Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.340.2018.1.MD
z 11 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2018 r. (data wpływu 13 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z przekazywaniem na rzecz pracowników prezentów okolicznościowych związanych z ich odejściem na emeryturę lub osiągnięciem określonego stażu pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z przekazywaniem na rzecz pracowników prezentów okolicznościowych związanych z ich odejściem na emeryturę lub osiągnięciem określonego stażu pracy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

S. wypłaca swoim pracownikom zgodnie z ustawą o pracownikach samorządowych (art. 38 ust. 2 i 3 ustawy) odprawy w związku z przejściem na emeryturę oraz nagrody jubileuszowe.

Oprócz odprawy emerytalnej Wnioskodawca obdarowuje pracowników odchodzących na emeryturę w formie upominków zakupionych ze środków budżetowych jednostki samorządu terytorialnego. Upominki rzeczowe otrzymane przez pracowników mają wartość materialną (podkład drewniany z tabliczką z wygrawerowanymi podziękowaniami, pióro, długopis). Podobne prezenty okolicznościowe dokonywane są na rzecz pracowników, którzy osiągnęli wieloletni staż pracy i ze względu na ich zasługi Wnioskodawca chce ich uhonorować drobnymi upominkami.

Przekazywanie prezentów okolicznościowych odbywa się w ramach uroczystych spotkań, mających na celu uhonorowanie obdarowanych. Wraz z upominkiem przekazywane są oficjalne podziękowania Wnioskodawcy dla poszczególnych pracowników. Dokonanie przekazania upominków nie jest związane z łączącym Wnioskodawcę z obdarowanym stosunkiem pracy. Obdarowany nie może dochodzić wydania przedmiotu planowanego upominku na podstawie żadnego stosunku prawnego ani roszczenia. Co do zasady obdarowany nie jest świadomy, czy przekazanie opisywanego prezentu będzie miało miejsce, ani co będzie jego przedmiotem. Względem obdarowanych Wnioskodawca był lub pozostaje zobowiązany do pełnienia obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie na rzecz pracowników prezentów okolicznościowych (podkład drewniany z wygrawerowanymi podziękowaniami, pióro, długopis), związanych z ich odejściem na emeryturę lub osiągnięciem określonego stażu pracy będą stanowić nieodpłatne świadczenie z tytułu stosunku pracy i powinno być opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przekazane prezenty okolicznościowe nie stanowią nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy ze względu na charakter planowanej czynności mającej na celu nieekwiwalentne i jednostronne obdarowanie zasłużonych pracowników w ramach uszanowania wieloletniej pracy i zasług pracownika na rzecz Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależne od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W kontekście zagadnienia nieodpłatnych świadczeń z tytułu stosunku pracy, należy wskazać na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy o PIT.

„W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie o podatku od spadków i darowizn. A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają”.

Odnosząc się do przedstawionego wyroku Trybunału, Wnioskodawca podkreśla, że przekazanie upominku nie jest związane i nic wynika z wiążącego strony stosunku pracy. Zdaniem Wnioskodawcy otrzymanie przez pracownika upominku rzeczowego, np. w postaci podkładu drewnianego z wygrawerowanymi podziękowaniami czy pióra z okazji przejścia na emeryturę bądź jubileuszu pracy zawodowej, nie stanowi dla niego przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji wartość tych świadczeń nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że S. wypłaca swoim pracownikom zgodnie z ustawą o pracownikach samorządowych (art. 38 ust. 2 i 3 ustawy) odprawy w związku z przejściem na emeryturę oraz nagrody jubileuszowe. Oprócz odprawy emerytalnej Wnioskodawca obdarowuje pracowników odchodzących na emeryturę w formie upominków zakupionych ze środków budżetowych jednostki samorządu terytorialnego. Upominki rzeczowe otrzymane przez pracowników mają wartość materialną (podkład drewniany z tabliczką z wygrawerowanymi podziękowaniami, pióro, długopis). Podobne prezenty okolicznościowe dokonywane są na rzecz pracowników, którzy osiągnęli wieloletni staż pracy i ze względu na ich zasługi Wnioskodawca chce ich uhonorować drobnymi upominkami. Przekazywanie prezentów okolicznościowych odbywa się w ramach uroczystych spotkań, mających na celu uhonorowanie obdarowanych. Wraz z upominkiem przekazywane są oficjalne podziękowania Wnioskodawcy dla poszczególnych pracowników. Dokonanie przekazania upominków nie jest związane z łączącym Wnioskodawcę z obdarowanym stosunkiem pracy. Obdarowany nie może dochodzić wydania przedmiotu planowanego upominku na podstawie żadnego stosunku prawnego ani roszczenia. Co do zasady obdarowany nie jest świadomy, czy przekazanie opisywanego prezentu będzie miało miejsce, ani co będzie jego przedmiotem. Względem obdarowanych Wnioskodawca był lub pozostaje zobowiązany do pełnienia obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia nieodpłatne świadczenie. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie terminu „nieodpłatne świadczenie” na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768, z późn. zm.). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego, powołane przepisy prawa podatkowego oraz jednoznaczne stanowisko Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić należy, że obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest spełnione, gdy pracodawca wręcza pracownikom prezenty okolicznościowe w postaci drobnych upominków, np. podkładów drewnianych z tabliczką z wygrawerowanymi podziękowaniami, pióra, długopisu w związku z przejściem na emeryturę lub osiągnięciem określonego stażu pracy. W tym przypadku, nawet jeśli ww. upominki będą przekazywane w ramach firmowych uroczystości za zgodą obdarowanego, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie spotkania mające na celu uhonorowanie obdarowanych i przekazanie upominków, pracownik wydałby pieniądze na ich zakup.

Podsumowując, wręczenie pracownikom przez Wnioskodawcę prezentów okolicznościowych w postaci drobnych upominków, np. podkładów drewnianych z tabliczką z wygrawerowanymi podziękowaniami, pióra, długopisu w związku z przejściem na emeryturę lub osiągnięciem określonego stażu pracy, nie stanowi dla nich przysporzenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, wartość tych świadczeń nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie jest zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.