Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4018.1.2017.1.AL
z 12 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 6 marca 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego – dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o nadanie nowego numeru NIP dla PGK, która będzie funkcjonować począwszy od stycznia 2019 r., w sytuacji kontynuacji działalności podatkowej grupy kapitałowej w dotychczasowym składzie podmiotowym (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o nadanie nowego numeru NIP dla PGK, która będzie funkcjonować począwszy od stycznia 2019 r., w sytuacji kontynuacji działalności podatkowej grupy kapitałowej w dotychczasowym składzie podmiotowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

„X” S.A. oraz spółki od niej zależne zawarły i zarejestrowały Umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej (dalej: PGK „X”, Grupa lub Wnioskodawca) w rozumieniu przepisów UPDOP. Zgodnie z tą umową, „X” została wyznaczona na spółkę reprezentującą PGK „X” w zakresie obowiązków wynikających z UPDOP oraz Ordynacji podatkowej. Umowa PGK została zawarta na okres 3 lat, a jej pierwszy rok podatkowy PGK „X” rozpoczął się 1 stycznia 2016 r.

Wraz z utworzeniem PGK, Wnioskodawca dopełnił również obowiązku identyfikacyjnego przewidzianego dla PGK zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. 2012 r., poz. 1314 ze zm. dalej: „Ustawa o NIP”), otrzymując numer identyfikacji podatkowej (NIP) dla podatkowej grupy kapitałowej. Obecnie Wnioskodawca rozważa przedłużenie funkcjonowania PGK „X” na okres kolejnych co najmniej 3 lat. W ramach spełnienia wymogów UPDOP dotyczących przedłużenia, Grupa zamierza zawrzeć w formie aktu notarialnego, nową Umowę PGK (dalej: „nowa Umowa”), zawierającą wszystkie niezbędne elementy określone przepisami UPDOP. Wnioskodawca nie wyklucza, że w ramach przedłużenia PGK, nowa Umowa może zostać również podpisana przez podmioty, które nie były stroną poprzedniej Umowy oraz, że niektóre z podmiotów, które są stroną obecnej Umowy o PGK, nie będą stroną nowej Umowy.

Co jednak najistotniejsze, wszystkie podmioty, które wejdą w skład PGK po jej przedłużeniu będą spełniać warunki wymagane dla przedłużenia PGK, w szczególności:

• przeciętny kapitał zakładowy przypadający na każdą spółkę będzie wyższy niż 1 mln zł,
• spółka dominująca będzie posiadała bezpośredni 95% udział w kapitale zakładowym (lub jego określonej prawem części) spółek zależnych,
• spółki zależne nie będą posiadały udziałów w kapitale zakładowym innych spółek tworzących tę grupę,
• żadna ze spółek nie będzie zalegać z wpłatami podatków stanowiących dochód budżetu państwa.
  
  

Zwierając nową Umowę, Wnioskodawca będzie również uwzględniać wymogi ustawy o CIT warunkujące zachowanie przez PGK statusu podatnika przez cały okres jej trwania, obejmujące:

• utrzymywanie rentowności na poziomie co najmniej 3%,
• spółki wchodzące w skład PGK nie będą pozostawać w związkach powodujących zaistnienie okoliczności, o których mowa w art. 11 ustawy o CIT, z podatnikami podatku dochodowego nie wchodzącymi w skład PGK,
• spółki wchodzące w skład PGK nie będą korzystać ze zwolnień podatkowych na podstawie odrębnych ustaw.
  
  

Ponadto Wnioskodawca zaznacza, że „X” będzie w dalszym ciągu spółką reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z UPDOP oraz przepisów ustawy Ordynacja podatkowa. Spółka „X” będzie również reprezentować PGK w procedurze zgłoszenia oraz rejestracji nowej Umowy przed właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego.

W ciągu roku podatkowego 2018, PGK będzie dokonywać rozliczeń podatku w oparciu o art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, wpłacając zaliczki na podatek dochodowy w formie uproszczonej (po spełnieniu wymogów określonych w art. 25 ust. 7 UPDOP).

W okresie swojego funkcjonowania, PGK zgodnie z uprawnieniem wynikającym z art. 14b Ordynacji podatkowej, wielokrotnie występowała do organów podatkowych o wydanie interpretacji indywidualnych, odnośnie stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych w zakresie których posiadała wątpliwości, a rodzących po stronie PGK „X” określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego. W rezultacie, Wnioskodawca jest w posiadaniu licznych interpretacji indywidulanych organów podatkowych, które zostały wydane na jego rzecz.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy w związku z przedłużeniem okresu funkcjonowania PGK, na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o nadanie nowego numeru NIP dla PGK, która będzie funkcjonować począwszy od 1 stycznia 2019 r.?

