Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.899.2016.2.PM
z 15 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2016 r. (data wpływu dnia 12 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2017 r (data wpływu 8 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), pismem z dnia 17 stycznia 2017 r., nr 1061-IPTPB3.4511.899.2016.1.PM (doręczonym w dniu 30 stycznia 2017 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 8 lutego 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 6 lutego 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki komandytowej. Zgodnie z umową Spółki Wnioskodawca był zobowiązany do wniesienia wkładu pieniężnego oraz jest zobowiązany do wykonywania na rzecz Spółki pracy, polegającej na wykorzystaniu kwalifikacji zawodowych menadżera dla opracowania opinii, analiz, ekspertyz oraz udziału w ich opracowaniu, jak również dla innych celów pozostających w związku z przedmiotem działalności Spółki przez czas Jego członkostwa w Spółce, w wymiarze nie mniejszym niż 144 godzin rocznie. Zgodnie z ustaleniami ze wspólnikami jest to minimalny czas pracy jaki jest On zobowiązany poświęcić Spółce. Za większy wymiar czasu pracy dla Spółki Wnioskodawca ma prawo obciążyć Spółkę fakturą za dodatkowe usługi, wystawioną w ramach działalności gospodarczej, jaką prowadzi indywidualnie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Spółka komandytowa ma siedzibę w Polsce. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) jest 62.01 – działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 27 sierpnia 2007 r., głównym przedmiotem działalności jest 62.01 – działalność związana z oprogramowaniem. Przychody z działalności Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem liniowym 19%. W Spółce Wnioskodawca jest komandytariuszem. Wnioskodawca będzie świadczył usługi w ramach współpracy pomiędzy dwoma podmiotami gospodarczymi, tj. pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką, w której jest On komandytariuszem. Konkretne rodzaje usług: usługi doradcze w zakresie zarządzania (opracowania opinii, analiz, ekspertyz oraz udziału w ich opracowaniu, jak również dla innych celów pozostających w związku z przedmiotem działalności Spółki, przez czas Jego członkowstwa w Spółce powyżej limitu czasu pracy, jaki Wnioskodawca jest zobowiązany do przepracowania zgodnie z umową Spółki) oraz tworzenia oprogramowania komputerowego i tworzenie grafiki komputerowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy wydatki Spółki na usługi wykonane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej i umowy współpracy pomiędzy Nim a Spółką, w której jest komandytariuszem (usługi doradcze i programistyczne) będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu proporcjonalnie do Jego udziału w Spółce?

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura dokumentująca wykonanie usług przy wykorzystaniu kwalifikacji zawodowych menadżera dla opracowania opinii, analiz, ekspertyz oraz udziału w ich opracowaniu, jak również dla innych celów pozostających w związku z przedmiotem działalności Spółki, powyżej czasu jaki Wnioskodawca jest zobligowany świadczyć w ramach wkładu do spółki, stanowi w całości koszt spółki komandytowej.

Wydatek ten stanowi koszt Wnioskodawcy proporcjonalnie do udziału w Spółce. Omawiane koszty są poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania, albo zabezpieczenia źródła przychodu Spółki i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma tu również zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ usługa jest wykonywana w ramach prowadzonej przez Niego indywidualnej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest zdania, iż wydatki wynikające z wystawionej przez Niego (jako przedsiębiorcę) na rzecz Spółki faktury za wykonanie usług w zakresie doradczym przy wykorzystaniu kwalifikacji menadżera (powyżej limitu czasu pracy jaki jest On zobowiązany przepracować jako komandytariusz zgodnie z umową Spółki) oraz oprogramowania będą stanowić dla Niego koszt uzyskania przychodu proporcjonowalnie do Jego udziału w Spółce przy uwzględnieniu przychodu uzyskanego jako komandytariusz z działalności Spółki.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są wymienione w katalogu usług wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Są związane z działalnością Spółki i służą do osiągnięcia przychodu, jego zachowania oraz zabezpieczenia źródła przychodu Spółki, a zatem również Jego źródła przychodu proporcjonalnie do udziału w Spółce. W omawianej sytuacji nie ma również zastosowania wyłączenie kosztów uzyskania przychodów zawarte art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo że Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej nieposiadającej osobowości prawnej, ponieważ świadczone przez Wnioskodawcę usługi są wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników tej spółki.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki komandytowej. Zgodnie z umową Spółki Wnioskodawca był zobowiązany do wniesienia wkładu pieniężnego oraz jest zobowiązany do wykonywania na rzecz Spółki pracy, polegającej na wykorzystaniu kwalifikacji zawodowych menadżera dla opracowania opinii, analiz, ekspertyz oraz udziału w ich opracowaniu, jak również dla innych celów pozostających w związku z przedmiotem działalności Spółki przez czas Jego członkostwa w Spółce, w wymiarze nie mniejszym niż 144 godzin rocznie. Za większy wymiar czasu pracy dla Spółki ma Wnioskodawca prawo obciążyć Spółkę fakturą za dodatkowe usługi, wystawioną w ramach działalności gospodarczej, jaką prowadzi indywidualnie.

Zauważyć należy, że w sytuacji gdy jeden ze wspólników, będący wspólnikiem spółki komandytowej świadczy usługi dla tej spółki, jako odrębny podmiot prowadzący działalność gospodarczą na własny rachunek, to transakcje zawierane z ww. spółką następują w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze, a nie stosunek oparty o umowę zawartą na podstawie przepisów prawa pracy. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie powyższe stwierdzić zatem należy, że wydatki spółki komandytowej na nabycie usług świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej spółki, której jest wspólnikiem, o ile wydatki te spełniać będą przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki komandytowej ww. wydatki będą mogły stanowić koszty podatkowe, proporcjonalnie do Jego udziału w zysku tej spółki.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (…) u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. W myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia, w toku tego postępowania, okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201), interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, a zatem mając na uwadze powyższe interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Niego jako wspólnika Spółki komandytowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.