Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.439.2018.1.BW
z 30 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 8 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018r.), uzupełnionym pismem z 23 lipca 2018r. znak: SROF/021/07/054/18/WS (data wpływu 25 lipca 2018r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanej dotacji na realizację projektu pn. „/…/”– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2018 r. wpłynął ww. wniosek wspólny, uzupełniony pismem z 23 lipca 2018r. znak: SROF/021/07/054/18/WS (data wpływu 25 lipca 2018r.). o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanej dotacji na realizację projektu pn. „/…/”.

We wniosku złożonym przez:

• Stowarzyszenie /…/ - Zainteresowany będący stroną postępowania,
• Gmina /…/ - Zainteresowany niebędący stroną postępowania,

zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Stowarzyszenie /…/ zrzesza 13 gmin aglomeracji. Na tym obszarze realizowane są projekty w formule Zintegrowanych Inwestycji Terytorialnych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa /…/ na lata 2014-2020. Na terenie /…/ Obszaru Funkcjonalnego /…/ w początkowej fazie jest realizacja projektu pn. „/…/”, którego głównym celem jest zwiększenie w gospodarstwach domowych udziału energii (elektrycznej) pochodzącej z OZE.

Ponad 2000 mieszkańców Gmin /…/ wyraziło zainteresowanie udziałem w projekcie i współfinansowaniem wykonania instalacji fotowoltaicznych w nieruchomościach będących ich własnością. Liderem projektu jest Stowarzyszenie /…/, partnerami w projekcie są Gminy /…/, beneficjentami ostatecznymi w projekcie są Mieszkańcy /…/.

Projekt polega na dostawie, montażu, uruchomieniu i konfiguracji instalacji fotowoltaicznej o mocy 3 kW na budynkach mieszkalnych, na gruncie lub budynkach niemieszkalnych będących własnością Mieszkańców, z przeznaczeniem na potrzeby gospodarstwa domowego. W projekcie kosztami kwalifikowanymi są wydatki netto związane z dostawą i montażem instalacji fotowoltaicznych oraz nadzorem inwestorskim. Podatek VAT nie jest w projekcie wydatkiem kwalifikowanym.

Usługę wykonania instalacji fotowoltaicznych o mocy 3 kW na budynkach mieszkalnych, na gruncie lub budynkach niemieszkalnych będących własnością Mieszkańców będzie realizowała Gmina. W tym celu każda Gmina będzie zawierała z Mieszkańcem umowę na jego udział w realizacji projektu, w szczególności na dostawę urządzeń i montaż instalacji fotowoltaicznej na nieruchomości będącej jego własnością. Mieszkaniec zobowiązuje się w umowie do użyczenia części jego nieruchomości, współfinansowania wykonania instalacji fotowoltaicznych i pokrywania bieżących kosztów eksploatacji instalacji.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina będzie zawierała umowy z dostawcami i wykonawcami robót instalacyjnych realizujących inwestycję, a zakup będzie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Gminę.

W ramach realizowanego projektu Gmina otrzyma dotację ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego przekazywaną z rachunku Ministra Finansów prowadzonego w Banku Gospodarstwa Krajowego. Dofinansowanie ze środków EFRR całkowitych wydatków kwalifikowanych projektu stanowi nie więcej niż 85% kwoty tych wydatków. Wsparcie finansowe udzielane beneficjentowi ostatecznemu ma formę pomocy de minimis.

Mieszkaniec zobowiązuje się do wykonywania na własny koszt niezbędnych (wymaganych do prawidłowego funkcjonowania) napraw, przeglądów i prac konserwatorskich instalacji fotowoltaicznej zgodnie z instrukcją użytkowania instalacji przekazaną przez jej wykonawcę, wykraczających ponad czynności wykonywane przez wykonawcę w okresie trwałości projektu.

Po wykonaniu, instalacja przez okres 5 lat będzie własnością Gminy a mieszkańcy będą ją bezpłatnie użytkować. Gmina ze środków własnych poniesie koszty organizacyjne, wydatki związane z promocją projektu i inne koszty, w tym związane z utrzymaniem trwałości projektu przez okres 5 lat. Po tym okresie przedmiotowe instalacje fotowoltaiczne zostaną bezpłatnie przekazane właścicielom nieruchomości, którzy to będą ponosili koszty związane z ich utrzymaniem i bieżącą eksploatacją.

Planuje się, że realizacja zadania będzie przebiegać w niżej przedstawiony sposób.

1.1) Lider projektu - Stowarzyszenie /…/ ogłasza przetarg nieograniczony na dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznych dla Mieszkańców /…/ w ramach projektu „/…/” w 13 Gminach /…/ (będących Partnerami projektu). Po rozstrzygnięciu przetargu i wyłonieniu Wykonawcy zostaje ustalona cena jednostkowa na dostawę urządzeń i montaż instalacji fotowoltaicznej na nieruchomości będącej własnością Mieszkańca Gminy - Beneficjenta Ostatecznego projektu.

1.2) Gmina /…/ (wypełniająca także zadania Generalnego Wykonawcy) podpisuje z Mieszkańcem Gminy umowę, w której zostają ustalone wzajemne zobowiązania organizacyjne i finansowe związane z dostawą, montażem, uruchomieniem, konfiguracją i eksploatacją instalacji fotowoltaicznej o mocy 3 kW na nieruchomości będącej jego własnością - z przeznaczeniem na potrzeby gospodarstwa domowego Mieszkańca.

2.1) Zgodnie z zawartą umową, Gmina wzywa Mieszkańca (Beneficjenta Ostatecznego) do wpłaty na rachunek bankowy Gminy wkładu własnego (zaliczki) na współfinansowanie dostawy, montażu, uruchomienia i konfiguracji instalacji fotowoltaicznej o mocy 3 kW na nieruchomości będącej jego własnością.

