Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.381.2017.1.KK
z 11 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2017 r. (data wpływu 22 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni otrzymała darowiznę od mamy …. w formie aktu notarialnego spisanego w dniu 27 lipca 2004 r. Przedmiotem darowizny była działka o powierzchni 0,4036 ha wraz z zabudowaniami oraz 2 ha ziemi rolnej. Darowiznę Wnioskodawczyni otrzymała wraz z siostrą …., jako współwłasność. W 2012 r. ziemia rolna została w całości sprzedana, sporządzono akt notarialny.

W dniu 10 czerwca 2013 r. działka o powierzchni 0,4036 ha została podzielona na 2 części i zniesiono współwłasność w wyniku umowy notarialnej.

Na skutek zniesienia współwłasności ww. działka została podzielona pomiędzy współwłaścicieli w następujący sposób:

1. …. (siostra Wnioskodawczyni) nabyła działkę nr 752/1, o powierzchni 0,2034 ha;
2. Wnioskodawczyni nabyła działkę nr 752/2, o powierzchni 0,2002 ha.
   
   

Ze względów geodezyjnych nie można było podzielić działki na dwie równe części pod względem powierzchni. Jednak wartość finansowa tych działek (części) jest taka sama. Zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat.

Zniesienie współwłasności nieruchomości, którą Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny z 2004 r., odbyło się w wyniku spisania umowy notarialnej w dnia 10 czerwca 2013 r. (Repertorium nr 3837/2013). Działka, którą Wnioskodawczyni otrzymała w wyniku zniesienia współwłasności, mieści się w ramach udziału w nieruchomości jaki Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny w 2004 r.

Zbycie (sprzedaż) nieruchomości w przyszłości nie nastąpi w wyniku działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zostanie naliczony podatek dochodowy od osób fizycznych przy sprzedaży działki nr 752/2, o powierzchni 0,2002 ha przed upływem 5 lat od zniesienia współwłasności, które nastąpiło w dniu 10 czerwca 2013 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek dochodowy od osób fizycznych przy sprzedaży działki przed upływem 5 lat od zniesienia współwłasności nie obowiązuje. Przy dokonaniu zniesienia współwłasności nie nastąpiło przysporzenie majątku Wnioskodawczyni ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności. Zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, a darowizna z 2004 r., jak i zniesienie współwłasności w 2013 r. było w formie umowy notarialnej. Wartość otrzymanej przez Wnioskodawczynię działki nie przekracza wartości udziału jaki przysługiwał Jej w nieruchomości przed dokonanym podziałem i w wyniku zniesienia współwłasności. Udział Wnioskodawczyni nie uległ powiększeniu, ani pomniejszeniu (mimo że Wnioskodawczyni otrzymała działkę o powierzchni 0,2002 ha) - taki podział wynikał z możliwości geodezyjnych. W opinii Wnioskodawczyni, nie doszło do nabycia działki po zniesieniu współwłasności w 2013 r., o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że nabycie udziałów w działce nastąpiło przy otrzymaniu darowizny z 2004 r. Zdaniem Wnioskodawczyni, 5-letni termin określony w ww. przepisach powinien być liczony od końca 2004 r.

Wnioskodawczyni uważa, że planowana sprzedaż Jej działki nr 752/2, o powierzchni 0,2002 ha, odbędzie się po upływie 5 lat od otrzymania darowizny i nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie powoduje powstania obowiązku zapłaty podatku od tej sprzedaży.

Wnioskodawczyni wskazuje, że takie stanowisko zostało zajęte także w podobnych przypadkach w interpretacjach indywidualnych:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 kwietnia 2014 r., Nr IPTPB2/415-763/13-6/KKu;
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 listopada 2014 r., Nr ITPB2/415-791/14/MN;
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 19 maja 2015 r., Nr IPTPB2/4511-85/15-4/PK.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z siostrą w dniu 27 lipca 2004 r. nabyła w drodze darowizny od mamy, jako współwłasność, działkę o powierzchni 0,4036 wraz z zabudowaniami oraz 2 ha ziemi rolnej. W 2012 r. ziemia rolna została w całości sprzedana w formie aktu notarialnego. W dniu 10 czerwca 2013 r. działka o powierzchni 0,4036 ha została podzielona na 2 części i zniesiono współwłasność w wyniku umowy notarialnej. Na skutek zniesienia współwłasności ww. działka została podzielona pomiędzy współwłaścicieli w ten sposób, że siostra Wnioskodawczyni nabyła działkę nr 752/1, o powierzchni 0,2034 ha, a Wnioskodawczyni nabyła działkę nr 752/2, o powierzchni 0,2002 ha. Ze względów geodezyjnych nie można było podzielić działki na dwie równe części pod względem powierzchni. Jednak wartość finansowa tych działek (części) jest taka sama. Zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. Działka, którą Wnioskodawczyni otrzymała w wyniku zniesienia współwłasności, mieści się w ramach udziału w nieruchomości, jaki Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny w 2004 r.

Sprzedaż nieruchomości w przyszłości nie nastąpi w wyniku działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu, bądź nabywaniu w częściach. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności, każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności.

Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wartość przyznanych rzeczy powinna odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział, decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni.

Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni wskazała, że w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości w 2013 r. (działki o powierzchni 0,4036 ha), wartość nabytej przez Wnioskodawczynię nieruchomości (działki nr 752/2) nie przekroczyła wartości udziału w nieruchomości nabytego przez Wnioskodawczynię w 2004 r. na podstawie umowy darowizny. W związku z tym, na skutek zniesienia współwłasności nieruchomości w 2013 r. Wnioskodawczyni nie uzyskała przysporzenia majątkowego, poprzez nabycie nieruchomości w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności nieruchomości, przysługującego Wnioskodawczyni przed zniesieniem współwłasności. Zatem, dokonując zniesienia współwłasności w dniu 10 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni nie nabyła nieruchomości lub udziału w nieruchomości.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że nieruchomość, którą Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać (działka nr 752/2), nabyła w 2004 r., a więc pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 2009 r.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy stwierdzić należy, że zamierzona przez Wnioskodawczynię sprzedaż nieruchomości, nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostanie dokonana po upływie pięcioletniego okresu wskazanego w tym przepisie. W konsekwencji, przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu i Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Podkreślić należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.