Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.371.2018.1.ZD
z 6 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2018 r. (data wpływu 13 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na inwestycję pn.: „Budowa hali” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na inwestycję pn.: „Budowa hali”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasto (dalej zwana jako: „Miasto”/,,Gmina”/„Wnioskodawca”) jest jednostką samorządu terytorialnego (dalej: „JST”). Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina sporządza miesięczne deklaracje VAT-7. Gmina, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm., dalej zwana: „USG”), jest organem wykonującym zadania publiczne własne i zlecone z zakresu administracji rządowej nałożone ustawami. Ponadto, w ramach struktury Gminy funkcjonują jednostki budżetowe, które nie posiadają osobowości prawnej i są powołane przez Gminę na podstawie odrębnych przepisów, w celu realizacji zadań własnych Gminy.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT ze swoimi jednostkami organizacyjnymi – jednostkami budżetowymi. Gmina wraz z jednostkami działa zarówno w charakterze organu władzy publicznej, jak i na podstawie stosunków o charakterze cywilnoprawnym, stanowiących co do zasady działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm., dalej zwana: „UPTU”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 USG, Gmina odpowiada za zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty m.in. w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

W ramach prowadzonej działalności, Gmina w latach 2018-2020 planuje przeprowadzić inwestycję związaną z zagospodarowaniem przestrzeni publicznej pn.: „Budowa hali”, która sfinansowana będzie ze środków własnych Gminy. Środki te zabezpieczone są w Wieloletniej Prognozie Finansowej oraz budżecie Gminy na 2018 r. Wnioskodawca planuje również złożyć wniosek o dofinansowanie do przedmiotowego projektu inwestycyjnego. Inwestycja może być współfinansowana z Funduszu, będącego w dyspozycji Ministra, w ramach Programu inwestycji (dalej zwany jako: „Program”). Wysokość dofinansowania może wynieść do 50% kosztów kwalifikowanych. W ramach dofinansowania z Programu podatek VAT będzie kosztem niekwalifikowanym. Miasto planuje złożyć wniosek po pozytywnym rozstrzygnięciu przetargu nieograniczonego na wykonanie dokumentacji projektowej oraz robót budowlanych w ramach przedmiotowego zadania inwestycyjnego. Łącznie wielkość środków finansowych przeznaczona na przedsięwzięcie to ok. 30 mln zł.

Przedmiotem zadania inwestycyjnego jest hala widowiskowo-sportowa o wiodącej funkcji sportowej (wiodąca dyscyplina sportowa to koszykówka). Obiekt zostanie zrealizowany dla Gminy Miasta na podstawie przetargu nieograniczonego w formule „zaprojektuj i wybuduj”. Zadanie przewiduje budowę gotowego do użytku budynku hali widowiskowo-sportowej wraz z zagospodarowaniem terenu, infrastrukturą techniczną, przyłączami, miejscami postojowymi, placami, drogami wewnętrznymi i zjazdem z drogi publicznej. Obiekt będzie umożliwiał rozgrywanie meczów w najwyższej klasie rozgrywkowej polskich lig sportowych w dyscyplinach: koszykówka, piłka ręczna, siatkówka – zgodnie z aktualnymi wymogami zarządców lig. Obiekt będzie posiadał arenę umożliwiającą organizację imprez pozasportowych typu: koncerty, targi, wystawy, bale, itp. Imprezy organizowane na arenie będą zaliczane do imprez masowych oraz imprez masowych podwyższonego ryzyka. Obiekt będzie wyposażony w pomieszczenia zaplecza technicznego oraz część cateringową, która będzie obsługiwać imprezy. Otwarcie i rozpoczęcie użytkowania obiektu planuje się na miesiąc październik 2020 r.

Po zrealizowaniu inwestycji właścicielem hali widowiskowo-sportowej będzie Gmina Miasto, a tym samym należeć ona będzie do majątku Gminy jako środek trwały. Po oddaniu inwestycji do użytkowania Gmina zamierza wydzierżawić cały obiekt dzierżawcy w drodze przetargu nieograniczonego. Efekty realizowanej inwestycji będą związane zatem z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wszystkie dokonywane przez Gminę nabycia towarów i usług związanych z realizowanym zadaniem inwestycyjnym będą udokumentowane fakturami VAT, na których Gmina będzie widniała jako nabywca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym, Gmina będzie miała pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na inwestycję pn.: „Budowa hali”?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on miał pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na inwestycję pn.: „Budowa hali”, ponieważ wydatki te służą w całości wykonywaniu czynności opodatkowanych.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 UPTU, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 UPTU, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego, w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 USG, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 USG). W szczególności zadania własne, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, obejmują sprawy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 UPTU, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami, które nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a UPTU, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, czynnością jaką Gmina dokona w ramach planowanej inwestycji, będzie budowa hali widowiskowo-sportowej. Efekty realizowanej inwestycji służyć będą wykonywaniu czynności opodatkowanych. Nowopowstałą infrastrukturę Gmina zamierza wydzierżawić w drodze przetargu nieograniczonego, w ramach którego dzierżawca będzie wykonywał działalność gospodarczą. Umowa dzierżawy na gruncie cywilnoprawnym stanowi czynność o charakterze zobowiązaniowym. Wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy określoną rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Na podstawie UPTU dzierżawa stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z powyższego wynika więc, że wpłacone kwoty od dzierżawcy na podstawie umów cywilnoprawnych będą stanowić wynagrodzenie, w związku z otrzymaniem którego po stronie Gminy powstanie obowiązek podatkowy. Zatem dokonywane nabycia towarów będą bezpośrednio związane ze sprzedażą generującą podatek należny.

