Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.868.2017.2.BM
z 19 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2017 r. (data wpływu 6 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2018 r. (data wpływu 14 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku VAT od wydatku poniesionego na samochód osobowy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku VAT od wydatku poniesionego na samochód osobowy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2018 r. (data wpływu 14 lutego 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wskazał, że organ podatkowy właściwy ze względu na poniższą sprawę to Naczelnik …. Urzędu Skarbowego …..

Firma …. zawarła umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy w dniu 23.11.2017 i w tym dniu firma dokonała pierwszego zakupu na fakturę VAT związany z tym pojazdem. Leasingodawca wystawił z datą 15.11.2017 r. polisę ubezpieczeniową (OC, AC: NNW) gdzie właścicielem pojazdu jest firma leasingowa, natomiast ubezpieczającym i użytkownikiem jest firma Wnioskodawcy. Firma …. jest zobowiązana do pokrycia połowy składki ubezpieczeniowej na podstawie wyżej wymienionej polisy. Leasingodawca nie wystawi firmie żadnego innego dokumentu na podstawie którego firma Wnioskodawcy byłaby zobowiązana do zapłaty składki ubezpieczeniowej za ten samochód. Składka ubezpieczeniowa na OC, AC i NNW do dnia dzisiejszego nie została opłacona.

Samochód ten będzie wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej i będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu. W dniu 29.11.2017 został wysłany formularz VAT-26 do US gdzie wskazano datę poniesienia pierwszego wydatku 23.11.2017 r.

W piśmie z dnia 8 lutego 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem zakupu związanego z samochodem osobowym dokonanego w dniu 23 listopada 2017 r. są opony. Faktura dokumentująca ww. zakup była wystawiona na firmę ….. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wykorzystywał samochód będący przedmiotem wniosku do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów obiektywnie wynika, że przedmiotowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej i wykluczone jest wykorzystanie tego samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Fakt wykorzystywania samochodu wyłącznie do celów działalności gospodarczej wynika z regulaminu używania pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie w celach służbowych, oraz oświadczenia o zapoznaniu się z treścią ww. regulaminu i przyjęciu treści do wiadomości. Wnioskodawca kontroluje, czy przedmiotowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej poprzez analizę dokumentów przekazywanych raz w miesiącu po zakończeniu miesiąca do księgowości. Analiza polega na weryfikacji wyjazdów wymienionych w ewidencji przebiegu pojazdu ze stanem faktycznym a także jest analizowane czy ewidencja jest spójna. Prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów jest zgodna z art. 86a ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Kluczyki do samochodu są przechowywane w siedzibie firmy przez właściciela, a także drugi egzemplarz kluczyków jest w posiadaniu osoby korzystającej z samochodu. Samochód parkowany jest na parkingu przy siedzibie firmy …, a także na parkingu w pobliżu miejsca zamieszkania osoby korzystającej z samochodu, która mieszka ….. Firma nie posiada … oddziału ani filii, natomiast osoba korzystająca z pojazdu w dużej mierze porusza się w okolicach …., w związku z czym byłoby ekonomicznie nieuzasadnione gdyby samochód był parkowany wyłącznie …. Wnioskodawca wykorzystuje samochód objęty zakresem pytania wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym we wniosku firmie …. przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na ten samochód w wysokości 100% od faktury wystawionej w dniu 23.11.2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki o których mowa w art. 86a pkt 12 to wydatki od których przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego, w związku z czym termin ten należy liczyć od daty wystawienia pierwszej faktury VAT związanej z tym pojazdem tj. 23.11.2017 r. a nie od daty wystawienia polisy ubezpieczeniowej tj. 15.11.2017 r., ponieważ ubezpieczenia są zwolnione z podatku VAT. W związku z czym deklaracja VAT-26 została wysłana do US w ustawowym terminie 7 dni i firmie …. przysługuje odliczenie VAT od wydatków poniesionych na ten samochód w wysokości 100% od faktury wystawionej dnia 23.11.2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

W art. 86a ust. 1 ustawy wskazano, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Według art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem, zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Z kolei, w myśl art. 86a ust. 5 ustawy – warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   
   
   

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
   1. kolejny numer wpisu,
   2. datę i cel wyjazdu,
   3. opis trasy (skąd - dokąd),
   4. liczbę przejechanych kilometrów,
   5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

– potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.
   
