskodawcę). Do tej pory korzystano z pełnego odliczenia podatku VAT od faktur za leasing. Od czasu podpisania umowy leasingowej przez pierwotnego korzystającego nie nastąpiły żadne zmiany w przedmiocie leasingu. Zmianie uległ podmiot korzystający z prawa leasingu operacyjnego.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowe na przedmiotowy samochód w przypadku zawarcia umowy leasingu operacyjnego w drodze zawartego porozumienia, na mocy którego umowa leasingowa została przejęta przez nowy podmiot gospodarczy.

W zaistniałej sytuacji istotnym jest ustalenie, czy spełnione są warunki do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do umowy leasingu operacyjnego zawartej w listopadzie 2011r.

Należy zaznaczyć, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie jest związany prawem obowiązującym poprzedniego leasingobiorcę w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdyż Wnioskodawca zawarł nową umowę leasingu operacyjnego jako nowy podatnik.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz odnosząc się do przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, że w przypadku zawarcia umowy leasingu operacyjnego na przedmiotowy samochód, który spełnia warunki określone w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej oraz posiada zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym i który będzie służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych na przedmiotowy samochód.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, pomimo, iż prawidłowo wskazał, że przysługuje mu pełne prawo do odliczenia, należało uznać za nieprawidłowe, bowiem treść uzasadnienia „jako kontynuacja umowy leasingowej zawartej w sierpniu 2010r. mającej poświadczenie o rejestracji w Urzędzie Skarbowym nadal, pomimo zmiany Korzystającego, umowa podlega pod stan prawny z sierpnia 2010r., co w konsekwencji zezwala na pełne odliczenie podatku VAT od faktur za leasing tak jak do tej pory” nie można uznać za prawidłowe. Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie opiera się na stanie prawnym obowiązującym w sierpniu 2010r.

Zaznaczenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.