Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPB2/4511-76/15-4/18-S/IL
z 21 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 października 2015 r. sygn. akt I SA/Bd 710/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 4 kwietnia 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 21 stycznia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 25 marca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 marca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 17 kwietnia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: ITPB2/4511-76/15/IL, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Stwierdził, że odpłatne zbycie udziału w nieruchomości nabytego w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, który przypadł Wnioskodawcy w związku z jej ustaniem, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z upływem okresu pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, a tym samym nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego. Natomiast dochód uzyskany ze sprzedaży udziału nabytego w 2013 r. w drodze spadku po zmarłej żonie, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem określonym w oparciu o art. 19 a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym – co wynika z treści art. 30e ust. 1 ww. ustawy.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 17 kwietnia 2015 r. znak: ITPB2/4511-76/15/IL wniósł pismem z dnia 3 maja 2015 r. (data wpływu 8 maja 2015 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 29 maja 2015 r. znak: ITPB2/4511-1-40/15/BK stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 17 kwietnia 2015 r. znak: ITPB2/4511-76/15/IL złożył skargę z dnia 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 21 października 2015 r. sygn. akt I SA/Bd 710/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 17 kwietnia 2015 r. znak: ITPB2/4511-76/15/IL.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 października 2015 r. sygn. akt I SA/Bd 710/15 Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy złożył skargę kasacyjną z dnia 16 grudnia 2015 r. znak ITPB2/4511-3-27/15/IL/162/15 do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Pismem z dnia 31 stycznia 2018 r. pełnomocnik organu podatkowego cofnął wniesioną skargę kasacyjną.

Postanowieniem z dnia 15 lutego 2018 r. sygn. akt II FSK 365/16 Naczelny Sąd Administracyjny umorzył postępowanie kasacyjne.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną posiadał nieruchomość zabudowaną domem mieszkalnym o nr działki 600, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą KW. nr … . Nieruchomość ta stanowiła współwłasność małżeńską. Działka ta została nabyta przez Wnioskodawcę i jego żonę jako użytkowanie wieczyste w dniu 12 maja 1988 r. Następnie w 1991 r. na tej działce został wybudowany dom. W dniu 14 maja 1999 r. użytkowanie wieczyste Wnioskodawca zamienił na prawo własności. W tym czasie i do śmierci żony Wnioskodawca pozostawał z żoną w majątkowym ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej. Po śmierci żony w dniu 24 sierpnia 2013 r., Wnioskodawca jako jeden ze spadkobierców otrzymał udział w ww. nieruchomości wynoszący 1/4 części. Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym w 2013 r. zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych – SD-Z2, informujące o otrzymaniu masy spadkowej. W dniu 6 grudnia 2013 r. ww. nieruchomość została sprzedana przez wszystkich spadkobierców. W związku ze zbyciem spadku w dniu 20 lutego 2014 r. Wnioskodawca uiścił podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 6.650 zł na konto urzędu skarbowego, odpowiednio w stosunku do wartości części spadku jaką otrzymał, tj. od 35.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uiszczony przez Wnioskodawcę podatek – w świetle obowiązujących przepisów, tj. art. 10 ust.1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym – jest świadczeniem należnym, skoro już w roku 1996 Wnioskodawca wraz z żoną mógł zbyć ww. nieruchomość bez konieczności uiszczania podatku, oraz do śmierci żony Wnioskodawca pozostawał w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w dniu 24 października 2013 r., kiedy złożył przed notariuszem oświadczenie o przyjęciu spadku, nie nabył ponownie ww. nieruchomości w drodze dziedziczenia po zmarłej żonie. Bezsporne jest, że nieruchomość tę mógł – działając wraz z żoną – zbyć bez negatywnych konsekwencji podatkowych jeszcze w 1996 r., ponieważ już wtedy upływał pięcioletni termin wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą przyjęcia przez Urząd Skarbowy dopuszczalności opodatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości w drodze umowy sprzedaży jest mylne rozumienie terminu „nabycie” wynikającego z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i niewłaściwe rozumienie instytucji „wspólności małżeńskiej”. Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 1101/10 nie ma możliwości określenia w jakiej części nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez małżonków nabywających razem tę nieruchomość, a pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej określonej w art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Nie jest też możliwe nabycie w określonym udziale nieruchomości przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Zdaniem Sądu Administracyjnego wadliwy jest pogląd, zgodnie z którym w wyniku śmierci jednego z małżonków, znajdującego się w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej zgodnie z art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, drugi małżonek nabywa w drodze spadku po pierwszym małżonku po raz drugi udział w tej samej nieruchomości. Ponieważ z uwagi na istotę wspólności majątkowej małżeńskiej nie jest możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości już podczas pierwotnego, wspólnego nabycia. W opinii Sądu uproszczeniem było przyjęcie przez organy podatkowe, że małżonkowie pozostający we wspólności ustawowej dwukrotnie nabywają nieruchomość, w której z uwagi na ustrój majątkowy nie można wyodrębnić udziałów. Rozstrzyganie wątpliwości w ocenie Sądu przy pomocy wykładni na korzyść fiskusa ma charakter rozszerzający i prowadzi w sposób nieuprawniony do zmiany zakresu stosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Przedstawiając powyższe argumenty Wnioskodawca uważa, że będąc z żoną w ustawowej wspólności majątkowej i małżeńskiej w dniu 24 października 2013 r. nie nabył ponownie nieruchomości w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien płacić podatku w tym zakresie. W jego ocenie uiszczony przez niego podatek – w świetle ww. argumentów – powinien być mu zwrócony jako świadczenie nienależne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca wraz z żoną posiadał nieruchomość zabudowaną domem mieszkalnym o nr działki 600, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą KW. Nr … . Nieruchomość ta stanowiła współwłasność małżeńską. Działka ta została nabyta przez Wnioskodawcę i jego żonę jako użytkowanie wieczyste w dniu 12 maja 1988 r. Następnie w 1991 r. na tej działce został wybudowany dom. W dniu 14 maja 1999 r. użytkowanie wieczyste Wnioskodawca zamienił na prawo własności. W tym czasie i do śmierci żony Wnioskodawca pozostawał z żoną w majątkowym ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej. Po śmierci żony w dniu 24 sierpnia 2013 r., Wnioskodawca jako jeden ze spadkobierców otrzymał udział w ww. nieruchomości wynoszący 1/4 części. Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym w 2013 r. zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych – SD-Z2, informujące o otrzymaniu masy spadkowej. W dniu 6 grudnia 2013 r. ww. nieruchomość została sprzedana przez wszystkich spadkobierców. W związku ze zbyciem spadku w dniu 20 lutego 2014 r. Wnioskodawca uiścił podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 6.650 zł na konto urzędu skarbowego, odpowiednio w stosunku do wartości części spadku jaką otrzymał, tj. od 35.000 zł.

