Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.301.2018.1.KF
z 31 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2018 r. (data wpływu 18 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa lekarzy – członków Okręgowej Izby Lekarskiej w nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych kursach i szkoleniach, organizowanych i finansowanych w całości lub w części albo refundowanych w całości lub w części przez Wnioskodawcę ze składek członkowskich oraz związanych z tym obowiązków płatnika, dotyczących sporządzenia i wystawienia informacji PIT-8C – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa lekarzy – członków Okręgowej Izby Lekarskiej w nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych kursach i szkoleniach, organizowanych i finansowanych w całości lub w części albo refundowanych w całości lub w części przez Wnioskodawcę ze składek członkowskich oraz związanych z tym obowiązków płatnika, dotyczących sporządzenia i wystawienia informacji PIT-8C.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Okręgowa Izba Lekarska (dalej OIL) jest jednostką organizacyjną samorządu zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów, posiadającą osobowość prawną (art. 3 ust. 2 ustawy z 2 grudnia 2009 r., t.j. z 2016 r., poz. 522 ze zm.). Podobnie, jak w przypadku innych samorządów zawodowych, reprezentujących osoby wykonujące zawody zaufania publicznego: adwokatów, radców prawnych, pielęgniarek i położnych, biegłych rewidentów i in. przynależność do niego jest obowiązkowa, co wynika z art. 17 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art. 6 ust. 1 i 2 tej ustawy. Obowiązek ten dotyczy lekarzy i lekarzy dentystów, mających stwierdzone lub przyznane prawo wykonywania zawodu, wpisanych do rejestru lekarzy, prowadzonego przez właściwy organ samorządu, wykonujących zawód na terenie Izby.

Samorząd reprezentuje osoby wykonujące zawody lekarza i lekarza dentysty oraz sprawuje pieczę nad ich należytym i sumiennym wykonywaniem (art. 5 pkt 2). W art. 5 pkt 7 oraz art. 25 pkt 4 i pkt 5 ustawa nakłada na niego obowiązek prowadzenia lub udziału w organizowaniu doskonalenia zawodowego lekarzy. Zasady wykonywania obowiązku dotyczącego aktualizowania wiedzy i umiejętności zawodowych przez lekarzy i lekarzy dentystów określają przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1923).

Członkowie samorządu – lekarze i lekarze dentyści mają ustawowy obowiązek stałego uzupełniania i doskonalenia wiedzy i umiejętności zawodowych w różnych formach kształcenia podyplomowego (art. 18 ust. 1 ustawy z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty), korzystając w tym zakresie z pomocy Okręgowych Izb Lekarskich (art. 9 pkt 3 lit. „a” ustawy o izbach lekarskich).

Obowiązki te samorząd lekarzy – Okręgowe Izby Lekarskie – realizuje poprzez organizowanie lub współorganizowanie różnych form nieodpłatnego kształcenia podyplomowego (np. szkolenia, specjalizacje, kursy) oraz refundację w postaci zwrotu części kosztów, poniesionych przez członka samorządu z tytułu opłat za uczestnictwo w szkoleniu. Podstawowym warunkiem korzystania z tej formy pomocy w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych jest regularne opłacanie składki członkowskiej. Powyższe zasady regulują wewnętrzne akty samorządu zawodowego.

W przypadku Wnioskodawcy kwestie te unormowane są w Regulaminie przyznawania pomocy finansowej dla szkolących się lekarzy/lekarzy dentystów, stanowiącym załącznik do uchwały Okręgowej Rady Lekarskiej z 22 lutego 2017 r. Zgodnie z § 1 tego Regulaminu, z utworzonego w tym celu funduszu mogą korzystać członkowie Izby opłacający na bieżąco składki członkowskie. Pomoc może być przyznana raz w roku, w wysokości 400 zł, o ile szkolenie trwa nie krócej, niż dwa kolejne dni kalendarzowe.

Środki na pokrycie wymienionych form kształcenia zawodowego przez Okręgowe Izby pochodzą z majątku własnego samorządu, tworzonego w przeważającej części ze składek członkowskich.

Obowiązek regularnego opłacania składek członkowskich na rzecz właściwej Okręgowej Izby ma charakter przymusowy (art. 39 ust. 1 pkt 11 ustawy o izbach lekarskich). Składka ta opłacana jest comiesięcznie w wysokości określonej w uchwale Naczelnej Rady Lekarskiej z 5 września 2014 r. Nieopłacone w terminie składki członkowskie podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (art. 116 ustawy o izbach lekarskich).

W opisanym stanie faktycznym i prawnym Wnioskodawca, kierując się dotychczasowym stanowiskiem organów podatkowych, wartość nieodpłatnych różnych form kształcenia podyplomowego organizowanych przez okręgowe izby lekarskie uznawał za opodatkowane i wystawiał ich uczestnikom informacje PIT-8C. Jednak wobec zmiany stanowiska organów podatkowych w tym przedmiocie, przy jednoczesnym braku jednolitości stosowania przepisów podatkowych Wnioskodawca prosi o udzielenie odpowiedzi na sformułowane pytania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wobec nałożonych ustawowo obowiązków podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez członków samorządu lekarzy i lekarzy dentystów oraz obowiązku pomocy i pieczy samorządu zawodowego w tym zakresie, realizowanie tego obowiązku w formie uczestniczenia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie w kursach i szkoleniach organizowanych, finansowanych w całości lub w części albo refundowanych w całości lub w części ze środków samorządu zawodowego, w tym składek członkowskich, skutkuje po stronie uczestników szkoleń powstaniem przychodu w rozumieniu art. 20 ust. 1. w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli prawo bezpłatnego lub częściowo odpłatnego uczestniczenia albo zwrotu kosztów uczestnictwa w szkoleniach przysługuje tylko członkom samorządu i pod warunkiem regularnego opłacania składek członkowskich?
2. Czy w związku z powyższym Okręgowe Izby Lekarskie są zobowiązane, na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wystawiać uczestnikom tych szkoleń, opłacającym regularnie składki członkowskie, informacje według wzoru PIT-8C w podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnictwo w kursie szkoleniowym, w ramach kształcenia podyplomowego, organizowanym przez organ samorządu zawodowego, finansowanym w całości lub częściowo ze środków Okręgowych Izb, pochodzących ze składek członkowskich, pod warunkiem bycia członkiem samorządu lekarzy oraz regularnego opłacania przez uczestnika składek członkowskich nie stanowi dla uczestnika kursu lub szkolenia przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż można takie szkolenie traktować jako nabyte odpłatnie w zamian za wywiązywanie się z obowiązku płacenia składek.

Wobec tego, że uczestnictwo w kursie lub szkoleniu nie stanowi przychodu dla jego uczestnika, Okręgowa Izba Lekarska nie jest zobowiązana do wystawiania, w opisanym stanie faktycznym, ich uczestnikom informacji PIT-8C.

Takie też stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 30 maja 2017 r., dotyczących samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych, sygn. akt II FSK 1528/15 i II FSK 1206/15 oraz podjętych w takich samych stanach faktycznych i prawnych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, również dotyczących tego samorządu:

• z dnia 20 listopada 2017 r., sygn. 0115-KDIT2-2.4011.418.2017.1.ENB,
• z dnia 22 grudnia 2017 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.296.2017.3.MS,
• z dnia 5 stycznia 2018 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.320.2017.1.PR.
  
  

Wynika z nich, że szkolenia członków samorządu otrzymywane od Okręgowych Izb: nieodpłatnie, częściowo odpłatnie, refundowane w całości lub częściowo, a nawet szkolenia otrzymywane przez członków zwolnionych z płacenia składek, nie spełniają ustawowych przesłanek uznania ich za przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dla takiego opodatkowania niezbędne byłoby bowiem otrzymanie świadczenia nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego, nieekwiwalentnego. Może to mieć miejsce „tylko w przypadkach, w których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym. Oznacza to, że otrzymujący nie świadczy nic w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości”. W związku z istnieniem między członkiem samorządu lekarzy a jednostkami organizacyjnymi tego samorządu specyficznych stosunków zobowiązaniowych – w przypadkach takich, jak w opisanym stanie faktycznym, owa nieekwiwalentność świadczeń nie zachodzi. Członek samorządu, mający obowiązek płacenia składek i wywiązujący się z tego obowiązku nabywa w zamian uprawnienie do szeregu działań ze strony samorządu, pozwalających mu realizować ustawowe obowiązki. Innymi słowy, opłacane przez członków tego samorządu składki winny być, chociaż w części, spożytkowane w celu ułatwienia wypełniania powinności należytego wykonywania zawodu. Przyjmuje się, że członek samorządu płacąc składki jakoby sam finansuje sobie świadczenia przysługujące mu od samorządu. Z drugiej strony wsparcie materialne i niematerialne, realizowane nieodpłatnie i częściowo nieodpłatnie ze strony samorządu, stanowi także realizację wynikającego z ustawy obowiązku sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu.

Cytując tezy przywołanych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, dotyczących samorządu zawodowego pielęgniarek i położnych: „W punkcie wyjścia wskazać należy, że pojęcie „nieodpłatne świadczenie” nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej. W uchwale składu siedmiu sędziów z 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, OSNAiWSA 2006, Nr 6, poz. 53) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że podatkowe pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Ze świadczeniem nieodpłatnym będziemy mieli zatem do czynienia w przypadkach, w których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym. Oznacza to, że nie świadczy nic w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości.

