Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.306.2018.1.MM
z 25 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2018 r. (data wpływu 7 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2018 r. (data wpływu 11 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od spłacanego kredytu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 20 kwietnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.151.2018.1.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 20 kwietnia 2018 r. (data doręczenia 30 kwietnia 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 6 maja 2018 r. (data wpływu 11 maja 2018 r.), nadanym za pośrednictwem …. w dniu 7 maja 2018 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2008 r. Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt denominowany (waloryzowany) w CHF na cele mieszkaniowe. Od lutego 2018 r. wynajmuje mieszkanie, a dochody rozlicza na zasadach ogólnych. Kredyt zaciągnięty został po kursie 2,09 PLN. Rata w lutym 2018 r. wynosiła 358,33 CHF, tj. 335,88 CHF - kapitał i 22,45 CHF - odsetki.

W piśmie z dnia 6 maja 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że nie prowadzi działalności gospodarczej, a przychody z tytułu najmu zalicza do „najmu lub dzierżawy”. Wnioskodawczyni otrzymała kredyt w dniu 10 czerwca 2008 r. Do dnia 20 grudnia 2016 r. mieszkanie nie stanowiło współwłasności małżeńskiej – Wnioskodawczyni zakupiła je będąc stanu wolnego. W dniu 20 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem w formie aktu notarialnego „umowę majątkową małżeńską”, rozszerzającą wspólność ustawową o majątek nabyty przez zawarciem małżeństwa. Małżonek Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, a dochody z najmu rozlicza Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni zakupiła mieszkanie w dniu 16 czerwca 2008 r. Wynajmuje je od dnia 1 kwietnia 2009 r. i od tej pory osiąga dochód (z kilkoma miesięcznymi przerwami). Kredyt został udzielony w PLN denominowany w CHF (oryginalny zapis umowy). Spłata następowała w PLN po uprzednim przeliczeniu rat kapitałowo-odsetkowych według kursu sprzedaży dewiz dla CHF, zgodnie z tabelą kursu obowiązującego w banku w dniu spłaty. Wnioskodawczyni w dniu 16 sierpnia 2012 r. zawarła aneks Nr 1, zgodnie z którym w treści umowy wyrażenie „kredyt denominowany (waloryzowany)” zastąpiono wyrażeniem „kredyt indeksowany”, w związku z czym od dnia 20 września 2012 r. spłata rat kapitałowo-odsetkowych dokonywana jest w CHF. Kwota kredytu indeksowanego w CHF określona jest według kursu kupna dewiz dla CHF z chwilą wypłaty kredytu. Kredyt udzielony Wnioskodawczyni nie obejmował w 100% wartości mieszkania – wniosła także wkład własny. Kredyt przeznaczony był tylko na zakup mieszkania. W umowie kredytu jako cel jego zaciągnięcia wskazano: zakup spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Umowa kredytu została zawarta na okres: 10 czerwca 2008 r. – 10 czerwca 2033 r., natomiast kwota udzielonego kredytu wynosiła 199 500 zł, według kursu z dnia wypłaty 97 894,89 CHF. Kredyt został rozłożony na 300 rat, harmonogram spłat ustalany jest co 3 miesiące, kwota raty z ostatniego miesiąca to: 358,33 CHF, tj. 334,53 CHF + 23,80 CHF. Wnioskodawczyni odsetki od kredytu spłaca od dnia 10 lipca 2008 r., jednak do kosztów uzyskania przychodów zalicza je dopiero od lutego 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (postawione ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy kosztem uzyskania przychodu z najmu jest rata kredytu hipotecznego indeksowanego w CHF, zaciągniętego na zakup mieszkania będącego przedmiotem umowy najmu?
2. Czy odsetki od ww. kredytu mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego Nr 2. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego Nr 1 wydana zostanie odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) oraz art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wyklucza zaliczania odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów. Zatem, zapłacone odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (od momentu wynajmu mieszkania).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej, podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• musi być poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  

• musi być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie może zostać w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W zakresie wskazanych w art. 23 ust. 1 wydatków (kosztów), których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona przez ustawodawcę wskazać należy, że koszty pożyczki, tj. naliczone odsetki od pożyczki, mogą być - co do zasady - zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ustalonym w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) - o czym stanowi art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

W odniesieniu do kwestii możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania wskazać należy, że wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu, które to przeznaczone zostało pod wynajem, jako związane z uzyskiwanym przychodem z najmu - mogą, co do zasady, zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, że wydatki z tytułu odsetek od kredytu - o ile spełniają warunek celowości, wynikający z art. 22 ust. 1 ww. ustawy i nie zwiększają wartości początkowej wynajmowanego lokalu - mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. Z tym jednak zastrzeżeniem, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tylko te wydatki, które zostały faktycznie zapłacone przez Wnioskodawcę (od momentu przekazania lokalu do wynajmu).

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 10 czerwca 2008 r. Wnioskodawczyni otrzymała kredyt denominowany (waloryzowany) w CHF na cele mieszkaniowe. Wnioskodawczyni zakupiła mieszkanie w dniu 16 czerwca 2008 r., które wynajmuje, a dochody rozlicza na zasadach ogólnych. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Wynajmuje je od dnia 1 kwietnia 2009 r. i od tej pory osiąga dochód (z kilkoma miesięcznymi przerwami). Kredyt został udzielony w PLN denominowany w CHF (oryginalny zapis umowy). Spłata następowała w PLN po uprzednim przeliczeniu rat kapitałowo-odsetkowych według kursu sprzedaży dewiz dla CHF, zgodnie z tabelą kursu obowiązującego w banku w dniu spłaty. Wnioskodawczyni w dniu 16 sierpnia 2012 r. zawarła aneks Nr 1, zgodnie z którym w treści umowy wyrażenie „kredyt denominowany (waloryzowany)” zastąpiono wyrażeniem „kredyt indeksowany”, w związku z czym od dnia 20 września 2012 r. spłata rat kapitałowo-odsetkowych dokonywana jest w CHF. Kwota kredytu indeksowanego w CHF określona jest według kursu kupna dewiz dla CHF z chwilą wypłaty kredytu. Kredyt udzielony Wnioskodawczyni nie obejmował w 100% wartości mieszkania – wniosła także wkład własny. Kredyt przeznaczony był tylko na zakup mieszkania. W umowie kredytu jako cel jego zaciągnięcia wskazano: zakup spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Wnioskodawczyni odsetki od kredytu spłaca od dnia 10 lipca 2008 r., jednak do kosztów uzyskania przychodów zalicza je dopiero od lutego 2018 r.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na nabycie lokalu (mieszkania), który jest obecnie wynajmowany, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu ze źródła przychodu, jakim jest najem. Odsetki należy przeliczać po kursie waluty w danym banku na dzień dokonania spłaty (rzeczywiście poniesiony koszt).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.