Istotą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, jest zasadność opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę w 2013 r. nieruchomości, w części odpowiadającej udziałowi, nabytemu w tym samym roku w drodze dziedziczenia po zmarłej żonie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 21 października 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 710/15 uznał za nie trafne stanowisko organu interpretacyjnego, iż odpłatne zbycie udziału w ww. nieruchomości nabytego w 2013 r. w drodze spadku po zmarłej żonie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.

Według Sądu istotne wątpliwości interpretacyjne w kontekście powstania źródła przychodu z tytułu zbycia udziału w nieruchomości dotyczyły użytego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy sformułowania „nabycie”. Ujmując zaistniały spór ściślej, należałoby odpowiedzieć na pytanie, czy w podanym stanie faktycznym Wnioskodawca „nabył” w rozumieniu tego przepisu po zmarłej żonie udział w nieruchomości, stanowiący źródło przychodu podatkowego, w sytuacji jego zbycia przed upływem określonego w nim terminu.

Sąd zwrócił uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera własnej definicji pojęcia „nabycie”, a zatem jego interpretacji należy dokonać z użyciem możliwych reguł interpretacyjnych. Odwołując się do rozumienia tego pojęcia w języku potocznym, a więc z wykorzystaniem wykładni językowej, należy wskazać, że słowo „nabyć – nabywać” oznacza „otrzymać coś na własność za pieniądze lub przez wymianę, kupić” (por. „Słownik języka polskiego” Tom II L-P str. 240, PWN Warszawa 1979). Definicja słownikowa wskazuje, że pojęcie to na gruncie języka potocznego może być rozumiane szeroko, przy czym jednocześnie eksponuje najbardziej typową jego postać, tj. kupno.

