Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.95.2018.2.KM
z 24 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2018 r. (data wpływu 13 lutego 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do eksportu towarów na terytorium Rosji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do eksportu towarów na terytorium Rosji. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 kwietnia 2018 r. (data wpływu 16 kwietnia 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium Polski, prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług m.in. z zakresu wynajmu powierzchni, usług przechowywania towaru oraz sprzedaży towarów głównie w kraju. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje dokonywać czynności stanowiących eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT na rzecz nabywców mających siedzibę na terytorium Rosji. Nabywcą jak i odbiorcą towarów zgodnie z fakturami i dokumentami CMR będzie ta sama firma.

Należności za sprzedane towary regulowane będą w formie przedpłaty za wystawioną uprzednio fakturę proforma. Zapłata będzie dokonywana przez nabywcę lub inne podmioty działające na jego rzecz, z np. Wielkiej Brytanii oraz z Kostaryki. Przelew pochodzić będzie z rachunków bankowych założonych przez te podmioty w bankach w Unii Europejskiej, np. Estonii lub w Czechach. W celu formalnego rozliczenia transakcji podpisywane będą porozumienia trójstronne o przejęciu długu lub dwustronne, podpisane przez nabywcę i podmiot wpłacający środki pieniężne na rachunek Wnioskodawcy.

Transakcje sprzedaży towarów dokonywane będą głównie w oparciu o formułę FCA magazyn Spółki (Wnioskodawca ponosi ryzyko za towar do momentu przekazania go przewoźnikowi w magazynie Spółki). Sporadycznie transakcje mogą być realizowane w oparciu o formułę CPT Wilno (Wnioskodawca zapewnia transport towaru do Wilna, zaś ryzyko utraty i wszelkie dodatkowe koszty ponosi nabywca) lub w oparciu o formułę EXW magazyn Spółki (nabywca zapewnia transport i ponosi ryzyko za towar od momentu wydania towaru przez Wnioskodawcę w magazynie). Zgodnie z dokumentem CMR przeładunek towarów każdorazowo odbywać się będzie w Wilnie na Litwie lub w Mińsku na Białorusi.

Eksport towarów dokumentowany będzie fakturami wystawianymi przez Wnioskodawcę. Eksport towarów każdorazowo potwierdzony będzie komunikatem IE-599 „Potwierdzenie wywozu”, ze wskazaniem kraju wysyłki PL-Polska oraz krajem przeznaczenia RU-Rosja. Z komunikatów tych wynikać będzie również, iż urzędami celnymi, które nadzorują wyprowadzenie towarów poza granice UE są urzędy celne na Litwie, Łotwie. Świadczy o tym zapis UC wywozu PL..., UC wyprowadzenia LV..., UC wyprowadzenia LT...

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca odpowiedział na zadane przez tutejszy organ pytania w następujący sposób:

1. Kto w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym dokona wywozu towarów będących przedmiotem eksportu z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, Wnioskodawca czy nabywca mający siedzibę na terytorium Rosji?
   Odp.: Dokonując odpowiedzi na to pytanie wskazać należy, iż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym wywozu towaru z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej dokona nabywca z Rosji lub na jego rzecz inny podmiot posiadający siedzibę poza terytorium Polski.
2. W sytuacji, gdy wywozu dokona nabywca, czy z otrzymanego przez Wnioskodawcę komunikatu IE-599 będzie wynikała tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu?
   Odp.: W zakresie drugiego pytania wskazuje, iż w sytuacji, gdy wywozu towaru dokona nabywca, z otrzymanego komunikatu IE-599 będzie wynikała tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu.
3. Czy zapłata za towary nastąpi w całości przed dokonaniem dostawy towarów? Jeśli tak, czy wywóz towarów nastąpi w terminie 2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym Wnioskodawca otrzymał tę zapłatę oraz czy w tym terminie Wnioskodawca otrzymał dokument potwierdzający wywóz towarów do Rosji?
   Odp.: Zapłata za towary nastąpi przed dokonaniem dostawy. Wywóz towarów nastąpi w terminie 2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym będzie otrzymana zapłata oraz w tym terminie Wnioskodawca otrzyma dokument potwierdzający wywóz towarów do Rosji.
4. W sytuacji, gdy wywóz towarów nie nastąpi w terminie 2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym Wnioskodawca otrzymał tę zapłatę, czy będzie to uzasadnione specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów?
   Odp.: W związku z tym, iż wywóz towarów nastąpi w terminie 2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym będzie otrzymana zapłata, sytuacja z zapytania nie będzie miała miejsca.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca, który dokona eksportu towarów na terytorium Rosji oraz posiadać będzie dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej (komunikat IE-599), może zastosować preferencyjną 0% stawkę podatku od towarów i usług (dalej jako: podatek VAT) w eksporcie?