Stanowisko Wnioskodawcy (oznaczone we wniosku nr 1):

W związku z przedłużeniem okresu funkcjonowania PGK, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o nadanie nowego numeru NIP, a po przedłużeniu Umowy, PGK powinna posługiwać się dotychczas nadanym NIP – o ile nowa Umowa będzie zawarta z tymi samymi spółkami, które weszły w skład pierwszej Umowy. W takiej sytuacji, od 1 stycznia 2019 r. zachowana zostanie bowiem ciągłość już istniejącej PGK.

Zgodnie z art. 1a ust. 1 UPDOP podatnikami mogą być grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi”. W związku z art. 1a ust. 2 pkt 2 jednym z wymagań warunkujących powstanie PGK jest zawarcie, przez spółkę dominującą oraz spółki zależne w formie aktu notarialnego umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, na okres co najmniej 3 lat podatkowych.

Umowa podlega zgłoszeniu, na co najmniej 3 miesiące przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez podatkową grupę kapitałową do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, który następnie dokonuje jej rejestracji.

W myśl natomiast art. 1 a ust. 9 ustawy o CIT dla przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej wymagane jest zawarcie nowej umowy, podlegającej również zgłoszeniu i zarejestrowaniu przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (dalej „ustawa o NIP”), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu, w tym również podatkowa grupa kapitałowa.

Identyfikatorem podatkowym na podstawie art. 3 niniejszej ustawy, w przypadku podmiotów innych niż osoby fizyczne objęte rejestrem PESEL, nieprowadzące działalności gospodarczej lub niebędące zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług, jest numer NIP.

NIP jest indywidulanym, nadawanym przez naczelnika urzędu skarbowego numerem, stanowiącym podstawę identyfikacji podatkowej każdego podmiotu zobowiązanego do uiszczenia podatku na terytorium Rzeczypospolitej.

Na podstawie przepisów ustawy o NIP podatnicy dokonują zgłoszenia indentyfikacyjnego jednokrotnie. Dla podatkowych grup kapitałowych jest to zgłoszenie dokonane w trybie art. 5 ust. 3 pkt 3 ustawy o NIP.

W obecnej sytuacji Wnioskodawca planuje przedłużyć funkcjonowanie PGK na kolejne lata. W opinii Wnioskodawcy instytucja przedłużenia PGK nie skutkuje powstaniem nowego podatnika, jak również nie powoduje zakończenia bytu podatkowego istniejącej PGK. Wyraźnie stanowi o tym art. 1 a ust. 9 UPDOP przewidujący możliwość „przedłużenia” okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN „przedłużyć – przedłużać” oznacza «powiększyć długość czegoś», «sprawić, że coś trwa dłużej, niż przewidywano», «spowodować, że coś jest ważne, przydatne dłużej». W konsekwencji przedłużenie funkcjonowania PGK należy interpretować, jako zachowanie ciągłości istnienia dotychczasowej grupy, przy jednoczesnej niezmienności tożsamości podatnika na gruncie przepisów ustawy o NIP.

Posłużenie się w art. 1a ust. 9 UPDOP sformułowaniem „przedłużenia” znajduje zastosowanie wyłącznie w sytuacji mającej związek z czymś, co już powstało, zostało utworzone w tym również w zakresie przedłużenia bytu prawnego istniejącego podmiotu. W rezultacie bez uprzedniego utworzenia PGK zgodnie z wymogami UPDOP, zastosowanie przepisów dotyczących przedłużenia byłoby działaniem niedopuszczalnym, a zarazem niewykonalnym.

W rezultacie wyodrębnienie w przepisach UPDOP instytucji przedłużenia funkcjonowania PGK jednoznacznie wskazuje, iż zamiarem ustawodawcy było wyraźne oddzielenie kwestii utworzenia PGK tj. powstania nowego podatnika od kontynuacji działalności już istniejącego podatnika.

W przeciwnym wypadku wprowadzenie przepisu dotyczącego możliwości przedłużenia funkcjonowania PGK byłoby działaniem nieuzasadnionym, bowiem jak nadmieniono powyżej utworzenie nowej PGK po zakończeniu bytu prawnego istniejącej Grupy byłoby tym samym możliwe także bez zastosowania przepisu art. 1a ust. 9 UPDOP.

