2018.06.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.89.2018.1.MPU
z 11 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06 kwietnia 2018 r. (data wpływu 18 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia wyrobów węglowych nabytych przez Spółdzielnię Mieszkaniową do:

ogrzewania gospodarstw domowych – lokali mieszkalnych zarządzanych przez Spółdzielnię, stanowiących odrębne własności członków Spółdzielni oraz osób nie będących jej członkami – jest prawidłowe;
ogrzewania gospodarstw domowych – mieszkań zakładowych będących własnością Spółki – jest nieprawidłowe;
ogrzewania gospodarstw domowych – mieszkań we Wspólnocie Mieszkaniowej pozostającej w zarządzie innego podmiotu – jest nieprawidłowe;
ogrzewania budynku Szkoły Podstawowej – jest nieprawidłowe.
ogrzewania budynku świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2018 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia wyrobów węglowych nabytych przez Spółdzielnię Mieszkaniową do celów grzewczych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Spółdzielnia Mieszkaniowa ”W.” w W. (dalej jako: ,,Wnioskodawca” lub ,,Spółdzielnia” rozpoczęła działalność z dniem 1 sierpnia 1999 r. Utworzona została przez nabywców mieszkań, o których mowa w art. 42 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 57, poz, 603) – w celu eksploatacji nabytych mieszkań. Umową o administrowanie zawartą w dniu 6 października 1999 r. A. powierzyła Spółdzielni gospodarowanie mieniem wchodzącym w skład Z., w tym gospodarkę zasobami mieszkaniowymi. Lokale mieszkalne po byłych PGR sprzedawane były sukcesywnie przez A. ich dotychczasowym najemcom (odrębne własności).

W latach 2002-2003 Spółdzielnia otrzymała nieodpłatnie od A. infrastrukturę towarzyszącą mieszkaniom tj. 7 kotłowni osiedlowych. Obecnie własnością Spółdzielni jest także 1 lokal mieszkalny, otrzymany nieodpłatnie od A.N. w 2004 roku.

Spółdzielnia m in. wytwarza i dostarcza energię cieplną z własnych kotłowni do pozostających w jej zarządzie lokali mieszkalnych stanowiących odrębne własności członków Spółdzielni oraz osób nie będących jej członkami, do Wspólnoty Mieszkaniowej, której zarządcą jest inny podmiot, do mieszkań zakładowych będących własnością Spółki, do budynku Szkoły Podstawowej, do budynku świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy oraz do własnego budynku administracyjnego, w którym mieszczą się biura Spółdzielni oraz lokale użytkowe (zakład fryzjerski).

W związku z tym Spółdzielnia nabywa wyroby węglowe o kodzie CN 2701 i wykorzystuje je wyłącznie do celów opałowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółdzielnia będzie mogła korzystać ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w związku ze zużyciem węgla na potrzeby ogrzewania gospodarstw domowych – lokali mieszkalnych zarządzanych przez Spółdzielnię, stanowiących odrębne własności członków Spółdzielni oraz osób nie będących jej członkami?
Czy Spółdzielnia będzie mogła korzystać ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w związku ze zużyciem węgla na potrzeby ogrzewania gospodarstw domowych – mieszkań zakładowych będących własnością Spółki?
Czy Spółdzielnia będzie mogła korzystać ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w związku ze zużyciem węgla na potrzeby ogrzewania gospodarstw domowych – mieszkań we Wspólnocie Mieszkaniowej pozostającej w zarządzie innego podmiotu?
Czy Spółdzielnia będzie mogła korzystać ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w związku ze zużyciem węgla na potrzeby ogrzewania budynku Szkoły Podstawowej?
Czy Spółdzielnia będzie mogła korzystać ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w związku ze zużyciem węgla na potrzeby ogrzewania budynku świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Od dnia 1 lipca 2017 r. Spółdzielnia może korzystać ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w związku ze zużyciem wyrobów węglowych na potrzeby ogrzewania zarządzanych przez Spółdzielnię lokali mieszkalnych stanowiących odrębne własności członków Spółdzielni oraz osób nie będących członkami Spółdzielni.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz.U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 ze zm.) spółdzielnia jest dobrowolnym zrzeszeniem nieograniczonej liczby osób, o zmiennym składzie osobowym i zmiennym funduszu udziałowym, która w interesie swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 222 ze zm.) celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokojenie potrzeb członków oraz ich rodzin. W świetle powyższego, Spółdzielnia dokonując zakupu wyrobów węglowych na potrzeby wytworzenia energii cieplnej w celu ogrzewania ww. mieszkań podlegać będzie zwolnieniu od akcyzy.

