Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.201.2018.1.TW
z 8 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2018 r. (data wpływu 17 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Postanowieniem z dnia 02.02.2017 r. (Sygn. akt X) Sąd Rejonowy wydał Wnioskodawcy z depozytu sądowego kwotę, złożoną do depozytu sądowego przez Skarb Państwa na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego jako przypadające Wnioskodawcy 3/16 części spadku nabytego po P, zmarłym (…) 2007 r. Wartość odszkodowania stanowiącą kwotę depozytową powiększono o kwotę otrzymanych przez Sąd z Banku Gospodarstwa Krajowego odsetek, pomniejszoną o kwoty obciążeń bankowych, stosownie do przepisów § 17 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia gospodarki finansowej i działalności inwestycyjnej sądów powszechnych (Dz. U. z dnia 28 grudnia 2012 r. Wypłacie podlegała łącznie kwota depozytowa wraz z powiększającymi ją kwotami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy, jeśli odszkodowanie jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 nr 80 poz. 350 z późn. zm.), to również powinny zostać zwolnione z opodatkowania odsetki uzyskane przez Sąd z Banku Gospodarstwa Krajowego, a następnie powiększające kwotę depozytową powstałą z odszkodowania i wypłacone łącznie z odszkodowaniem na podstawie § 17 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia gospodarki finansowej i działalności inwestycyjnej sądów powszechnych (Dz. U. z dnia 28 grudnia 2012 r.)?

Zdaniem Wnioskodawcy kwota główna odszkodowania podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 nr 80, poz. 350 z późn. zm.), a odsetki powiększające wartość odszkodowania, opodatkowane są tak jak przychód, z którym są związane. Przede wszystkim należy zauważyć, że kwota wypłaconych odsetek wynika, zgodnie z orzeczeniem Sądu, z przepisów § 17 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia gospodarki finansowej działalności inwestycyjnej sądów powszechnych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1476, z późn. zm.). Przepis ten w punkcie 4 stanowi, że Oprocentowanie sum depozytowych oraz sum na zlecenie stanowiących własność osób fizycznych, prawnych i innych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej – po potrąceniu kosztów związanych z prowadzeniem rachunku bankowego – powiększa ich wartość, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 5. Przepisem tym wskazano jednoznacznie, że wartość odsetek zostaje włączona do kwoty głównej poprzez jej powiększenie. Należy zwrócić uwagę, że w tym przypadku nie mamy do czynienia z otrzymaniem odsetek od banku, gdyż to nie podatnik złożył kwotę depozytu do Banku Gospodarstwa Krajowego, a Sąd. Podatnik natomiast otrzymuje zwolniony depozyt, który zgodnie z cytowanym wyżej przepisem w sposób nierozerwalny składa się z kwoty głównej odszkodowania i wartości dodanej (włączonej) na mocy przepisu ustawowego. Wychodząc z założenia, że zwolniony depozyt został powiększony o wartość odsetek bankowych uzyskanych przez Sąd, to przypisanie odsetek do należności głównej odszkodowania jest oczywiste.

Stanowisko takie znajdowało odzwierciedlenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego nawet w orzeczeniach, które dotyczyły klasycznych odsetek, a więc sytuacji, gdy do dochodzenia odsetek uprawniony musiał wszczynać odrębne postępowanie sądowe. W wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2014 r. (sygn. akt II FSK 289/12), zostało wskazane, że: (...) odsetki należy przypisać do tego samego źródła przychodów co należność główną – a co za tym idzie, podlegają one opodatkowaniu w ten sam sposób. Co prawda przedmiotowy wyrok dotyczył opodatkowania przychodu ze sprzedaży gospodarstwa rolnego w związku z przeznaczeniem go na cele publiczne oraz odsetek z tytułu nieterminowej zapłaty, jednakże z treści przedmiotowego uzasadnienia można byłoby wysnuć wniosek, że skoro jakiś przychód jest zwolniony z opodatkowania, to również odsetki od nieterminowej zapłaty nie podlegają opodatkowaniu ponieważ mają one charakter akcesoryjny (dodatkowy) w stosunku do świadczenia głównego. W odniesieniu do opodatkowania odszkodowań powyższy wniosek można byłoby podsumować w sposób następujący: skoro odszkodowania oraz inne świadczenia z tytułu ubezpieczeń osobowych lub majątkowych, niezależnie od tego, czy zostały przyznane na podstawie uznania ubezpieczyciela, ugody pozasądowej lub sądowej, są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 nr 80 poz. 350 z późn. zm.), to również powinny zostać zwolnione z opodatkowania odsetki włączone do kwoty głównej. Należy zwrócić uwagę, że choć rzeczywiście w przepisach nie ma mowy o tym, jak należy traktować odsetki za zwłokę, wypłacane przy odszkodowaniu, to jednak nie ma w nich także nic, co by sugerowało, że należy je traktować jako coś zupełnie odrębnego od świadczenia pierwotnego. Zdaniem Wnioskodawcy, skoro jedno łączy się ściśle z drugim, nie można odsetek powiększających wartość zwolnionego depozytu traktować jako czegoś osobnego, tylko należy je uznać za część świadczenia podstawowego i tak też opodatkować, czyli w przypadku odszkodowania wypłacanego z depozytu trzeba zwolnić je z podatku.