Zauważyć przy tym należy, iż zarejestrowanie umowy podatkowej grupy kapitałowej następuje w trybie decyzji administracyjnej, która wydawana jest dla PGK, w skład której wchodzą ściśle określone spółki kapitałowe. Z tych też względów przedłużenie funkcjonowania dotychczasowej PGK może dotyczyć tylko takiej Grupy, która po jej zarejestrowaniu nie zostaje zmieniona co do składu podmiotowego/rozszerzona na nowe spółki. Naruszenie bowiem warunków pierwotnej umowy powoduje utratę przez grupę statusu podatnika.

Odmienny status umowy dotyczącej utworzenia podatkowej grupy kapitałowej oraz przedłużenia umowy podatkowej grupy kapitałowej przejawia się również w nazewnictwie użytym przez ustawodawcę w art. 1a UPDOP. Ustawodawca zdefiniował umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, jako „Umowę”, zaś w art. 1a ust. 9 UPDOP w odniesieniu do umowy o przedłużeniu okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej posłużył się pojęciem „Nowa umowa” co wskazuje na jej odmienność od umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej.

W konsekwencji w opinii Wnioskodawcy, w przypadku przedłużenia funkcjonowania PGK tożsamość podatnika zostaje zachowana, w związku z tym nie będzie on zobowiązany do podejmowania działań w celu nadania nowego numeru NIP tj. złożenia przez spółkę reprezentującą zgłoszenia identyfikacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w dalszym ciągu będzie mógł posługiwać się dotychczasowym numerem NIP, gdyż instytucja przedłużenia działalności PGK nie powoduje utworzenia nowej grupy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji kontynuacji działalności podatkowej grupy kapitałowej w dotychczasowym składzie podmiotowym, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o nadanie nowego numeru NIP, a po przedłużeniu PGK powinna posługiwać się dotychczas nadanym NIP.

Analogicznie rozstrzygnął WSA w Gliwicach w prawomocnym wyroku sygn. akt I SA/Gl 86/15.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 869), zwanej dalej ustawą o NIP, ustawa określa:

1. zasady ewidencji:
1. podatników,
   
2. płatników podatków,
   
3. płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zwanych dalej „płatnikami składek ubezpieczeniowych”;
2. zasady i tryb nadawania numeru identyfikacji podatkowej, zwanego dalej „NIP”;
3. zasady posługiwania się identyfikatorem podatkowym.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 cyt. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

W myśl art. 5 ust. 2b ustawy zgłoszenie identyfikacyjne podatników wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego zawiera dane:

1. objęte treścią wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym, z wyłączeniem rejestru dłużników niewypłacalnych, przekazywane automatycznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego;
2. uzupełniające: skróconą nazwę (firmę), wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej, dane kontaktowe, w przypadku osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące poszczególnych wspólników, w tym ich identyfikatory podatkowe.
   
   

Jak wynika z art. 5 ust. 2c ustawy podatnicy wpisani do Krajowego Rejestru Sądowego dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego wyłącznie w zakresie danych uzupełniających wskazanych w ust. 2b pkt 2, w terminie 21 dni od dnia dokonania wpisu podmiotu do Krajowego Rejestru Sądowego.

W myśl art. 5 ust. 3 cyt. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych – dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.
   
   

Stosownie do art. 9 ust. 1 cyt. ustawy, podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych. Podmioty wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego dokonują zgłoszenia aktualizacyjnego wyłącznie w zakresie danych uzupełniających wskazanych w art. 5 ust. 2b pkt 2.

Zgodnie z art. 9 ust. 3 cyt. ustawy, aktualizacji danych ewidencyjnych dotyczących podatkowych grup kapitałowych dokonuje wskazana w umowie spółka reprezentująca grupę. Obowiązek ten jest niezależny od obowiązku aktualizacji danych, który ciąży na każdej ze spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej.

W myśl art. 9 ust. 6 tej ustawy, do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się:

1. odpowiednio przepisy art. 5 ust. 4a;
2. wzory formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 5 ust. 5 albo formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.) podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi”.

W myśl art. 1a ust. 2 ww. ustawy podatkowa grupa kapitałowa jest podatnikiem, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. podatkową grupę kapitałową mogą tworzyć wyłącznie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
1. przeciętny kapitał zakładowy, określony w sposób, o którym mowa w ust. 2b, przypadający na każdą z tych spółek, jest nie niższy niż 1 000 000 zł,
   
2. jedna ze spółek, zwana dalej „spółką dominującą”, posiada bezpośredni 95% udział w kapitale zakładowym lub w tej części kapitału zakładowego pozostałych spółek, zwanych dalej „spółkami zależnymi”, która na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji nie została nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta przez pracowników, rolników lub rybaków albo która nie stanowi rezerwy mienia Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji,
   
3. spółki zależne nie posiadają udziałów w kapitale zakładowym innych spółek tworzących tę grupę,
   
4. w spółkach tych nie występują zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa;
2. spółka dominująca i spółki zależne zawarły, w formie aktu notarialnego, umowę o utworzeniu, na okres co najmniej 3 lat podatkowych, podatkowej grupy kapitałowej i umowa ta, zwana dalej „umową”, została zarejestrowana przez naczelnika urzędu skarbowego;
3. po utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej spółki tworzące tę grupę spełniają warunki wymienione w pkt 1 lit. a-c, a ponadto:
1. nie korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw,
   
2. nie pozostają w związkach powodujących zaistnienie okoliczności, o których mowa w art. 11, z podatnikami podatku dochodowego niewchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej;
4. podatkowa grupa kapitałowa osiągnie za każdy rok podatkowy udział dochodów w przychodach, określony zgodnie z art. 7a ust. 1, w wysokości co najmniej 3%.
   
   

Jak stanowi art. 1a ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych umowa musi zawierać co najmniej:

1. wykaz spółek tworzących podatkową grupę kapitałową oraz wysokość ich kapitału zakładowego;
2. informację o udziałowcach (akcjonariuszach) i wysokości ich udziału w kapitale zakładowym w spółce dominującej i w spółkach zależnych tworzących podatkową grupę kapitałową, posiadających co najmniej 5% udziałów (akcji) tych spółek;
3. określenie czasu trwania umowy;
4. wskazanie spółki reprezentującej podatkową grupę kapitałową w zakresie obowiązków wynikających z ustawy oraz z przepisów Ordynacji podatkowej
5. określenie przyjętego roku podatkowego.
   
   

Jak stanowi art. 1a ust. 4 ww. ustawy umowa podlega zgłoszeniu przez spółkę, wskazaną zgodnie z ust. 3 pkt 4, do właściwego według jej siedziby naczelnika urzędu skarbowego, co najmniej na 3 miesiące przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez podatkową grupę kapitałową. Organ ten jest właściwy w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym podatkowej grupy kapitałowej.

Zgodnie z art. 1a ust. 5 ww. ustawy naczelnik urzędu skarbowego dokonuje, w formie decyzji, rejestracji umowy. W tej samej formie naczelnik urzędu skarbowego odmówi zarejestrowania umowy, jeżeli nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz w ust. 3 i 4.

Natomiast jak stanowi art. 1a ust. 6 ww. ustawy po rejestracji umowy nie może być ona rozszerzona na inne spółki.

W myśl art. 1a ust. 8 ww. ustawy spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 4, obowiązana jest zgłosić naczelnikowi urzędu skarbowego, o którym mowa w ust. 4, wszelkie zmiany umowy oraz zmiany w kapitale zakładowym spółek tworzących podatkową grupę kapitałową – w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tych okoliczności.

Zgodnie z art. 1a ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej jest wymagane zawarcie nowej umowy, podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że „X” S.A. oraz spółki od niej zależne zawarły i zarejestrowały Umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej w rozumieniu przepisów UPDOP. Zgodnie z tą umową, „X” została wyznaczona na spółkę reprezentującą PGK „X” w zakresie obowiązków wynikających z UPDOP oraz Ordynacji podatkowej. Umowa PGK została zawarta na okres 3 lat, a jej pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się 1 stycznia 2016 r. Wraz z utworzeniem PGK, Wnioskodawca dopełnił również obowiązku identyfikacyjnego przewidzianego dla PGK zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, otrzymując numer identyfikacji podatkowej (NIP) dla podatkowej grupy kapitałowej. Obecnie Wnioskodawca rozważa przedłużenie funkcjonowania PGK na okres kolejnych co najmniej 3 lat. W ramach spełnienia wymogów UPDOP dotyczących przedłużenia, Grupa zamierza zawrzeć w formie aktu notarialnego, nową Umowę PGK, zawierającą wszystkie niezbędne elementy określone przepisami UPDOP. „X” będzie w dalszym ciągu spółką reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z UPDOP oraz przepisów ustawy Ordynacja podatkowa. Spółka „X” będzie również reprezentować PGK w procedurze zgłoszenia oraz rejestracji nowej Umowy przed właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego.

