Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPP4/443-20/14/17-S/EWW
z 6 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Po 718/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 16 maja 2017 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1217/15 (data wpływu 12 kwietnia 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2014 r. (data wpływu 16 stycznia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie zabudowy wnękowej, kuchennej i łazienkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie zabudowy wnękowej, kuchennej i łazienkowej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 15 kwietnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: ILPP4/443-20/14-4/EWW, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że stawką podatku mającą zastosowanie do wykonanej zabudowy wnękowej, kuchennej i łazienkowej jest stawka obniżona 8%. Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 15 kwietnia 2014 r. znak: ILPP4/443-20/14-4/EWW wniósł pismem z dnia 30 kwietnia 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 3 czerwca 2014 r. znak: ILPP4/443/W-7/14-2/IM stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 15 kwietnia 2014 r. znak: ILPP4/443-20/14-4/EWW złożył skargę z dnia 26 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Po 718/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 15 kwietnia 2014 r. znak: ILPP4/443-20/14-4/EWW.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Po 718/14, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z dnia 24 marca 2015 r. znak: ILRP-46-128/15-2/MG do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 8 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1217/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie zabudowy wnękowej, kuchennej i łazienkowej wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna opodatkowana na zasadach ogólnych i będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Przedmiotem jego działalności jest przede wszystkim zakładanie stolarki budowlanej (PKD 43.32.Z). W ramach tej działalności świadczy on kompleksową usługę polegającą na montażu elementów mebli do zabudowy kuchennej, wnękowej, łazienkowej itp. z przygotowanych na konkretny wymiar materiałów, które są wbudowywane w sposób trwały w lokalach mieszkalnych lub budynkach mieszkalnych jednorodzinnych.

Kompleksowa usługa Zainteresowanego obejmuje zaprojektowanie zabudowy, dopasowanie i trwałe zainstalowanie tak, że staje się ona integralną częścią danego lokalu lub budynku. Niewątpliwie montaż komponentów meblowych następuje z bezpośrednim wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego, tj.: ściany konstrukcyjne, stropy, dachy, schody. W wyniku konstrukcyjnego połączenia komponentów meblowych z elementami obiektu budowlanego, powstaje trwała zabudowa spełniająca jako całość określoną funkcję użytkową.

Wykonanie zabudowy polega nie tylko na zwykłym zaprojektowaniu, dopasowaniu i zainstalowaniu elementów meblowych, ale przede wszystkim na takim dopasowaniu, które uwzględni indywidualne i niepowtarzalne cechy elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego. Zainstalowanie komponentów meblowych nie polega na zwykłym powieszeniu, ale na trwałym złączeniu z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego, poprzez trwałe przytwierdzenie przy pomocy kołków montażowych.

Oferowane świadczenie jest kompleksowe i można je nabyć wyłącznie jako całość. Cena należna od klientów za wykonanie tej usługi jest określana jedną kwotą. Powyższe kompleksowe świadczenia są wykonywane w budynkach, które zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – dalej ustawa o VAT – mieszczą się w definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 25 marca 2014 r. Wnioskodawca poinformował, że:

• niewątpliwie montaż komponentów meblowych następuje z bezpośrednim wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego, tj.: ściany, podłogi, stropy, dachy, schody;
• wykonanie zabudowy polega na zaprojektowaniu, dopasowaniu i zainstalowaniu elementów meblowych, w tym na takim dopasowaniu, które uwzględni indywidualne i niepowtarzalne cechy elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego;
• zainstalowanie komponentów meblowych nie polega na zwykłym powieszeniu, ale na trwałym złączeniu z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego, poprzez trwałe przytwierdzenie przy pomocy kołków montażowych;
• w wyniku konstrukcyjnego połączenia komponentów meblowych z elementami obiektu budowlanego powstaje trwała zabudowa spełniająca jako całość określoną funkcję użytkową;
• zabudowa meblowa jest wykonana z materiałów drewnopochodnych, drewnianych, szkła, płyt kamiennych, konglomeratów, profili stalowych i aluminiowych i innych materiałów użytkowych;
• elementy zabudowy meblowej, tak jak każdy inny element budynku, mogą być zdemontowane, rozebrane czy zburzone, ale spowoduje to uszkodzenie zarówno zabudowy meblowej jak i elementów konstrukcyjnych budynku;
• indywidualnie zaprojektowanej, dopasowanej i zamontowanej zabudowy meblowej nie da się przenieść w inne miejsce bez ponownego procesu projektowania, dopasowywania i montowania - spowoduje to, że będzie to już nowa zabudowa;
• montaż komponentów meblowych nie ma na celu wzmocnienia konstrukcji obiektu budowlanego, tylko celem ich montażu jest uzyskanie przez obiekt budowlany określonych funkcji użytkowych z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych budynku.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy stawką VAT właściwą do opodatkowania opisanego świadczenia kompleksowego zabudowy meblowej polegającej na zaprojektowaniu, dopasowaniu i trwałym zainstalowaniu z nabytych od podmiotów zewnętrznych materiałów, wykonanego w budynkach (lokalach) mieszkalnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, jest obniżona stawka VAT, wynikająca z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, stawką właściwą podatku VAT mającą zastosowanie do opodatkowania opisanego powyżej kompleksowego świadczenia jest stawka obniżona, wynikająca z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT.