Ad. 2. Od dnia 1 lipca 2017 r. Spółdzielnia może korzystać ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w związku ze zużyciem wyrobów węglowych na potrzeby ogrzewania mieszkań zakładowych będących własnością spółki. Pomimo, że mieszkania te nie znajdują się w zasobach zarządzanych przez Spółdzielnię, to finalnym odbiorcą energii cieplnej są gospodarstwa domowe. Dostarczanie energii cieplnej odbywa się na podstawie umowy sprzedaży ciepła zawartej ze Spółką.

Ad. 3. Od dnia 1 lipca 2017 r. Spółdzielnia może korzystać ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w związku ze zużyciem wyrobów węglowych na potrzeby ogrzewania mieszkań we Wspólnocie Mieszkaniowej pozostającej w zarządzie innego podmiotu. Analogicznie jak powyżej, pomimo zarządzania Wspólnotą Mieszkaniową przez inny podmiot, finalnym odbiorcą energii cieplnej są gospodarstwa domowe. Dostarczanie energii cieplnej odbywa się na podstawie umowy sprzedaży ciepła zawartej ze Wspólnotą.

Ad. 4. Od dnia 1 lipca 2017 r. Spółdzielnia może korzystać ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w związku ze zużyciem wyrobów węglowych na potrzeby ogrzewania budynku Szkoły Podstawowej. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz.U. poz. 59), szkoła podstawowa mieści się w zakresie podmiotów systemu oświaty, o których mowa w art. 31a ust. 1 pkt 3. Dostarczanie energii cieplnej do ww. podmiotu odbywa się na podstawie umowy zawartej z Gminą.

Ad. 5. Od dnia 1 lipca 2017 r. Spółdzielnia może korzystać ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym związku ze zużyciem wyrobów węglowych na potrzeby ogrzewania budynku świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy.

Dostarczanie energii cieplnej do budynku świetlicy odbywa się na podstawie umowy sprzedaży ciepła zawartej z Gminą. Zdaniem Spółdzielni świetlica może być rozumiana jako klub dziecięcy, mieszczący się w kategorii podmiotów wymienionym w art. 31a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

za prawidłowe – w zakresie ogrzewania gospodarstw domowych – lokali mieszkalnych zarządzanych przez Spółdzielnię, stanowiących odrębne własności członków Spółdzielni oraz osób nie będących jej członkami;
za nieprawidłowe – w zakresie ogrzewania gospodarstw domowych – mieszkań zakładowych będących własnością Spółki;
za nieprawidłowe – w zakresie ogrzewania gospodarstw domowych – mieszkań we Wspólnocie Mieszkaniowej pozostającej w zarządzie innego podmiotu;
za nieprawidłowe – w zakresie ogrzewania budynku Szkoły Podstawowej;
za nieprawidłowe – w zakresie ogrzewania budynku świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy;

Na wstępie należy zaznaczyć, że w związku z tym, iż pytania i stanowisko Wnioskodawcy we wniosku odnoszą się tylko do zastosowania zwolnienia z akcyzy w oparciu o przepis art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy udzielona interpretacja dotyczy tylko zastosowania w sprawie tego przepisu.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1114), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe oznaczają – wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe – wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że przeznaczenie węgla do celów opałowych – jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy – pozawala zaliczyć go do wyrobów akcyzowych.

Finalny nabywca węglowy jest to podmiot, który:

nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe,

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym (art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy).

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Zasadą jest, że obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą, tym niemniej prawodawca przewidział liczne wyjątki od tej zasady.

W świetle art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2016 r. poz. 1943, 1954 i 1985), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. z 2016 r. poz. 157), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1638 i 1948), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930, 1583 i 1948), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1817 i 1948).

Stosownie do art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Zgodnie zaś z art. 31a ust. 4 ustawy, podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych ze względu na przeznaczenie jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego, które może być dokonane na dokumencie dostawy, fakturze lub w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.

