Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4511.846.2016.8.BF
z 4 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 24 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 257/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 5 września 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 25 sierpnia 2016 r. (data wpływu do Ministerstwa Finansów 29 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 15 i 16 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia za wynagrodzeniem własności nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce położonej na terenie Pracowniczego Ogrodu Działkowego na rzecz nowego użytkownika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. do Ministerstwa Finansów wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia za wynagrodzeniem własności nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce położonej na terenie Pracowniczego Ogrodu Działkowego na rzecz nowego użytkownika.

Ww. wniosek został przekazany do tutejszego organu przez Ministerstwo Finansów za pismem z 31 sierpnia 2016 r., Znak: DD3.8223.343.2016.OBQ, celem załatwienia zgodnie z właściwością.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 3 listopada 2016 r., Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.846.2016.1.KRB wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 15 i 16 listopada 2016 r.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 29 listopada 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.846.2016.2.KRB, w której uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Wnioskodawczyni na ww. interpretację wniosła pismem z 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 16 grudnia 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, pismem z 13 stycznia 2017 r., Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.846.2016.3.KRB stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni pismem z 9 lutego 2017 r. (data wpływu 10 lutego 2017 r.) złożyła skargę na ww. interpretację indywidualną.

Pismem z 28 lutego 2017 r., Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.846.2016.4.MK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 24 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 257/17 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 29 listopada 2016 r., Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.846.2016.2.KRB.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 24 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 257/17 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 5 września 2017 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych przeniesienia za wynagrodzeniem własności nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce położonej na terenie Pracowniczego Ogrodu Działkowego na rzecz nowego użytkownika wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni z wykształcenia jest rolnikiem – ogrodnikiem. Przez 35 lat użytkowała działkę w Pracowniczym Ogrodzie Działkowym, tj. od utworzenia tego ogrodu.

Na zorganizowanie tego ogrodu, jego urządzenie i zagospodarowanie, tj. ogrodzenie, infrastrukturę i inne wyposażenie Wnioskodawczyni ponosiła wydatki. Wnioskodawczyni przez 35 lat urządzała i ponosiła wydatki na działkę, którą użytkowała, tj. rekultywacje gruntu, nasadzenia i altanę wraz z jej wyposażeniem (prąd, woda), altana była drewniana i spełniała wymogi określone przepisami w tym zakresie. Wnioskodawczyni ponosiła również wydatki na narzędzia potrzebne do jej uprawy i użytkowania. Wydatki te nie były małe i Wnioskodawczyni przeznaczała na nie środki finansowe pochodzące z jej pracy zawodowej w administracji publicznej.

Z uwagi na wiek, a przede wszystkim zły stan zdrowia w maju 2016 r. zgodnie z art. 41 ustawy z 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych w drodze umowy Wnioskodawczyni przekazała prawo do działki wraz z jej urządzeniem i wyposażeniem innemu użytkownikowi, określając również wysokość wynagrodzenia z tytułu przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na użytkowanej przez nią działce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy uzyskana kwota z tytułu przeniesienia własności rzeczy i nasadzeń będących własnością Wnioskodawczyni na rzecz nowego użytkownika powinna zostać ujęta w zeznaniu podatkowym za rok 2016 i czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić od niej podatek?

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane środki finansowe od nowego użytkownika za nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce nie stanowią dla Wnioskodawczyni dochodu, gdyż są to jej pieniądze, które wcześniej wydatkowała na urządzenie ogrodu i działki. Wnioskodawczyni twierdzi, że od tych środków zapłaciła już wcześniej podatek, gdyż pochodziły one z wynagrodzenia za pracę.

W związku z powyższym, według oceny Wnioskodawczyni, uzyskane środki finansowe od użytkownika, który przejął użytkowaną przez Wnioskodawczynię działkę nie wymagają wykazania w zeznaniu podatkowym za 2016 r. i Wnioskodawczyni nie powinna od tych środków odprowadzać podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 24 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 257/17.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) – nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 47 § 1-3 ww. Kodeksu – część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego – z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (superficies solo cedit).

Regulacja zawarta w powyższym przepisie stanowi zasadę, od której przewidziane są ustawowe wyjątki. Może je zawierać sam Kodeks lub mogą pochodzić z innych ustaw.

