Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.191.2018.1.AS
z 22 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2018 r. (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z realizacją działania pn.: „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z realizacją działania pn.: „(…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego i zgodnie z ustawą z dnia 08.03.1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, ze zm.), wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zadania własne obejmują m.in. zadania w zakresie: kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków, opieki nad zabytkami; utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych; promocji gminy.

Gmina, w ramach działania „(…)”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, działanie 7.4 Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne, na które złoży wniosek o dofinansowanie, zamierza zrealizować następujące zadania:

1. budowa obiektu pełniącego funkcje kulturalne, tj. świetlica wiejska w miejscowości N,
2. budowa obiektu pełniącego funkcje kulturalne, tj. świetlica wiejska w miejscowości Ż.
   
   

Przedmiotem inwestycji jest budowa świetlic wiejskich wraz z infrastrukturą techniczną, tj. inwestycjami wewnętrznymi, dojściami, dojazdem i parkingami. Projektuje się budynki parterowe z poddaszem nieużytkowym, niepodpiwniczone, pokryte wielospadowym dachem o symetrycznym układzie połaci i kącie nachylenia dachu. Architektura budynków nawiązuje do tradycji budowlanych na terenach wiejskich.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach realizowanego projektu Gmina będzie nabywała usługi, a faktury będą wystawiane na Gminę z naliczonym podatkiem VAT. Usługi nabywane w ramach projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Projekt będzie realizowany na potrzeby Gminy do wykonywania zadań publicznych. Budowa świetlic umożliwi zaspokojenie potrzeb społecznych i kulturalnych, rozwój tożsamości społeczności wiejskiej oraz podniesienie atrakcyjności wsi, dzięki stworzeniu możliwości dla promocji zasobów lokalnych. Zadanie przyczyni się również do integracji mieszkańców oraz pobudzenia ich aktywności poprzez organizację zajęć artystycznych, nauki języków obcych oraz zajęć opiekuńczo-wychowawczych.

Infrastruktura powstała w wyniku realizacji projektu będzie ogólnodostępna, a korzystanie z niej będzie nieodpłatne. Nie planuje się również przekazania prawa własności wybudowanych świetlic.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odzyskania podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z realizacją zadań:

1. budowa obiektu pełniącego funkcje kulturalne, tj. świetlica wiejska w miejscowości N,
2. budowa obiektu pełniącego funkcje kulturalne, tj. świetlica wiejska w miejscowości Ż?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja ww. projektu nie będzie służyła sprzedaży opodatkowanej, w związku z czym nie występują czynności opodatkowane, co wyklucza możliwość odliczenia podatku VAT zawartego w wystawionych przez wykonawców fakturach VAT.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, bowiem, jak wskazano wyżej, obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie w ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozwalających na odliczenie podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Realizowany przez Gminę projekt będzie ogólnodostępny, publiczny i nieodpłatny, niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w tym zakresie Gmina nie jest podatnikiem podatku VAT i korzysta z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Projekt zostanie zrealizowany przez Gminę w celu wykonywania nałożonych na Gminę obowiązkowych zadań publicznych (zadań własnych) określonych ustawą o samorządzie gminnym. Inwestycja po zrealizowaniu nie będzie związana z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, nie będą świadczone żadne odpłatne usługi, a co za tym idzie, Gmina nie osiągnie dochodu w wyniku ich realizacji. Celem inwestycji jest poprawa integracji społeczności lokalnej oraz pobudzenie ich aktywności.

Wobec powyższego Gmina uznaje, że nie będzie mogła odzyskać zapłaconego w związku z realizacją projektu podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy).

W szczególności, zadania własne obejmują m.in. sprawy:

• kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy),
• utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 powyższej ustawy),
• promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 18 cyt. ustawy).
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego i zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym, wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zadania własne obejmują m.in. zadania w zakresie: kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków, opieki nad zabytkami; utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych; promocji gminy. Gmina, w ramach działania „(…)”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, działanie 7.4 Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne, na które złoży wniosek o dofinansowanie, zamierza zrealizować następujące zadania:

• budowa obiektu pełniącego funkcje kulturalne, tj. świetlica wiejska w miejscowości N,
• budowa obiektu pełniącego funkcje kulturalne, tj. świetlica wiejska w miejscowości Ż.
  
  

Przedmiotem inwestycji jest budowa świetlic wiejskich wraz z infrastrukturą techniczną, tj. inwestycjami wewnętrznymi, dojściami, dojazdem i parkingami. Projektuje się budynki parterowe z poddaszem nieużytkowym, niepodpiwniczone, pokryte wielospadowym dachem o symetrycznym układzie połaci i kącie nachylenia dachu. Architektura budynków nawiązuje do tradycji budowlanych na terenach wiejskich. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach realizowanego projektu Gmina będzie nabywała usługi, a faktury będą wystawiane na Gminę z naliczonym podatkiem VAT. Usługi nabywane w ramach projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Projekt będzie realizowany na potrzeby Gminy do wykonywania zadań publicznych. Budowa świetlic umożliwi zaspokojenie potrzeb społecznych i kulturalnych, rozwój tożsamości społeczności wiejskiej oraz podniesienie atrakcyjności wsi, dzięki stworzeniu możliwości dla promocji zasobów lokalnych. Zadanie przyczyni się również do integracji mieszkańców oraz pobudzenia ich aktywności poprzez organizację zajęć artystycznych, nauki języków obcych oraz zajęć opiekuńczo-wychowawczych. Infrastruktura powstała w wyniku realizacji projektu będzie ogólnodostępna, a korzystanie z niej będzie nieodpłatne. Nie planuje się również przekazania prawa własności wybudowanych świetlic.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odzyskania podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z realizacją powyższych zadań.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie – pomimo, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT – warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Gmina, realizując opisany we wniosku projekt, nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a usługi nabywane w ramach projektu – jak oświadczył Wnioskodawca – nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Projekt będzie realizowany na potrzeby Gminy do wykonywania zadań publicznych. Ponadto, jak wskazano w opisie sprawy, infrastruktura powstała w wyniku realizacji projektu, będzie ogólnodostępna, a korzystanie z niej będzie nieodpłatne. Wnioskodawca nie planuje również przekazania prawa własności wybudowanych świetlic.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r.

Ponieważ Zainteresowany w stosunku do przedmiotowego projektu nie będzie działał jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją zadań pn.: „1. Budowa obiektu pełniącego funkcje kulturalne, tj. świetlica wiejska w miejscowości N. 2. Budowa obiektu pełniącego funkcje kulturalne, tj. świetlica wiejska w miejscowości Ż”, w ramach działania „(…)”. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działać jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją projektu nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.