Interpretacja językowa przepisów wskazuje, że dla celów zwolnienia z akcyzy wyroby węglowe muszą być zużywane m.in. przez gospodarstwa domowe. Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym nie definiuje pojęcia „gospodarstwo domowe”. Zatem należy odwołać się do jego znaczenia językowego. Z Małego słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, że „gospodarstwo” to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast „domowy” (str. 144) to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania, jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe. Gospodarstwo domowe to przede wszystkim pomieszczenia mieszkalne (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych, domowych).

Stosownie zaś do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1222) – celem spółdzielni mieszkaniowej (…) jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą czy nabywane przez Wnioskodawcę wyroby węglowe (oznaczone kodem CN 2701) wykorzystywane do celów opałowych będą mogły korzystać ze zwolnienia z podatku akcyzowego.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca – Spółdzielnia – jest finalnym nabywcą węgla, m.in. wytwarza i dostarcza energie cieplną wytwarzaną z użyciem wyrobów węglowych we własnych kotłowniach. Ciepło dostarczane jest do pozostających w zarządzie Wnioskodawcy lokali mieszkalnych stanowiących odrębne własności członków Spółdzielni oraz osób nie będących jej członkami, do Wspólnoty Mieszkaniowej, której zarządcą jest inny podmiot, do mieszkań zakładowych będących własnością Spółki, do budynku Szkoły Podstawowej, do budynku świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy oraz do własnego budynku administracyjnego, w którym mieszczą się biura Spółdzielni oraz lokale użytkowe (zakład fryzjerski).

Zauważyć należy, że spółdzielnie mieszkaniowe są celowymi jednostkami organizacyjnymi. Działalnością spółdzielni mieszkaniowych jest reprezentowanie ogółu gospodarstw domowych zrzeszonych w ramach spółdzielni. Fakt ten odróżnia zatem w tym zakresie spółdzielnie od podmiotów gospodarczych wytwarzających ciepło w celach gospodarczych.

Jednocześnie – w odróżnieniu od tych podmiotów – pozwala on na zachowanie warunku przeznaczenia nabywanych wyrobów węglowych do celów opałowych przez gospodarstwa domowe.

Zatem należy stwierdzić, że zużywane przez Wnioskodawcę (Spółdzielnię Mieszkaniową) wyroby węglowe w celu ogrzania lokali mieszkalnych (gospodarstw domowych) pozostających w zarządzie Wnioskodawcy stanowiących odrębne własności członków Spółdzielni oraz osób nie będących jej członkami, mogą być objęte zwolnieniem z podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy.

Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest nabycie wyrobów węglowych wraz ze spełnieniem warunku o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 1 z uwzględnieniem art. 31a ust. 4 ustawy.

Zwolnieniem nie będzie natomiast objęty wyrób węglowy zużywany przez Wnioskodawcę w celu dostarczenia ciepła do lokali użytkowych Wnioskodawcy – własnego budynku administracyjnego, w którym mieszczą się biura Spółdzielni oraz lokale użytkowe (zakład fryzjerski).

Odnosząc się z kolei do kwestii zwolnienia z akcyzy zużycia węgla kamiennego w celu wytworzenia ciepła dostarczanego do mieszkań we Wspólnocie Mieszkaniowej pozostającej w zarządzie innego podmiotu, do ogrzania mieszkań zakładowych będących własnością Spółki, do ogrzewania budynku Szkoły Podstawowej oraz do ogrzewania budynku świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy stwierdzić należy, że zużycie na ten cel nie będzie objęte zwolnieniem. Brak jest bowiem w tej sytuacji podstaw prawnych, aby uznać, że w przypadku spółdzielni ma zastosowanie zwolnienie z podatku akcyzowego określone w art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy. Spółdzielnia w tym przypadku nie zużywa węgla kamiennego dla potrzeb lokali mieszkalnych (gospodarstw domowych) znajdujących się w jej zarządzie, ale na potrzeby podmiotu trzeciego. Wnioskodawca w takiej sytuacji występuje jako dostawca ciepła, działa w charakterze „ciepłowni”, co skutkuje brakiem możliwości zastosowania zwolnienia.

