Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.492.2017.1.ZD
z 14 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2017 r. (data wpływu 8 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność prowadzona w tym zakresie przez Wnioskodawcę polega na wystawianiu szeroko pojętych przedstawień artystycznych w formie koncertów. Wnioskodawca tego typu działalność prowadzi w zespołach muzycznych, w których pełni rolę dyrygenta lub kierownika zespołu. Opisywane usługi Wnioskodawca świadczy na rzecz instytucji kulturowych, osób fizycznych, domów weselnych, agencji organizujących imprezy firmowe, bezpośrednio dla firm, stowarzyszeń, urzędów miast, gmin i powiatów.

Świadczone zatem usługi są rodzajem usługi kulturalnej, mając na uwadze, że pojęcie to należy rozumieć szeroko, w tym wypadku zarówno na płaszczyźnie behawioralnej jako zjawiska nierozerwalnie związanego z zachowaniem motorycznym (śpiewanie, granie na instrumentach), ale również na płaszczyźnie materialnej – jako aspekt zjawisk kulturowych mających aspekt materialny (instrument muzyczny, papier z partyturą, nuty). Należy bowiem nadmienić, że kultura jest rozumiana jako całokształt duchowego i materialnego dorobku społeczeństwa, o jakimkolwiek charakterze.

Tak więc Wnioskodawca świadczy usługi kulturalne oraz jest stroną umów cywilnoprawnych z kontrahentami. Na ich podstawie Wnioskodawca pobiera należne mu honorarium.

Należy również zauważyć, że Wnioskodawca na podstawie art. 85 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880, z późn. zm.), posiada status artysty wykonawcy, a utwory wykonywane z tytułu prowadzenia powyżej wymienionych działalności są utworami w rozumieniu art. 1 przytoczonej wyżej ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie opisywanych powyżej usług podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisywana działalność, która jest obecnie sklasyfikowana pod numerem PKD 90.01.Z, a którą Wnioskodawca prowadzi, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług, a dokładnie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) tejże ustawy. Wnioskodawca jest podmiotem (artystą wykonawcą) na gruncie przytoczonego przepisu oraz wykonuje usługi w zakresie kultury (usługi muzyczne).

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są wynagradzane w postaci honorariów, zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 85 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880, z późn. zm.). Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami są w szczególności działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Idąc dalej należy zwrócić uwagę, że stanowisko wyrażone przez Wnioskodawcę powyżej znajduje swoje odzwierciedlenie w stanie faktycznym opisanym w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 5 października 2011 r., nr IPTPP1/443-464/11-4/IG, oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 marca 2015 r., nr IBPP3/4512-48/15/MN, w której to interpretacji zgodzono się z identycznymi twierdzeniami Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienie określone w ww. przepisie ustawy ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Powyższe unormowanie odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880, z późn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 1 pkt 7 i pkt 8 ww. ustawy – są utwory muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne.

Według art. 8 ust. 1-3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Jak stanowi art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie natomiast z art. 85 ust. 2, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1 cyt. ustawy, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na wystawianiu szeroko pojętych przedstawień artystycznych w formie koncertów. Wnioskodawca tego typu działalność prowadzi w zespołach muzycznych, w których pełni rolę dyrygenta lub kierownika zespołu. Opisywane usługi Wnioskodawca świadczy na rzecz instytucji kulturowych, osób fizycznych, domów weselnych, agencji organizujących imprezy firmowe, bezpośrednio dla firm, stowarzyszeń, urzędów miast, gmin i powiatów. Zainteresowany świadczy usługi kulturalne oraz jest stroną umów cywilnoprawnych z kontrahentami. Na ich podstawie Wnioskodawca pobiera należne mu honorarium. Zainteresowany na podstawie art. 85 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, posiada status artysty wykonawcy, a utwory wykonywane z tytułu prowadzenia powyżej wymienionych działalności są utworami w rozumieniu art. 1 tej ustawy.

Na tle powyższego, wątpliwości Zainteresowanego dotyczą ustalenia, czy świadczone przez niego usługi będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

Odnosząc powołane powyżej przepisy prawa do opisu sprawy stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca będzie działać jako artysta wykonawca, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, i będzie otrzymywać wynagrodzenie w formie honorarium, to świadczone przez niego usługi kulturalne w postaci koncertów będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy. Jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku, Zainteresowany – w ramach prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej – będzie pełnić rolę dyrygenta lub kierownika zespołu, oraz będzie stroną zawieranych umów cywilnoprawnych z kontrahentami. Zatem przedmiotowe usługi będzie świadczył nie zespół muzyczny, ale Wnioskodawca (artysta wykonawca).

W konsekwencji, świadczone przez Wnioskodawcę usługi kulturalne, polegające na wystawianiu przedstawień artystycznych w postaci koncertów, za które Zainteresowany otrzymuje honorarium, będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

W konsekwencji stanowisko przedstawione we wniosku oceniono jako prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy z dnia 2 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny, czy Wnioskodawca faktycznie działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.