2017.09.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.117.2017.1.MS
z 1 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2017 r. (data wpływu 18 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie:

możliwości zastosowania zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacjach fotowoltaicznych zużywanej na własne potrzeby Wnioskodawcy - jest prawidłowe,
obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej wytworzonej energii elektrycznej zużywanej na własne potrzeby Wnioskodawcy - jest prawidłowe,
obowiązku składania comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego w związku z wytworzeniem energii elektrycznej zużywanej na własne potrzeby Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2017 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej, prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej i obowiązku składania deklaracji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego zamontował panele fotowoltaiczne na obiektach podległych jednostek budżetowych i zakładów budżetowych (szkoły, przedszkola, obiekty sportowe: basen, hala sportowa i hala fitness). Powyższe stanowią mikroinstalacje fotowoltaiczne o mocy jednostkowej poniżej 40 kW (jedynie na basenie 130 kW) i mocy łącznej poniżej 1 MW. Energia wytworzona w tych mikroinstalacjach przeznaczona jest wyłącznie na pokrycie potrzeb własnych jednostek na których zostały zainstalowane. Dodatkowo instalacje wyposażone są w urządzenia zabezpieczające przed wypływem energii do sieci energetycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego jest zwolniony z podatku akcyzowego od energii elektrycznej wytworzonej na własne potrzeby w zamontowanych mikroinstalacjach fotowoltaicznych (pytanie nr 1)?
Czy Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego pomimo ewentualnego zwolnienia z akcyzy, o którym mowa w pyt. 1 ma obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej wyprodukowanej energii elektrycznej (pytanie nr 2)?
Czy pomimo ewentualnego zwolnienia z akcyzy, o którym mowa w pyt. 1, Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego ma obowiązek składnia comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego (pytanie nr 3)?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Wnioskodawca uważa, że zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego Wnioskodawca wraz z podległymi jednostkami jest zwolniony z obowiązku uiszczenia podatku akcyzowego od produkcji w zamontowanych mikroinstalacjach fotowoltaicznych energii, którą zużywają na własne potrzeby.

Ad. 2.

Mając na uwadze fakt, iż celem prowadzenia ewidencji energii elektrycznej jest wskazanie wolumenu energii elektrycznej od której powstał obowiązek zapłaty akcyzy oraz fakt, iż w przypadku Wnioskodawcy i jego jednostek podległych ten obowiązek nie powstaje, gdyż oprócz zużycia energii na potrzeby własne, co do którego, zgodnie z pkt 1 stanowiska Wnioskodawca zakłada zwolnienie od podatku akcyzowego, Wnioskodawca nie jest podatnikiem z tytułu żadnej innej czynności o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji energii elektrycznej.

Ad. 3.

Mając na uwadze fakt, iż w przypadku Wnioskodawcy nie powstaje obowiązek zapłaty podatku akcyzowego, gdyż oprócz zużycia energii na potrzeby własne, co do którego zgodnie z pkt 1 stanowiska, Wnioskodawca zakłada zwolnienie od podatku akcyzowego, Wnioskodawca nie jest podatnikiem z tytułu żadnej innej czynności, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku składania comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

za prawidłowe w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacjach fotowoltaicznych zużywanej na własne potrzeby Wnioskodawcy (pytanie nr 1),
za prawidłowe w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej wytworzonej energii elektrycznej zużywanej na własne potrzeby Wnioskodawcy (pytanie nr 2),
za nieprawidłowe obowiązku składania comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego w związku z wytworzeniem energii elektrycznej zużywanej na własne potrzeby Wnioskodawcy (pytanie nr 3).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2017 r., poz. 43, ze zm.; dalej jako: „ustawa”) – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie - art. 9 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy, użyte w ustawie określenie „nabywca końcowy” oznacza podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 r., poz. 1059, ze zm.), z wyłączeniem:

spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 719, 831 i 904) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
towarowych domów maklerskich i domów maklerskich w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub nabywających energię elektryczną na rachunek dającego zlecenie na rynku regulowanym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 1636, 1948 i 1997),
giełdowej izby rozrachunkowej, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A. lub spółki, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywających energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
spółki prowadzącej jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Co do zasady, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą – art. 13 ust. 1 ustawy.

Stosownie do § 5 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. 2017 r., poz. 430; dalej jako: „rozporządzenie”), zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. poz. 478 i 2365 oraz z 2016 r., poz. 925, 1579 i 2260) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości - § 5 ust. 2 rozporządzenia.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2015 r., poz. 478, ze zm.; dalej jako: „ustawa o OZE”), odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin ten nie został określony - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie albo gdy z faktury nie wynika należność za energię elektryczną sprzedaną w tym okresie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument – w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju;
nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Jak stanowi art. 24 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6, 7 lub 7a, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1.

Stosownie do art. 138h ust. 1 ustawy, ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzą:

podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu;
podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4;
podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5;
podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej.

Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości - art. 138h ust. 2 ustawy.

Jak stanowi art. 138h ust. 5 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:

energii elektrycznej wyprodukowanej, nabytej wewnątrzwspólnotowo, zaimportowanej lub zakupionej na terytorium kraju;
energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju;
energii elektrycznej sprzedanej podmiotom posiadającym koncesję w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne;
energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo i wyeksportowanej;
energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne;
energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 6, 7 i 7a oraz przepisów wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 2;
strat energii elektrycznej niepodlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 2.