Jak stanowi art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy zwalnia się z akcyzy wyroby węglowe przez gospodarstwa domowe. Wyraz „przez” wyraźnie wskazuje, że dla celów zwolnienia z akcyzy czynność zużycia powinna być dokonana przez gospodarstwo domowe (w przedmiotowym przypadku przez Wnioskodawcę – Spółdzielnię Mieszkaniową do celów grzewczych lokali mieszkaniowych będących w zarządzie spółdzielni), a nie na rzecz innego podmiotu (tj.: Wspólnoty Mieszkaniowej pozostającej w zarządzie innego podmiotu, do ogrzania mieszkań zakładowych będących własnością Spółki, do ogrzewania budynku Szkoły Podstawowej oraz do ogrzewania budynku świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy), bowiem wtedy Wnioskodawca ww. podmiotom dostarcza ciepła. Tym samym wyroby węglowe zużywane przez Wnioskodawcę w celu dostarczenia ciepła do: Wspólnoty Mieszkaniowej pozostającej w zarządzie innego podmiotu, do ogrzania mieszkań zakładowych będących własnością Spółki, do ogrzewania budynku Szkoły Podstawowej oraz do ogrzewania budynku świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy nie są zużywane przez gospodarstwo domowe. Jak wskazano wyżej w tym zakresie zużycie wyrobów węglowych ma na celu jedynie dostarczenie (sprzedaż) ciepła do innego podmiotu. Nie ma tu zatem zastosowania art. 31a ust. 1 pkt 3, gdyż wyrób węglowy nie jest zużyty przez podmiot objęty zwolnieniem do własnych celów (ogrzania gospodarstw domowych zrzeszonych w ramach spółdzielni), lecz zużycie to ma na celu sprzedaż ciepła do podmiotu zewnętrznego.

Stosownie do powyższego wyroby węglowe nabywane przez Wnioskodawcę do własnych kotłowni, z których dostarczane jest ciepło na użytek: Wspólnoty Mieszkaniowej pozostającej w zarządzie innego podmiotu, do ogrzania mieszkań zakładowych będących własnością Spółki, do ogrzewania budynku Szkoły Podstawowej oraz do ogrzewania budynku świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy nie będą mogły korzystać ze zwolnienia.

Tym samym Wnioskodawca winien proporcjonalnie dokonać zakupu węgla do celów zużycia objętego zwolnieniem na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy oraz do celów zużycia wyłączonego z zakresu zwolnień (opodatkowanego akcyzą). Przy czym przepisy prawa akcyzowego nie regulują sposobu określania ilości wyrobów węglowych zużytych do celów zwolnionych oraz opodatkowanych.

Reasumując węgiel kamienny o kodzie CN 2701 przeznaczony przez Wnioskodawcę do ogrzania lokali mieszkalnych będących w zarządzie Wnioskodawcy – Spółdzielni (lokali mieszkalnych zarządzanych przez Spółdzielnię, stanowiących odrębne własności członków Spółdzielni oraz osób nie będących jej członkami) Wnioskodawca może zakupić od 1 lipca 2017 r. jako zwolniony od akcyzy po spełnieniu warunku o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 1 z uwzględnieniem art. 31a ust. 4 ustawy. Użycie przez Wnioskodawcę węgla kamiennego do ww. celów nie będzie skutkowało u Wnioskodawcy powstaniem obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym. Natomiast zużycie wyrobów węglowych na potrzeby wytwarzania ciepła dostarczanego do mieszkań zakładowych będących własnością Spółki, do mieszkań we Wspólnocie Mieszkaniowej pozostającej w zarządzie innego podmiotu do ogrzewania budynku Szkoły Podstawowej oraz ogrzewania budynku świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy nie będzie podlegało zwolnieniu z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3. W tym celu Wnioskodawca powinien nabywać węgiel kamienny na zasadach ogólnych z akcyzą zapłaconą w cenie tego wyrobu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

za prawidłowe – w zakresie ogrzewania gospodarstw domowych – lokali mieszkalnych zarządzanych przez Spółdzielnię, stanowiących odrębne własności członków Spółdzielni oraz osób nie będących jej członkami;
za nieprawidłowe – w zakresie ogrzewania gospodarstw domowych – mieszkań zakładowych będących własnością Spółki;
za nieprawidłowe – w zakresie ogrzewania gospodarstw domowych – mieszkań we Wspólnocie Mieszkaniowej pozostającej w zarządzie innego podmiotu;
za nieprawidłowe – w zakresie ogrzewania budynku Szkoły Podstawowej;
za nieprawidłowe – w zakresie ogrzewania budynku świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy;

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin