Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.32.2018.5.MSI
z 28 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 13 kwietnia 2018 r. (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym 15 i 22 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania składnika majątku spółki jawnej do majątku osobistego wspólników (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2018 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania składnika majątku spółki jawnej do majątku osobistego wspólników.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 5 czerwca 2018 r., Znak: 0112-KDIL3-3.4011.169.2018.3.MM, 0111-KDIB2-2.4015.32.2018.4.MSI, 0112-KDIL1-2.4012.262.2018.4.MR wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 15 i 22 czerwca 2018 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: „X”, T.K., T.K. spółka jawna,
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: T.K.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany będący stroną postępowania jest przedsiębiorcą działającym pod firmą X spółka jawna, z siedzibą w D., zarejestrowanym 29 stycznia 2003 r. w Rejestrze Przedsiębiorców KRS (dalej: „Spółka”). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów i furgonetek.

Spółka powstała w wyniku przekształcenia w trybie art. 26 § 4 Kodeksu spółek handlowych, na podstawie uchwały wspólników spółki cywilnej z 27 grudnia 2002 r., wpisanych do ewidencji Działalności Gospodarczej prowadzonej przez Burmistrza Miasta D.

Spółka jest spółką dwuosobową, w której każdy ze wspólników jest uprawniony i zobowiązany do samodzielnego i nieograniczonego prowadzenia spraw spółki oraz reprezentowania spółki na zewnątrz. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zainteresowany niebędący stroną postępowania (dalej: „Zainteresowany Wspólnik”) jest osobą fizyczną, wspólnikiem Spółki.

W dniu 13 czerwca 2005 r. Spółka zakupiła za kwotę 2.000.000,00 zł nieruchomość gruntową niezabudowaną w W., dla której prowadzona jest księga wieczysta. Przy zakupie nieruchomości Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Następnie Spółka wzniosła na zakupionej nieruchomości budynek w postaci salonu samochodowego, który został oddany do użytkowania 31 lipca 2007 r. W związku z wydatkami poniesionymi przy budowie przedmiotowego salonu Spółce przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku VAT. Wartość nieruchomości po wzniesieniu budynku wynosiła 4.310.303,93 zł. Nieruchomość ta została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Po wybudowaniu salonu samochodowego Spółka nie dokonywała na budynku ulepszeń, których wartość w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przekraczała 30 % wartości początkowej. Ponadto nieruchomość przez cały czas prowadzenia działalności przez Spółkę była wykorzystywana jedynie w celach opodatkowanych VAT.

Wspólnicy Spółki zamierzają podjąć uchwałę o wycofaniu nieruchomości z majątku Spółki i przenieść ją do majątku osobistego wspólników, tj. majątku niezwiązanego z prowadzeniem działalności w formie Spółki. W wykonaniu powyższej uchwały pomiędzy Spółką a wspólnikami zostanie zawarta umowa nieodpłatnego przekazania środka trwałego na potrzeby własne wspólników Spółki w formie aktu notarialnego. Po zawarciu umowy wspólnicy staną się współwłaścicielami nieruchomości w częściach odpowiadających udziałowi w zysku Spółki, tj. po połowie.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku spółki jawnej i nieodpłatne przeniesienie współwłasności na tej nieruchomości, w części odpowiadającej posiadanemu udziałowi w zysku Spółki, do majątku osobistego Zainteresowanego Wspólnika, spowoduje powstanie u Zainteresowanego Wspólnika obowiązku podatkowego w zakresie podatku od spadków i darowizn? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Zainteresowanych, wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku spółki jawnej i nieodpłatne przeniesienie współwłasności na tej nieruchomości, w części odpowiadającej posiadanemu udziałowi w zysku Spółki, do majątku osobistego Zainteresowanego Wspólnika, nie spowoduje powstania u Zainteresowanego Wspólnika obowiązku podatkowego w zakresie podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn – podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podstawą przeniesienia własności nieruchomości będzie jednomyślna uchwała wspólników spółki jawnej o przekazaniu przedmiotowej nieruchomości na potrzeby własne wspólników, a w jej wykonaniu dokonana zostanie umowa nieodpłatnego przekazania na rzecz każdego ze wspólników. Umowy o nieodpłatnym przeniesieniu własności w wykonaniu uchwały wspólników spółki jawnej nie można zakwalifikować jako umowy nazwanej, określonej w art. 888 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 3531 Kodeksu cywilnego – strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. W ramach swobody kształtowania stosunku zobowiązaniowego strony mogą zawrzeć umowę nienazwaną. W szczególności umowa taka nie może być traktowana jako umowa darowizny.

