Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.317.2018.1.DR
z 24 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2018 r. (data wpływu 10 lipca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 września 2018 r. (data wpływu 17 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na rzecz córki w drodze darowizny składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na rzecz córki w drodze darowizny składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 września 2018 r. (data wpływu 17 września 2018 r.).

We wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w branży hotelarskiej - PKD 55.10.Z hotele i podobne obiekty zakwaterowania. Jest czynnym podatnikiem VAT oraz opłaca 19% liniowy podatek dochodowy. Z uwagi na wielkość obrotów dla celów podatkowych Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. W dniu 17 marca 1997 r. za cenę 400 000 zł na podstawie aktu notarialnego, zakupił wraz z małżonką w ramach wspólnoty majątkowej: prawo użytkowania wieczystego działki gruntu, wzniesiony na działce – stanowiący odrębną nieruchomość – budynek wczasowo-sanatoryjny i znajdujące się tam wyposażenie. Na podstawie pisemnej zgody współmałżonki przedmiotowa nieruchomość została wprowadzona na stan ewidencji środków trwałych oraz wyposażenia działalności gospodarczej prowadzonej na imię i nazwisko Wnioskodawcy. Na mocy przepisów prawa obowiązujących w 1997 r. przedmiotowy zakup był zwolniony z podatku VAT, tym samym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia naliczonego podatku VAT, gdyż taki podatek nie wystąpił. Od 1997 r. w budynku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania w obiektach hotelowych. Obiekt oraz wyposażenie służy w 100% sprzedaży opodatkowanej. W latach 2010 i 2011 zostały poniesione nakłady modernizacyjne, które spowodowały zwiększenie wartości środka trwałego do wartości 590 028,68 zł netto.

W 2010 r. w budynku została również zamontowana winda osobowa. Winda stanowiąca odrębny środek trwały o wartość 133 253,53 zł netto została wprowadzona do ewidencji środków trwałych 23 sierpnia 2010 r.

Przedmiotowa nieruchomość oraz winda stanowią środki trwałe przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i podlegają amortyzacji na zasadach określonych ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od wszystkich poniesionych nakładów modernizacyjnych oraz zakup środka trwałego (windy) Wnioskodawcy przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z którego to prawa skorzystał. Wydatki związane z modernizacją przewyższyły 30% wartości początkowej nabytej nieruchomości.

W 2018 r. Wnioskodawca zamierza powyższą nieruchomość (grunt + budynek + winda oraz wyposażenie) wycofać z działalności gospodarczej i przekazać na potrzeby osobiste, a następnie wraz z małżonką, darowizną przekazać przedmiotową nieruchomość córce do jej majątku osobistego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku wycofania środka trwałego (grunt, budynek, winda) powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług ?
2. Czy powstanie obowiązek dokonania korekty podatku VAT od dokonanych nakładów modernizacyjnych, których rezultatem jest wzrost wartości nieruchomości oraz zakupu windy będącej samodzielnym środkiem trwałym ?
3. Czy darowizna budynku wycofanego z działalności gospodarczej, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie oznaczone nr 3). W zakresie podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone nr 1 i 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego nr 3 – darowizna wycofanego z działalności gospodarczej budynku nie będzie stanowiła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jest ona formą bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje nieodpłatnego przekazania w formie darowizny składnika majątku wykorzystywanego uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej, a wycofanego następnie na potrzeby osobiste, za źródło przychodu. Wobec tego, przekazanie córce nieodpłatnie w formie darowizny wskazanej we wniosku nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w art. 10 ww. ustawy przedstawiony został katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio;

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „darowizny”, dlatego należy odwołać się w tym względzie do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 tej ustawy przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z powyższego wynika zatem, że podstawowym elementem darowizny – niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną – jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w branży hotelarskiej. Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. W dniu 17 marca 1997 r. za cenę 400 000 zł na podstawie aktu notarialnego, zakupił wraz z małżonką w ramach wspólności majątkowej: prawo użytkowania wieczystego działki gruntu, wzniesiony na działce – stanowiący odrębną nieruchomość – budynek wczasowo-sanatoryjny i znajdujące się tam wyposażenie. Na podstawie pisemnej zgody współmałżonki przedmiotowa nieruchomość została wprowadzona na stan ewidencji środków trwałych oraz wyposażenia działalności gospodarczej prowadzonej na imię i nazwisko Wnioskodawcy. Od 1997 r. w budynku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania w obiektach hotelowych. Obiekt oraz wyposażenie służy w 100% sprzedaży opodatkowanej. W latach 2010 i 2011 zostały poniesione nakłady modernizacyjne, które spowodowały zwiększenie wartości środka trwałego do wartości 590 028,68 zł netto.

W roku 2010 w budynku została również zamontowana winda osobowa. Winda stanowiąca odrębny środek trwały o wartość 133 253,53 zł netto została wprowadzona do ewidencji środków trwałych 23 sierpnia 2010 r.

Przedmiotowa nieruchomość oraz winda stanowią środki trwałe przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i podlegają amortyzacji na zasadach określonych ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W roku 2018 Wnioskodawca zamierza powyższą nieruchomość (grunt + budynek + winda oraz wyposażenie) wycofać z działalności gospodarczej i przekazać na potrzeby osobiste, a następnie wraz z małżonką darowizną przekazać przedmiotową nieruchomość córce do jej majątku osobistego. Wnioskodawca posiada dwa hotele, natomiast przedmiotem wniosku jest jeden z nich. Przekazanie na potrzeby osobiste ww. składników majątkowych nie spowoduje likwidacji działalności gospodarczej – Wnioskodawca będzie ją prowadził dalej w tym zakresie, ale w drugim z obiektów.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi odpłatne zbycie składników majątku (gruntu, budynku, windy oraz wyposażenia) wykorzystywanych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wycofanie składników majątku z działalności gospodarczej, a także przekazanie ich w drodze darowizny (nieodpłatnie) na rzecz córki nie rodzi żadnych skutków podatkowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem poprzez czynności te Wnioskodawca nie uzyska żadnego przysporzenia majątkowego.

W wyniku wycofania przedmiotowych składników majątku będących środkami trwałymi z działalności gospodarczej nastąpi wyłącznie przesunięcie prawa własności do ww. składników z działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Natomiast nieodpłatne przekazanie (w formie darowizny) ww. składników majątku przez Wnioskodawcę na rzecz córki jest niewątpliwie związane ze zbyciem składnika majątku, jednakże czynność ta nie będzie miała dla Wnioskodawcy charakteru odpłatnego, bowiem w zamian za przeniesienie ww. składników Wnioskodawca nie uzyska żadnych korzyści majątkowych. Oznacza to, że z tytułu opisanych zdarzeń po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ustawa ta wiąże – co do zasady – powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem składników majątku wykorzystywanych w tej działalności. W przedmiotowej sprawie nie ma także znaczenia, że darowizna składników majątku nastąpi przed upływem 6 lat od dnia wycofania ich z działalności gospodarczej.

Reasumując, darowizna składników majątku stanowiących środki trwałe (gruntu, budynku, windy oraz wyposażenia) na rzecz córki, nie będzie dla Wnioskodawcy skutkować powstaniem dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.