Zdaniem Wnioskodawcy, wywóz towarów na terytorium Rosji, a więc poza granice Unii Europejskiej, który potwierdzony zostanie dokumentem IE-599 uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z zerowej stawki podatku VAT w eksporcie.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, za eksport towaru należy uznać dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny.

Art. 41 ust. 6a ustawy o VAT stanowi, iż dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej są w szczególności:

• dokumenty w formie elektronicznej otrzymane z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
• dokumenty w formie elektronicznej pochodzące z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymane poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest ich autentyczność;
• zgłoszenia wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo ich kopia potwierdzona przez urząd celny.
  
  

Ustalając zakres zastosowania przepisów art. 41 ustawy należy się odwołać do przepisów prawa celnego.

Zgodnie z obowiązującymi uregulowaniami prawnymi dokumentem elektronicznym potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty jest komunikat IE-599.

Jak Wnioskodawca wskazał w przedstawionym opisie stanu faktycznego przesłanki uznania transakcji sprzedaży za eksport towarów są w jego sytuacji niewątpliwie spełnione, albowiem dokona on wywozu towarów poza teren Unii Europejskiej, a celna procedura wywozu rozpocznie się w Polsce.

Każde zgłoszenie celne dokonywane będzie na rzecz Wnioskodawcy i Wnioskodawca określany zostanie w nim jako eksporter. Wnioskodawca posiadać będzie komunikaty IE-599, czyli dokumenty urzędowe potwierdzające wywóz towarów poza granice Wspólnoty.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 1975/15, w którym stwierdzono, iż do uznania danej czynności za eksport towarów niezbędne jest wystąpienie wszystkich przesłanek wynikających z art. 2 pkt 8 u.p.t.u., jakie stanowią nie tylko wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty i potwierdzenie tego wywozu przez urząd celny określony w przepisach celnych, ale także dokonanie tego wywozu w wykonaniu dostawy towarów przez dostawcę lub na jego rzecz lub przez nabywcę, mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.

W ocenie Wnioskodawcy, posiadanie komunikatu IE-599 uprawniać go będzie do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w eksporcie, czyli 0%. W przedmiotowym zakresie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 2195/15 stwierdził, iż otrzymanie przez dostawcę towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej komunikatu elektronicznego IE-599, stanowiącego urzędową formę potwierdzenia wywozu tych towarów poza obszar Unii Europejskiej, w ramach dokonanego przez niego, jako eksportera, zgłoszenia do wywozu, uprawnia go – na podstawie art. 41 ust. 4 u.p.t.u. – do opodatkowania tej dostawy stawką 0%. Z kolei w wyroku z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż w sytuacji, gdy dostawa spełnia bezspornie przesłanki eksportu towarów przewidziane w art. 2 pkt 8 u.p.t.u., to zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie od podatku VAT (stawka 0%) zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli przez podatnika nie zostały spełnione pewne wymagania formalne.