Wycofanie nieruchomości ze spółki i jej przekazanie na cele prywatne nie mieści się zatem w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W związku z powyższym czynność ta nie powoduje obowiązku zapłaty tego podatku. Ustawa o podatku od spadków i darowizn określa bowiem ściśle granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Katalog czynności ujęty w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn ma zatem charakter zamknięty.

Stanowisko takie podzielił także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 3 kwietnia 2013 r., Znak: IBPBII/1/436-4/13/AA oraz w interpretacji z 28 kwietnia 2014 r., Znak: IBPBII/1/436-55/14/MCZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Zainteresowanych zajęta na gruncie podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania składnika majątku spółki jawnej do majątku osobistego wspólników. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 644) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

W myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy – podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem, opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Z powołanego powyżej przepisu art. 1 ust. 1 ww. ustawy wynika, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych, m.in. tytułem darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1025) – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jawna – Zainteresowany będący stroną postępowania – zakupiła za kwotę 2.000.000 zł nieruchomość gruntową niezabudowaną, następnie Spółka na zakupionej nieruchomości wzniosła budynek w postaci salonu samochodowego, który został oddany do użytkowania 31 lipca 2007 r. Wartość nieruchomości po wzniesieniu budynku wynosiła 4.310.303,93 zł. Nieruchomość ta została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Wspólnicy Spółki zamierzają podjąć uchwałę o wycofaniu nieruchomości z majątku Spółki i przenieść ją do majątku osobistego wspólników, tj. majątku niezwiązanego z prowadzeniem działalności w formie Spółki. W wykonaniu powyższej uchwały pomiędzy Spółką a wspólnikami zostanie zawarta umowa nieodpłatnego przekazania środka trwałego na potrzeby własne wspólników Spółki w formie aktu notarialnego. Po zawarciu umowy wspólnicy staną się współwłaścicielami nieruchomości w częściach odpowiadających udziałowi w zysku Spółki, tj. po połowie.

Z treści wniosku nie wynika więc, aby w analizowanym przypadku miało nastąpić zawarcie umowy darowizny. Zainteresowani wskazali bowiem, że podstawą przeniesienia własności nieruchomości będzie uchwała wspólników spółki jawnej o wycofaniu nieruchomości z majątku Spółki i przekazaniu jej do majątku osobistego wspólników (w tym Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania). W wykonaniu powyższej uchwały pomiędzy Spółką a wspólnikami zostanie zawarta w formie aktu notarialnego umowa nieodpłatnego przekazania nieruchomości na potrzeby własne wspólników, w wyniku której wspólnicy staną się współwłaścicielami nieruchomości w częściach odpowiadających udziałowi w zysku Spółki.

Z powyższego wynika, że wskazana umowa będzie umową nienazwaną, przenoszącą własność w następstwie wykonania zobowiązania wynikającego z uchwały wspólników o wycofaniu nieruchomości z majątku Spółki. Jako, że uchwała sama w sobie nie powoduje przeniesienia własności nieruchomości przedmiotowa umowa będzie czynnością mającą na celu wykonanie uprawnienia przysługującego wspólnikom spółki jawnej.

Skoro więc istotnie – jak wskazali Zainteresowani – czynność nieodpłatnego przekazania przez spółkę osobową (jawną) nieruchomości wspólnikom na ich cele osobiste będzie umową nienazwaną, przenoszącą własność w następstwie wykonania zobowiązania wynikającego z uchwały wspólników o wycofaniu nieruchomości i nie przyjmie formy umowy darowizny, to wskazana czynność nie będzie podlegała ustawie o podatku od spadków i darowizn. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, iż przedmiotowa czynność przyjmie którykolwiek tytuł z wymienionych w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Nie będzie to bowiem – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego – ani umowa darowizny ani też inna czynność wymieniona w ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Jak wskazano powyżej, podatkowi od spadków i darowizn podlegają jedynie czynności enumeratywnie wymienione w art. 1 ww. ustawy; wśród nich ustawodawca nie wymienił czynności opisanej we wniosku.

Tym samym wycofanie nieruchomości z majątku spółki jawnej i nieodpłatne przekazanie jej (udziału w niej) do majątku osobistego wspólnika – Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania – nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, zatem nie spowoduje dla niego powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.