UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z operacją polegająca na wstawieniu endoprotezy stawu biodrowego.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 22 marca 2018 r. (data wpływu 28 marca 2018 r.) oraz z dnia 5 kwietnia 2018 r. (data wpływu 10 kwietnia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani osobą niepełnosprawną z I grupą inwalidzką na stałe potwierdzającą niepełnosprawność z zaawansowaną chorobą zwyrodnieniową stawów. Prowadzi Pani działalność gospodarczą, gdyż z renty chorobowej nie byłaby w stanie się utrzymać, dlatego musiała z niej zrezygnować. W związku z postępującą niepełnosprawnością ruchową, była Pani zmuszona do poddania się operacji stawu biodrowego na własny koszt. Okres oczekiwania na taką operację z NFZ wynosi od 2 do 3 lat. Bez tej operacji nie byłaby Pani w stanie się poruszać i wykonywać podstawowych czynności życiowych. Z uwagi na niezdolność do pracy nie byłaby Pani w stanie uzyskiwać przychodów. W dniu 22 marca 2017 r. w szpitalu wykonano operację „Endoprotezoplastyka stawu biodrowego lewego, bezcementowa Biomet Microplsty”. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia operacja została wykonana komercyjnie. Całkowity koszt operacji wyniósł 18.500 zł i został wpłacony do kasy szpitala. Kwota ta obejmuje koszt endoprotezy, zabiegu i tygodniowego pobytu w klinice.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z operacją polegającą na wstawieniu endoprotezy stawu biodrowego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wszystkie wydatki związane z operacją wstawienia endoprotezy stawu biodrowego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w roku 2017. Wskazuje Pani, że bez przyspieszonej operacji nie byłaby w stanie prowadzić jakiejkolwiek działalności, nie byłaby Pani w ogóle zdolna do pracy (nie byłaby Pani w stanie się poruszać).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą. W związku z postępującą niepełnosprawnością ruchową, była Pani zmuszona do poddania się operacji stawu biodrowego na własny koszt. Bez tej operacji nie byłaby Pani w stanie się poruszać i wykonywać podstawowych czynności życiowych. Z uwagi na niezdolność do pracy nie byłaby Pani w stanie uzyskiwać przychodów.

Wskazanego wydatku nie można uznać za koszt prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż jest to wydatek o charakterze osobistym, którego poniesienie ma na celu poprawę Pani warunków zdrowotnych i ochronę Jej zdrowia. Zatem wydatek, jaki Pani poniosła na sfinansowanie operacji stawu biodrowego, nie ma bezpośredniego związku z prowadzoną przez Nią pozarolniczą działalnością gospodarczą, gdyż celem ww. wydatku jest umożliwienie prowadzenia normalnego życia i zapewnienie prawidłowego funkcjonowania Jej organizmu.

Powyższe oznacza, że nie jest spełniona, w stosunku do przedmiotowego wydatku, podstawowa przesłanka zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu zawarta w treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, przedmiotowy wydatek, związany ze sfinansowaniem operacji stawu biodrowego, jako wydatek osobisty, nie ma bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie jest wydatkiem poniesionym w celu powstania lub zwiększenia przychodu oraz zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie może zatem zostać ujęty w kosztach uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Pani należy uznać za nieprawidłowe.

Tutejszy organ podatkowy pragnie w tym miejscu dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Dokumenty dołączone przez Panią do wniosku nie podlegały więc analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.