W uzupełnieniu stanowiska Strony należy zwrócić uwagę, że także w ustawodawstwie podatkowym występuje wielokrotnie zasada, że kwota główna jest łączona z odsetkami, i tak np. umorzenie kwoty głównej zobowiązania skutkuje automatycznym umorzeniem odsetek (art. 67a § 2 OP). Tak samo przedawnienie kwoty głównej skutkuje wobec odsetek. Wskazuje to na to, że w sytuacji gdy kwota odsetek jest bezpośrednio związana z kwotą główną, ustawodawca wiąże skutki podatkowe w sposób nierozerwalny. Tym samym mając na uwadze brzmienie postanowienia w sprawie zwolnienia depozytu oraz przepisy § 17 rozporządzenia z dnia 19 grudnia 2012 r. należy uznać, że w przypadku będącym przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację, także mamy do czynienia z takim nierozerwalnym połączeniem, a tym samym rozstrzygnięcia podatkowe w zakresie zwolnienia podatkowego odnoszą się do całości kwoty otrzymanej w wyniku zwolnienia depozytu.

Dla oceny skutków podatkowych należy zauważyć, że odsetki wypłacone uprawnionemu do depozytu są ściśle związane z należnością odszkodowania, a ich powstanie nie miałoby miejsca, gdyby nie było złożonego do depozytu odszkodowania oraz nie nastąpiłby upływ czasu pomiędzy złożeniem do depozytu a wypłatą należności głównej wraz z odsetkami. Stąd też konkluzja, że wypłacenie odsetek nie może być traktowane, jako dokonane jedynie w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia gospodarki finansowej i działalności inwestycyjnej sądów powszechnych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1476, z późn. zm.). Przepisy te regulują, w jaki sposób Sąd ma naliczyć kwotę powiększającą należność główną, w związku z trwaniem depozytu. Niemniej jednak sama podstawa naliczenia odsetek wynika z wartości odszkodowania złożonego do depozytu, a doliczenie powiększa kwotę główną depozytu, w związku z czasem trwania złożenia do depozytu i stanowi swoiste odszkodowanie za brak możliwości samodzielnego dysponowania przez uprawnionego złożoną do depozytu kwotą. Regulacja w Rozporządzeniu zasad naliczenia tych odsetek wiąże się z koncepcją, że Skarb Państwa nie może uzyskiwać korzyści z przetrzymywania na koncie bankowym kwot depozytowych. Sam obowiązek wypłaty przez Sąd uzyskanych od banku odsetek, z tytułu kwot depozytowych wynika z zasady, że Skarb Państwa (reprezentowany przez Sąd) nie powinien, a wręcz nie może uzyskiwać korzyści z kwot depozytowych obywateli bądź podmiotów. Tym samym zwraca całe uzyskane od banku kwoty odsetek, pomniejszając je jedynie o wartość opłat bankowych. Jeśli jednocześnie uznalibyśmy, że zwrot odsetek uzyskanych przez Sąd winien być oderwany od kwoty depozytu co do skutków podatkowych, to oznaczałoby, że jednocześnie Skarb Państwa chce uzyskiwać korzyści od tak zwróconych kwot. Taka interpretacja zdarzeń i przepisów byłaby pozbawiona spójności i logiczności. Jedynie połączenie wypłacanych uprawnionemu do depozytu kwot odsetkowych z należnością główną skutkuje logicznym połączeniem co do skutków podatkowych. A mianowicie, gdy sama kwota depozytu podlega podatkowi, to także to co ją powiększa, a gdy kwota depozytu jest zwolniona z podatku, to wszystko co powiększa tę kwotę jest traktowane tożsamo z kwota główną. Otwartość katalogu innych źródeł nie daje podstaw do włączania w ten katalog każdego świadczenia. Musi to być świadczenie mające cechy odrębności i indywidualności, gdyż tylko wtedy może stanowić źródło podstawy opodatkowania. Skoro w przypadku Wnioskodawcy nie mamy do czynienia z takim samodzielnym bytem odsetek, to nie może ono stanowić odrębnego źródła opodatkowania niż kwota główna.

