Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4511-179/16-2/AD
z 12 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2016 r. (data wpływu 18 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, uzyskanych ze świadczenia usług na terytorium Szwecji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, uzyskanych ze świadczenia usług na terytorium Szwecji.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki cywilnej istniejącej od 2013 r. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem VAT UE. Spółka świadczy usługi budowlane i ogrodnicze, które wspólnicy (dwie osoby fizyczne) opodatkowują podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jako wspólnik spółki Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego liniowego. Spółka prowadzi do celów rozliczenia podatku dochodowego, podatkową księgę przychodów i rozchodów. Usługi są wykonywane w Szwecji, tam też spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku i usługi opodatkowuje szwedzkim podatkiem od wartości dodanej, czyli tzw. MOMS, wtedy gdy wykonuje usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w takim przypadku do przychodów podatkowych opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz do kosztów uzyskania przychodów, jako wspólnik powinnam zaliczyć kwotę brutto czy netto za usługę?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie w zakresie sposobu ustalenia wartości przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, uzyskanych ze świadczenia usług na terytorium Szwecji. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazuje, że jak wynika z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z działalności uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W tym przepisie jest mowa o podatku od towarów i usług (podatku VAT), a w przypadku opodatkowania usługi w Szwecji występuje kwota podatku od wartości dodanej.

Według Wnioskodawczyni sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku obowiązującym wyłącznie w Polsce i nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w Szwecji z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce. Ale jednocześnie Wnioskodawczyni uważa, że skoro od uzyskanych przychodów odprowadza do szwedzkiego urzędu skarbowego podatek od wartości dodanej, to w Polsce powinna do przychodów przyjąć kwotę pomniejszoną o tenże podatek, a więc netto.

W rezultacie, zdaniem Wnioskodawczyni (jako wspólnika) przychodem od 2013 r. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej będą przychody uzyskane ze świadczenia usług na terytorium Szwecji wykazane w wartości netto, a więc pomniejszone o podatek od wartości dodanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012r. poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że istotnym w niniejszej sprawie jest dokonanie oceny skutków podatkowych jakie wywołuje zapłata przez Wnioskodawczynię podatku od wartości dodanej na terytorium Szwecji.

Zgodnie z art. 5a pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

Zatem przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług. Natomiast w myśl art. 2 pkt 11 tej ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Powyższe oznacza, że ustawa o podatku od towarów i usług wyraźnie rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku pośredniego funkcjonującego wyłącznie na terytorium Polski, który w przypadku innych państw członkowskich funkcjonuje (obowiązuje) pod pojęciem podatku od wartości dodanej. Posługiwanie się w ustawie o podatku od towarów i usług dwoma różnymi pojęciami dotyczącymi podatku, zawierającego wspólne cechy wynikające z faktu harmonizacji w UE wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, pozwala na prawidłowe określenie obowiązków podatkowych w Polsce dotyczących tego podatku.

Tym samym utożsamianie podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce jest pozbawione argumentów prawnych. W efekcie, rozróżnienie takie obowiązuje również w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego brak jest podstaw prawnych, aby uzyskane na terytorium Szwecji przychody pomniejszać o zapłacony tam podatek od wartości dodanej, bowiem jak wskazano podatek od wartości dodanej nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług (nie jest tym podatkiem), o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rezultacie podlegającym opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej przychodem z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej będą przychody uzyskane ze świadczenia usług na terytorium Szwecji wykazywane w wartości brutto, a więc bez ich pomniejszenia o podatek od wartości dodanej.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni, myśl którego skoro od uzyskanych przychodów odprowadza do szwedzkiego urzędu skarbowego podatek od wartości dodanej, to w Polsce powinna do przychodów przyjąć kwotę pomniejszoną o tenże podatek, a więc netto jest nieprawidłowe. Sam fakt uiszczenia podatku od wartości dodanej nie uprawnia do pomniejszenia uzyskanego przychodu o jego kwotę. Podstawą prawną do skorzystania przez podatnika z możliwości odliczenia jest bowiem przepis prawa.

Ponadto wskazać należy, że Wnioskodawczyni może ubiegać się o zwrot uiszczonego w Szwecji podatku od wartości dodanej. Podstawę prawną takiego zwrotu stanowią: Dyrektywa Rady 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008 r. określająca szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim (Dz. U. UE L.08.44.23); Rozporządzenie Rady (UE) NR 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona) (Dz. U. UE L.10.268.1), ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wniosków o zwrot podatku od wartości dodanej naliczonego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. Nr 224, poz. 1800).

Zwrot podatku od wartości dodanej przysługuje przy nabyciu na terytorium państwa członkowskiego zwrotu towarów i usług, albo w odniesieniu do towarów, które były importowane na terytorium tego państwa członkowskiego, jeżeli towary te i usługi podatnik wykorzystywał do wykonywania takich czynności, które uprawniają do zmniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. O zwrot podatku od wartości dodanej mogą ubiegać się podatnicy, którzy w okresie, do którego odnosi się wniosek: w państwie członkowskim zwrotu, na terytorium którego nabywali towary i usługi lub dokonywali importu do tego państwa członkowskiego, nie mieli ani siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z których wykonywaliby transakcje gospodarcze albo, w przypadku braku siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, nie mieli tam stałego miejsca zamieszkania ani zwykłego miejsca pobytu, byli podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, nie dokonywali wyłącznie dostaw towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku (poza transakcjami, o których mowa w art. 86 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług), nie byli zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.