Samorząd zawodowy (tu: pielęgniarek i położnych) reprezentuje osoby wykonujące te zawody oraz sprawuje pieczę nad należytym ich wykonywaniem w granicach interesu publicznego dla jego ochrony. Przynależność pielęgniarek i położnych do samorządu jest obowiązkowa. Z przynależnością tą wiąże się obowiązek uiszczania składki członkowskiej. Jego członkowie mają prawo korzystać z pomocy izb w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Z kolei na samorządzie zawodowym spoczywa obowiązek sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodów, który to obowiązek realizowany jest m.in. poprzez prowadzenie kształcenia podyplomowego. Jednocześnie zachodzi wyraźna korelacja pomiędzy tym obowiązkiem samorządu a obowiązkiem uiszczenia składki przez osoby wchodzące w jego skład. Wpłacane składki powinny być, chociaż w części spożytkowane na doskonalenie zawodowe członków samorządu w celu ułatwienia wypełnienia powinności należytego wykonywania zawodu. Składki członkowskie, stanowiąc zasadnicze, dominujące źródło pozostających w dyspozycji Izby środków finansowych, umożliwiają sfinansowanie m.in. także szkoleń dla członków samorządu zawodowego. Wprawdzie składek tych, pochodzących od konkretnych osób, nie da się wyodrębnić, przyporządkować i powiązać z konkretnym, zorganizowanym i sfinansowanym ze środków Izby przedsięwzięciem w postaci szkolenia, nie zmienia to jednak zasadniczej dla sprawy kwestii, że w istocie rzeczy to uczestnicy szkolenia faktycznie je dla siebie samych sfinansowali, co stanowi o tym, że nie występuje tu podlegający opodatkowaniu przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wyrok NSA z 30 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1206/15).

Zdaniem Wnioskodawcy, cytowane tezy mają pełne zastosowanie do przedstawionego na wstępie stanu faktycznego i prawnego, dotyczącego szkoleń i kursów organizowanych przez Okręgowe Izby Lekarzy i Lekarzy Dentystów dla swoich członków nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie oraz refundowanych w całości lub w części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Podkreślić również należy, że do nieodpłatnych świadczeń nie zalicza się świadczeń mających formę pieniężną, w tym również świadczeń w postaci refundacji kosztów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, że przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

Na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną samorządu zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów. Podobnie, jak w przypadku innych samorządów zawodowych, reprezentujących osoby wykonujące zawody zaufania publicznego: adwokatów, radców prawnych, pielęgniarek i położnych, biegłych rewidentów i in. przynależność do niego jest obowiązkowa. Obowiązek ten dotyczy lekarzy i lekarzy dentystów, mających stwierdzone lub przyznane prawo wykonywania zawodu, wpisanych do rejestru lekarzy, prowadzonego przez właściwy organ samorządu, wykonujących zawód na terenie Izby. Samorząd reprezentuje osoby wykonujące zawody lekarza i lekarza dentysty oraz sprawuje pieczę nad ich należytym i sumiennym wykonywaniem. Ustawa o izbach lekarskich nakłada na niego obowiązek prowadzenia lub udziału w organizowaniu doskonalenia zawodowego lekarzy. Zasady wykonywania obowiązku dotyczącego aktualizowania wiedzy i umiejętności zawodowych przez lekarzy i lekarzy dentystów określają przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów. Członkowie samorządu – lekarze i lekarze dentyści mają ustawowy obowiązek stałego uzupełniania i doskonalenia wiedzy i umiejętności zawodowych w różnych formach kształcenia podyplomowego, korzystając w tym zakresie z pomocy Okręgowych Izb Lekarskich. Obowiązki te samorząd lekarzy realizuje poprzez organizowanie lub współorganizowanie różnych form nieodpłatnego kształcenia podyplomowego (np. szkolenia, specjalizacje, kursy) oraz refundację w postaci zwrotu części kosztów, poniesionych przez członka samorządu z tytułu opłat za uczestnictwo w szkoleniu. Podstawowym warunkiem korzystania z tej formy pomocy w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych jest regularne opłacanie składki członkowskiej. Powyższe zasady regulują wewnętrzne akty samorządu zawodowego. W przypadku Wnioskodawcy kwestie te unormowane są w Regulaminie przyznawania pomocy finansowej dla szkolących się lekarzy/lekarzy dentystów. Zgodnie z § 1 tego Regulaminu, z utworzonego w tym celu funduszu mogą korzystać członkowie Izby opłacający na bieżąco składki członkowskie. Pomoc może być przyznana raz w roku, w wysokości 400 zł, o ile szkolenie trwa nie krócej, niż dwa kolejne dni kalendarzowe. Środki na pokrycie wymienionych form kształcenia zawodowego przez Okręgowe Izby pochodzą z majątku własnego samorządu, tworzonego w przeważającej części ze składek członkowskich. Obowiązek regularnego opłacania składek członkowskich na rzecz właściwej Okręgowej Izby ma charakter przymusowy. Nieopłacone w terminie składki członkowskie podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zgodnie z ustawą z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. z 2018 r., poz. 168) przynależność lekarzy i lekarzy dentystów do samorządu jest obowiązkowa (art. 6 ust. 1 i 2), zaś członkowie tego samorządu są, co do zasady, obowiązani regularnie opłacać składkę członkowską. Ponadto, z tytułu przynależności do samorządu jego członkowie mają prawo do korzystania z pomocy izb w zakresie doskonalenia zawodowego (art. 9 pkt 3 lit. a). Natomiast, zadaniem samorządu jest m.in. sprawowanie pieczy nad należytym i sumiennym wykonywaniem zawodu lekarza oraz prowadzenie lub udział w organizowaniu doskonalenia zawodowego lekarzy (art. 5 pkt 2 i 7).