2.2) Mieszkaniec wpłaca do Gminy kwotę pieniężnego wkładu własnego, tj. zaliczkę na współfinansowanie zadania (pn. Dostawa, montaż, uruchomienie i konfiguracja instalacji fotowoltaicznej instalacji fotowoltaicznej na nieruchomości Mieszkańca). Zaliczka przeznaczona jest na współfinansowanie kosztów kwalifikowanych oraz kosztów niekwalifikowalnych projektu (w tym całej kwoty VAT).

2.3) Gmina ustala dla kwoty zaliczki wpłaconej przez Mieszkańca na jej rachunek bankowy - należny podatek VAT przyjmując, że kwota zaliczki stanowi kwotę brutto i w niej mieści się: netto zaliczki + VAT należny. Gmina wystawia dla Mieszkańca fakturę zaliczkową VAT (zaliczka netto, VAT należny, zaliczka brutto).

2.4) Gmina odprowadza VAT należny do Urzędu Skarbowego.

3.1) Gmina otrzymuje (w ramach ww. projektu parasolowego) dofinansowanie całkowitych wydatków kwalifikowanych - na współfinansowanie realizowanego zadania pn. Dostawa, montaż, uruchomienie i konfiguracja instalacji fotowoltaicznej instalacji fotowoltaicznej na nieruchomości Mieszkańca.

3.2) Gmina zobowiązana jest ustalić oraz rozliczyć z Urzędem Skarbowym podatek VAT należny od otrzymanej kwoty dotacji. Gmina odprowadza VAT należny do Urzędu Skarbowego.

3.3) Gmina wystawia dla Mieszkańca (Beneficjenta Ostatecznego) fakturę VAT, najpóźniej do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wpłynęła dotacja - przyjmując, że kwota dotacji stanowi kwotę brutto i w tej kwocie dotacji mieści się kwota netto + VAT należny. Gmina traktuje dotację jak „zaliczkę” na współfinansowanie kosztów kwalifikowanych realizowanego zadania. Faktura zawiera informację, że kwota do zapłaty przez Mieszkańca wynosi 0,00 zł (faktura dotyczy dotacji z /…/ W...).

4.1) Gmina /…/ podpisuje z Dostawcą umowę na realizację zadania pn. Dostawa, montaż, uruchomienie i konfiguracja instalacji fotowoltaicznej instalacji fotowoltaicznej na nieruchomości Mieszkańca.

4.2) Wykonawca realizuje zamówienie i wystawia Gminie fakturę VAT za dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznej. Gmina dokonuje zapłaty za fakturę VAT wystawioną przez Dostawcę, przy czym kwotę VAT z tej faktury Gmina pokrywa z własnych środków.

4.3) Gmina występuje do Urzędu Skarbowego o zwrot kwoty VAT naliczonego - z faktury Dostawcy. Gmina otrzymuje z US zwrot kwoty VAT naliczonego.

5.1) Po okresie trwałości projektu Gmina przekazuje nieodpłatnie Mieszkańcowi instalację fotowoltaiczną do dalszej eksploatacji.

5.2) W przedstawionym modelu dostawa i montaż instalacji na nieruchomości Mieszkańca są neutralne finansowo dla Gminy. Gmina poniesie inne koszty związane z realizacją projektu, w tym koszty organizacyjne, promocji itp.

Natomiast w piśmie z 23 lipca 2018r. Wnioskodawca wskazał:

Otrzymana dotacja w ramach /…/ W... będzie wykorzystywana wyłącznie na realizacje zadań projektu pn. „/…/”.

Wnioskodawca nie zrealizowałby projektu w przypadku, gdyby nie uzyskał dotacji na realizację zadań w projekcie.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie (ostatecznie przedstawione w piśmie z 23 lipca 2018r.):

Czy otrzymana w ramach projektu dotacja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w piśmie z 23 lipca 2018r.):

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymana przez Gminę dotacja ma bezpośredni wpływ na cenę towarów i usług dostarczanych dla Mieszkańca i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT. Wpłacona kwota dotacji stanowi kwotę brutto i w tej kwocie dotacji mieści się kwota netto do opodatkowania oraz VAT należny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 29a. ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (w myśl art. 29a ust. 5 ustawy).

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie.

Przekazane dla Wnioskodawcy dofinansowanie na realizację opisanego we wniosku projektu należy uznać za środki otrzymane od osoby trzeciej (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze), które mają bezpośredni wpływ na cenę wykonywanych przez Wnioskodawcę świadczeń na rzecz Mieszkańca. Wykonanie świadczenia pokrywane będzie w części z zaliczek wpłaconych przez Mieszkańca, zaś część świadczenia pokrywana będzie z otrzymanej dotacji. Powyższe pozwala stwierdzić, że otrzymana dotacja będzie pozostawać w bezpośrednim związku z ceną świadczenia wykonywanego dla Mieszkańca.

Ponadto okoliczności sprawy nie potwierdzają, iż otrzymane przez Wnioskodawcę środki zostaną przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy, lecz będą mogły zostać wykorzystane tylko i wyłącznie na określone działanie, tj. na realizację projektu pn.: „/…/”.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że otrzymana dotacja ma bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług i zwiększa podstawę opodatkowana, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy.

Przechodząc do kwestii sposobu naliczenia podatku należnego od kwoty otrzymanej dotacji, należy zauważyć, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1830 z późn. zm.), ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym (art. 3 ust. 2 tej ustawy).

W tej sytuacji kwotę dotacji należy uznać za kwotę brutto, tj. zawierającą podatek od towarów i usług. Zatem kwota podatku powinna być obliczana przez Wnioskodawcę tzw. metodą „w stu”.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w /…/, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.