Czynności wykonywane w ramach świadczenia powyższych usług mają złożony charakter i stanowią świadczenie kompleksowe, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość, i którego elementem dominującym są czynności ulepszenia lub unowocześnienia mieszkaniowego obiektu (lokalu) budowlanego, zaś dostawa elementów meblowych jest jedynie czynnością pomocniczą, niezbędną do wykonania usługi.

Usługi te mieszczą się w pojęciu modernizacji obiektu (lokalu) budowlanego mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT ze względu na to, że montaż elementów zabudowy meblowej następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu (lokalu) budowlanego. Po trwałym połączeniu elementów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu (lokalu) budowlanego dochodzi do stworzenia trwałej zabudowy spełniającej określone funkcje użytkowe, która staje się integralną częścią budynku (lokalu) mieszkalnego i podnosi jego wartość użytkową.

Powyższe stanowisko Zainteresowanego wynika wprost z uchwały NSA podjętej w składzie siedmiu sędziów z dnia 24 czerwca 2013 r. – sygn. akt I FPS 2/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Po 718/14 i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1217/15.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z poźn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym w myśl art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy – stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – stosownie do art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - art. 41 ust. 12b ustawy – nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl ust. 12c cyt. artykułu – w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Powołany przepis (art. 41 ust. 12 ustawy) stanowi implementację art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE – państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE – stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: „Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98”, w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Ponadto na podstawie § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem – stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
   
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
   
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
   1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
   2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 rozporządzenia).

Przy czym zgodnie z § 7 ust. 3 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 3 powołanego wyżej § 7 rozporządzenia, nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zatem opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

W tym miejscu należy podkreślić, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie i w przepisach wykonawczych do ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) – oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Natomiast „przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Zatem modernizacja, podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinna dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV,OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Mając na uwadze powołaną wyżej uchwałę NSA z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, opisane w stanie faktycznym czynności składające się na świadczenie kompleksowe polegające na wykonaniu zabudowy wnękowej, kuchennej i łazienkowej z komponentów nabytych od podmiotów zewnętrznych, należy uznać za świadczenie usługi.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT na wykonanie trwałej zabudowy wnękowej, kuchennej i łazienkowej w budynkach (lokalach) mieszkalnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przechodząc do stawki podatku VAT – zgodnie z powołaną wyżej uchwałą NSA – „obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu”.

Jak wynika z internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl), słowo „trwały” oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy.

Odnosząc się do wskazanej uchwały z dnia 24 czerwca 2013 r., NSA w wyroku w sprawie o sygn. akt I FSK 321/14 zaznaczył, że uchwała ta nie precyzuje w jakim stopniu przymocowanie komponentów meblowych do elementów konstrukcyjnych modernizowanego obiektu może być uznane za „trwałą zabudowę meblową”. Nie wyjaśnia ona czy za trwałą zabudowę można uznać jedynie taką, która dotyczy wykorzystywanych obecnie technik połączenia komponentów meblowych ze ścianami, podłogami czy sufitami obiektu budowlanego lub jego części w sposób jedynie uniemożliwiający przestawienie takiej zabudowy, czy też chodzi o takie połączenie zabudowy z elementami konstrukcyjnymi budynku (lokalu), które ingeruje w substancję budynku w stopniu uniemożliwiającym demontaż zabudowy meblowej bez uszkodzenia czy to jej komponentów, czy też elementów konstrukcyjnych budynku. We wskazanym wyżej wyroku NSA stwierdził, że chodzi w tym przypadku o takie połączenie zabudowy z elementami konstrukcyjnymi budynku (lokalu), które ingeruje w substancję budynku w stopniu uniemożliwiającym demontaż zabudowy meblowej bez uszkodzenia czy to komponentów, czy też substancji budynku, ponieważ połączenie zabudowy ma się odbywać z istotnym wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych budynku (lokalu).