Z kolei, w myśl art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2018 r., poz. 617, z późn. zm.) lekarze i lekarze dentyści mają obowiązek doskonalenia zawodowego, w szczególności w różnych formach kształcenia podyplomowego.

W praktyce, Okręgowe Izby Lekarskie organizują różnego rodzaju szkolenia, kursy, studia podyplomowe itp., przy czym w zależności od sytuacji są to formy podnoszenia kwalifikacji zawodowych przeprowadzane bezpośrednio przez samorząd, jak i za pośrednictwem innych podmiotów. Lekarze i lekarze dentyści, po spełnieniu określonych Regulaminem warunków, mogą uczestniczyć w ww. szkoleniach bezpłatnie bądź uzyskać całkowitą albo częściową refundację.

Odnosząc się do kwestii ekwiwalentności świadczeń w relacji między samorządem zawodowym, a osobami wchodzącymi w jego skład wskazać należy, że zachodzi wyraźna korelacja pomiędzy obowiązkiem samorządu (sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu), a obowiązkami członków samorządu (uiszczanie składki członkowskiej). Składki członkowskie stanowiąc zasadnicze, dominujące źródło pozostających w dyspozycji Izby środków finansowych, umożliwiają sfinansowane, m.in. także szkolenia dla członków samorządu zawodowego. Wprawdzie składek tych, pochodzących od konkretnych osób, nie da się już wyodrębnić, przyporządkować i powiązać z konkretnym, zorganizowanym i sfinansowanym ze środków Izby przedsięwzięciem podejmowanym na rzecz przynależących do niej członków, w tym przypadku zorganizowaniem szkolenia, nie zmienia to jednak zasadniczej dla sprawy kwestii, że w istocie rzeczy, to uczestnicy szkolenia faktycznie je dla siebie samych sfinansowali co stanowi o tym, że w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę, nie mamy do czynienia z podlegającym opodatkowaniu przychodem w postaci nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w sytuacji, gdy ekonomiczny ciężar szkoleń ponosi samorząd, ale w praktyce środki te pochodzą ze składek dokonywanych przez lekarzy i lekarzy dentystów po stronie uczestników szkoleń czy innych form dokształcania nie powstaje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, w okolicznościach niniejszej sprawy należy uznać, że uczestnictwo w kursach i szkoleniach, w ramach kształcenia podyplomowego, organizowanych przez Wnioskodawcę, finansowanych w całości lub w części albo refundowanych w całości lub w części ze środków samorządu zawodowego, pochodzących ze składek członkowskich, nie powoduje po stronie uczestników (lekarzy i lekarzy dentystów) powstania przychodu w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie ciąży obowiązek, o którym mowa w art. 42a tej ustawy, polegający na sporządzeniu dla uczestników informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C).

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Należy również podkreślić, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innych sprawach i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Ponadto, biorąc pod uwagę dołączone do wniosku dokumenty należy wskazać, że ze względu na specyfikę postępowania interpretacyjnego organ upoważniony do wydania interpretacji indywidualnej orzeka tylko i wyłącznie w obrębie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Co oznacza, że organ rozpatrujący konkretną sprawę nie ma możliwości modyfikowania (uzupełniania, odtwarzania) stanu faktycznego tej sprawy, nie prowadzi również postępowania dowodowego w trybie działu IV Ordynacji podatkowej. Stąd też dołączone do wniosku dokumenty nie podlegały analizie.

Zaznaczyć również należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca wyłącznie dla Wnioskodawcy jako podmiotu występującego z wnioskiem o wydanie interpretacji, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych izb lekarskich.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.