Natomiast przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia gospodarki finansowej i działalności inwestycyjnej sądów powszechnych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1476, z późn. zm.), wydanego na podstawie art. 179 § 5 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.), nie stanowią odrębnego źródła powstania przychodu – świadczenia na rzecz uprawnionego do depozytu, ale wręcz w § 17 prawotwórca wskazuje na to bezpośrednie powiązanie, bezpośrednie i nierozerwalne z należnością główną depozytu. Zgodnie z art. 3 Ordynacja podatkowej przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych. Natomiast ustawami podatkowymi są jedynie ustawy dotyczące podatków. Dlatego przepisy ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych niebędącej ustawą podatkową nie mogą być uznane za źródło powstania obowiązku podatkowego. Przy ocenie skutków prawno-podatkowych opisanego zdarzenia należy mieć na względzie, że tylko w sytuacji gdyby odsetki mogły stanowić odrębne źródło dochodzenia prawa, można by je wyodrębnić jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu, jakim ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże ze skutkiem podatkowym. Dochodzenie odsetek od źródła świadczenia, które wymaga odrębnego wszczęcia postępowania roszczeniowego, może być ewentualnie wpisane w granice ustawowe dochodów z odrębnego źródła. Natomiast w naszym przypadku wypłata depozytu sama w sobie jest neutralna podatkowo. Źródłem przychodu jest to, co stanęło u źródła powstania depozytu, czyli kwota odszkodowania. Wszystko co powiększa tę wartość należy w sposób łączny i jednolity potraktować przy ocenie skutków podatkowych.

W obrocie prawnym występuje uchwała 7 sędziów NSA z dnia 6 czerwca 2016 roku sygn. akt II FPS 2/16. Jednak przy zastosowaniu tej uchwały należy zauważyć, że dotyczy ona sytuacji, gdy dochodzenie odsetek może być dokonane w oparciu o postępowanie dodatkowe, co prawda wynikające z otrzymania świadczenia głównego, jednak nienierozerwalnie z nim połączonego. W stanie faktycznym i prawnym, jakiego dotyczy niniejszy wniosek interpretacyjny, należy zauważyć, że taka rozdzielność nie występuje. Należy także mieć na względzie, że dołączone do kwoty depozytowej wartości składają się z odsetek uzyskanych przez Sąd z Banku Gospodarstwa Krajowego, jednak zostają one pomniejszone o wszelkie wydatki związane z przechowywaniem na koncie bankowym pieniędzy. Skoro są to wszystkie wydatki, to oznacza, że także pobrane w tym względzie podatki, jakie są należne od zysków, czyli odsetek i są potrącane przez Bank przed wypłatą należności. Jeśli już raz kwoty należne od Banku zostały opodatkowane, to nie powinna stanowić, ta sama wartość, podstawy do kolejnego opodatkowania.

W związku z powyższym, zdaniem występującej z wnioskiem, należy uznać, iż odsetki od odszkodowania, które otrzymał Wnioskodawca, są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku w drodze rozporządzenia.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy – źródłami przychodów są inne źródła.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wypłacone zatem odszkodowanie stanowi co do zasady przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli odszkodowanie to nie jest związane ze stosunkiem pracy bądź z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej, wówczas stanowi ono przychód podatnika z innych źródeł, tj. ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, stanowią przychód korzystający ze zwolnienia od podatku dochodowego. Jednak należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. Zwolnienia przedmiotowe w opisywanym podatku stanowią ustawowy wyjątek, istotne odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej, tj. powszechności i równości opodatkowania. Dodatkowo w literaturze przedmiotu podkreśla się potrzebę zachowania prymatu wykładni językowej przy dokonywaniu wykładni przepisów prawa podatkowego. Tym samym niedopuszczalne jest dokonywanie wykładni rozszerzającej bądź zawężającej przepisów podatkowych regulujących katalog zwolnień przedmiotowych zawartych w art. 21 ust. 1 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Treść zacytowanego powyżej przepisu wskazuje, że podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie przychodu między innymi z tytułu odszkodowania wypłacanego na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121, z późn. zm.).

Przy czym należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 5 tej ustawy – ustawa określa zasady wywłaszczania nieruchomości i zwrotu wywłaszczonych nieruchomości.

