Interpretacja Ministra Finansów
DD6.8221.92.2016.MNX
z 30 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Zmiana Interpretacji Indywidualnej

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm. dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną w dniu 1 lutego 2011 r. nr ILPB3/423-878/10-2/JG przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2010 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie spółki i poza jej siedzibą – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 2 listopada 2010 r. S.A. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie spółki i poza jej siedzibą

W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wchodzi w skład Grupy Kapitałowej S.A., świadczącej usługi finansowe dla podmiotów działających na rynku medycznym. Reprezentanci Spółki, z uwagi na szeroki wachlarz działalności oraz silne zaangażowanie na rynku, często odbywali i odbywają spotkania biznesowe, podczas których prezentowana jest oferta oraz negocjowane były i są warunki handlowe, zarówno w siedzibie Spółki, jak i poza nią, jak również spotkania związane z pozyskiwaniem finansowania dla Spółki.

Często, kontrahenci sami wychodzą z propozycją spotkań w restauracji z uwagi na chęć odbycia spotkania na „neutralnym gruncie”, czy łatwiejszy dojazd. Na spotkaniach Spółka omawiała i omawia aktualną ofertę handlową, uzgadnia szczegóły transakcji, negocjuje warunki umowy, w tym płatności, czy też zabezpieczenia ewentualnych roszczeń.

Spotkania z kontrahentami w restauracjach lub innych lokalach gastronomicznych odbywały i odbywają się również poza miastem siedziby Spółki, w związku z czym zgodnie z zasadami kultury biznesowej były i są prowadzone w takich lokalach. Idąc dalej, wskazać należy, że podczas tego rodzaju spotkań, Spółka ponosiła i ponosi ich koszty, w trakcie których jeżeli były i są organizowane w siedzibie Spółki, zapewniała i zapewnia uczestnikom drobne poczęstunki (np. napoje, kanapki), a czasami - jeśli wymagała tego długość spotkania - także lunch. Kiedy spotkanie odbywa się w lokalu gastronomicznym, Spółka oferuje swoim gościom zwykłe dania restauracyjne wraz z napojami. Drobny poczęstunek dla kontrahentów w siedzibie Firmy jest standardem w obecnych czasach i traktowany jest jako zachowanie ogólnie przyjęte w środowisku biznesowym.

Ponoszone wydatki na poczęstunek nie wiążą się z okazałością, a raczej świadczą o zachowaniu dobrych standardów. Wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów, stanowią powszechnie obowiązujący kanon kultury. Posiłek spożywczy proponowany kontrahentom Spółki w restauracji, bądź w Jej siedzibie, nie jest „okazały” ani „wykwintny”, bo powodem organizacji spotkania nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością, lecz prezentacja przedmiotu spotkania, zgodnie z normami przyjętymi dla tego typu relacji. Powyższe spotkania nie mają charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu czy lunchu), czy też specjalnie zorganizowanej imprezy. Celem spotkań jest zwykle omówienie bieżących spraw biznesowych. Wszystkie wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są udokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące zaistniałego stanu faktycznego.

Czy poniesione wydatki na posiłki podczas spotkań z kontrahentami w lokalu gastronomicznym oraz wydatki na zakup artykułów spożywczych w celu spożycia podczas spotkań w siedzibie Firmy stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, poprzez wydatki na spotkania rozumie On zaproszenie kontrahenta na kawę, „zwykły” lunch, czy obiad do restauracji, co nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Tak samo wydatek na zakup kawy, ciastek, herbaty czy obiadu, gdy kontrahent przebywa w siedzibie Spółki. Jest to powszechnie stosowana praktyka.

Wnioskodawca podkreśla, że spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Wydatki na usługę gastronomiczną, które są związane ze spotkaniem z kontrahentem w lokalu gastronomicznym w celach biznesowych nie mają charakteru reprezentacyjnego. W obecnych czasach takie spotkania są czymś normalnym, standardowym. Jeżeli służą one omawianiu spraw dotyczących wzajemnej współpracy, np. negocjowaniu umowy, warunków płatności, zabezpieczenia ewentualnych roszczeń, to wydatki te są kosztami związanymi ze zwykłym prowadzeniem działalności gospodarczej. Ich celem nie jest wskazanie kontrahentowi swojej wytworności czy przepychu, nie świadczy też o okazałości danego przedsiębiorcy.

Według Wnioskodawcy powyższe wydatki nie stanowią wydatków reprezentacyjnych w rozumieniu art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Formułując przedmiotowy wniosek, Spółka pragnie zwrócić uwagę na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy (sygn. I SA/Bd 382/10), który w dniu 01 czerwca 2010 r. orzekł, że tzw. wydatki gastronomiczne, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bez względu na to, czy spotkanie miało miejsce w siedzibie podatnika, czy w restauracji lub innym lokalu gastronomicznym. Zdaniem Sądu, z art. 16 ust. 1 pkt 28 powyższej ustawy wynika, że tylko wydatki na spotkania o charakterze reprezentacyjnym, a więc nie każde, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Takiego charakteru, zdaniem Sądu, nie mają wydatki poniesione na zwyczajowe posiłki spożyte podczas spotkania z kontrahentami w lokalu gastronomicznym oraz siedzibie Wnioskodawcy, poświęconego omówieniu wzajemnych kontaktów handlowych.

Zwracając się z prośbą o udzielenie przedmiotowej interpretacji, Wnioskodawca wskazuje z pełną stanowczością, iż wydatki związane ze wszystkimi spotkaniami biznesowymi Spółki - niezależnie od miejsca, w którym się odbywają - powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie noszą cech wytworności, okazałości, przepychu, itp. Znaczną część wydatków, szczególnie na produkty spożywcze, traktuje się obecnie jako standard biznesowy, który przedsiębiorcy muszą utrzymywać, a tym samym - mogą wydatki na jego stosowanie zaliczać do kosztów podatkowych.

Analogiczne do stanowiska Spółki zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2009 r. nr IPPB5/4240-24/09-2/AM. W powołanej sprawie wskazano, że zaproszenie kontrahenta na kawę, lunch, czy obiad do restauracji, które ma na celu omówienie spraw biznesowych, nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym, w związku z czym wydatek na powyższe można ująć w kosztach podatkowych.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, brak jest podstaw aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami czy to w siedzibie Spółki, czy poza nią spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając z upoważnienia Ministra Finansów na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w dniu 25 lutego 2010 r. wydał interpretację indywidualną nr IPPB5/423-770/09-2/JC, w której uznał, że stanowisko Spółki:

• w części dotyczącej spotkań w siedzibie Spółki – za prawidłowe,
• w części dotyczącej spotkań poza siedzibą Spółki (w restauracji, w lokalach gastronomicznych) – jest nieprawidłowe.
  
  

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, wydatki poniesione na posiłki podczas spotkań z kontrahentami w restauracji lub innych lokalach gastronomicznych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Za wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych. Nie bierze się także pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

Wydatki na zakup artykułów spożywczych w szczególności: kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, słodyczy itp. na poczęstunki dla kontrahentów w siedzibie Spółki oraz wydatki na zakup usług gastronomicznych podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki, o ile nie służą budowaniu korzystnego jej wizerunku stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podobne stanowisko w zakresie wydatków ponoszonych na poczęstunki podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy jak i poza nią wynika z interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r. nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 (Dz. Urz. Min. Fin. poz. 45), wydanej przez Ministra Finansów na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatki związane ze spotkaniami biznesowymi Spółki – niezależnie od miejsca, w którym się odbywają, powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie noszą cech wytworności, okazałości przepychu, itp. W tym zakresie należy w całości podzielić argumentację Spółki.

Niniejsza zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.