Natomiast zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2016 r. w sprawie ewidencji i innych dokumentacji dotyczących wyrobów akcyzowych i znaków akcyzy (Dz.U. 2016, poz. 2257; dalej jako: „rozporządzenie w sprawie ewidencji”), ewidencje, o których mowa w art. 138a ust. 1, art. 138b, art. 138c, art. 138e-138l ustawy, księgi kontroli, o których mowa w art. 138d ust. 1 ustawy, oraz dokumentacja, o której mowa w art. 138o ustawy, zwane w niniejszym rozdziale „dokumentacją”, prowadzone są w sposób ciągły i umożliwiający identyfikację poszczególnych rodzajów wyrobów akcyzowych oraz podlegających wpisaniu czynności lub stanów faktycznych związanych z wyrobami akcyzowymi, znakami akcyzy lub dokumentami handlowymi towarzyszącymi przemieszczaniu wyrobów akcyzowych.

Wpisów do dokumentacji dokonuje się niezwłocznie po zakończeniu czynności lub zaistnieniu stanu faktycznego, podlegających wpisaniu, nie później jednak niż następnego dnia roboczego - § 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego zamontował panele fotowoltaiczne na obiektach podległych jednostek budżetowych i zakładów budżetowych (szkoły, przedszkola, obiekty sportowe: basen, hala sportowa i hala fitness). Powyższe stanowią mikroinstalacje fotowoltaiczne o mocy jednostkowej poniżej 40 kW (jedynie na basenie 130 kW) i mocy łącznej poniżej 1 MW. Energia wytworzona w tych mikroinstalacjach przeznaczona jest wyłącznie na pokrycie potrzeb własnych jednostek na których zostały zainstalowane. Dodatkowo instalacje wyposażone są w urządzenia zabezpieczające przed wypływem energii do sieci energetycznej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą między innymi ustalenia czy zużycie przez niego wyprodukowanej we własnym zakresie na własne potrzeby energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii korzystało będzie ze zwolnienia od akcyzy.

Ustawa wskazuje jako przedmiot opodatkowania podatkiem akcyzowym m.in. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię. W związku z powyższą zasadą ogólną, zużycie przez Wnioskodawcę energii elektrycznej wyprodukowanej przez dwa własne panele fotowoltaiczne podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 4 wyżej cytowanej ustawy i od tego zużycia, w myśl art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy, powstaje obowiązek podatkowy.

Jednakże na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

Łączna moc paneli fotowoltaicznych Wnioskodawcy nie przekracza 1 MW,

Jednocześnie do produkcji energii elektrycznej Wnioskodawca nie wykorzystuje wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii zatem w sprawie nie mają zastosowania postanowienia § 5 ust. 2 rozporządzenia.

Zatem energia elektryczna wyprodukowana i zużyta przez Wnioskodawcę będzie korzystała ze zwolnienia od podatku akcyzowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku prowadzenia ewidencji ilościowej wyprodukowanej energii elektrycznej.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca produkujący energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, przy produkcji której nie są wykorzystywane wyroby energetyczne w rozumieniu ustawy (energia promieniowania słonecznego) i zużywający tę energię elektryczną na własne potrzeby nie będzie zobowiązany po prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej, o której mowa w art. 138h ust. 1 ustawy. Na podstawie cytowanego powyżej art. 138h ust. 1 pkt 2 ustawy ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzi podatnik zużywający energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy. Jednocześnie w myśl art. 138h ust. 2 ustawy przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości. Zatem w przypadku zużycia energii elektrycznej przez Wnioskodawcę na potrzeby własne, o których mowa w niniejszym wniosku Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej bowiem w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie art. 138h ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia czy Wnioskodawca w związku z zużyciem energii elektrycznej wyprodukowanej we własnym zakresie na własne potrzeby zobowiązany będzie składać deklaracje w zakresie podatku akcyzowego.

Odnosząc się do przedmiotowych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadku, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3.

Ponadto stosownie do art. 24 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6, 7 lub 7a, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1.

Na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.

W analizowanej sprawie zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej przez Wnioskodawcę we własnym zakresie na własne potrzeby z odnawialnego źródła energii podlega opodatkowaniu na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy. Jednocześnie przedmiotowe zużycie energii elektrycznej, jak ustalono powyżej, korzysta ze zwolnienia od akcyzy na podstawie § 5 rozporządzania.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do złożenia deklaracji podatkowej w związku z zużyciem energii elektrycznej wyprodukowanej we własnym zakresie na potrzeby własne, o których mowa w przedmiotowym wniosku na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy. Wskazać należy, że w analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 24 ust. 2 ustawy bowiem w niniejszej sprawie Wnioskodawca nie jest podmiotem, który zużywa energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6, 7 lub 7a (w analizowanym przypadku zużycie przez Wnioskodawcę energii elektrycznej na potrzeby własne będzie korzystało ze zwolnienia od akcyzy na podstawie § 5 rozporządzania).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Zarazem wskazać należy, że Wnioskodawca przywołał we wniosku przepisy nieobowiązującego Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r., co jednakże nie miało wpływu na istotę rozstrzygnięcia w niniejszej interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin