Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.80.2018.2.BD
z 12 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 15 lutego 2018 r. (data wpływu – 26 lutego 2018 r.), uzupełnionym 5 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty na podstawie przedwstępnej umowy sprzedaży – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej – jak wynika z oznaczenia zawartego w części A.1 druku ORD-IN – podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty na podstawie przedwstępnej umowy sprzedaży.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 21 marca 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015.80.2018.1.BD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 5 kwietnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni 15 maja 2017 r. podpisała przedwstępną umowę notarialną na sprzedaż działki, której jest jedyną właścicielką. W tym też dniu Wnioskodawczyni pobrała na poczet sprzedaży kwotę 2.000 zł z czego 1.000 zł zapłaciła w biurze pośrednictwa nieruchomości, na co otrzymała fakturę.

W ustalonej dacie w akcie notarialnym umowy przedwstępnej, tj. 15 listopada 2017 r. nie doszło do umowy ostatecznej. Kupujący nie chce się wycofać z kupna, jednakże potrzebuje więcej czasu, na co Wnioskodawczyni wyraziła zgodę. Umowa przedwstępna obowiązuje zgodnie w prawem do 15 listopada 2018 r.

Dodatkowo z otrzymanej kwoty Wnioskodawczyni zapłaciła 67 zł za wydanie dokumentów potrzebnych do przedłożenia w kancelarii notarialnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni ma zapłacić podatek od kwoty, która jej pozostała?

Wnioskodawczyni uważa, że powinna zapłacić podatek, gdyż nie wie czy dojdzie do sprzedaży, tj. umowy ostatecznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Podatkowi podlegają zatem tylko te czynności (umowy), które zostały w ustawie wymienione. O podleganiu danej czynności opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Stosownie do art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni 15 maja 2017 r. podpisała przedwstępną umowę notarialną na sprzedaż działki, której jest jedyną właścicielką. W tym też dniu Wnioskodawczyni pobrała na poczet sprzedaży kwotę 2.000 zł z czego 1.000 zł zapłaciła w biurze pośrednictwa nieruchomości na co otrzymała fakturę oraz 67 zł za wydanie dokumentów potrzebnych do przedłożenia w kancelarii notarialnej.

Zgodnie z treścią art. 389 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.) umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Zauważyć należy, że umowa przedwstępna nie kształtuje ostatecznego stosunku prawnego między stronami, jej celem jest zobowiązanie do złożenia oznaczonego w niej oświadczenia woli, tj. zawarcia umowy przyrzeczonej. Konsekwencją powyższego jest przyjęcie przez ustawodawcę w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, że jeżeli zawarcie umowy przenoszącej własność następuje w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uprzednio zawartej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy przenoszącej własność.

Zatem z uwagi na fakt, iż w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zostały enumeratywnie wskazane wszystkie czynności cywilnoprawne podlegające temu podatkowi, umowa przedwstępna sprzedaży jako niewymieniona w tym przepisie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym, zawarcie 15 maja 2017 r., przedwstępnej umowy sprzedaż działki oraz pobrania na jej poczet kwoty 2.000 zł nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli z kolei w wykonaniu umowy przedwstępnej zostanie zawarta umowa przyrzeczona, czyli właściwa umowa sprzedaży przenosząca własność to z tego tytułu po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Z powołanego wyżej przepisu art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jasno bowiem wynika, iż w przypadku umowy sprzedaży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy sprzedaży ciąży na kupującym. Wnioskodawczyni nie będzie zatem obowiązana do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tego tytułu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.