Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP3.4512.205.2016.1.JKu
z 22 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2016 r. (data wpływu 9 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 16 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) oraz z dnia 8 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług, za które koszty refundowane są przez np. Powiatowy Urząd Pracy lub inną instytucję (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług, za które koszty refundowane są przez np. Powiatowy Urząd Pracy lub inną instytucję (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Wniosek został uzupełniony w dniu 2 stycznia 2017 r. oraz w dniu 13 lutego 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytań oraz własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty ponadgimnazjalną szkołę policealną dla dorosłych bez uprawnień szkoły publicznej kształcącą w systemie zaocznym. Placówka z dniem 12 października 2016 r. uzyskała wpis do ewidencji szkół i placówek niepublicznych, jako Szkoła. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca – jako osoba prowadząca daną placówkę – uzyskiwać będzie wpływy z wpłat czesnego, wpisowego oraz innych opłat wnoszonych przez słuchaczy takich, jak wydawanie stosownych dokumentów, tj. legitymacji, zaświadczeń, etc. Dodatkowo, Wnioskodawca zamierza podpisać z odpowiednimi instytucjami publicznymi umowy o dokształcanie bądź przekwalifikowanie zawodowe osób skierowanych przez daną instytucję, jak np. Powiatowy Urząd Pracy. Koszty wówczas będą ponoszone bezpośrednio przez organ, który skierował taką osobę lub refundowane. Z oferty szkoleniowej Wnioskodawcy korzystają także osoby, które nie są objęte wsparciem odpowiednich instytucji publicznych ani innymi formami dofinansowań, należą do nich m. in. kosmetyczki-podolodzy lub ich pracodawcy, w celu podnoszenia własnych kwalifikacji zawodowych lub kwalifikacji zawodowych swojego personelu. W celu kształcenia tego typu osób mogą zostać utworzone krótkie kursy lub kursy rozpisane w ramach kształcenia ustawicznego.

Ponadto, w piśmie z dnia 16 grudnia 2016 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany poinformował, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. W rozumieniu przepisów o systemie oświaty, Wnioskodawca stanowi jednostkę objętą systemem oświaty, ponieważ Szkoła jest utworzona i działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015 r., poz. 2156, ze zm.) oraz przepisów wydanych na jej podstawie, a także na podstawie statutu.
3. Usługi świadczone co do znacznej części Słuchaczy i Studentów można zakwalifikować do usług w zakresie kształcenia lub wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Szkoła prowadzona przez Wnioskodawcę jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, dana placówka uzyskała wpis do ewidencji szkół i placówek niepublicznych. Jej działalność opiera się na realizacji celów takich, jak m.in.:
   • zapewnienie teoretycznego i praktycznego przygotowania Słuchaczy do wykonywania zawodu objętego planem nauczania oraz eksponowanie związku teorii z praktyką,
   • kształtowanie kultury pracy,
   • systematyczne wdrażanie Słuchaczy do samokształcenia ustawicznego w procesie pracy zawodowej.
   Nauka w Szkole ma na celu uzupełnianie oraz osiąganie wiedzy, a także praktyczną naukę zawodu.
4. Usługi przedmiotowe można zakwalifikować jako usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca zamierza złożyć oferty zawarcia umów instytucjom odpowiedzialnym za skierowanie danej osoby w celu przekwalifikowania zawodowego lub nauki zawodu, jako przykład instytucji tego typu wskazać należy Powiatowy Urząd Pracy. Spełnia to przesłanki określone w pkt 29 lit. b-c, ponieważ finansowanie odbywa się wówczas ze środków publicznych, natomiast główny cel stanowi przekwalifikowanie bądź nauka konkretnego zawodu.
5. Usługi szkoleniowe przez Wnioskodawcę nie będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
6. Wnioskodawca dopiero zamierza wystąpić o uzyskanie akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.
7. Szkolenia będące przedmiotem wniosku w stosunku do Słuchaczy skierowanych przez Powiatowy Urząd Pracy będą dofinansowane ze środków publicznych. Planowana część dofinansowania to co najmniej 70%. Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty, z których będzie jednoznacznie wynikać, że zapłata za przedmiotowe usługi nastąpi ze środków publicznych.
   
   

Natomiast w piśmie z dnia 8 lutego 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, po ponownym przeanalizowaniu stanu sprawy, Zainteresowany wyjaśnił, że szkoła prowadzi usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, tj. usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 8 lutego 2017 r.).

Czy ewentualna refundacja kosztów przez np. Powiatowy Urząd Pracy lub inną instytucję będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?

