2017.07.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.71.2017.1.MS
z 26 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 maja 2017 r. (data wpływu 30 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania węglowodorów gazowych o kodzie CN 2711 wykorzystywanych w produkcji aerozoli - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2017 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania węglowodorów gazowych o kodzie CN 2711 wykorzystywanych w produkcji aerozoli.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego.

Wnioskodawca od wielu lat prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji preparatów do czyszczenia deski rozdzielczej, opon, plastików i tapicerki, środków smarowych, odświeżaczy powietrza, odmrażaczy do szyb i zamków, środków ułatwiających rozruch, rozmaitych preparatów czyszczących, w tym do wykorzystania na myjniach, w domu, w obiektach użyteczności publicznej, preparatów biobójczych, preparatów konserwujących, antykorozyjnych, odrdzewiaczy i innych.

Wnioskodawca produkuje takie wyroby, jak wymienione powyżej, również w opakowaniach ciśnieniowych - tzw. „aerozolach” (dalej zwanych „Aerozolami”). Aby umieścić te wyroby w Aerozolach, konieczne jest użycie w produkcji takich wyrobów węglowodorów gazowych z grupowania CN 2711 (tj. głównie izomerów propanu i butanu w różnych proporcjach; dalej zwanych jako „Gaz”). Gaz jest nabywany wyłącznie od podmiotów krajowych.

Wnioskodawca prowadzi skład podatkowy, jednak napełnianie opakowań ciśnieniowych Gazem odbywa się w całości poza składem podatkowym.

Wnioskodawca w dniu 14 stycznia 2016 r. złożył aktualizację zgłoszenia AKC-R, w którym wskazał, jako zakres wykonywanej działalności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych m.in. wyroby objęte zerową stawką akcyzy ze względu na przeznaczenie.

Do chwili obecnej Wnioskodawca nie otrzymał decyzji ustalającej normy zużycia Gazu do produkcji innych wyrobów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia podatku akcyzowego w związku z nabyciem lub zużyciem Gazu, gdy Gaz ten jest nabywany i zużywany, w ramach ustalonych norm, do celów produkcji Aerozoli?
Czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki zero złotych dla całości Gazu nabywanego do celów produkcji Aerozoli do czasu uzyskania decyzji, o której mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym?
Czy w związku z nabyciem i zużyciem Gazu do produkcji Aerozoli nie ciążą na Wnioskodawcy obowiązki o charakterze formalno-administracyjnym - w szczególności takie jak: obowiązek informowania organu podatkowego o nabyciu tych wyrobów, czy też prowadzenia ewidencji ich zużycia w procesie produkcji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nie jest on zobowiązany do uiszczenia podatku akcyzowego w związku z nabyciem lub zużyciem Gazu, gdy Gaz ten jest nabywany i zużywany, w ramach ustalonych norm, do celów produkcji Aerozoli.
ma on prawo do zastosowania stawki zero złotych dla całości Gazu nabywanego do celów produkcji Aerozoli do czasu uzyskania decyzji, o której mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym.
w związku z nabyciem i zużyciem Gazu do produkcji Aerozoli nie ciążą na nim obowiązki o charakterze formalno-administracyjnym - w szczególności takie jak: obowiązek informowania organu podatkowego o nabyciu tych wyrobów, czy też prowadzenia ewidencji ich zużycia w procesie produkcji.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia argumenty na poparcie swojego stanowiska.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1.

Gaz klasyfikowany do grupowania CN 2711 nabywany i zużywany przez Wnioskodawcę do celów produkcji Aerozoli, został wymieniony w poz. 21 załącznika nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym. Jednocześnie taki gaz, wykorzystywany do celów innych niż do napędu silników spalinowych lub opałowych nie został wymieniony w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy o podatku akcyzowym. Wnioskodawca podkreśla, że nabywany przez niego Gaz jest przeznaczony do produkcji Aerozoli, a więc nie mieści się w zakresie regulacji art. 89 ust. 1 pkt 12 i 13 tej ustawy.

W związku z tym, na podstawie art. 89 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, Gaz wykorzystywany przez Wnioskodawcę do produkcji Aerozoli jest opodatkowany stawką zero. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wykonuje oraz planuje wykonywanie czynności opodatkowanej akcyzą, o których mowa w art. 8 ust. 4 pkt 1 cytowanej ustawy, a więc zużycie wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do tej czynności, w okolicznościach stanu faktycznego, jak to wskazane powyżej, stawka podatku akcyzowego dla Gazu wynosi zero złotych.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie jest on zobowiązany do uiszczenia podatku akcyzowego w związku z nabyciem lub zużyciem Gazu, gdy Gaz ten jest nabywany i zużywany, w ramach ustalonych norm, do celów produkcji Aerozoli. Prawidłowość takiego stanowiska została potwierdzona w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dla Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej nr IBPP4/4513-107/16/LG z dnia 9 czerwca 2016 r. Obecnie Wnioskodawca występuje ponownie z wnioskiem o interpretację jedynie z ostrożności procesowej, ze względu na nowelizację ustawy o podatku akcyzowym, która weszła w życie z dniem 1 marca 2017 r. Nowelizacja ta wynikała z wejściem tego dnia w życie przepisów reformujących Krajową Administrację Skarbową m.in. w zakresie kompetencji poszczególnych organów podatkowych. Nie zmienił się jednak zakres unormowań przepisów prawa materialnego w omawianym zakresie. Wprowadzone zmiany nie powinny mieć zatem wpływu na prawa i obowiązku podatników akcyzy.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 2.

Gaz klasyfikowany do grupowania CN 2711 nabywany i zużywane przez Wnioskodawcę do celów produkcji Aerozoli, został wymieniony w poz. 28 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym, który stanowi wykaz wyrobów akcyzowych oraz w poz. 21 załącznika 2 do tejże ustawy. Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 2 tej ustawy wyroby objęte pozycją CN 2711 zaliczane są do wyrobów energetycznych. Stawki dla wyrobów energetycznych określa art. 89 cytowanej ustawy. W myśl ust. 2 tego przepisu, na niektóre wyroby energetyczne, gdy są one przeznaczone do celów, o których mowa w tym przepisie obowiązuje zerowa stawka akcyzy. Z dniem 1 stycznia 2016 r. przepis ten wprowadził zamknięty katalog okoliczności, których wystąpienie daje prawo do zastosowania względem tych wyrobów zerowej stawki akcyzy. Jedną z tych okoliczności jest to, że wyroby te są w posiadaniu podmiotu, który zużywa je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy. Zerowa stawka akcyzy dla tych wyrobów jest stosowana wyłącznie gdy ich zużycie odbywa się w ramach dopuszczalnych norm określonych w drodze decyzji właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Stosownie bowiem do treści art. 89 ust. 4 pkt 2 wskazanej ustawy, w przypadku przekroczenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2, ustalonych dla wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów, stosuje się odpowiednio stawkę określoną w ust. 1 pkt 14, a w przypadku zużycia tych wyrobów do celów opałowych - stawkę określoną w ust. 1 pkt 15.

W konsekwencji, w przypadku przekroczenia dopuszczalnych norm użycia, wyroby akcyzowe - w ilości zużytej ponad normę - podlegają opodatkowaniu wg sankcyjnej stawki wynoszącej maksymalnie 1.822 zł za 1.000 litrów.

Zatem, aby Wnioskodawca mógł korzystać ze stawki 0 zł, wyroby akcyzowe, o których mowa powyżej, powinien on zużywać:

do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych;
w ilościach nieprzekraczających dopuszczalne normy zużycia.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, spełnia on pierwszy z wymienionych powyżej warunków zastosowania zerowej stawki akcyzy. Kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje natomiast zużywanie przez Wnioskodawcę wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 2, w ilościach nieprzekraczających dopuszczalne normy ich zużycia w okresie, w którym takie normy nie zostały ustalone.

Jak wynika z treści art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, właściwy naczelnik urzędu skarbowego, w drodze decyzji wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego. W dniu 14 stycznia 2016 r. Wnioskodawca złożył aktualizację zgłoszenia AKC-R, w którym wskazał, jako zakres wykonywanej działalności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych m.in. wyroby objęte zerową stawką akcyzy ze względu na przeznaczenie. Mimo tego, właściwy dla Wnioskodawcy naczelnik urzędu skarbowego (wcześniej - naczelnik urzędu celnego) nie wydał decyzji ustalającej normy zużycia dla Gazu. W ocenie Wnioskodawcy, brak podjęcia przez właściwy organ działań, do których został zobowiązany na podstawie art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, nie może wywoływać negatywnych dla podatników skutków. W szczególności, brak ustalenia przez właściwy organ dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, nie może rodzić konsekwencji w postaci opodatkowania tych wyrobów stawką sankcyjną, o której mowa w art. 89 ust. 4 pkt 2 tej ustawy, jeżeli są one zużyte do produkcji Aerozoli. Zatem w omawianym stanie faktycznym i prawnym, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania wstawki 0 zł do wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 2 cytowanej ustawy zużywanych do produkcji innych wyrobów. Nie można bowiem przekroczyć norm zużycia, jeżeli te normy nie zostały ustalone.

Dlatego też należy stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca spełnia również drugi z wskazanych powyżej warunków zastosowania zerowej stawki podatku akcyzowego, tj. zużywa wyroby akcyzowe określone w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowy, w ilościach nieprzekraczających dopuszczalne normy zużycia. W konsekwencji, w takim przypadku nie może być zastosowana sankcyjna stawka akcyzy.

W konsekwencji Wnioskodawca ma prawo do opodatkowania stawką 0 zł całości Gazu nabywanego i zużywanego do celów produkcji Aerozoli do czasu uzyskania decyzji, o której mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, podczas gdy po uzyskaniu takiej decyzji Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania akcyzą jedynie nadwyżki tego Gazu ponad ustalone normy zużycia.

Prawidłowość takiego stanowiska została potwierdzona w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dla Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej nr IBPP4/4513-107/16/LG z dnia 9 czerwca 2016 r. Obecnie Wnioskodawca występuje ponownie z wnioskiem o interpretację jedynie z ostrożności procesowej, ze względu na nowelizację ustawy o podatku akcyzowym, która weszła w życie z dniem 1 marca 2017 r. Nowelizacja ta wynikała z wejściem tego dnia w życie przepisów reformujących Krajową Administrację Skarbową m.in. w zakresie kompetencji poszczególnych organów podatkowych. Nie zmienił się jednak zakres unormowań przepisów prawa materialnego w omawianym zakresie. Wprowadzone zmiany nie powinny mieć zatem wpływu na prawa i obowiązku podatników akcyzy.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 3.

Ustawa o podatku akcyzowym nakłada na niektóre podmioty uczestniczące w obrocie wyrobami akcyzowymi określonymi w art. 89 ust. 2 tej ustawy pewne obowiązki natury administracyjnej. Takie obowiązki zostały nałożone m.in. na podmiot prowadzący skład podatkowy oraz zarejestrowanego wysyłającego. Niemniej, w ocenie Wnioskodawcy żaden z przepisów ustawy o podatku akcyzowym nie nakłada jakichkolwiek obowiązków natury administracyjnej na podmiot, który zużywa wyroby, o których mowa w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy. Takich obowiązków nie nakładają również przepisy wykonawcze do tej ustawy.

W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku prowadzenia działalności opisanej w stanie faktycznym nie ciążą na nim obowiązki o charakterze formalno-administracyjnym, w szczególności takiej jak: obowiązek informowania organu podatkowego o nabyciu tych wyrobów, czy też prowadzenia ewidencji ich zużycia w procesie produkcji.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie powołanej we wniosku interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 czerwca 2016 r. znak: IBPP4/4513-107/16/BP stwierdzić należy, że zawarte w niej rozstrzygnięcie jest tożsame z niniejszym.

Jednocześnie zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin