Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.636.2017.1.AP
z 25 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.), uzupełnionym w dniu 25 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 października 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Powiat zrealizował zadanie inwestycyjne pn. „…” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego … na lata 2007-2013, Oś priorytetowa 2 – Turystyka, Działanie 2.1 – Wzrost potencjału turystycznego, Poddziałanie 2.1.4 – Publiczna infrastruktura turystyczna i agroturystyczna.

Liderem projektu jest D., partnerami – Gmina D., Gmina Miejska L., Gmina Miejska D., Powiat L., Gmina Miejska B. W celu płynnej realizacji podpisano umowę partnerską w sprawie podziału zadań i obowiązków pomiędzy Stowarzyszeniem D., a partnerami projektu.

Stowarzyszenie odpowiedzialne było m. in. za składanie wniosków o płatność i rozliczenie całego projektu, na podstawie rozliczeń częściowych i składanych przez partnerów. Wszelkie czynności wykonywane przez Stowarzyszenie, jako koordynatora i lidera projektu wykonywane były nieodpłatnie. Powiat jest „czynnym płatnikiem podatku VAT”. Wszystkie faktury dotyczące realizacji niniejszego projektu były opłacane przez Powiat. Przedmiotem projektu była budowa szlaku kajakowego na rzece X., w tym 9 stanic kajakowych, pozwalających na zagospodarowanie strefy przyrzecznej, co stworzyło warunki rozwoju turystycznego, wykorzystania walorów krajobrazowych i turystycznych rzeki. Budowa bazy uporządkowała obsługę ruchu turystycznego, zapobiegła niekontrolowanemu wykorzystaniu środowiska leśnego i strefy nadkanałowej.

Przedsięwzięcie umożliwiło nadanie terenom nowej funkcji turystycznej, liderowi i partnerom projektu, zapewniło możliwość wzbogacenia oferty, o sprawnie działającą usługę – spływ kajakowy. Inwestycje użyteczności publicznej nie należą do inwestycji komercyjnych. Głównym celem wskazanej inwestycji nie było przynoszenie zysków, a poprawne wykonanie zadania, które służy zaspokajaniu potrzeb wspólnoty. Projekt nie generuje żadnych przychodów ani dochodu. Efekty projektu są wolne od zysków. Korzystanie z poszczególnych elementów projektu nie podlega opłatom oraz nie wymusza sprzedaży mienia komunalnego i prywatnego. Po realizacji projektu stanice stanowić będą własność jednostek samorządu terytorialnego zaangażowanych w realizację zadania. Koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją inwestycji ponoszone są przez wspomniane jednostki. Wniosek dotyczy tylko podatku VAT. Powiat oświadczył, że powstała infrastruktura nie jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych a zadanie było realizowane zgodnie z zadaniami publicznymi, określonymi w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. (Dz. U. z 2016, poz. 814).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Powiat z tytułu poniesionych wydatków na przedmiotowe zadanie pn. „…” ma możliwość odzyskania podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zadanie inwestycyjne dotyczące realizacji projektu „…” jest zadaniem publicznym, realizowanym przez Powiat jako partnera projektu, określonym w art. 4 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym. W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, Powiat nie jest podatnikiem podatku VAT w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których został powołany. W związku z powyższym Powiatowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, więc uważa że podatek VAT naliczony w fakturach a dotyczący wymienionego zadania winien być uznany jako koszt. Powiat oświadczył ponownie, że powstała infrastruktura nie jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) przywołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W myśl. art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy przywołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro efekty zrealizowanego projektu nie służyły i nie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, to Powiat nie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług. Nie przysługiwało mu również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku nie stanowi środków wskazanych w przywołanym wyżej rozporządzeniu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 11-041 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.