Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.260.2018.1.AD
z 8 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2018 r. (data wpływu 26 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości i daty biegu pięcioletniego okresu od nabycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia daty nabycia nieruchomości i daty biegu pięcioletniego okresu od nabycia nieruchomości. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 24 września 2018 r. (data wpływu 26 września 2018 r.).

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nabyła do współwłasności ustawowej małżeńskiej niżej wymienione nieruchomości, tj.:

• w 2001 r. nieruchomość gruntową położoną w miejscowości „A”,
• w 1994 r. nieruchomość gruntową położoną w miejscowości „B”,
• w 1996 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu położonego w miejscowości „C”.

Wnioskodawczyni podaje, że nieruchomość położoną w miejscowości „B” nabyła wspólnie z mężem w 1994 r. w postaci prawa użytkowania wieczystego, a jej właścicielami stali się w dniu 18 czerwca 2010 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej z gminą (przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności).

W maju 2015 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła umowę majątkową małżeńską znoszącą współwłasność ustawową i wprowadzającą ustrój rozdzielności majątkowej. Następnie zawarła umowę o częściowy podział majątku wspólnego.

Zgodnie z umową Wnioskodawczyni nabyła nieodpłatnie na wyłączną własność praw własności nieruchomości położonych w miejscowości „A” i „B” oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu położonego w miejscowości „C”.

Obie umowy (intercyza i umowa o częściowy podział majątku wspólnego) zawarte zostały w formie aktu notarialnego.

W grudniu 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży na rzecz osoby trzeciej prawo własności nieruchomości położonych w miejscowości „A” i „B” oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu położonego w miejscowości „C”.

Uzupełniając wniosek Wnioskodawczyni podaje, że sprzedaż nieruchomości i własnościowego prawa do lokalu, o którym mowa we wniosku nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawczyni sformułowała następujące pytanie.

Czy w przypadku gdy małżonkowie dokonują zniesienia majątku wspólnego i przenoszą w ślad za tym nieruchomość nieodpłatnie (bez spłat i dopłat) z majątku wspólnego do majątku odrębnego jednego z małżonków, czynność taka stanowi nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? W konsekwencji, czy pięcioletni termin, o którym mowa w tym przepisie powinien być liczony od dnia zniesienia i podziału majątku wspólnego, czy też od dnia nabycia nieruchomości do majątku wspólnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przez nią nieruchomości w grudniu 2015 r. nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, gdyż spełniona jest przesłanka wskazana w końcowej części art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od nabycia nieruchomości do ich sprzedaży upłynęło ponad 5 lat.

Wnioskodawczyni uważa, że wyłączenie przedmiotowych nieruchomości i przeniesienie ich z majątku wspólnego do majątku odrębnego w maju 2015 r. nie stanowiło nabycia przez nią tych nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawczyni w rozumieniu ww. przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabycie nastąpiło w chwili zakupu tych nieruchomości do majątku wspólnego. Od tego czasu upłynął już 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni podaje, że jej pogląd znajduje odzwierciedlenie w wyrokach NSA, tj. mi.in. w wyroku z dnia 22 marca 2017 r. sygn., akt II FSK 456/15, wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14 jak również w uchwale NSA z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt 2/17. Powyższe stanowisko uzyskała też w wyniku przeprowadzonej rozmowy telefonicznej dzwoniąc do Krajowej Infolinii Podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej na wstępie ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że źródłem przychodu jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub praw, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

Na podstawie treści wniosku przyjęto, że zbycie spółdzielczego własnościowe prawo do lokalu oraz nieruchomości jakie miało miejsce nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Wobec powyższego w kontekście zapytania ujętego w przedmiotowym wniosku należy określić od jakiego momentu należy liczyć datę nabycia nieruchomości, o których mowa we wniosku i bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku wynika, że w 1994 r., 1996 r. i 2001 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem ( do majątku wspólnego) nieruchomości gruntowe oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Przy czym w przypadku nieruchomości nabytej w 1994 r. Wnioskodawczyni podaje, że pierwotnie przedmiotem nabycia było prawo użytkowania wieczystego, które w wyniku przekształcenia zostało przez nich nabyte na własność w dniu 18 czerwca 2010 r. Następnie w maju 2015 r. wraz z mężem zawarła umowę majątkową małżeńską znoszącą współwłasność ustawową i wprowadzającą ustrój rozdzielności majątkowej oraz umowę o częściowy podział majątku wspólnego. Zgodnie z postanowieniami ww. umów Wnioskodawczyni nabyła nieodpłatnie na wyłączną własność prawo własności nieruchomości oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, które zbyła na rzecz osoby trzeciej w grudniu 2015 r.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Co do zasady, wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Zarówno w sytuacji umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, bądź w przypadku ustania małżeństwa, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty, stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ukształtował się pogląd, wedle którego w sytuacji, gdy nieruchomość przypada danej osobie w wyniku podziału wspólnego majątku małżeńskiego, za datę nabycia tej nieruchomości w rozumieniu ww. przepisu należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego).

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku.

Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości dojdzie po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej i dokonania umownego podziału majątku wspólnego.

Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tą datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Jednocześnie w tym miejscu wskazać należy, że przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności na podstawie aktu administracyjnego, jakim jest decyzja administracyjna stanowi tylko zmianę formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w dniu zawarcia umowy o ustanowieniu prawa wieczystego użytkowania. W związku z tym pięcioletni okres liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym zostało nabyte prawo wieczystego użytkowania.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie za datę nabycia nieruchomości, o których mowa we wniosku należy uznać datę ich nabycia do ustawowej wspólności majątkowej. W konsekwencji termin pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 wyżej powołanej ustawy, należy liczyć odrębnie dla każdej z tych dat, tj. od końca 1994 r. , 1996 r. oraz od końca 2001 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.