Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-2.4511.234.2016.1.TR
z 18 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zainteresowany jest funkcjonariuszem. W grudniu 2011 r. został przeniesiony służbowo z miasta A. do miasta B. Z uwagi na przeniesienie na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, Wnioskodawcy przysługuje zwrot poniesionych kosztów dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby. Płatnik, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od chwili kiedy suma wypłaconych zwrotów kosztów przekroczyła 200% uposażenia Zainteresowanego – pomniejsza kwotę zwrotu o odprowadzony podatek dochodowy (od miesiąca maja 2015 r. nieprzerwanie do chwili obecnej). Przytoczony artykuł ustawy o Policji dotyczy miejscowości innej niż „pobliska”, do której czas dojazdu w obie strony przekracza dwie godziny – i tak jest w przypadku Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy płatnik powinien potrąć podatek od kwoty zwrotu za przejazd od miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby?
2. Czy zasady potrącania podatku dotyczą jednego roku podatkowego, czy raz osiągnięta podstawa do naliczenia podatku dotyczy całego okresu zatrudnienia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, kwestią sporną pozostaje dowolność podstawy prawnej do odprowadzenia podatku przez płatnika, gdyż wg Zainteresowanego – zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koszty dojazdu są zwolnione z podatku, bo obowiązek zwrotu kosztów dojazdu przez pracodawcę wynika wprost z art. 113 ust. 1 ustawy o Policji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się stosunek służbowy.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 4 ww. ustawy, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą m.in. stosunku służbowym.

Jednakże na mocy interesującego Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Z analizy wniosku wynika, że Zainteresowany jest funkcjonariuszem, zamieszkałym w mieście A. W grudniu 2011 r. został przeniesiony służbowo z miasta A do miasta B. Z uwagi na przeniesienie, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, Wnioskodawcy przysługuje zwrot poniesionych kosztów dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby.

Zgodnie z przywołanym przez Wnioskodawcę art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2016 r., poz. 1782, z późn. zm.), w razie przeniesienia policjanta do pełnienia służby w innej miejscowości albo delegowania go do czasowego pełnienia służby, policjantowi przysługują należności za podróże służbowe i przeniesienia.

Natomiast art. 113 ust. 2 ustawy o Policji stanowi, że minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość, warunki oraz tryb przyznawania należności, o których mowa w ust. 1, uwzględniając sposoby obliczania czasu podróży służbowej oraz rodzaje należności i sposoby ustalania ich wysokości oraz terminy i tryb wypłaty należności.

Uregulowania te zostały uszczegółowione w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie wysokości, warunków i trybu przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia z dnia 31 października 2002 r. (Dz. U. Nr 191, poz. 1598, z późn. zm.).

Na podstawie § 23 ust. 1 ww. rozporządzenia, policjantowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, zwanej dalej „nowym miejscem pełnienia służby”, z tytułu przeniesienia przysługują:

1. diety dla niego i członków rodziny, o których mowa w art. 89 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania;
2. ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania osób, o których mowa w pkt 1;
3. zasiłek osiedleniowy;
4. ryczałt z tytułu przeniesienia;
5. zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego.
   
   

Z kolei w myśl § 23 ust. 2 ww. rozporządzenia, policjantowi przeniesionemu z urzędu, który nie przesiedlił się do nowego miejsca pełnienia służby lub do miejscowości pobliskiej, przysługuje zwrot kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby, w wysokości udokumentowanej miesięcznym biletem imiennym na przejazd środkiem publicznego transportu kolejowego lub autobusowego.

W przypadku nieprzedłożenia biletu, o którym mowa w ust. 2, policjant otrzymuje płatny miesięcznie z dołu ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby w wysokości 1/22 ceny miesięcznego biletu na przejazd w klasie II pociągu osobowego przewidzianej dla odległości drogowej między granicami administracyjnymi miejscowości zamieszkania i nowego miejsca pełnienia służby - za każdy dzień wykonywania czynności służbowych w nowym miejscu pełnienia służby (§ 23 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Wysokość miesięcznego ryczałtu, na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby, nie może przekraczać pełnej ceny biletu, o którym mowa w ust. 3 (§ 23 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie niniejszej sprawy przedmiotowy zwrot kosztów dojazdu Wnioskodawcy do miejsca pełnienia służby w całości jest wolny od podatku dochodowego na mocy zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów ustawy o Policji oraz wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie wysokości, warunków i trybu przyznawania policjantom należności za podróże służbowe i przeniesienia.

W konsekwencji, skoro przedmiotowy zwrot jest w całości wolny od podatku dochodowego, to niezasadne jest jego otrzymywanie przez Zainteresowanego w wysokości pomniejszonej o zaliczki na tenże podatek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.