Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.180.2018.2.JK3
z 18 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2018 r. (data wpływu 9 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2018 r. (data nadania 25 maja 2018 r., data wpływu 28 maja 2018 r.) na wezwanie z dnia 11 maja 2018 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.180.2018.1.JK3 (data nadania 14 maja 2018 r., data doręczenia 22 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na rzecz Fundacji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na rzecz Fundacji.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-3.4011.180.2018.1.JK3 z dnia 11 maja 2018 r. (data nadania 14 maja 2018 r., data doręczenia 22 maja 2018 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 25 maja 2018 r. (data nadania 25 maja 2018 r., data wpływu 28 maja 2018 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wychowuje niepełnosprawne dziecko, które posiada orzeczenie o niepełnosprawności oraz jest podopiecznym fundacji - OPP. Fundacja ma status organizacji pożytku publicznego.

Składając zeznanie PIT-36 o wysokości osiągniętego dochodu za rok podatkowy 2017, na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. art. 26 ust. l pkt 9 lit. a, Wnioskodawca dokonał odliczenia od dochodu z tytułu dokonanej darowizny na rzecz wspomnianej wyżej fundacji w ramach limitu 6% dochodu. Wnioskodawca podkreśla, że ponosząc wydatek z tytułu darowizny na rzecz fundacji dokonał wpłaty ze wskazaniem na swoje dziecko.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że przedstawiając faktury za wykonane usługi rehabilitacyjne ww. Fundacja zwraca Wnioskodawcy poniesione nakłady pieniężne.

Urząd Skarbowy, nie będąc pewnym poprawności odliczenia, poprosił Wnioskodawcę o indywidualną interpretację przepisu art. 26 ust. l pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważając, że ww. przepis nie upoważnia Wnioskodawcy do odliczenia przedmiotowej darowizny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo odliczenia w całości od dochodu przekazanie darowizny na rzecz fundacji (organizacji pożytku publicznego)?

Zdaniem Wnioskodawcy, uważa, że może w całości odliczyć od dochodu poniesiony wydatek przekazany fundacji (organizacji pożytku publicznego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29–30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4–4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

1. określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizujących te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e
2. kultu religijnego,
3. krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi na podstawie ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi, w wysokości iloczynu kwoty rekompensaty określonej przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy i litrów oddanej krwi lub jej składników

– w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

Z powyższego przepisu wynika, że podstawowym warunkiem odliczenia od dochodu jest dokonanie darowizny oraz przeznaczenie darowizny na cel enumeratywnie wymieniony w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Ponadto, z przytoczonego przepisu art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że aby można było dokonać odliczenia od dochodu darowizny, musi ona spełniać następujące warunki:

• musi być przekazana na cele określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie,
  

• obdarowanym musi być organizacja określona w art. 3 ust. 2 i 3 ww. ustawy, prowadząca działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych.
  
  
  

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wychowuje niepełnosprawne dziecko, które posiada orzeczenie o niepełnosprawności oraz jest podopiecznym fundacji - OPP. Fundacja ma status organizacji pożytku publicznego. Składając zeznanie PIT-36 o wysokości osiągniętego dochodu za rok podatkowy 2017, na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. art. 26 ust. l pkt 9 lit. a, Wnioskodawca dokonał odliczenia od dochodu z tytułu dokonanej darowizny na rzecz wspomnianej fundacji w ramach limitu 6% dochodu. Wnioskodawca podkreśla, że ponosząc wydatek z tytułu darowizny na rzecz fundacji dokonał wpłaty ze wskazaniem na swoje dziecko.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji darowizny, wobec czego należy odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna polega zatem na bezpłatnym, nie ekwiwalentnym świadczeniu darczyńcy kosztem jego majątku i nie wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek dobra albo innego świadczenia w związku z przekazaną kwotą pieniędzy.

