Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.315.2017.1
z 11 grudnia 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpłatnego zbycia nieruchomości.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielką nieruchomości na podstawie prawomocnego postanowienia sądu z dnia 9 stycznia 2013 roku, w drodze dziedziczenia (dziedziczenie ustawowe) po zmarłym w dniu 30 grudnia 1985 r. ojcu. Postanowienie z 2013 roku było postanowieniem zmieniającym postanowienie z dnia 5 maja 1986 r. które stwierdzało, że spadek po spadkodawcy nabyli w całości jego rodzice. W niniejszej konkretnej sprawie otwarcie spadku nastąpiło w dniu 30 grudnia 1985 r., tak więc przed datą urodzenia się Wnioskodawcy, to jest dniem 17 lipca 1986 r.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy pięcioletni okres uprawniający do sprzedaży nieruchomości bez obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych liczy się od daty śmierci spadkodawcy (ojca) w dniu 30 grudnia 1985 r. i upływa z końcem 1990 r., w związku z czym zbycie nieruchomości po tej dacie, to jest od 1 stycznia 1991 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też liczy się od daty uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, to jest 31 stycznia 2013 r. i upływa z końcem 2018 r. Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość od jakiej daty należy liczyć pięcioletni okres, po którym przychód uzyskany ze zbycia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Czy jest to data zgonu spadkodawcy, to jest data 30 grudnia 1985 r., czy też jest to data uprawomocnienia się postępowania sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, to jest data 31 stycznia 2013 r.
Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku dziedziczenia nieruchomości decydującym momentem jest data śmierci spadkodawcy, tj. 30 grudnia 1985 r. Nie ma przy tym znaczenia fakt, w którym dniu nieruchomości zostały faktycznie objęte w posiadanie przez Wnioskodawczynię, to jest po wydaniu postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. W niniejszej konkretnej sprawie otwarcie spadku nastąpiło w dniu 30 grudnia 1985 r., tak więc przed datą urodzenia się Wnioskodawczyni, to jest dniem 17 lipca 1986 r. Przepisy ustawy Kodeks cywilny a konkretnie art. 927 § 1 i 2 regulują taki stan, stanowiąc wprost, iż nie może być spadkobiercą osoba fizyczna, która nie żyje (...). Jednakże dziecko w chwili otwarcia spadku już poczęte może być spadkobiercą, jeżeli urodzi się żywe.
Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych enumeratywnie w art. 21, 52, 52a i 52c powyższej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.
Zgodnie zaś z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest z zastrzeżeniem ust. 2 (w niniejszym stanie faktycznym nie ma on zastosowania) odpłatne zbycie:
- nieruchomości lub części oraz udziału w nieruchomości;
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- innych rzeczy
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Wynika zatem z powyższego, że każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonane w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.
Decydujące znaczenie dla powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest moment nabycia i zbycia nieruchomości. W tym momencie sięgnąć należy do przepisów prawa cywilnego dotyczących dziedziczenia. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) a konkretnie art. 922 stanowi, że spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Stosownie zaś do następnych artykułów ustawy kodeks cywilny, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, a otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy decyduje o tym, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku ma charakter tylko i wyłącznie deklaratoryjny – potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia. Sąd orzekający o stwierdzeniu nabycia spadku nie jest nawet związany treścią złożonego przez wnioskodawcę wniosku, wskazującego kto jest spadkobiercą.
Dokonując subsumpcji do zaistniałej sytuacji faktycznej odpowiednich norm prawnych i dokonując analizy, w ocenie Wnioskodawczyni, nabycie udziału w nieruchomości nastąpiło w dacie tożsamej z datą śmierci ojca, czyli w dniu 30 grudnia 1985 r. a związku z tym, termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziałów w nieruchomości, tj. od końca 1985 r. Zatem przychód ze zbycia udziału w nieruchomości już po dacie 31 grudnia 1990 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, pomimo wydania wyroku w roku 2013.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.