Należy mieć również na uwadze, że zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przysługuje, jeżeli łącznie spełnione zostają następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
• cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
  
  

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymał na podstawie postanowienia sądu z 2 lutego 2017 r. zwrot kwoty pieniężnej zgromadzonej w depozycie sądowym wraz z należnymi odsetkami na podstawie § 17 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia gospodarki finansowej i działalności inwestycyjnej sądów powszechnych, tytułem przysługującego Wnioskodawcy udziału w złożonym depozycie zgodnie z postanowieniem o stwierdzeniu praw do nabycia spadku. Jak wynika z treści wniosku, wypłacona Wnioskodawcy kwota z depozytu sądowego stanowiła odszkodowanie od Skarbu Państwa. Wypłacona z depozytu sądowego kwota stanowiła należność główną (odszkodowanie) oraz odsetki od sumy depozytowej, o których mowa w § 17 ww. Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości. Sumę depozytową złożył do depozytu sądowego Skarb Państwa.

Wobec powyższego opisu po stronie Wnioskodawcy powstała wątpliwość czy wypłacone Wnioskodawcy odsetki od sumy depozytowej stanowią dla niej przychód podatkowy zwolniony od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro przychód z wypłaconego Wnioskodawcy odszkodowania (od kwoty którego naliczono wartość odsetek) podlega ww. zwolnieniu przedmiotowemu.

Mając na uwadze przywołane powyżej regulacje prawne oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują zwolnienia z opodatkowania wypłaconych z depozytu sądowego wraz z odszkodowaniem odsetek. Naliczone odsetki od sumy depozytowej nie mieszczą się bowiem w zakresie przedmiotowym przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29 omawianej ustawy, ponieważ nie zostały one wypłacone Wnioskodawcy stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami lecz na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia gospodarki finansowej i działalności inwestycyjnej sądów powszechnych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1476, z późn. zm.), wydanego na podstawie art. 179 § 5 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.).

W myśl § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia: sumy depozytowe są to przechowywane przez sądy obce środki pieniężne, w szczególności kaucje, wadia oraz sumy stanowiące przedmiot sporu, otrzymane w związku z postępowaniem sądowym.

Stosownie natomiast do treści § 17 ust. 4 ww. rozporządzenia: oprocentowanie sum depozytowych oraz sum na zlecenie stanowiących własność osób fizycznych, prawnych i innych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej – po potrąceniu kosztów związanych z prowadzeniem rachunku bankowego – powiększa ich wartość, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 5.

Ponadto należy wskazać, że naliczone odsetki od sumy depozytowej nie mieszczą się w pojęciu odszkodowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Narosły one bowiem od kwoty złożonej do depozytu sądowego, a nie stanowią one odsetek za zwłokę od nieterminowej wypłaty odszkodowania przez zobowiązanego. Jeśli zamiarem ustawodawcy byłoby zwolnienie od podatku dochodowego naliczonych w ten sposób odsetek, wówczas ustawodawca wymieniłby również odsetki w przywołanym przepisie, jako podlegające zwolnieniu od opodatkowania. Przyjęcie odmiennego poglądu stanowiłoby przykład zastosowania wykładni rozszerzającej opisywanych unormowań. Tym bardziej, że ustawodawca w innych punktach art. 21 ust. 1 ww. ustawy wskazuje wprost na odsetki jako przychód wolny od opodatkowania.

I tak – wolne od podatku są odsetki wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 52, pkt 95, pkt 119, pkt 130, pkt 130a i pkt 130b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli:

• odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. poz. 776) (pkt 52);
• odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 (pkt 95);
• odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta (pkt 119);
• odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a (pkt 130);
• odsetki lub dyskonto od listów zastawnych uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a (pkt 130a);
• odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego i oferowanych na rynkach zagranicznych, przeznaczonych na finansowanie ustawowych celów działalności Banku Gospodarstwa Krajowego, dotyczących wspierania polityki gospodarczej Rady Ministrów, realizacji rządowych programów społeczno-gospodarczych oraz programów samorządności lokalnej i rozwoju regionalnego, oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji, uzyskane przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a (pkt 130b).
  
  

W świetle powyższego należy przyjąć, że ustawodawca nie pomija odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w jego ocenie zasługują na szczególną ochronę.

Reasumując – wypłaconą kwotę z tytułu odsetek od sumy depozytowej – w przypadku jeśli wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie za wywłaszczenie zwolnione jest z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy od podatku dochodowego od osób fizycznych – należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.