Nadto, zdaniem Wnioskodawcy proces przeładunku towarów w innym państwie nie wpływa na zerwanie ciągłości organizacyjnej transportu. Teza ta została potwierdzona przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, który w interpretacji indywidualnej z dnia 21 lipca 2014 r., nr IBPP4/443-163/14/BP stwierdził, iż w momencie przeładunku towarów, niewątpliwie dochodzi do przerwania ciągłości fizycznej transportu co jednak nie oznacza, że została zerwana ciągłość organizacyjna transportu. Bowiem towary te są przemieszczane w ramach transportu zorganizowanego przez jeden podmiot (...) z siedziby Wnioskodawcy w Polsce do miejsca docelowego poza terytorium Unii Europejskiej. Towary, co prawda, w trakcie transportu są przeładowywane, jednakże jest to okoliczność podyktowana wyłącznie względami logistycznymi, a nie handlowymi, produkcyjnymi czy też innymi zmieniającymi przeznaczenia towarów jakie było im nadane w momencie sprzedaży przez Wnioskodawcę. Na podkreślenie zasługuje również stanowisko zajęte przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 2195/15 stwierdził, iż fakt przeładowywania towarów przed przekroczeniem granicy z Rosją na pojazdy innych przewoźników jest zachodzącą częstokroć koniecznością z uwagi na to, że nie wszyscy przewoźnicy dysponują stosownymi uprawnieniami/zezwoleniami na transport do Rosji.

W ocenie Wnioskodawcy, również fakt dokonania zapłaty za eksportowany towar przez podmioty inne niż nabywca nie pozbawia go prawa zastosowania 0% stawki podatku VAT przy eksporcie. Stanowisko to zostało potwierdzone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 2195/15, który stwierdził, iż w przypadku płatności dokonywanych za wywiezione towary przez podmioty trzecie, stwierdzić należy, że nie jest to praktyka wyjątkowa w obrocie towarami, zwłaszcza w obrocie zagranicznym, i nie może sama w sobie wskazywać na brak ze strony Skarżącego należytej staranności kupieckiej pozbawiającej go prawa do zastosowania stawki 0% z tytułu eksportu, w sytuacji gdy otrzymywał on w formie komunikatów IE-599 urzędowe potwierdzenia realizacji przez niego, jako eksportera, dostaw towarów poza terytorium UE w następstwie dokonanych przez niego transakcji.

Wobec powyższego Wnioskodawca, który dokona eksportu towarów na terytorium Rosji oraz posiadać będzie dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej (komunikat IE-599) może zastosować preferencyjną 0% stawkę VAT przy eksporcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy – przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Przez terytorium kraju – stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast ilekroć jest mowa o terytorium państwa trzeciego – w myśl art. 2 pkt 5 ustawy – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, podlegający w Polsce – jako miejscu świadczenia – opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%.

W kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) – po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku. W ramach prowadzonej działalności planuje dokonywać czynności stanowiących eksport towarów na rzecz nabywców mających siedzibę na terytorium Rosji. Nabywcą jak i odbiorcą towarów zgodnie z fakturami i dokumentami CMR będzie ta sama firma. Wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej dokona nabywca z Rosji lub na jego rzecz inny podmiot posiadający siedzibę poza terytorium Polski. Zgodnie z dokumentem CMR przeładunek towarów każdorazowo odbywać się będzie w Wilnie na Litwie lub w Mińsku na Białorusi.

Eksport towarów dokumentowany będzie fakturami wystawianymi przez Wnioskodawcę i każdorazowo potwierdzony komunikatem IE-599 „Potwierdzenie wywozu”, ze wskazaniem kraju wysyłki PL-Polska oraz krajem przeznaczenia RU-Rosja. Z komunikatów tych wynikać będzie również, że urzędami celnymi, które nadzorują wyprowadzenie towarów poza granice UE są urzędy celne na Litwie, Łotwie. Świadczy o tym zapis UC wywozu PL..., UC wyprowadzenia LV..., UC wyprowadzenia LT... Z otrzymanego komunikatu IE-599 będzie wynikała tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu.

