Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.294.2017.1.AG
z 6 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2017 r. (data wpływu 15 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2017 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1989 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem prawo do użytkowania działki pracowniczej nr … o powierzchni … m², położonej na terenie obecnego Rodzinnego Ogrodu Działkowego. Na mocy art. 66 pkt 2 obowiązującej od dnia 19 stycznia 2014 r. ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U z 2014 r., poz. 40, ze zm.), prawo używania działki i pobierania z niej pożytków ustanowione na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, zostało przekształcone w prawo do działki, w rozumieniu tej ustawy. Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, ustanowienie prawa do działki następuje na podstawie umowy dzierżawy działkowej. Przez umowę dzierżawy działkowej stowarzyszenie ogrodowe zobowiązuje się, zgodnie z art. 28 ust. 1 tej ustawy, oddać działkowcowi działkę na czas nieoznaczony do używania i pobierania z niej pożytków, a działkowiec zobowiązuje się używać działkę zgodnie z jej przeznaczeniem, przestrzegać regulaminu i uiszczać opłaty ogrodowe. Ponadto działkowiec może, na mocy art. 30 ust. 1 tej ustawy, zagospodarować działkę i wyposażyć ją w odpowiednie obiekty i urządzenia zgodnie z przepisami ustawy i regulaminem. Z kolei zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy, nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca stanowią jego własność.

W okresie użytkowania ww. działki Wnioskodawczyni poniosła wraz z mężem nakłady na nasadzenia oraz na zakup urządzeń i obiektów (altanę) pozwalających na użytkowanie jej zgodnie z przeznaczeniem. W 2011 r. małżonek Wnioskodawczyni zmarł i zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego nabyła prawo do samodzielnego użytkowania ww. działki i stała się jedyną właścicielką znajdujących się na niej nasadzeń, urządzeń i obiektów tj. drzew owocowych i iglastych, krzewów owocowych i ozdobnych oraz domku letniskowego (altany). W dniu 23 czerwca 2017 r. zawarła pisemną umowę przeniesienia praw do działki oraz zbycia własności znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów. Z tytułu przeniesienia praw własności tych nasadzeń, urządzeń i obiektów, otrzymała wynagrodzenie w gotówce, w wysokości 20.000 zł w dniu podpisania umowy. Wszelkie nakłady na nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce były ponoszone przez Wnioskodawczynię i Jej małżonka od dnia nabycia prawa do działki, czyli od 1989 r. do 2011 r. Po śmierci męża Wnioskodawczyni nie dokonywała samodzielnie żadnych nakładów na użytkowanej działce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu zbycia znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego, ponieważ zbycie wyżej wskazanych nasadzeń, obiektów i urządzeń zostało dokonane po upływie pół roku od ich nabycia. Zgodnie z art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Wyjątek, o którym mowa w cytowanym artykule został zawarty w art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, w którym ustawodawca stwierdza, że nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność. W związku z powyższym, zbyte przez Wnioskodawczynię nasadzenia, urządzenia i obiekty stanowią rzeczy ruchome jako odrębny przedmiot własności, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Identyczne stanowisko zawarł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyrokach z dnia 12 października 2015 r. (sygn. akt I SA/Bd 631/15) oraz z dnia 4 października 2016 r. (sygn. akt I SA/Bd 526/16), a także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 kwietnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 3660/16) rozstrzygający w analogicznej sprawie.

W związku z powyższym, zbycie nasadzeń, urządzeń i obiektów (altany) nie powinno być opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na fakt, iż zbycie nastąpiło po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca w którym nastąpiło ich nabycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 1989 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem prawo do użytkowania działki pracowniczej, położonej na terenie obecnego Rodzinnego Ogrodu Działkowego. W okresie użytkowania ww. działki Wnioskodawczyni poniosła wraz z mężem nakłady na nasadzenia oraz na zakup urządzeń i obiektów (altanę) pozwalających na użytkowanie jej zgodnie z przeznaczeniem. W 2011 r. małżonek Wnioskodawczyni zmarł i zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego nabyła prawo do samodzielnego użytkowania ww. działki i stała się jedyną właścicielką znajdujących się na niej nasadzeń, urządzeń i obiektów tj. drzew owocowych i iglastych, krzewów owocowych i ozdobnych oraz domku letniskowego (altany). W dniu 23 czerwca 2017 r. zawarła pisemną umowę przeniesienia praw do działki oraz zbycia własności znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów. Z tytułu przeniesienia praw własności tych nasadzeń, urządzeń i obiektów, otrzymała wynagrodzenie w gotówce w wysokości 20.000 zł, w dniu podpisania umowy. Wszelkie nakłady na nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce były ponoszone przez Wnioskodawczynię i Jej małżonka od dnia nabycia prawa do działki, czyli od 1989 r. do 2011 r. Po śmierci męża Wnioskodawczyni nie dokonywała samodzielnie żadnych nakładów na użytkowanej działce.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym wyjaśnić należy, że do dnia 18 stycznia 2014 r. obowiązywały przepisy ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. Nr 169, poz. 1419 z późn. zm.), zaś z dniem 19 stycznia 2014 r. weszła w życie ustawa z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 40, z późn. zm.).

W myśl art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, rodzinne ogrody działkowe zakładane są na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz Polskiego Związku Działkowców. Z kolei z art. 41 ust. 1 tej ustawy wynika, że pracownicze ogrody działkowe istniejące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stają się rodzinnymi ogrodami działkowymi w jej rozumieniu.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ww. ustawy, Polski Związek Działkowców ustanawia w drodze uchwały na rzecz swojego członka bezpłatne i bezterminowe prawo używania działki i pobierania z niej pożytków (użytkowanie działki). Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. ustawy, na wniosek osoby wymienionej w ust. 1, Polski Związek Działkowców ustanawia na jej rzecz prawo użytkowania działki – w rozumieniu Kodeksu cywilnego – w drodze umowy cywilnoprawnej zawartej w formie aktu notarialnego, jeżeli grunty wchodzące w skład rodzinnego ogrodu działkowego znajdują się w użytkowaniu wieczystym Polskiego Związku Działkowców lub stanowią jego własność.

Natomiast z dniem 19 stycznia 2014 r. prawo używania działki i pobierania z niej pożytków (użytkowanie działki) ustanowione na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, przekształciło się – w myśl art. 66 pkt 2 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych – w prawo do działki w rozumieniu niniejszej ustawy, ustanawiane w drodze umowy dzierżawy działkowej.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ww. ustawy, ustanowienie prawa do działki następuje na podstawie umowy dzierżawy działkowej. Umowa, o której mowa w ust. 1, zawierana jest pomiędzy stowarzyszeniem ogrodowym a pełnoletnią osobą fizyczną. Umowa może być również zawarta z małżonkiem działkowca, jeżeli żąda ustanowienia prawa do działki wspólnie ze swoim współmałżonkiem. Umowa nie może być zawarta w celu ustanowienia prawa do więcej niż jednej działki (art. 27 ust. 2 ww. ustawy).

Przez umowę dzierżawy działkowej stowarzyszenie ogrodowe zobowiązuje się oddać działkowcowi działkę na czas nieoznaczony do używania i pobierania z niej pożytków, a działkowiec zobowiązuje się używać działkę zgodnie z jej przeznaczeniem, przestrzegać regulaminu oraz uiszczać opłaty ogrodowe (art. 28 ust. 1 ww. ustawy). Umowa ta może określać wysokość czynszu albo sposób ustalenia wysokości czynszu oraz termin jego płatności, wyłącznie w przypadku gdy stowarzyszenie ogrodowe jest zobowiązane do uiszczania na rzecz właściciela gruntu opłat z tytułu użytkowania albo użytkowania wieczystego nieruchomości zajmowanej przez rodzinny ogród działkowy (art. 28 ust. 2 ww. ustawy) oraz jest zawierana w formie pisemnej pod rygorem nieważności (art. 28 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 28 ust. 4-6 ww. ustawy, na wniosek działkowca, dzierżawa działkowa podlega ujawnieniu w księdze wieczystej, przy czym do tego typu dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące dzierżawy, zaś do jej ochrony – przepisy o ochronie własności.

Ponadto, jak stanowi art. 30 ust. 1 ww. ustawy działkowiec ma prawo zagospodarować działkę i wyposażyć ją w odpowiednie obiekty i urządzenia zgodnie z przepisami ustawy oraz regulaminem. Zgodnie natomiast z art. 30 ust. 2 ww. ustawy nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Zasady zbywania prawa do działki zostały ustanowione w art. 41 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych. W myśl tego przepisu działkowiec w drodze umowy może przenieść prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki na rzecz pełnoletniej osoby fizycznej (przeniesienie praw do działki). Umowę zawiera się w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi (ust. 1), przy czym skuteczność przeniesienia praw do działki zależy od zatwierdzenia przez stowarzyszenie ogrodowe (ust. 2).

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 42 ust. 1 i 2 ww. ustawy, w razie wygaśnięcia prawa do działki, działkowcowi przysługuje wynagrodzenie za znajdujące się na działce nasadzenia, urządzenia i obiekty stanowiące jego własność. Wynagrodzenie nie przysługuje za nasadzenia, urządzenia i obiekty wykonane niezgodnie z prawem. W razie przeniesienia praw do działki warunki zapłaty i wysokość wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, określa umowa, o której mowa w art. 41 ust. 1. Należy zatem uznać, że działkowcowi nie przysługuje wynagrodzenie za przeniesienie „samego” prawa do korzystania z działki, bez nasadzeń, urządzeń i obiektów.

Zgodnie z treścią art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.), z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (superficies solo cedit). Regulacja zawarta w powyższym przepisie stanowi zasadę, od której przewidziane są ustawowe wyjątki. Może je zawierać sam kodeks lub mogą pochodzić z innych ustaw.

Wyjątek od ogólnej reguły zawartej w art. 48 Kodeksu cywilnego stanowi przepis art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, zgodnie z którym nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Ponadto należy zauważyć, że w myśl art. 45 Kodeksu cywilnego rzeczami są tylko przedmioty materialne. W rezultacie rzeczami w rozumieniu prawa cywilnego są materialne części przyrody w stanie pierwotnym lub przetworzonym, na tyle wyodrębnione (w sposób naturalny lub sztuczny), że w stosunkach społeczno-gospodarczych mogą być traktowane jako dobra samoistne. Omawiane nasadzenia, obiekty i urządzenia spełniają definicję rzeczy zawartą w art. 45 Kodeksu cywilnego.

W świetle przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że wynagrodzenie ze sprzedaży nasadzeń, urządzeń i obiektów posadowionych na działce wchodzącej w skład rodzinnego ogrodu działkowego powinno być klasyfikowane na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, odpłatne zbycie ww. nasadzeń, urządzeń i obiektów dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie nie skutkuje powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawczyni.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądów administracyjnych podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia te kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.