Taką inną ustawą jest ustawa z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz.U. z 2014 r. poz. 40 ze zm.). Zgodnie z art. 7 ww. ustawy – rodzinne ogrody działkowe zakładane są na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz stowarzyszeń ogrodowych.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ww. ustawy – ustanowienie prawa do działki następuje na podstawie umowy dzierżawy działkowej. Umowa, o której mowa w ust. 1, zawierana jest pomiędzy stowarzyszeniem ogrodowym a pełnoletnią osobą fizyczną. Umowa może być również zawarta z małżonkiem działkowca, jeżeli żąda ustanowienia prawa do działki wspólnie ze swoim współmałżonkiem. Umowa nie może być zawarta w celu ustanowienia prawa do więcej niż jednej działki (art. 27 ust. 2 ww. ustawy).

Przez umowę dzierżawy działkowej stowarzyszenie ogrodowe zobowiązuje się oddać działkowcowi działkę na czas nieoznaczony do używania i pobierania z niej pożytków, a działkowiec zobowiązuje się używać działkę zgodnie z jej przeznaczeniem, przestrzegać regulaminu oraz uiszczać opłaty ogrodowe (art. 28 ust. 1 ww. ustawy). Umowa ta może określać wysokość czynszu albo sposób ustalenia wysokości czynszu oraz termin jego płatności, wyłącznie w przypadku gdy stowarzyszenie ogrodowe jest zobowiązane do uiszczania na rzecz właściciela gruntu opłat z tytułu użytkowania albo użytkowania wieczystego nieruchomości zajmowanej przez rodzinny ogród działkowy (art. 28 ust. 2 ww. ustawy) oraz jest zawierana w formie pisemnej pod rygorem nieważności (art. 28 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 28 ust. 4-6 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych – na wniosek działkowca, dzierżawa działkowa podlega ujawnieniu w księdze wieczystej, przy czym do tego typu dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące dzierżawy, zaś do jej ochrony - odpowiednio przepisy o ochronie własności.

Ponadto, jak stanowi art. 30 ust. 1 ww. ustawy – działkowiec ma prawo zagospodarować działkę i wyposażyć ją w odpowiednie obiekty i urządzenia zgodnie z przepisami ustawy oraz regulaminem. Zgodnie natomiast z art. 30 ust. 2 ww. ustawy – nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Zasady zbywania prawa do działki zostały ustanowione w art. 41 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych. W myśl tego przepisu działkowiec w drodze umowy może przenieść prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki na rzecz pełnoletniej osoby fizycznej (przeniesienie praw do działki). Umowę zawiera się w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi (ust. 1), przy czym skuteczność przeniesienia praw do działki zależy od zatwierdzenia przez stowarzyszenie ogrodowe (ust. 2).

Z powołanych przepisów wynika, że grunty wchodzące w skład rodzinnego ogrodu działkowego nie stanowią własności osoby uprawnionej do korzystania z działki (działkowca). Przepis art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych stanowi zaś wyjątek od ogólnej reguły zawartej w art. 48 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z zasadą lex specialis derogat legi generali ustawa o rodzinnych ogrodach działkowych ma pierwszeństwo przed zastosowaniem przepisów Kodeksu cywilnego. Zatem użytkownik (działkowiec) jest właścicielem rzeczy znajdujących się na terenie ogrodu działkowego.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 42 ust. 1 i 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych – w razie wygaśnięcia prawa do działki, działkowcowi przysługuje wynagrodzenie za znajdujące się na działce nasadzenia, urządzenia i obiekty stanowiące jego własność. Wynagrodzenie nie przysługuje za nasadzenia, urządzenia i obiekty wykonane niezgodnie z prawem. W razie przeniesienia praw do działki warunki zapłaty i wysokość wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, określa umowa, o której mowa w art. 41 ust. 1.

Ponadto, zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego – rzeczami są tylko przedmioty materialne. W rezultacie rzeczami w rozumieniu prawa cywilnego są materialne części przyrody w stanie pierwotnym lub przetworzonym, na tyle wyodrębnione (w sposób naturalny lub sztuczny), że w stosunkach społeczno-gospodarczych mogą być traktowane jako dobra samoistne. Omawiane nasadzenia, obiekty i urządzenia spełniają definicję rzeczy zawartą w art. 45 Kodeksu cywilnego.

W świetle przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że wynagrodzenie ze sprzedaży nasadzeń, urządzeń i obiektów posadowionych na działce wchodzącej w skład rodzinnego ogrodu działkowego powinno być klasyfikowane na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, odpłatne zbycie ww. nasadzeń, urządzeń i obiektów dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie nie skutkuje powstaniem przychodu po stronie Wnioskodawczyni.

Stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym środki finansowe uzyskane ze sprzedaży ww. nasadzeń, urządzeń i obiektów nie stanowią jej dochodu i nie podlegają wykazaniu w zeznaniu podatkowym za 2016 r., należało uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innych względów niż te, na które wskazała Wnioskodawczyni przedstawiając własne stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.