Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.349.2017.2.MS1
z 20 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2017 r. (data wpływu 28 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 października 2017 r. (data nadania 11 października 2017 r., data wpływu 12 października 2017 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.349.2017.1.MS1 z dnia 25 września 2017 r. (data nadania 26 września 2017 r., data doręczenia 10 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 25 września 2017 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.349.2017.1.MS1 (data nadania 26 września 2017 r., data doręczenia 10 października 2017 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 10 października 2017 r. (data nadania 11 października 2017 r., data wpływu 12 października 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 1997 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła lokal mieszkalny. Wnioskodawczyni mieszka w nim do chwili obecnej. W styczniu 2017 r. nastąpił rozwód z winy męża. Wnioskodawczyni doszła z mężem do porozumienia w sprawie podziału majątku i na pierwszej rozprawie orzeczono rozwód i podział majątku - jest orzeczenie sądu. Mąż Wnioskodawczyni otrzymał dom, a Wnioskodawczyni lokal mieszkalny – obie nieruchomości tej samej wartości. Wnioskodawczyni jest jedynym właścicielem lokalu mieszkalnego, bez nowego momentu nabycia. Ze względu na zbliżający się wiek emerytalny i sytuację osobistą Wnioskodawczyni chce sprzedać lokal mieszkalny i zamierza kupić inną nieruchomość – lokal mieszkalny z rynku pierwotnego lub wtórnego, bądź stary dom do remontu lub mały dom z rynku pierwotnego. Inną nieruchomość Wnioskodawczyni chce kupić niezwłocznie po sprzedaży lokalu mieszkalnego – do jednego roku.

Pismem z dnia 10 października 2017 r. Wnioskodawczyni uzupełniła opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje.

Wartość lokalu mieszkalnego nabytego w wyniku podziału majątku małżeńskiego mieści się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni. Podział majątku został dokonany bez spłat i dopłat. Za środki uzyskane ze sprzedaży obecnej nieruchomości, nieruchomość nabyta będzie służyła Wnioskodawczyni wyłącznie do realizowania własnych celów mieszkaniowych, tj. będzie Ona tam zamieszkiwała.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z przepisami prawa podatkowego sprzedaż lokalu mieszkalnego, którego Wnioskodawczyni jest jedynym właścicielem po podziale majątku podlega opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota uzyskana ze sprzedaży nie powinna podlegać opodatkowaniu, ponieważ niezwłocznie Wnioskodawczyni przekaże tę kwotę na nową nieruchomość, w której zamieszka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Jak wynika z cytowanego przepisu, odrębnym źródłem przychodów jest m.in. czynność odpłatnego zbycia nieruchomości lub określonych praw do nieruchomości, która nie jest dokonywana w wykonywaniu działalności gospodarczej, pod warunkiem, że następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

A contrario, odpłatne zbycie nieruchomości lub określonych praw do nieruchomości, które nie jest dokonywane w wykonywaniu działalności gospodarczej, a następuje po upływie ww. terminów nie stanowi źródła przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie wiąże się z powstaniem obowiązków podatkowych w tym podatku po stronie zbywającego.

W opisanym stanie faktycznym:

• Wnioskodawczyni zamierza dokonać odpłatnego zbycia prawa do lokalu mieszkalnego, czyli prawa do nieruchomości wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b omawianej ustawy;
  
• odpłatne zbycie nie zostanie dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej (dotyczy prywatnego majątku Wnioskodawczyni).
  
  
  

Wobec powyższego, dla kwestii opodatkowania dochodów Wnioskodawczyni ze zbycia ww. prawa podatkiem dochodowym od osób fizycznych kluczowe znaczenie ma określenie momentu jego nabycia.

Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowe prawo wraz z mężem do wspólności majątkowej małżeńskiej w 1997 r. W dniu styczniu 2017 r. doszło do rozwodu i jednocześnie do podziału majątku małżeńskiego, w wyniku którego Wnioskodawczyni została wyłączną właścicielką opisanego prawa do lokalu mieszkalnego.

Kwestia określenia daty, z jaką dochodzi do nabycia nieruchomości lub praw do nieruchomości w rozumieniu omawianego przepisu przez małżonka, któremu przypadły one w całości w wyniku zniesienia ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej budziła wątpliwości interpretacyjne.

Stosunki majątkowe między małżonkami regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 2015, poz. 2082, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Co do zasady, wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3 (art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ukształtował się pogląd, wedle którego w sytuacji, gdy nieruchomość lub prawo do nieruchomości przypada danej osobie w wyniku podziału wspólnego majątku małżeńskiego, za datę nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu ww. przepisu należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko wówczas, jeżeli podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieściła się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast dokonany podział odbył się w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez jednego ze współwłaścicieli nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekracza udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału tego majątku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem), jak też stan jej majątku osobistego. W tej części, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

W opisanym zdarzeniu przyszłym wartość nieruchomości otrzymanej przez Wnioskodawczynię w wyniku podziału majątku małżeńskiego mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku małżeńskim. Podziałowi majątku małżeńskiego Wnioskodawczyni i jej męża nie towarzyszyły mu żadne spłaty i dopłaty.

Wobec powyższego, w analizowanym przypadku datą nabycia przez Wnioskodawczynię prawa do lokalu mieszkalnego jest data nabycia przedmiotowego lokalu razem z mężem tj. rok 1997. Zatem pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z końcem 2002 roku. Tym samym planowane zbycie przedmiotowego lokalu przez Wnioskodawczynię zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Oznacza to, że planowana sprzedaż nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie wiąże się więc z powstaniem obowiązków w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawczyni. Zatem bez znaczenia dla opodatkowania dochodu Wnioskodawczyni ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego jest przeznaczenie przychodu na zakup innej nieruchomości.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe, jednak z innych względów niż wskazane przez nią we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.