Zapłata za towary nastąpi przed dokonaniem dostawy. Zapłata będzie dokonywana przez nabywcę lub inne podmioty działające na jego rzecz, z np. Wielkiej Brytanii oraz z Kostaryki. Przelew pochodzić będzie z rachunków bankowych założonych przez te podmioty w bankach w Unii Europejskiej, np. Estonii lub w Czechach.

Wywóz towarów nastąpi w terminie 2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym będzie otrzymana zapłata oraz w tym terminie Wnioskodawca otrzyma dokument potwierdzający wywóz towarów do Rosji.

Mając na względzie powyższe okoliczności oraz przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że opisana transakcja będzie spełniała warunek podstawowy, do uznania jej za eksport towarów. Wywóz towarów nastąpi z terytorium Polski bezpośrednio poza terytorium Unii Europejskiej w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze. Wywozu towarów dokona nabywca lub inny podmiot działający na jego rzecz, zatem transakcja ta będzie stanowiła eksport pośredni.

Należy jednak mieć na uwadze, że niezbędnym warunkiem pozwalającym bezsprzecznie uznać zrealizowaną czynność za eksport towarów jest uzyskanie potwierdzenia wywozu przez urząd celny. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy – w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Art. 41 ust. 6 ustawy stanowi, że stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na mocy art. 41 ust. 6a ustawy – dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.
   
   

W świetle art. 41 ust. 9a ustawy – jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 2 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio.

Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio (art. 41 ust. 11 ustawy).

Jak wskazuje art. 41 ust. 6 ustawy, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W przypadku eksportu pośredniego – zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy – zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 0%, jeżeli spełnione zostaną warunki zawarte w tym przepisie. Dokument, jakim podatnik powinien się posłużyć dla wykazania eksportu pośredniego winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać. Podatnik powinien zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Należy wskazać, że od dnia 31 sierpnia 2007 r. w Polsce zaczęła w pełni funkcjonować I faza Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS). Od tego momentu zmianie uległy zasady dokonywania zgłoszeń celnych do procedury wywozu, procedury uszlachetnienia biernego i powrotnego wywozu. System ECS pozwala na dokonywanie i obsługę zgłoszenia w formie elektronicznej, zarówno w urzędzie wywozu jak i wyprowadzenia. System ten opiera się na obiegu dokumentów pomiędzy urzędami a podmiotami dokonującymi zgłoszeń. W ramach tego systemu dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest komunikat IE-599 podpisany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych. Komunikat ten zawiera dane zgłoszenia z momentu zwolnienia zgłoszenia do procedury wywozu oraz informacje o potwierdzeniu wywozu lub zatrzymaniu towaru na granicy. Komunikat IE-599 jest wysyłany do zgłaszającego przez urząd celny wywozu.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca będzie w posiadaniu komunikatu IE-599, z którego będzie wynikała tożsamość towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu.

Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca, który dokona eksportu towarów na terytorium Rosji oraz będzie posiadać dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej (komunikat IE-599), będzie mógł zastosować preferencyjną 0% stawkę podatku od towarów i usług w eksporcie.

Bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia ma to, że zapłaty za eksportowane towary dokonują podmioty inne niż nabywca.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do zastosowania dla dokonanego eksportu towarów stawki podatku w wysokości 0% jest prawidłowe, pomimo że jego zdaniem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym to on dokona wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej (eksport bezpośredni) natomiast jak wynika z opisu sprawy wywozu towarów dokona nabywca z Rosji (eksport pośredni).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy zauważyć, że powoływana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna niewątpliwie kształtuje sytuację prawną podatnika w jego indywidualnej sprawie, lecz dotyczy konkretnego stanu faktycznego i nie ma mocy prawa powszechnie obowiązującego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.