Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB2.4511.944.2016.2.IB
z 9 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. organu) uzupełnionym w dniu 18 stycznia 2017 r. oraz w dniu 3 lutego 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2016 r. wpłynął do tut. organu wniosek uzupełniony w dniu 18 stycznia 2017 r. oraz w dniu 3 lutego 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Koło Łowieckie działa na podstawie ustawy - Prawo łowieckie oraz ustawy Prawo o stowarzyszeniach. Jako jednostka organizacyjna posiadająca osobowość prawną może prowadzić działalność gospodarczą. Jest to jednocześnie działalność non profit, co oznacza, że wszelki uzyskany przez Koło dochód nie może być przeznaczony do podziału między członków Koła, zaś przeznaczony jest w całości na działalność statutową Koła. Elementem działalności Koła jest uczestnictwo w obrocie upolowanymi przez myśliwych tuszami zwierzyny. Myśliwy z upolowaną zwierzyną może postąpić zgodnie z uchwałą Walnego Zgromadzenia Członków Koła, dwojako, albo przekazać ją na skup tusz, albo wziąć na użytek własny.

W pierwszym przypadku właściciel skupu, z którym Koło ma zawartą stosowną umowę ustala opłatę za tuszę i wypłaca ją Kołu. Następnie, zgodnie z powołaną wyżej uchwałą Walnego Zgromadzenia Członków Koła, Koło wypłaca myśliwemu, który pozyskał zwierzynę 20% wartości takiej wpłaty jako rekompensatę kosztów polowania. Koło, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, wystawia informację PIT-8C, jako dochód „z innych źródeł", jeden egzemplarz przekazuje do właściwego Urzędu Skarbowego, drugi przekazuje myśliwemu, trzeci pozostawia w aktach Koła.

W przypadku, gdy tusza została wzięta na użytek własny myśliwego, myśliwy wnosi do Koła opłatę, zgodnie z postanowieniem wyżej cytowanej uchwały, w wysokości 1 zł za kg wagi tuszy powiększoną o naliczony podatek od towarów i usług w wysokości 5% wartości tuszy według ceny obowiązującej u właściciela skupu. Koło również wystawia, jak w pierwszym przypadku informację PIT-8C, wykazując w niej jako dochód myśliwego różnicę pomiędzy wartością tuszy zwierzyny ustaloną przez właściciela skupu a wartością tuszy zwierzyny ustaloną przez Koło. Koło odprowadza w tym przypadku podatek od towarów i usług w wysokości 5% wartości tuszy zwierzyny wyliczonej przez Koło według ceny obowiązującej aktualnie u właściciela skupu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jeżeli Koło ustaliło na podstawie wewnętrznej uchwały, dotyczącej wszystkich członków Koła, cenę 1 kg tuszy zwierzyny wziętej na użytek własny myśliwego w wysokości 1 zł i myśliwy będzie zobowiązany do wpłaty na rzecz Koła takiej kwoty, to czy różnica między ceną stosowaną przez punkt skupu zwierzyny, a ceną ustaloną przez Koło będzie stanowiła przychód myśliwego?
2. Czy w tym przypadku Koło jest zobowiązane wystawić informację PIT-8C wykazując w niej przychód myśliwego z „innych źródeł"?

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku kiedy myśliwy postanawia wziąć tuszę na własny użytek Koło musi wystawiać PIT-8C i doliczać do przychodu myśliwego różnicę pomiędzy ceną skupu a ceną ustaloną na podstawie wewnętrznej uchwały.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów. Do katalogu tego zalicza się wymienione w pkt 9 „inne źródła”.

Stosownie natomiast do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie zaś do art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
   
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
   
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
   
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Otrzymanie oznacza przysporzenie w majątku w postaci czegoś, za co podatnik nie zapłacił lub zapłacił częściowo a co ma określoną wartość wyrażoną w pieniądzu. Świadczenie nieodpłatne czy też częściowo odpłatne to taki rodzaj świadczenia, w przypadku którego otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym lub też za co częściowo płaci, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian lub przekazuje świadczenie (płatność) nieekwiwalentne.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu wskazuje, że w każdym przypadku, w którym podatnik (świadczeniobiorca) uzyska realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Wnioskodawca – Koło Łowieckie ustaliło na podstawie wewnętrznej uchwały, dotyczącej wszystkich członków Koła, cenę 1 kg tuszy zwierzyny wziętej na użytek własny myśliwego w wysokości 1 zł i myśliwy jest zobowiązany do wpłaty na rzecz Koła takiej kwoty.

W kontekście powyższego wskazać należy, że o tym, czy kupno tuszy na własny użytek za niższą cenę (w wysokości 1 zł za kg tuszy) stanowi dla myśliwego przychód, decyduje okoliczność, czy takie świadczenie może otrzymać każdy myśliwy należący do danego koła łowieckiego. Jeżeli dla wszystkich myśliwych należących do koła ustalane są jednakowe zasady nabywania tuszy zwierzęcej, to obniżona cena nie ma charakteru indywidualnego i różnica między ceną rynkową a ceną ustaloną przez koło łowieckie, nie stanowi przychodu dla myśliwego.

W przedstawionym stanie faktycznym różnica między ceną stosowaną przez punkt skupu zwierzyny a ceną stosowaną przez Wnioskodawcę nie stanowi zatem dla myśliwego przysporzenia majątkowego, nie powstaje świadczenie częściowo odpłatne, a tym samym przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzania z tego tytułu informacji PIT-8C.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.