   

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Z analizy cyt. wyżej przepisów wynika, że podatnicy wykorzystujący pojazdy samochodowe wyłącznie do działalności gospodarczej, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, są również obowiązani do złożenia w urzędzie skarbowym informacji o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Przez „poniesienie wydatku” należy rozumieć dokonanie wpłaty zaliczki na poczet zakupu towaru czy usługi lub też nabycie towaru lub usługi, w zależności od tego, która z tych sytuacji wystąpiła jako pierwsza.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50%. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy w dniu 23.11.2017 i w tym dniu firma dokonała pierwszego zakupu na fakturę VAT związanego z tym pojazdem. Przedmiotem zakupu związanego z samochodem osobowym dokonanego w dniu 23 listopada 2017 r. są opony. Faktura dokumentująca ww. zakup była wystawiona na firmę Wnioskodawcy. Samochód ten będzie wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej i będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wykorzystywał samochód będący przedmiotem wniosku wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W dniu 29.11.2017 został wysłany formularz VAT-26 do US gdzie wskazano datę poniesienia pierwszego wydatku 23.11.2017 r. Fakt wykorzystywania samochodu wyłącznie do celów działalności gospodarczej wynika z regulaminu używania pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie w celach służbowych, oraz oświadczenia o zapoznaniu się z treścią ww. regulaminu i przyjęciu treści do wiadomości. Wnioskodawca kontroluje, czy przedmiotowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej poprzez analizę dokumentów przekazywanych raz w miesiącu po zakończeniu miesiąca do księgowości. Analiza polega na weryfikacji wyjazdów wymienionych w ewidencji przebiegu pojazdu ze stanem faktycznym a także jest analizowane czy ewidencja jest spójna. Prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów jest zgodna z art. 86a ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Kluczyki do samochodu są przechowywane w siedzibie firmy przez właściciela, a także drugi egzemplarz kluczyków jest w posiadaniu osoby korzystającej z samochodu. Samochód parkowany jest na parkingu przy siedzibie firmy …., a także na parkingu w pobliżu miejsca zamieszkania osoby korzystającej z samochodu, która mieszka ….. Firma nie posiada … oddziału ani filii, natomiast osoba korzystająca z pojazdu w dużej mierze porusza się w okolicach …., w związku z czym byłoby ekonomicznie nieuzasadnione gdyby samochód był parkowany wyłącznie …..

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z interpretacją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN przez pojęcie „wyłącznie” należy rozumieć „tylko” oraz „jedynie”. Przy definiowaniu słowa „wyłącznie” mogą być również pomocne synonimy tego słowa, wśród których wskazuje się: absolutnie; bezwzględnie; całkowicie; jedynie; tylko; zupełnie. Zatem możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi dotyczy tylko tych pojazdów, które przeznaczone są jedynie do wykonywania czynności służbowych, tym samym nie są wykorzystywane, choćby przejściowo, w inny sposób.

Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tego pojazdu. Przy czym, użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że opisana przez Wnioskodawcę procedura nie wyklucza użycia przedmiotowego samochodu osobowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Mimo, że prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu, to jednak dopuszczenie możliwości parkowania pojazdu przez pracownika na parkingu w pobliżu miejsca zamieszkania tego pracownika stwarza możliwość wykorzystania tego samochodu do celów prywatnych. Wprowadzenie przez Wnioskodawcę regulaminu używania pojazdów samochodowych wyłącznie w celach służbowych, nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Wnioskodawcę stosownej procedury użytkowania tego pojazdu, która wykluczy jego potencjalne użycie do celów prywatnych. Wprowadzone przez Zainteresowanego zasady nie wykluczają obiektywnie prywatnego użytku tego pojazdu.

Również prowadzenie przez Wnioskodawcę kontroli poprzez analizę wyjazdów wymienionych w ewidencji przebiegu pojazdu ze stanem faktycznym a także jest analizowane czy ewidencja jest spójna, nie potwierdza obiektywnie, że samochód osobowy, o którym mowa we wniosku jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy bez możliwości jego użycia do celów prywatnych, w sytuacji gdy będzie parkowany przez pracownika w pobliżu jego miejsca zamieszkania.

Z uwagi na powyższe spostrzeżenia należy stwierdzić, że samochód osobowy parkowany w pobliżu miejsca zamieszkania pracownika nie jest wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Tym samym, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia pełnej (100%) kwoty podatku naliczonego z faktury wystawionej w dniu 23.11.2017 r., dokumentującej pierwszy zakup związany z tym pojazdem (tj. opony), gdyż nie spełnia on warunków o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1.

Bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostaje złożenie informacji VAT-26 oraz data złożenia tej informacji, skoro bowiem - jak wyżej stwierdzono - samochód nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, to Wnioskodawca nie był obowiązany do złożenia informacji VAT-26.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawcy przysługuje odliczenie VAT od wydatków poniesionych na ten samochód w wysokości 100% od faktury wystawionej dnia 23.11.2017 r., zostało uznane za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.