Zdaniem Wnioskodawcy, skierowanie danej osoby w celu przekwalifikowania zawodowego lub nauki zawodu przez taką instytucję, jak np. Powiatowy Urząd Pracy, spełnia przesłanki określone w pkt 29 lit. b-c, ponieważ będzie to finansowane ze środków publicznych, a celem będzie przekwalifikowanie, bądź nauka konkretnego zawodu.

Zainteresowany planuje pozyskiwać również fundusze z Powiatowego Urzędu Pracy na przekwalifikowanie osób bezrobotnych. Środki te będą pochodziły ze środków publicznych i będą przeznaczone na przekwalifikowanie osób trwale bezrobotnych. Zatem, wpływy z tytułu przekwalifikowania osób bezrobotnych będą podlegały zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zatem, aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, że jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W art. 43 ust. 17 ustawy postanowiono, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Ponadto w art. 43 ust. 17a ustawy, ustawodawca doprecyzował zwolnienie dotyczące dostawy towarów i świadczenia usług związanych z wymienionymi wyżej usługami, wskazując, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Jednocześnie, stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane.

Stosownie do § 3 ust. 8 rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19 stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Przytoczone wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenia usług i dostawy towarów ściśle z tymi usługami związanych. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Należy zauważyć, że powołane wyżej przepisy stanowią dostosowanie polskiego systemu prawnego do art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

W tym miejscu wskazać należy, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, str. 1, z późn. zm). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, że przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. zostają częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy.

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadgimnazjalna szkoła policealna dla dorosłych bez uprawnień szkoły publicznej kształci w systemie zaocznym i stanowi jednostkę objętą systemem oświaty, jest utworzona i działa na podstawie przepisów ustawy o systemie oświaty oraz przepisów wydanych na jej podstawie, a także na podstawie statutu. Placówka z dniem 12 października 2016 r. uzyskała wpis do ewidencji szkół i placówek niepublicznych, jako Szkoła. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca jako osoba prowadząca daną placówkę uzyskiwać będzie wpływy z wpłat czesnego, wpisowego oraz innych opłat wnoszonych przez słuchaczy takich jak wydawanie stosownych dokumentów, tj. legitymacji, zaświadczeń, etc. Dodatkowo, Wnioskodawca zamierza podpisać z odpowiednimi instytucjami publicznymi umowy o dokształcanie bądź przekwalifikowanie zawodowe osób skierowanych przez daną instytucję, jak np. Powiatowy Urząd Pracy. Koszty wówczas będą ponoszone bezpośrednio przez organ, który skierował taką osobę lub refundowane. Z oferty szkoleniowej Wnioskodawcy korzystają także osoby, które nie są objęte wsparciem odpowiednich instytucji publicznych ani innymi formami dofinansowań, należą do nich m. in. kosmetyczki-podolodzy lub ich pracodawcy, w celu podnoszenia własnych kwalifikacji zawodowych lub kwalifikacji zawodowych swojego personelu. W celu kształcenia tego typu osób mogą zostać utworzone krótkie kursy lub kursy rozpisane w ramach kształcenia ustawicznego. Szkoła prowadzona przez Wnioskodawcę jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, dana placówka uzyskała wpis do ewidencji szkół i placówek niepublicznych. Jej działalność opiera się na realizacji celów takich jak m.in.: zapewnienie teoretycznego i praktycznego przygotowania Słuchaczy do wykonywania zawodu objętego planem nauczania oraz eksponowanie związku teorii z praktyką, kształtowanie kultury pracy, systematyczne wdrażanie Słuchaczy do samokształcenia ustawicznego w procesie pracy zawodowej. Nauka w Szkole ma na celu uzupełnianie oraz osiąganie wiedzy, a także praktyczną naukę zawodu. Usługi przedmiotowe można zakwalifikować jako usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca zamierza złożyć oferty zawarcia umów instytucjom odpowiedzialnym za skierowanie danej osoby w celu przekwalifikowania zawodowego lub nauki zawodu, jako przykład instytucji tego typu wskazać należy Powiatowy Urząd Pracy. Spełnia to przesłanki określone w pkt 29 lit. b-c, ponieważ finansowanie odbywa się wówczas ze środków publicznych, natomiast główny cel stanowi przekwalifikowanie bądź nauka konkretnego zawodu. Usługi szkoleniowe przez Wnioskodawcę nie będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Wnioskodawca zamierza wystąpić o uzyskanie akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Szkolenia będące przedmiotem wniosku w stosunku do Słuchaczy skierowanych przez Powiatowy Urząd Pracy będą dofinansowane ze środków publicznych. Planowana część dofinansowania to co najmniej 70%. Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty, z których będzie jednoznacznie wynikać, że zapłata za przedmiotowe usługi nastąpi ze środków publicznych. Szkoła prowadzi usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, tj. usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy świadczenie usług, za które następuje refundacja kosztów przez np. Powiatowy Urząd Pracy lub inną instytucję będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie – jak wskazał Wnioskodawca – szkoła prowadzi usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, tj. usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zatem nie będzie w niniejszej sprawie możliwe zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

W związku z tym należy przeanalizować, czy spełnione zostaną przesłanki warunkujące prawo do skorzystania ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Aby przedmiotowe usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu. Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

W niniejszej sprawie koniecznym jest zatem wyjaśnić, czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę w ramach szkoleń/kursów stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że usługi będące przedmiotem zapytania są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Nauka w Szkole ma na celu uzupełnianie oraz osiąganie wiedzy, a także praktyczną naukę zawodu. Powyższe oznacza, że zostanie spełniona pierwsza z przesłanek wynikająca wprost z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Jednakże, jak zaznaczono powyżej, powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych.

Z wniosku wynika, że świadczone przez Zainteresowanego usługi, nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Natomiast w kwestii akredytacji, Wnioskodawca wskazał, że nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że ww. usługi szkoleniowe realizowane przez Wnioskodawcę w zakresie wskazanym w treści wniosku nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a oraz lit. b ustawy, gdyż nie zostaną spełnione warunki wynikające z ww. przepisów.

Natomiast w celu dokonania oceny, czy usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego świadczone przez Wnioskodawcę, będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, konieczne jest stwierdzenie, czy jest spełniona trzecia z przesłanek wskazanych w ww. przepisie, tj. czy usługi te będą finansowane w całości ze środków publicznych.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870, z późn. zm.), środkami publicznymi są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
   1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
   2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
   3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
   4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
   5. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   

Natomiast stosownie do art. 9 ww. ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;

• 2a. związki metropolitalne;
  

3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe;
5. agencje wykonawcze;
6. instytucje gospodarki budżetowej;
7. państwowe fundusze celowe;
8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
9. Narodowy Fundusz Zdrowia;
10. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
11. uczelnie publiczne;
12. Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
13. państwowe i samorządowe instytucje kultury;
14. inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.
    
    

Z art. 4 ust. 1 ww. ustawy o finansach publicznych wynika, że przepisy ustawy stosuje się do:

1. jednostek sektora finansów publicznych;
2. innych podmiotów w zakresie, w jakim wykorzystują środki publiczne lub dysponują tymi środkami.
   
   

Jak powyższe wskazuje, ustawa o finansach publicznych wymienia wprost, co należy uznać za środki publiczne. Przepisy zaliczają do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z różnych źródeł. Środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza podpisać z odpowiednimi instytucjami publicznymi umowy o dokształcanie bądź przekwalifikowanie zawodowe osób skierowanych przez daną instytucję, jak np. Powiatowy Urząd Pracy. Koszty wówczas będą ponoszone bezpośrednio przez organ, który skierował taką osobę lub refundowane. Szkolenia będące przedmiotem wniosku w stosunku do Słuchaczy skierowanych przez Powiatowy Urząd Pracy będą dofinansowane ze środków publicznych. Planowana część dofinansowania to co najmniej 70%. Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty, z których będzie jednoznacznie wynikać, że zapłata za przedmiotowe usługi nastąpi ze środków publicznych.

Należy zwrócić uwagę, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, uzależnia stosowanie zwolnienia od podatku od tego, czy świadczona przez dany podmiot usługa kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego będzie finansowana w 100% ze środków publicznych. W analizowanej sprawie usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego są finansowane w co najmniej 70% z ww. środków, a nie w 100%. Zatem nie jest spełniona przesłanka z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Należy więc przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia z § 13 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia. Aby usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu, muszą być finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

W niniejszej sprawie ww. warunki zostaną spełnione, bowiem usługi szkoleniowe świadczone przez Wnioskodawcę – jak wynika z opisu sprawy – stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego i będą finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Podsumowując, w przypadku świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkolenia zawodowego/przekwalifikowania zawodowego, finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych, podstawą do zwolnienia od podatku będzie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko, w którym Wnioskodawca twierdzi, że świadczone usługi szkoleniowe przez Zainteresowanego będą zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, należy uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług, za które koszty refundowane są przez np. Powiatowy Urząd Pracy lub inną instytucję (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług, za które opłaty są wnoszone przez słuchaczy oraz przez osoby podnoszące własne kwalifikacje zawodowe lub swojego personelu (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i nr 3) załatwiono w interpretacji indywidualnej z dnia 22 lutego 2017 r. nr 3063-ILPP3.4512.144.2016.3.JKu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.