W uzasadnieniu wyroku WSA w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Po 718/14 sąd orzekający w przedmiotowej sprawie stwierdził m.in.: „Podzielając tezy powołanej powyżej uchwały, Sąd wskazuje, że decydujące znaczenie dla rozpatrzenia wniosku o interpretację w tej sprawie ma zatem ocena że zabudowa meblowa, którą strona skarżąca wykonuje w ramach prowadzonej działalności, tworzy z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części (lokal) trwałą zabudowę meblową. We wniosku o wydanie interpretacji skarżący wskazał, że »niewątpliwie montaż komponentów meblowych następuje z bezpośrednim wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego, tj. ściany konstrukcyjne, stropy, dachy, schody. (...) zainstalowanie komponentów meblowych nie polega na zwykłym powieszeniu, ale na trwałym złączeniu z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego poprzez trwałe przytwierdzenie przy pomocy kołków montażowych«. Sąd stwierdza, że w tym kontekście nie sposób wyprowadzić wniosku, że wykonywana przez wnioskodawcę zabudowa nie jest połączona w sposób trwały z elementami budynku (lokalu), a tym samym, że zabudowa ta nie może być uznana za modernizację budynku (lokalu). Zdaniem sądu, z zabudową meblową (zabudowa kuchenna, meblowa, łazienkowa) o charakterze trwałym mamy do czynienia także wówczas, gdy demontaż takiej zabudowy powoduje uszkodzenie elementów tej zabudowy, a także uszkodzenia trwałych elementów budynku (lokalu), wynikające z usunięcia mocowania elementów meblowych. Natomiast sama konstrukcja budynku rozumiana jako fundament, nadproża, stropy, ściany, dach nie doznaje uszczerbku poprzez fakt demontażu mebli. We wniosku o wydanie interpretacji skarżący wskazał, że demontaż zabudowy wykonanej i dostosowanej pod konkretny wymiar będzie skutkować uszkodzeniem zarówno zabudowy meblowej, jak i elementów konstrukcyjnych budynku. Zaprojektowana przez skarżącego zabudowa może być, inaczej niż w przypadku mebli wolnostojących, zamontowana jedynie w konkretnym pomieszczeniu i w ściśle określonej konfiguracji. Te okoliczności zasadniczo powodują, że zabudowa ma cechę trwałości, to jest zdatności do użytku przez dłuższy czas. W znaczeniu potrzebnym dla przedmiotowej kwalifikacji podatkowej »trwałość« zabudowy meblowej jest oderwana od faktycznego okresu wykorzystywania, lecz wynika, tak jak to wskazano, z jej zindywidualizowanego charakteru (dopasowania do konkretnego pomieszczenia) oraz odpowiedniego połączenia z elementami konstrukcyjnymi budynku, uniemożliwiającego przemieszczanie elementów zabudowy bez ich uprzedniego demontażu (rozłączenia z elementami obiektu budowlanego)”.

Natomiast w wyroku z dnia 8 marca 2017 r., sygn. akt I FSK 1217/15 wydanego w niniejszej sprawie NSA, podzielając stanowisko zawarte w wyroku sygn. akt I FSK 321/14, stwierdził, że: „(…) z trwałą zabudową meblową, stanowiącą usługę modernizacji w rozumieniu art. 41 ust. 12 u.p.t.u. mamy do czynienia, gdy połączona jest ona konstrukcyjnie z budynkiem (lokalem) w taki sposób, że demontaż jej może spowodować uszkodzenie jej elementów, czy też substancji budynku lub lokalu. Skoro z trwałą zabudową, stanowiącą usługę modernizacji mamy do czynienia, gdy demontaż takiej zabudowy skutkuje uszkodzeniem także elementów meblowych, to wbrew temu co zarzuca się w skardze kasacyjnej słusznie Sąd pierwszej instancji uznał, że w odniesieniu do stanu faktycznego podanego we wniosku znajdzie zastosowanie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 u.p.t.u. Stan faktyczny przedstawiony we wniosku o interpretację jest podobny bowiem do stanu faktycznego na tle, którego doszło do podjęcia wskazanej wyżej uchwały. Nie ma więc uzasadnienia by inaczej oceniać czynności wykonywane przez skarżącego”.

Zatem w świetle wyroków zapadłych w niniejszej sprawie należy stwierdzić, że świadczenie przez Wnioskodawcę kompleksowej usługi wykonania trwałej zabudowy wnękowej, kuchennej i łazienkowej w budynkach (lokalach) mieszkalnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stanowiło usługi modernizacji, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy. Tym samym podlegały one opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 8%.

Podsumowując, stawką VAT właściwą do opodatkowania opisanego świadczenia zabudowy meblowej polegającej na zaprojektowaniu, dopasowaniu i zainstalowaniu z nabytych od podmiotów zewnętrznych materiałów, wykonanego w budynkach (lokalach) mieszkalnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, jest stawka podatku wysokości 8%, o której mowa w art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.