Bezpłatność świadczenia oznacza, że nie może ono mieć odpowiednika w świadczeniu drugiej strony umowy, albowiem umowa darowizny jest umową jednostronnie zobowiązującą, a podstawę świadczenia stanowi causa donandi, czyli chęć dokonania przysporzenia majątkowego. Nie ma znaczenia dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny konkretny, zindywidualizowany motyw dokonanego nieodpłatnie przysporzenia. Przyczyna prawna jest bowiem stypizowana i identyczna dla wszystkich wchodzących w grę przypadków. Motywy indywidualne dokonywanego przysporzenia bywają natomiast mocno zróżnicowane: czysto altruistyczne, wynikające z powinności natury moralnej, czy wreszcie uzasadnione określonymi racjami gospodarczymi. Tak więc świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu w zamian za dokonaną darowiznę ani w chwili jej dokonywania ani też w przyszłości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika zatem, że świadczenie pieniężne w formie tzw. „darowizny”, które Wnioskodawca przekazał na rzecz Fundacji stanowią wydatki, jakie ponosi Wnioskodawca na co dzień, a związane z leczeniem i rehabilitacją dziecka. Wnioskodawca wskazuje, że przedstawiając faktury za wykonane usługi rehabilitacyjne ww. Fundacja zwraca mu poniesione nakłady.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przy czym nieodpłatność świadczenia darczyńcy stwierdzona musi być zarówno subiektywnie jak i obiektywnie, tj. niezależnie od uzyskania jakiejkolwiek korzyści lub ekwiwalentu od obdarowanego. Czyniąc darowiznę darczyńca realizuje zamiar przysporzenia obdarowanemu korzyści kosztem własnego majątku.

Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego – do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów).

Z kolei z art. 893 Kodeksu cywilnego wynika natomiast, że darczyńca może włożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

W literaturze podkreśla się, że co do zasady samo ustanowienie polecenia w umowie darowizny nie zmienia samej jej istoty, gdyż nie odbiera jej charakteru czynności dokonanej pod tytułem nieodpłatnym. Niemniej jednak z orzecznictwa sądów wynika, że nałożenie na obdarowanego obowiązku świadczenia na rzecz osoby trzeciej tylko wówczas nie pozbawia umowy cech nieodpłatności, gdy nie przekreśla istoty darowizny wyrażającej się w przysporzeniu majątku obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Oznacza to, że charakter świadczenia nieodpłatnego traci takie świadczenie, które zostało spełnione w celu uzyskania określonego świadczenia ekwiwalentnego.

Co więcej, w doktrynie prawa cywilnego podnosi się, że nie może być w ogóle mowy o poleceniu, jeżeli z treści umowy wynika, że odbiorca określonego przedmiotu zobowiązany jest do oddania go w całości osobie trzeciej. Występuje on wtedy z reguły jako posłaniec. Nie dochodzi więc w ogóle do skutku umowa darowizny.

Wskazać również należy, że z samego tylko faktu, zgodnie z którym zawarcie w umowie darowizny polecenia nie czyni nikogo wierzycielem, nie wynika, że zdarzenie to pociąga za sobą jedynie moralną powinność obdarowanego. W istocie jest to bowiem obowiązek prawny, do domagania się realizacji którego – co wynika z art. 894 Kodeksu cywilnego – uprawniony jest darczyńca, jego spadkobiercy lub właściwy organ państwowy, jeżeli polecenie ma na względzie interes społeczny.

Mając na uwadze powyższe, przedmiotowa wpłata, której dokona Wnioskodawca mogłaby stanowić podstawę do odliczenia od dochodu tytułem darowizny, gdyby zamiarem Wnioskodawcy było tylko i wyłącznie przysporzenie korzyści obdarowanemu – nieodpłatne, nieekwiwalentne i bezinteresowne, nie zaś uzyskanie zwrotu wydatków jakie Wnioskodawca ponosi w związku z rehabilitacją dziecka.

W związku z powyższym, należy wskazać, że wpłaty dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Fundacji ze wskazaniem na swoje dziecko i w sytuacji, gdy Fundacja dokona zwrotu poniesionych nakładów pieniężnych nie mogą być traktowane jako darowizny ze względu na niespełnioną przesłankę nieekwiwalentności.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie nie mogą mieć zastosowania przepisy art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, co oznacza, że niemożliwe jest odliczenie od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwot poniesionych nakładów na dokonanie darowizny na rzecz Fundacji w postaci wpłat ze wskazaniem na własne dziecko.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 24, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.