Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.337.2017.1.AW
z 26 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2017 r. (data wpływu 27 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanego budynku Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanego budynku Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza realizować inwestycję pn. „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanego budynku Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (…)”. Przedmiotowa inwestycja będzie realizowana ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Zadanie to realizowane jest w ramach zadań własnych Gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446). Do zadań własnych Gminy należy zaspokojenie potrzeb własnych mieszkańców. Zadania własne obejmują m.in. sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami.

Zakres rzeczowy projektu obejmuje:

• studium wykonalności,
• roboty rozbiórkowe,
• osuszanie ścian metodą iniekcji krystalicznej,
• roboty budowlano-modernizacyjne,
• wymianę grzejników,
• kabinę WC w garderobie,
• wymianę opraw oświetleniowych i osprzętu,
• rewitalizację elewacji frontowej budynku,
• nadzór inwestorski,
• wyposażenie sali wielofunkcyjnej oraz garderoby dla artystów,
• informację i promocję.
  
  

Wnioskodawca jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT.

Po zakończeniu realizacji inwestycji, prawo własności remontowanego budynku nie przejdzie na żaden inny podmiot. Pozostanie on własnością beneficjenta, a jedynie zarząd i bieżąca eksploatacja powierzona zostanie nieodpłatnie dyrektorowi Ośrodka Kultury. W remontowanym obiekcie prowadzona będzie nieodpłatna działalność kulturalna, a ewentualne przychody np. z wynajmu sali w całości zostaną wykorzystane na działalność statutową.

Ośrodek Kultury nie jest jednostką budżetową, lecz jest posiadającą osobowość prawną jednostką organizacyjną (instytucją kultury). Tym samym, jednostka ta nie podlega centralizacji, która nastąpiła w Gminie zgodnie z wyrokiem TSUE w sprawie sygn. C-276/14 z dnia 1 stycznia 2017 r. oraz uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2015 r., sygn. akt I FPS 4/15.

MGOK będzie wykorzystywał zrewitalizowany obiekt do działalności:

1. nieodpłatnej, polegającej m.in. na:
   1. nieodpłatnych koncertach, spektaklach, wystawach i innych wydarzeniach kulturalnych,
   2. prowadzeniu działalności edukacyjnej i wychowawczej związanej z kulturą i sztuką.
2. odpłatnej – w ramach działalności gospodarczej, zwolnionej od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., polegającej w szczególności na:
   1. wynajmie sal, pomieszczeń obiektu,
   2. prowadzeniu działalności edukacyjnej i wychowawczej związanej z kulturą i sztuką,
   3. prowadzeniu pracowni artystycznych dla dzieci, młodzieży i dorosłych.
   
   

Osiągnięte przychody z wyżej wymienionej działalności w całości zostaną wykorzystane na działalność statutową instytucji.

Inwestycja realizowana będzie przez Gminę. Budynek, który zostanie poddany remontowi będzie wykorzystywany przez instytucję kultury (Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury), na działalność kulturalną (statutową). Podatek VAT z tytułu realizacji projektu będzie kosztem kwalifikowanym.

Faktury, które będą dokumentować wydatki poniesione w związku z realizacją przedmiotowego projektu, wystawione będą na Gminę. Wydatki poniesione w związku z realizacją przedmiotowego projektu, stanowić będą wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o podatku od towarów i usług, polegające na ulepszeniu budynku, budowli lub ich części. Budynek będący przedmiotem inwestycji służy Wnioskodawcy, tj. Gminie, do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez wykonawcę prac budowlanych związanych z realizacją projektu pn. „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanego budynku Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (…)”?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z realizacją projektu pn. „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanego budynku Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (…)”.

Obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony wykorzystane są do wykonania czynności opodatkowanych.

Gmina będąc czynnym podatnikiem podatku VAT nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na inwestycję pn. „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanego budynku Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (…)”.

W zakresie wynikającym z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W planowanym projekcie Gmina będzie ponosiła wydatki, zaś wytworzone dobro będzie wykorzystywane przez jednostkę na działalność kulturalną (statutową), bez zamiaru przeznaczenia wytworzonego majątku do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów, o których mowa w art. 29 ust. 4.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Faktury dokumentujące wydatki poniesione w związku z realizacją przedmiotowego projektu wystawione będą na Gminę, ponieważ budynek będący przedmiotem inwestycji służy Wnioskodawcy do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast po wykonaniu przedsięwzięcia Strona zrealizuje zadanie własne Gminy wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, tj. zmodernizowane wnętrze budynku Ośrodka Kultury zostanie przekazane nieodpłatnie w użytkowanie samorządowej jednostce kulturalnej – Miejsko-Gminnemu Ośrodkowi Kultury. W remontowanym obiekcie prowadzona będzie nieodpłatna działalność kulturalna (statutowa), na którą przeznaczone w całości zostaną ewentualne przychody, np. z wynajmu sali.

Ośrodek Kultury nie jest jednostką budżetową, lecz jest posiadającą osobowość prawną jednostką organizacyjną (instytucją kultury). Tym samym, jednostka ta nie podlega centralizacji, która nastąpiła w Gminie zgodnie z wyrokiem TSUE w sprawie sygn. C-276/14 z dnia 1 stycznia 2017 r. oraz uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2015 r., sygn. akt I FPS 4/15.

Zatem podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje, ponieważ w planowanym projekcie Gmina będzie ponosiła wydatki, zaś wytworzone dobro będzie wykorzystywane przez jednostkę na działalność kulturalną (statutową), bez zamiaru przeznaczenia wytworzonego majątku do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem w rozpatrywanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Gmina w związku z realizacją inwestycji pn. „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanego budynku Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (…)” nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji tej inwestycji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Gmina, będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, zamierza realizować inwestycję pn. „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanego budynku Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (…)”. Przedmiotowa inwestycja będzie realizowana ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Zadanie to realizowane jest w ramach zadań własnych Gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym.

Po zakończeniu realizacji inwestycji prawo własności remontowanego budynku nie przejdzie na żaden inny podmiot. Pozostanie on własnością beneficjenta, natomiast zarząd i bieżąca eksploatacja powierzona zostanie nieodpłatnie celem użytkowania dyrektorowi Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury. Ośrodek ten nie jest jednostką budżetową, lecz posiadającą osobowość prawną jednostką organizacyjną (instytucją kultury), która nie podlega centralizacji. W remontowanym obiekcie prowadzona będzie nieodpłatna działalność kulturalna, a ewentualne przychody np. z wynajmu sali w całości zostaną wykorzystane na działalność statutową Ośrodka.

Zatem budynek będący przedmiotem inwestycji służy Wnioskodawcy, tj. Gminie, do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Faktury, które będą dokumentować wydatki poniesione w związku z realizacją przedmiotowego projektu, wystawione będą na Gminę.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanego budynku Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (…)”.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie zostanie spełniony, ponieważ opisany we wniosku projekt polegający na rewitalizacji budynku będzie realizowany w związku z działalnością statutową Gminy (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym). Tym samym – jak wskazał Wnioskodawca – towary i usługi nabyte w ramach realizacji powyższego zadania nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji Zainteresowany nie będzie miał – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

Podsumowując, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur, wystawionych przez wykonawcę prac budowlanych, związanych z realizacją projektu pn. „Kompleksowa rewitalizacja zdegradowanego budynku Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury (…)”.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.