Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.132.2017.1.ISL
z 7 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDULANA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2017 r. (data wpływu 29 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przypadku korzystania przez nadleśniczego z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Nadleśnictwo …. – jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2017 r., poz. 788), wchodzącą w skład Lasów Państwowych.

Zasięg terytorialny Nadleśnictwa …. wynosi 714,60 km^². Powierzchnia ogólna Nadleśnictwa obejmuje 21 364,94 ha (w tym powierzchnia leśna 20 381,24 ha). Jest to obszar administracyjnie podzielony na 16 leśnictw.

Zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PUZP), „w przypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionych, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu”.

W § 4 PZUP wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników, zgodnie z którym:

1. dla nadleśniczego, zastępców nadleśniczych, inżynierów nadzoru, straży leśnej – miejscem wykonywania pracy jest teren Nadleśnictwa,
2. dla leśniczych, podleśniczych pracujących w leśnictwach – miejscem wykonywania pracy jest teren leśnictwa wskazanego w umowie o pracę,
3. dla pozostałych pracowników – miejscem wykonywania pracy jest siedziba Nadleśnictwa.
   
   

Pracownicy wymienieni w pkt a) i b) zaliczani są do Służby Leśnej, o której mowa ww. ustawie o lasach i aktach wykonawczych do niej. Powołana ustawa i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw Służby Leśnej. Z przepisów powołanej ustawy wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą szczególne obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, ochrony i utrzymania trwałości lasów.

Do wykonania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonaniem oraz do wykonania zadań administracyjnych Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody, które powierzyło pracownikom (wymienionym w pkt a) i b), wg § 4 PUZP) na zasadzie § 18 ust. 2 PUZP w części Świadczenia Pracownicze, a także w drodze decyzji indywidualnych, z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem tych zadań. Praca wyżej wymienionych pracowników polega między innymi na przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym przeciwpożarowej ochrony lasu. W szczególności, w okresie intensywnych prac, np. prac odnowienia i zalesienia lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu i w razie pożaru lasu, w razie kradzieży mienia lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach i innym majątku Nadleśnictwa, muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę i/lub dzień tygodnia.

W związku z powyższym Nadleśnictwo ustaliło miejsce garażowania samochodów, oddanych do dyspozycji tych pracowników (wymienionych w § 4 PUZP), w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantujących bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy po stronie pracownika, tj. nadleśniczego, powstaje przychód w związku z dojazdem samochodem, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu będącego również miejscem zamieszkania pracownika, położonym poza terenem Nadleśnictwa, do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa i z powrotem?
2. Zakładając, że po stronie Nadleśniczego powstanie przychód, to czy Nadleśnictwo powinno ustalić wartość pieniężną z tytułu dojazdu z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu), położonego poza terenem Nadleśnictwa, do miejsca wykonywania pracy – za przejazd z miejsca garażowania samochodu do miejsca wykonania pracy (teren Nadleśnictwa lub siedziba Nadleśnictwa) oraz z tytułu przejazdu z miejsca wykonywania pracy (z terenu Nadleśnictwa lub siedziby Nadleśnictwa) do miejsca garażowania samochodu, na zasadach określonych w art. 12 ust. 2-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustalić i pobrać zaliczkę na ten podatek?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy oraz ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2017 r., poz. 788), przez nadleśniczego wymaga m.in. przemieszczania się po rozległym terenie Nadleśnictwa w celu wykonywania różnorodnych obowiązków służbowych w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu.

W związku z powyższymi obowiązkami służbowymi, zwłaszcza w okresie intensywnych prac związanych z odnowieniem i zalesieniem lasu, pozyskaniem i wywozem drewna, a także w razie zagrożenia pożarami i pożarem lasu oraz w razie kradzieży mienia lub wystąpienia innych szkód w majątku Nadleśnictwa, pracownik musi dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce zdarzenia w bardzo krótkim czasie, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i dzień tygodnia.

Wykonywanie powyższych obowiązków wynikających ze stosunku pracy pozostaje zatem w bezpośrednim związku z wykonywaniem pracy i uzyskaniem przychodu, co uzasadnia oddanie do dyspozycji pracownikowi samochodu Nadleśnictwa, z nałożeniem odpowiedzialności za powierzone mienie, jak również uzasadnia ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika. Przechowywanie samochodu, będącego własnością Nadleśnictwa, w miejscu zamieszkania pracownika wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy, w związku z czym zdaniem Nadleśnictwa, po stronie pracownika nie występują żadne przysporzenia majątkowe, które powodowałyby konieczność poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy – Nadleśnictwa Kobiór – przydzielenie samochodu służbowego nadleśniczemu w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania nie powoduje powstania przychodu ze stosunku pracy pracownika, w związku z tym regulacje zawarte w art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą miały zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.) – pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest państwową jednostką nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach, wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Ustawa o lasach i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw Służby Leśnej, w tym nadleśniczych – czyli grupy pracowniczej, na której ciążą obowiązki związane z wykonaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia gospodarki leśnej w sposób zrównoważony z zachowaniem ochrony i utrzymania trwałości lasów. U Wnioskodawcy obowiązuje Ponadzakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, z którego wynika, że w wypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Wnioskodawca udostępnił nadleśniczemu samochód w celu wykonywania przez niego obowiązków wynikających z umowy o pracę.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że oddanie do dyspozycji samochodu służbowego nadleśniczemu i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie skutkuje powstaniem przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o ile przejazdy te odbywają się wyłącznie w celach służbowych. W konsekwencji, przejazdy (dojazdy) pracownika z miejsca zamieszkania (garażowania samochodu) do miejsca realizacji zadań służbowych również poza wyznaczonymi godzinami pracy, nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Nadleśnictwa, wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania zadań służbowych. Ustalenie miejsca garażowania samochodu służbowego, oddanego nadleśniczemu do dyspozycji za odpowiedzialnością materialną w celu wykonywania przez niego obowiązków wynikających z umowy o pracę, w miejscu jego zamieszkania gwarantującym bezpieczeństwo tego samochodu jest zasadne z punktu widzenia prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

Reasumując, po stronie pracownika – nadleśniczego – w związku z dojazdem samochodem służbowym wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu, będącego również miejscem zamieszkania pracownika, do miejsca pracy, którym jest teren Nadleśnictwa – nie powstanie przychód. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do ustalenia wartości świadczenia z tytułu używania przez pracownika samochodu służbowego do dojazdu z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy (jakiegokolwiek miejsca położonego na terenie administracyjnym Nadleśnictwa), na zasadach określonych w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym do ustalenia oraz pobrania od tego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.