Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.359.2018.2.JŁ
z 17 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2018 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 14 października 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje rozpoczęcie działalności gospodarczej w zakresie detalicznej sprzedaży przez internet (PKD 47.91.Z). Jako formę opodatkowania zamierza wybrać ryczałt udokumentowany [winno być: ryczałt od przychodów ewidencjonowanych] (Ustawa z dnia 20.11.1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne). Przedmiotem sprzedaży będzie sprzęt turystyczno-kempingowy (nowy oraz używany) kupowany na terenie Unii Europejskiej. Będą to między innymi namioty kempingowe, a w szczególności namioty dostawne zwane potocznie „dostawkami” lub „przedsionkami” powszechnie rozbijane/rozkładane przy domkach kempingowych, domkach tzw. „holenderskich” oraz przy przyczepach kempingowych. Ostatnie wymienione przez Wnioskodawcę zastosowanie czy też określenie zastosowania (przedsionki do przyczep kempingowych) sugeruje, że są to akcesoria do pojazdów, co zgodnie z ww. ustawą wykluczałoby możliwość zastosowania ryczałtu jako sposobu opodatkowania w wypadku handlu nimi. Stąd wątpliwość Wnioskodawcy na płaszczyźnie semantycznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy namiot turystyczny dostawny zwany "dostawką" lub "przedsionkiem" ma być potraktowany jako sprzęt turystyczny, co jednocześnie umożliwia wybór ryczałtu udokumentowanego [winno być: ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych] jako sposobu opodatkowania w wypadku handlu takim asortymentem czy też nie?

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że Jego intencją jest uzyskanie interpretacji dotyczącej kwestii, czy w wypadku handlu namiotami dostawnymi (tzw. przedsionkami lub dostawkami) mają zastosowanie przepisy dotyczące wyłączenia z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zgodnie z którymi opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyczepa kempingowa jest pojazdem specjalnym (art. 2 pkt 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym) czyli takim, który spełnia jakąś dodatkową funkcję oprócz transportowej. W wypadku przyczepy kempingowej jest to funkcja rekreacyjno-wypoczynkowa. Jedynie podczas używania przyczepy właśnie jako domek rekreacyjny/kempingowy można przy nim rozłożyć ("rozbić") rzeczony namiot /dostawkę /przedsionek - nie jest możliwe użycie takiego namiotu podczas ruchu przyczepy czyli w momencie, który determinuje nazwanie przyczepy pojazdem (podobnie jak w przypadku np. kabla do podłączenia zasilania). Namiot taki może być użyty jedynie podczas wykorzystywania funkcji rekreacyjno-wypoczynkowych na postoju (w miejscu biwakowania). Namioty dostawne rozkładane są również przy domkach kempingowych (nieruchomościach) oraz tzw. „domkach holenderskich” (stacjonarnych), które nie są pojazdami mechanicznymi. Stąd przeświadczenie Wnioskodawcy, że dostawny namiot pozostaje sprzętem kempingowym podobnie jak wszystko czym go umeblujemy (stoły, krzesła etc.) i nie można go traktować jako akcesoria do pojazdów.

Zdaniem Wnioskodawcy, namioty opisane we wniosku nie są akcesoriami do pojazdów mechanicznych lecz są sprzętem turystycznym, wiec sprzedaż ich nie podlega wykluczeniu z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zgodnie z którymi opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że działalność polegająca na handlu ww. asortymentem może być opodatkowana ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157 ze zm.).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

U osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzależniona jest od niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 8 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f omawianej ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.

Powyższy przepis jako jedną z przesłanek negatywnych uniemożliwiających korzystanie z opodatkowania w tej formie wymienia działalność w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych, bez odnoszenia się do konkretnych symboli PKWiU. Zatem wyłączeniu z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych podlega sprzedaż całej grupy wyrobów mieszczących się w kategorii towarów (wyrobów) określonych pod pojęciem „części i akcesoria do pojazdów mechanicznych”.

W myśl art. 4 ust. 1. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne pod pojęciem „działalności usługowej”, należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1293 i 1435 oraz z 2009 r. poz. 256 i 1753) wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1068 oraz z 2017 r. poz. 60), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3.

Przez działalność usługową w zakresie handlu, zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, należy rozumieć – sprzedaż, w stanie nieprzetworzonym, nabytych uprzednio produktów (wyrobów) i towarów, w tym również takich, które zostały przez sprzedawcę zapakowane lub rozważone do mniejszych opakowań albo rozlane do butelek, puszek lub mniejszych pojemników.

Natomiast art. 4 ust. 1 pkt 5 lit. a ww. ustawy definiuje towary handlowe jako towary (wyroby) zakupione w celu dalszej odprzedaży, w stanie nieprzetworzonym.

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie definiują użytych w art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f tej ustawy pojęć – „pojazd mechaniczny” oraz „części i akcesoria do pojazdów mechanicznych”. Jednakże brak podatkowej definicji tych pojęć nie oznacza dowolności co do ich zakresu znaczeniowego. Dlatego zasadne jest powołanie się na znaczenie słownikowe wyrobów będących przedmiotem wyłączenia z ryczałtu oraz będących przedmiotem sprzedaży.

Zgodnie z treścią Współczesnego słownika języka polskiego pod redakcją Bogusława Dunaja, Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007:

• akcesoria – to dodatkowe, uzupełniające, mniej ważne części czegoś, dodatkowe składniki, wyposażenie potrzebne do wykorzystania czegoś (tom I, str. 9);
• część – to element jakiejś całości, fragment czegoś dający się wydzielić lub wydzielony, jakaś ilość spośród takich samych elementów tworzących całość, odcinek, kawałek czegoś, ułamek, cząstka, samodzielny przedmiot mogący (wraz z innymi) wejść w skład większej całości (tom I, str. 236).

Słownik Języka Polskiego PWN pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka tłumaczy, że pojęcie „część” oznacza przedmiot stanowiący jakiś dający się samodzielnie wyodrębnić element większej całości; część zapasowa, zamienna, element, którym można w maszynie zastąpić element zepsuty, zużyty.

Natomiast Uniwersalny Słownik Wyrazów Obcych i Trudnych pod redakcją prof. dr hab. Andrzeja Markowskiego, Wydawnictwo WILGA, Warszawa 2003 r. definiuje, że pojęcie „akcesoria” oznacza dodatkowe składniki wyposażenia czegoś; rzeczy albo szczegóły czegoś niepodstawowe, choć ważne; dodatki do czegoś.

Również pojęcie „pojazdu mechanicznego” należy interpretować zgodnie z wykładnią językową, która jest podstawową metodą wykładni.

Na podstawie znaczeń przypisywanych w „Słowniku Języka Polskiego PWN” pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, wydanie I, Warszawa 1996 r., poniżej podane słowa oznaczają:

• „pojazd” – urządzenie do transportu lądowego, przystosowane do poruszania się na kołach, gąsienicach, płozach, po szynach, po drodze, bezpośrednio po gruncie,
• „mechaniczny” – będący mechanizmem, związany z mechanizmem, powstały na zasadzie prawa mechaniki,
• „mechanizm” – zespół współpracujących ze sobą części składowych maszyny lub przyrządu spełniających określone zadania, np. przenoszenie ruchu.

Zatem, zgodnie z przytoczoną powyżej definicją, pojazd mechaniczny to pojazd wyposażony w silnik, zdolny do samodzielnego poruszania się po trasach lądowych. Wyłączenie z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zawarte w art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f dotyczy handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych.

Należy zatem przyjąć, że przyczepy kempingowe nie stanowią pojazdów mechanicznych zgodnie ze słownikową definicją. Nie jest to bowiem pojazd wyposażony w silnik, zdolny do samodzielnego poruszania się po trasach lądowych. Przyczepa kempingowa jest to „pojazd drogowy zaprojektowany jako kwatera mieszkalna do ciągnięcia przez pojazd mechaniczny. Przyczepa turystyczna jest przeznaczona głównie do celów rekreacyjnych. Nie jest używana do przewozu towarów lub pasażerów” („Ilustrowany słownik statystyk transportu. Wydanie czwarte” Europejskiej Komisji Gospodarczej. Eurostat. Międzynarodowe Forum Transportu, Genewa).

Należy również odnieść się do określenia „sprzęt turystyczny”. Zgodnie z Wielkim Słownikiem Języka Polskiego „sprzęt turystyczny to taki, który jest przeznaczony do uprawiania turystyki. Natomiast sprzęt związany z turystyką oznacza powiązanie z odbywaniem podróży, wycieczek lub wędrówek w miejscu niebędącym miejscem stałego zamieszkania, w celu aktywnego spędzenia czasu” (http://www.wsjp.pl/).

Namiot natomiast to przenośne schronienie z impregnowanej tkaniny, rozpinanej na specjalnym rusztowaniu, mające kształt małego domku lub stożka (Internetowy Słownik Języka Polskiego PWN, https://sjp.pwn.pl/sjp/).

W niniejszej sprawie istotnym jest stwierdzenie, czy namiot kempingowy (turystyczny) mieści się w kategorii wyrobów określonych przez ustawodawcę jako „części i akcesoria do pojazdów mechanicznych”.

Jak Wnioskodawca wskazał w złożonym wniosku, nie jest możliwe użycie namiotu/dostawki/przedsionka podczas ruchu przyczepy, zaś namiot taki może być użyty jedynie podczas wykorzystywania funkcji rekreacyjno-wypoczynkowych na postoju (w miejscu biwakowania).

Zgodnie z przytoczonymi definicjami słownikowymi, wymienione we wniosku urządzenie nie jest częścią do pojazdów mechanicznych, ponieważ nie jest to element pojazdu mechanicznego, który jest w nim niezbędny, nie jest to część zamienna, czy też zapasowa, nie jest to element, którym można zastąpić niezbędny w pojeździe element zepsuty albo zużyty. Urządzenie to nie stanowi również rodzaju dodatkowego wyposażenia pojazdu mechanicznego.

Jak wynika z treści złożonego wniosku Wnioskodawca planuje rozpoczęcie działalności gospodarczej w zakresie detalicznej sprzedaży przez internet (PKD 47.91.Z). Jako formę opodatkowania zamierza wybrać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Przedmiotem sprzedaży będzie sprzęt turystyczno-kempingowy (nowy oraz używany) kupowany na terenie Unii Europejskiej. Będą to między innymi namioty kempingowe, a w szczególności namioty dostawne zwane potocznie „dostawkami” lub „przedsionkami” powszechnie rozbijane/rozkładane przy domkach kempingowych, domkach tzw. „holenderskich” oraz przy przyczepach kempingowych. Wnioskodawca wskazał, że Jego intencją jest uzyskanie interpretacji dotyczącej kwestii, czy w wypadku handlu namiotami dostawnymi mają zastosowanie przepisy dotyczące wyłączenia z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Mając na uwadze powyższe, planowany przez Wnioskodawcę handel namiotami opisanymi we wniosku nie spowoduje wyłączenia Wnioskodawcy z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Namioty kempingowe – jak Wnioskodawca wskazał w złożonym wniosku – mogą być użyte jedynie podczas wykorzystywania funkcji rekreacyjno-wypoczynkowych na postoju, nie można ich wykorzystywać podczas ruchu przyczepy. Stanowią przenośne schronienie. Namioty kempingowe mogą służyć celom turystycznym. Natomiast przyczepa kempingowa nie jest pojazdem wyposażonym w silnik, zdolnym do samodzielnego poruszania się po trasach lądowych, nie jest zatem pojazdem mechanicznym. W związku z powyższym namioty kempingowe/turystyczne nie są objęte pojęciem w zapisie ustawy „działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych”. W związku z tym handel nimi nie spowoduje wyłączenia Wnioskodawcy z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w kontekście art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wykładnia przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Stosownie do tej definicji przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym nie są przepisami prawa podatkowego. W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie ma więc uprawnień do ich interpretowania.

Zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza w szczególności:

• stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
• stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
• zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) Wnioskodawcy.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy oraz ocenie interpretacyjnej organu została poddana więc wyłącznie kwestia wyłączenia z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych opisanych we wniosku namiotów kempingowych w związku z art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania – właściwy organ – ustali, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest odmienny od rzeczywistego, to wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.