W tym kontekście należy stwierdzić, że uiszczane opłaty będą pozostawały w bezpośrednim związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Wpłaty wnoszone przez dzierżawcę nie będę pozostawały „w oderwaniu” od czynności, które zostaną wykonane przez Gminę – będzie zachodził bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania określonych czynności.

Wobec powyższego, skoro Gmina będzie nabywała towary i usługi jako podatnik VAT do działalności gospodarczej celem wykonywania czynności opodatkowanych, to należy uznać, że w przedmiotowej sprawie będą spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące pełne prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z wydatkami ponoszonymi na realizację przedmiotowej inwestycji. Ponadto, Gmina – w związku z wykonywaniem czynności, którym będzie służyć zrealizowana inwestycja – prowadzi działalność gospodarczą, a tym samym działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 UPTU.

Powyższe stanowisko potwierdzane jest również przez organy podatkowe, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 grudnia 2015 r., nr IBPP3/4512-660/15/UH oraz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 czerwca 2017 r., nr 0112-KDIL4.4012.118.2017.2.SŚ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują m.in. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca (Gmina) jest jednostką samorządu terytorialnego, Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina sporządza miesięczne deklaracje VAT-7. W ramach struktury Gminy funkcjonują jednostki budżetowe, które nie posiadają osobowości prawnej i są powołane przez nią na podstawie odrębnych przepisów, w celu realizacji zadań własnych Gminy. Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT ze swoimi jednostkami organizacyjnymi – jednostkami budżetowymi. W ramach prowadzonej działalności Gmina w latach 2018-2020 planuje przeprowadzić inwestycję związaną z zagospodarowaniem przestrzeni publicznej pn.: „Budowa hali”, która sfinansowana będzie ze środków własnych Gminy. Środki te zabezpieczone są w Wieloletniej Prognozie Finansowej oraz budżecie Gminy na 2018 r. Wnioskodawca planuje również złożyć wniosek o dofinansowanie do przedmiotowego projektu inwestycyjnego. Gmina planuje złożyć wniosek po pozytywnym rozstrzygnięciu przetargu nieograniczonego na wykonanie dokumentacji projektowej oraz robót budowlanych w ramach przedmiotowego zadania inwestycyjnego. Łącznie wielkość środków finansowych przeznaczona na przedsięwzięcie to ok. 30 mln zł. Przedmiotem zadania inwestycyjnego jest hala widowiskowo-sportowa o wiodącej funkcji sportowej (wiodąca dyscyplina sportowa to koszykówka). Obiekt zostanie zrealizowany dla Gminy na podstawie przetargu nieograniczonego w formule „zaprojektuj i wybuduj”. Zadanie przewiduje budowę gotowego do użytku budynku hali widowiskowo-sportowej wraz z zagospodarowaniem terenu, infrastrukturą techniczną, przyłączami, miejscami postojowymi, placami, drogami wewnętrznymi i zjazdem z drogi publicznej. Obiekt będzie umożliwiał rozgrywanie meczów w najwyższej klasie rozgrywkowej polskich lig sportowych w dyscyplinach: koszykówka, piłka ręczna, siatkówka – zgodnie z aktualnymi wymogami zarządców lig. Obiekt będzie posiadał arenę umożliwiającą organizację imprez pozasportowych typu: koncerty, targi, wystawy, bale, itp. Imprezy organizowane na arenie będą zaliczane do imprez masowych oraz imprez masowych podwyższonego ryzyka. Obiekt będzie wyposażony w pomieszczenia zaplecza technicznego oraz część cateringową, która będzie obsługiwać imprezy. Otwarcie i rozpoczęcie użytkowania obiektu planuje się na miesiąc październik 2020 r. Po zrealizowaniu inwestycji właścicielem hali widowiskowo-sportowej będzie Gmina, a tym samym należeć ona będzie do majątku Gminy jako środek trwały. Po oddaniu inwestycji do użytkowania Gmina zamierza wydzierżawić cały obiekt dzierżawcy w drodze przetargu nieograniczonego. Efekty realizowanej inwestycji będą związane zatem z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wszystkie dokonywane przez Gminę nabycia towarów i usług związanych z realizowanym zadaniem inwestycyjnym będą udokumentowane fakturami VAT, na których Gmina będzie widniała jako nabywca.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego wynikających z faktur dokumentujących ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki, dotyczące realizacji ww. inwestycji.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego są/będą spełnione, gdyż Wnioskodawca działa/będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a nabyte towary i usługi w związku z realizacją inwestycji pn.: „Budowa hali” są/będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że po oddaniu inwestycji do użytkowania Gmina zamierza wydzierżawić cały obiekt dzierżawcy w drodze przetargu nieograniczonego. Efekty realizowanej inwestycji będą związane zatem z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Podsumowując, Gmina ma/będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług dotyczących inwestycji pn.: „Budowa hali”.

Podkreślenia wymaga jednak, że Gmina może/będzie mogła zrealizować prawo do odliczenia pod warunkiem, że nie zaistnieją przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy, w tym w szczególności o informację, że po oddaniu inwestycji do użytkowania Gmina zamierza wydzierżawić cały obiekt dzierżawcy w drodze przetargu nieograniczonego. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepis art. 14na Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.