Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.526.2017.2.IM
z 9 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2017 r. (data wpływu 28 listopada 2017 r.) uzupełniony pismem z dnia 31 stycznia 2018 r. (data nadania 1 lutego 2018 r., data wpływu 6 lutego 2018 r.) na wezwanie z dnia 22 stycznia 2018 r. (data nadania 23 stycznia 2018 r., data doręczenia 25 stycznia 2018 r.) Nr 0114-KDIP3-3.4011.526.2017.1.IM, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 22 stycznia 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.526.2017.1.IM wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 31 stycznia 2018r. (data nadania 1 lutego 2018 r., data wpływu 6 lutego 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 29 stycznia 2016 r. przed Andrzejem W., notariuszem w Kancelarii Notarialnej, małżonek Wnioskodawczyni Ryszard T., syn Stefana i Marianny, darował Wnioskodawczyni Stefanii T., córce Wacława i Bronisławy, potwierdzając to notarialnie, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu Nr 55, o powierzchni użytkowej 57m², usytuowanego w budynku mieszkalnym wielorodzinnym, należącym do zasobów Spółdzielni mieszkaniowej „P”. Budynek posadowiony jest przy ulicy B.

Wyżej opisane spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu Nr 55 Wnioskodawczyni nabyła z mężem będąc małżeństwem, na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, na podstawie przydziału spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, w roku 1970, wydanego przez Spółdzielni Mieszkaniowej „O”, której po dokonanym podziale część zasobów w tym budynek przy ulicy B., przejęła nowo powstała Spółdzielnia Mieszkaniowa „P”.

W akcie notarialnym oświadczona wartość przedmiotu darowizny, stanowiący udział wynoszący 1/2 (jedną drugą) część w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu Nr 55 to 142.500,00 (sto czterdzieści dwa tysiące pięćset) złotych. Skutkiem tego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu Nr 55 wraz z wszelkimi prawami i roszczeniami związanymi z wkładem budowlanym tego prawa stanowi osobisty majątek Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r., Nr 93, poz. 768) nie został pobrany podatek od umowy darowizny, co potwierdza również Zaświadczenie, wydane dnia 27 września 2017 r. z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego, przez Kierownika Działu.

Wnioskodawczyni od lat żyje z mężem oddzielnie, jednakże ze względu na przekonania religijne Wnioskodawczyni nigdy nie zdecydowali się na rozwód. Mąż przekazał Wnioskodawczyni swoją część lokalu mieszkalnego ponieważ po rozstaniu to Wnioskodawczyni zamieszkiwała w lokalu mieszkalnym wraz z dziećmi i wnukami, mąż Wnioskodawczyni natomiast założył nową rodzinę i mieszka w innym miejscu.

Dnia 28 października 2017 r., przed notariuszem w Kancelarii Notarialnej Wnioskodawczyni sprzedała Bartłomiejowi P., Swojemu wnukowi, opisane wcześniej spółdzielcze własnościowe prawo do wspomnianego lokalu za cenę w kwocie 350.000,00 (trzysta pięćdziesiąt tysięcy) złotych. Potwierdza to akt notarialny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawczyni zobowiązana jest zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodu ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego? Jeżeli tak, to w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionej sytuacji nie powinno wystąpić opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zgodnie z uchwalą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. Akt II FPS 2/17, dniem nabycia przez Wnioskodawczynię spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu jest dzień nabycia tego prawa do majątku wspólnego, czyli dzień otrzymania lokalu mieszkalnego w przydziale w 1970 r. Oznacza to, że między datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, a datą jego sprzedaży minęło więcej niż 5 lat, co zwalnia Wnioskodawczynię z obowiązku odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz .U. z 2018 r., poz. 200, z późn.zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)–c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu, ma moment ich nabycia.

Ze stanu faktycznego wynika, że w dniu 29 stycznia 2016 r. małżonek darował Wnioskodawczyni, potwierdzając to notarialnie spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu Wnioskodawczyni nabyła z mężem będąc małżeństwem, na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, na podstawie przydziału spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, w roku 1970. W akcie notarialnym oświadczona wartość przedmiotu darowizny, stanowiący udział wynoszący 1/2 (jedną drugą) część w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu to 142.500,00 złotych. Skutkiem tego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu wraz z wszelkimi prawami i roszczeniami związanymi z wkładem budowlanym tego prawa stanowi osobisty majątek Wnioskodawczyni. Dnia 28 października 2017 r., Wnioskodawczyni sprzedała wnukowi, opisane wcześniej spółdzielcze własnościowe prawo do wspomnianego lokalu za cenę w kwocie 350.000,00 złotych.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w uchwale II FPS 2/17 są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w lokalu dojdzie w drodze darowizny dokonanej pomiędzy małżonkami. Zarówno w wyniku darowizny dokonanej pomiędzy małżonkami jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej wobec śmierci jednego z małżonków następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tą datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 33/17 (...) Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieruchomości i innych prawa majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majatkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej.(...)”

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa, przedstawiony opis stanu faktycznego oraz uchwałę NSA należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, nabytego w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, jak i udziału nabytego w drodze darowizny od męża Wnioskodawczyni należy uznać 1970 r., kiedy to ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu niemieszkalnego zostało nabyte do majątku wspólnego małżonków.

Zatem sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego dokonana w 2017 r. nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca 1970 r., w którym nastąpiło nabycie. W związku z powyższym, nie powstał u Wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tej sprzedaży, ani obowiązek wykazania ww. przychodu w jakimkolwiek zeznaniu podatkowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Na podstawie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.