Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-596/16-4/MS1
z 14 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 201 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data wpływu 13 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lipca 2016 r. (data nadania 5 lipca 2016 r., data wpływu 8 lipca 2016 r.) na wezwanie Nr IPPB4/4511-596/16-2/MS1 z dnia 27 czerwca 2016 r. (data nadania 27 czerwca 2016 r., data doręczenia 30 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, tut. organ pismem z dnia 27 czerwca 2016 r. Nr IPPB4/4511-596/ 16-2/MS1 (data nadania 27 czerwca 2016 r., data doręczenia 30 czerwca 2016 r.) wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

Pismem z dnia 5 lipca 2016 (data nadania 5 lipca 2016 r., data wpływu 8 lipca 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) - dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych nabytych lub wybudowanych po dniu 31 grudnia 2008 r. (PIT-39) zgodnie z zapisem art. 30e ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku (Dz. U. z 2012 r poz. 361, z poźn. zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dnia 13 lutego 2007 roku na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni i jej mąż zakupili na zasadach wspólności ustawowej działkę budowlaną o powierzchni 3000 m kw. Na działce został postawiony budynek w stanie surowym otwartym.

Dnia 27 września 2011 r. został podpisany akt notarialny dotyczący podziału majątku wspólnego, na podstawie którego Wnioskodawczyni stała się wyłączną właścicielką całej nieruchomości. Według informacji, którą Wnioskodawczyni otrzymała w dniu 4 kwietnia 2016 roku od pracownika swojego Urzędu Skarbowego, po zapoznaniu się z treścią aktu notarialnego, podział majątku został dokonany w sposób ekwiwalentny - nie towarzyszyły mu ani spłaty ani dopłaty do podziału. Co według pracownika Urzędu Skarbowego wiąże się z brakiem obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości i co za tym idzie rozliczania deklaracji PIT-39.

Dnia 17 sierpnia 2015 r został podpisany akt notarialny o sprzedaży części działki o powierzchni 0,125 ha wraz z budynkiem w stanie surowym otwartym. W paragrafie 4 aktu notarialnego została zamieszczona informacja o pouczeniu sprzedającej o treści art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 30e, art. 45, art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności o tym, że odpłatne zbycie udziału w nieruchomości, nabytego na podstawie umowy o podział majątku wspólnego, dokonanego niniejszą umową, może spowodować obowiązek uiszczenia przez sprzedającą podatku dochodowego.

Pismem z dnia 5 lipca 2016 r. Wnioskodawczyni uzupełniła opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego o informację, że wartość nabytego w wyniku podziału majątku małżeńskiego mieścił się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku dorobkowym małżeńskim i nie uległ powiększeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym istnieje obowiązek rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych PIT-39, a także obowiązuje Wnioskodawczynię termin zamieszczony w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczący zwolnień przedmiotowych związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości i praw majątkowych?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

W związku z ekwiwalentnym sposobem dokonania podziału majątku obowiązek rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, wypełnienie deklaracji PIT-39, a także termin zamieszczony w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczący zwolnień przedmiotowych związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości i praw majątkowych nie obowiązuje Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności, 3) wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Natomiast współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny Dz. U. z 2014 r., poz 121, z późn. zm.). W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Natomiast na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego, działu spadku, zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, lub jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, tylko wówczas jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  
• jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi (współwłaścicielowi) przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim (rzeczy wspólnej).
  
  
  

Zatem, za datę nabycia nieruchomości (prawa), która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej pod warunkiem, że wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości (prawa) w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości (prawa) przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości (prawa), która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego.

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że dnia 13 lutego 2007 r. Wnioskodawczyni z mężem nabyli na zasadach wspólności ustawowej działkę budowlaną. Na działce został posadowiony budynek w stanie surowym otwartym. Dnia 27 września 2011 r. został podpisany akt notarialny dotyczący podziału majątku wspólnego, na podstawie którego Wnioskodawczyni stała się wyłączną właścicielką całej nieruchomości. Wnioskodawczyni wskazała, że wartość nabytego w wyniku podziału majątku małżeńskiego mieścił się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku dorobkowym małżeńskim i nie uległ powiększeniu, podział majątku został przeprowadzony w sposób ekwiwalentny – nie towarzyszyły mu spłaty ani dopłaty.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące uregulowania prawne, za datę nabycia przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości należy przyjąć 2007 r., tj. rok jej nabycia do majątku wspólnego.

Wobec powyższego bieg terminu pięcioletniego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, winien być liczony od końca 2007 r. Termin ten upłynął więc z dniem 31 grudnia 2012 r. W konsekwencji sprzedaż przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości w dniu 17 sierpnia 2015 r. nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Bezprzedmiotowe staje się zatem rozpatrywanie wniosku w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem u Wnioskodawczyni nie powstaje przychód do opodatkowaniu w związku z odpłatnym zbyciem przedmiotowej nieruchomości, ponadto, jak wyjaśniono wyżej – Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość w 2007 r., natomiast powyższe zwolnienie ma zastosowanie do nieruchomości nabytych po 1 stycznia 2009 r.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.