Według Sądu oceniając skutki zbycia udziału w nieruchomości, która została nabyta uprzednio przez małżonków do majątku wspólnego, należy również uwzględnić kontekst systemowy i celowościowy interpretowanego przepisu w tym pojęcia „nabycie” szczególnie, że wywołuje on wątpliwości w zakresie jego wykładni i stosowania.

W nawiązaniu natomiast do sytuacji prawnej małżonków, których ustrój majątkowy objęty został wspólnością ustawową, w opinii Sądu trzeba zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. z 2012 r., poz. 788 z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową, należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe, zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Podkreślić należy, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje ją to, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje prawo do całości majątku wspólnego.

Ponadto Sąd wskazał, że współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istotę prawa współwłasności charakteryzują trzy cechy:

1. jedność przedmiotu, co polega na tym, że jest nim ta sama konkretna rzecz; taką jednością podmiotu jest również mienie (jak np. spadek czy majątek wspólny małżonków),
2. wielość podmiotów, co polega na tym, że wspólne prawo należy do kilku osób (co najmniej dwóch),
3. niepodzielność wspólnego prawa, co polega na tym, że każdy ze współuprawnionych ma prawo do całej rzeczy, a żaden nie ma prawa do jej wyodrębnionej części.

Źródłem współwłasności może być czynność prawna (np. sprzedaż udziału przez właściciela całości), jak również zdarzenia prawne (np. otwarcie spadku, zawarcie małżeństwa lub jego ustanie).

Współwłasność ułamkowa polega na tym, że udział każdego współwłaściciela we wspólnym prawie jest określony kwotowo ułamkiem, który określa zakres uprawnień współwłaściciela w stosunkach zewnętrznych i wewnętrznych wobec innych współwłaścicieli. Wielkość udziałów wynika z umowy, czynności prawnej jednostronnej (testament), zdarzeń prawnych (śmierć osoby – otwarcie spadku). Z kolei współwłasność łączna może powstać tylko z określonych stosunków prawnych, na podstawie przepisów regulujących te stosunki, a jej istotą jest bezudziałowy charakter. W odróżnieniu od współwłasności w częściach ułamkowych, współwłasność łączna nie jest samoistnym stosunkiem prawnym, zawsze bowiem jest nierozerwalnie związana z podstawowym stosunkiem prawnym o charakterze osobistym, bez którego nie może ani powstać ani istnieć np. małżeństwo albo stosunek spółki cywilnej, jawnej lub komandytowej.

Zdaniem Sądu, z uwagi na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży nieruchomości każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale. Takie nabycie mieści się zdaniem Sądu w pojęciu „nabycia”, jakie temu sformułowaniu nadaje art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym.

Ponadto, biorąc pod uwagę specyficzne zasady obowiązujące na gruncie prawa rodzinnego oraz skutki prawne jakie wywołują czynności małżonków objętych wspólnością ustawową do będącego przedmiotem sporu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych trudno funkcjonalnie i racjonalnie obronić tezy, że nabycie nieruchomości w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, skuteczne w odniesieniu do całej nieruchomości na gruncie prawa rodzinnego i cywilnego, wywołujące w momencie nabycia skutki prawnorzeczowe, dla celów podatku dochodowego powinno być ustalane powtórnie, w sytuacji zbycia tej nieruchomości po śmierci małżonka. Oceny tej nie zmienia konieczność opodatkowania nabycia spadku podatkiem od spadków i darowizn, która to danina publicznoprawna jest przedmiotem odrębnej regulacji, według określonych w niej kryteriów i zasad.

Końcowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uznał, że nie stanowi „nabycia” w rozumieniu art. 10 ust 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabycie w drodze spadku po współmałżonku udziału w nieruchomości zakupionej w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej do majątku wspólnego małżonków. W związku z tym nie można więc przyjąć, że pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy biegnie od daty nabycia udziału w nieruchomości w drodze otwarcia spadku.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz uwzględniając stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 października 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 710/15 dotyczące wykładni art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2013 r. przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości nabytego w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej: w 1988 r. – nabycie użytkowania wieczystego nieruchomości, w 1991 r. – wybudowanie domu oraz w 1999 r. – uzyskanie prawa własności, nie stanowi dla niego źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Zatem Wnioskodawca nie był zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego z tego tytułu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.