Na tle tak przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powziął wątpliwości czy w związku z przedłużeniem okresu funkcjonowania PGK w dotychczasowym składzie podmiotowym, na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o nadanie nowego numeru NIP dla PGK, która będzie funkcjonować począwszy od 1 stycznia 2019 r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia oraz cytowane przepisy prawa wskazać należy, iż do powstania podatkowej grupy kapitałowej konieczne jest łączne spełnienie przesłanek określonych w art. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podmioty zamierzające utworzyć grupę muszą spełnić warunki organizacyjno-kapitałowe. Członkami podatkowej grupy kapitałowej mogą być wyłącznie spółki kapitałowe, czyli spółki z o.o. lub akcyjne, których siedziby znajdują się na terytorium Polski. Ponadto ustawa podatkowa określa także szczegółowo kwestie powiązania pomiędzy spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową.

W świetle powołanych wyżej przepisów, podatkowa grupa kapitałowa ma także prawo do przedłużenia okresu jej funkcjonowania na podstawie art. 1a ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wymagane jest wówczas zawarcie nowej umowy (a nie jej zmiana), podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Przepis ten odnosi się do podatkowej grupy kapitałowej, co wynika z jego literalnego brzmienia, a nie do podmiotów tworzących PGK. Skoro przedłużenie funkcjonowania grupy kapitałowej ma być dokonane przez zawarcie nowej umowy, i jej zgłoszenie oraz rejestrację przez naczelnika urzędu skarbowego to należy wnioskować, że przedłużenie to musi być zgłoszone w terminie, w którym grupa ta nie tylko jeszcze funkcjonuje jako podatnik podatku dochodowego (jej byt nie ustał), ale także w terminie pozwalającym na dokonanie jej rejestracji przed zakończeniem ostatniego roku podatkowego dla grupy jako podatnika. Inaczej nie mielibyśmy do czynienia z przedłużeniem funkcjonowania grupy (posiadania przez nią statusu podatnika), a z powstaniem nowej podatkowej grupy kapitałowej (nowego podatnika), z nowym (innym) rokiem podatkowym. Pogląd taki wyraził NSA w wyroku z dnia z dnia 1 września 2011 r. sygn. akt II FSK 491/10.

Jak wynika z cyt. art. 1a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych po rejestracji umowy do podatkowej grupy kapitałowej nie mogą przystępować inne spółki. Skoro zawarcie nowej umowy w celu przedłużenia funkcjonowania grupy oraz jej zgłoszenie musi nastąpić przed upływem czasu, na jaki została zawarta (przed ustaniem jej bytu) a w tym czasie nie może nastąpić zmiana składu podmiotowego grupy to oznacza, że możliwość przedłużenia funkcjonowania grupy istnieje jedynie w sytuacji, gdy nowa umowa zostanie zawarta tylko przez podmioty tworzące już istniejącą PGK. Każda zmiana tych podmiotów polegająca bądź na przyjęciu nowych spółek do grupy kapitałowej, które nie tworzyły dotąd PGK, bądź na wystąpieniu z niej podmiotów, które są stroną obecnej umowy spowoduje, że dotychczasowa podatkowa grupa kapitałowa przestanie istnieć. W przypadku więc zmiany składu spółek tworzących PGK w ogóle nie można mówić o jej przedłużeniu, a więc przepis art. 1a ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w takim przypadku nie będzie miał zastosowania.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że dopuszczalne jest przedłużenie obowiązywania umowy podatkowej grupy kapitałowej na kolejne lata podatkowe, w przypadku gdy fakt ten zostanie zgłoszony w drodze nowej umowy i zarejestrowany przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego, a podatkowa grupa kapitałowa będzie funkcjonować w dotychczasowym składzie podmiotowym. W takiej sytuacji przedłużenie funkcjonowania Podatkowej Grupy Kapitałowej nie będzie skutkowało przerwaniem ciągłości jej funkcjonowania (ustaniem jej bytu) oraz nie będzie prowadziło do powstania nowej grupy kapitałowej, dlatego też Spółka reprezentująca Podatkową Grupę Kapitałową nie będzie zobowiązana do wystąpienia o nadanie nowego numeru identyfikacji podatkowej dla tej samej Podatkowej Grupy Kapitałowej.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania w sytuacji kontynuacji działalności PGK w dotychczasowym składzie podmiotowym, grupa ta będzie w dalszym ciągu tym samym podatnikiem, mogącym posługiwać się dotychczasowym numerem identyfikacji podatkowej. Na

Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o nadanie numeru NIP.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w sytuacji kontynuacji działalności podatkowej grupy kapitałowej w dotychczasowym składzie podmiotowym, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego o nadanie nowego numeru NIP, a po przedłużeniu PGK powinna posługiwać się dotychczas nadanym NIP, jest prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.