Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4014.139.2017.1.JG1
z 15 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy, na mocy której Miasto ustanowi na rzecz Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego Gruntu oraz nieodpłatnie przeniesie na rzecz Wnioskodawcy własność Budynku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy, na mocy której Miasto ustanowi na rzecz Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego Gruntu oraz nieodpłatnie przeniesie na rzecz Wnioskodawcy własność Budynku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również jako „Spółdzielnia”, bądź „Wnioskodawca”) ma zamiar zawrzeć z Miastem („Miasto”) umowę („Umowa”), na mocy której Miasto ustanowi na rzecz Spółdzielni prawo użytkowania wieczystego gruntu o powierzchni 1172 m², opisanego w ewidencji gruntów jako działka nr 60/1, wchodząca w skład nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta KW (dalej również jako „Grunt”) oraz nieodpłatnie przeniesie na rzecz Spółdzielni własność budynku pawilonu handlowo - usługowego, który posadowiony jest na tym gruncie (dalej również jako „Budynek”), stosownie do prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego wydanego w dniu 14 kwietnia 2008 r., zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 31 stycznia 2017 r. wydanym w sprawie (dalej również jako „Wyrok”).

Budynek został wybudowany w systemie powiernictwa inwestycyjnego przez Spółdzielnię Mieszkaniową - poprzednika prawnego Wnioskodawcy. Budynek był budowany w latach 60 XX wieku, a po wybudowaniu, tj. w 1966 roku Budynek został przekazany poprzednikowi prawnemu Wnioskodawcy - Spółdzielni Mieszkaniowej i od tamtego czasu znajduje się w zasobach Spółdzielni.

Z uwagi na fakt wybudowania Budynku na przedmiotowym Gruncie, a także z uwagi na fakt, iż Spółdzielnia znajduje się w nieprzerwanym posiadaniu Gruntu od 1966 r., Spółdzielni przysługiwało roszczenie wynikające z art. 208 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomości („Ustawa o gospodarce nieruchomości”), zgodnie z którym: „Spółdzielniom, ich związkom oraz Krajowej Radzie Spółdzielczej i innym osobom prawnym, które na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy do dnia 5 grudnia 1990 r. wybudowały same lub wybudowali ich poprzednicy prawni z własnych środków, za zezwoleniem właściwego organu nadzoru budowlanego budynki, przysługuje roszczenie o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntów oraz o nieodpłatne przeniesienie własności znajdujących się na nich budynków. Roszczenie przysługuje tym osobom w stosunku do gruntów będących w dniu zgłoszenia roszczenia w ich posiadaniu w rozumieniu art. 207 i obejmuje grunty niezbędne do prawidłowego korzystania z budynku.”

Podkreślić należy, że ww. przepis art. 208 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi podstawę wydania przez Sąd ww. Wyroku.

Należy również podkreślić, że stosownie do art. 208 ust. 3 zawarcie umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste oraz o przeniesienie własności budynków, o której mowa powyżej nastąpi bez obowiązku wniesienia pierwszej opłaty przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta.

Z tytułu ustanowienia ww. prawa użytkowania wieczystego Gruntu Spółdzielnia będzie natomiast płaciła na rzecz Miasta opłaty roczne, których wysokość została przez Sąd określona w ww. Wyroku.

Grunt objęty jest postanowieniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego („MPZP”). Zgodnie z zapisami MPZP Grunt jest przeznaczony pod usługi biurowe, bankowe, handlowe, gastronomiczne oraz zabudowę mieszkaniową wielorodzinną z garażami podziemnymi. Ponadto MPZP nakazuje wyburzenie Budynku.

W ocenie Wnioskodawcy zawarcie umowy ustanowienia użytkowania wieczystego Gruntu oraz nieodpłatnego przeniesienia własności Budynku nie będzie opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawca w zakresie dotyczącym tej kwestii złożył osobny wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym umowa, w wyniku której Miasto ustanowi na rzecz Spółdzielni prawo użytkowania wieczystego Gruntu oraz nieodpłatnie przeniesie na rzecz Spółdzielni własność Budynku będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym umowa, w wyniku której Miasto ustanowi na rzecz Spółdzielni prawo użytkowania wieczystego Gruntu oraz nieodpłatnie przeniesie na rzecz Spółdzielni własność Budynku będzie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC wymienia czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W ocenie Wnioskodawcy czynność będąca przedmiotem przyszłej umowy tj. ustanowienie prawa użytkowania wieczystego Gruntu i nieodpłatnego przeniesienia własności Budynku nie jest wymieniona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Oznacza to, że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego Gruntu i nieodpłatnego przeniesienia własności Budynku nie powinna być opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Pomimo powyższego, nawet jeżeli uznać, że czynność będąca przedmiotem przyszłej umowy tj. ustanowienie prawa użytkowania wieczystego Gruntu i nieodpłatnego przeniesienia własności Budynku jest wymieniona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o PCC, podatkowi temu nie podlegają m. in. czynności w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami.

Oznacza to, iż przepisy ustawy o PCC należy stosować łącznie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Umowa, której przedmiotem będzie będący własnością Miasta Grunt oraz znajdujący się na nim Budynek podlega przepisom o gospodarce nieruchomościami.

Wynika to wprost z brzmienia przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, które stanowią podstawę prawną dla dokonywania ustanowienia prawa użytkowania wieczystego i nieodpłatnego przeniesienia własności budynku.

Należy podkreślić, że planowana czynność ustanowienia prawa użytkowania wieczystego i nieodpłatnego przeniesienia własności budynku zostanie dokonana w trybie przewidzianym w ustawie o gospodarce nieruchomościami. Np. z art. 28 ust. 1 Ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, że sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej następuje w drodze przetargu lub w drodze bezprzetargowej.

Ponadto nie można pominąć również okoliczności, iż roszczenie Spółdzielni o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego Gruntu i nieodpłatne przeniesienie własności Budynku opierało się na art. 208 ust. 2 Ustawy gospodarce nieruchomościami.

Jak to już było podkreślane przepis art. 208 ust. 2 Ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowił podstawę wydania przez Sąd Wyroku.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie przytoczonych w niniejszym wniosku przepisów Ustawy o gospodarce nieruchomościami, należy stwierdzić, że czynność ustanowienia prawa użytkowania wieczystego Gruntu i nieodpłatnego przeniesienia własności Budynku, która zostanie dokonana pomiędzy Spółdzielnią a Miastem, będzie podlegała przepisom Ustawy o gospodarce nieruchomościami i powinna zostać przeprowadzona zgodnie z tymi przepisami.

W związku z powyższym, Spółdzielnia stoi na stanowisku, iż ze względu na fakt, iż czynność ustanowienia prawa użytkowania wieczystego Gruntu i nieodpłatnego przeniesienia własności Budynku podlega przepisom o gospodarce nieruchomościami, wyłączenie z opodatkowania PCC na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o PCC znajdzie zastosowanie w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku.

W konsekwencji, Spółdzielnia nie będzie zobowiązana do zapłaty PCC od planowanej czynności.

Mając na uwadze przedstawione powyżej rozważania przedmiotowa czynność będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem PCC na podstawie zwolnienia od podatku, o którym mowa w ww. art. 2 pkt 1 lit. g) Ustawy o PCC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
   
3. (uchylona)
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona)
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

W myśl powyższego artykułu czynności cywilnoprawne podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca ma zamiar zawrzeć z Miastem umowę, na mocy której Miasto ustanowi na rzecz Spółdzielni prawo użytkowania wieczystego gruntu o powierzchni 1172 m², opisanego w ewidencji gruntów jako działka nr 60/1, wchodząca w skład nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta KW oraz nieodpłatnie przeniesie na rzecz Spółdzielni własność budynku pawilonu handlowo - usługowego, który posadowiony jest na tym gruncie, stosownie do prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego wydanego w dniu 14 kwietnia 2008 r. w sprawie, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 31 stycznia 2017 r. wydanym w sprawie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że umowa, na mocy której Miasto ustanowi na rzecz Spółdzielni prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz nieodpłatnie przeniesie na rzecz Spółdzielni własność budynku pawilonu handlowo-usługowego, który posadowiony jest na tym gruncie, stosownie do prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego, nie mieści się w katalogu określonym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wobec tego bezprzedmiotowe jest rozpatrywanie wniosku pod kątem przesłanek zawartych w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.