INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 19 września 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia dłużnika – użytkownika lokalu mieszkalnego z obowiązku zapłaty czynszu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia dłużnika – użytkownika lokalu mieszkalnego z obowiązku zapłaty czynszu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Zakład Gospodarki Mieszkaniowej) jest jednostką organizacyjną Gminy, nieposiadającą osobowości prawnej, powołaną w formie zakładu budżetowego do zarządzania mieniem komunalnym. Przedmiotem działania jest m.in. windykacja należności związanych z używaniem nieruchomości komunalnych. W celu osiągnięcia lepszych efektów windykacyjnych, zakład wdraża procedury umożliwiające dłużnikom odpracowanie zaległości, które powstały w wyniku niepłacenia opłat z tytułu najmu lokalu. Będą zawarte porozumienia zmieniające określony w umowie sposób zapłaty za lokal mieszkalny. Opłata za lokal zostanie zastąpiona „świadczeniem rzeczowym”. Jego przedmiotem będzie świadczenie drobnych robót, takich jak: pomoc w sprzątaniu po robotach murarskich i innych budowlanych, roznoszenie korespondencji, itp., zastępczo w zamian za opłaty za lokal mieszkalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym wartość „odpracowanego czynszu” będzie przychodem dla najemcy...

Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawienia PIT-8C...

Zdaniem Wnioskodawcy, u najemcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu wykonania świadczenia rzeczowego, gdyż przepisy prawa cywilnego dopuszczają formę regulowania długów w postaci „świadczenia rzeczowego”, tj. odpracowania zapłaty w zamian za używanie lokalu.

Według Wnioskodawcy, także z uwagi na to, iż nie wystąpi przychód, a ponadto najemca nie będzie pracownikiem Zakładu, Zakład nie będzie miał obowiązku poboru zaliczki na podatek od osób fizycznych. Jeżeli nie wystąpi przychód, nie będzie także obowiązku wystawienia PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl postanowień art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że najemca jest zobowiązany do zapłaty czynszu wynajmującemu, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną Gminy, zarządza mieniem komunalnym a jego przedmiotem działania jest m.in. windykacja należności związanych z używaniem nieruchomości komunalnych. Wnioskodawca wdraża procedury umożliwiające najemcom odpracowanie zaległości, które powstały w wyniku niepłacenia opłat z tytułu najmu lokalu. W tym celu Wnioskodawca zawrze z zadłużonymi najemcami porozumienia, na podstawie których opłata (czynsz) za dany lokal mieszkalny zostanie zastąpiona „świadczeniem rzeczowym” poprzez wykonywanie na rzecz Wnioskodawcy drobnych prac porządkowych i usługowych.

Zgodnie z art. 453 Kodeksu cywilnego jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Forma umowy uregulowanej w powyższym przepisie jest umową opartą na cywilnoprawnej konstrukcji świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) określanej również jako - świadczenie zamiast wypełnienia.

Celem datio in solutum jest zatem wygaśnięcie istniejących pomiędzy stronami zobowiązań (w przedmiotowej sprawie opłat za użytkowanie lokalu mieszkalnego) poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania – poza umową stron – jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wszelkie świadczenia tytułem odpracowania zaległości będą dla najemcy (dłużnika) obojętne podatkowo, nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na najemcy (dłużniku) zobowiązania wywieść, że najemca (dłużnik) uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym odpracowanie przez najemcę (dłużnika) zaległych opłat mieszkaniowych (czynszu) w formie prac porządkowych i usługowych na rzecz Wnioskodawcy, czyli świadczenie w miejsce wykonania, nie będzie skutkowało u najemcy (dłużnika) powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. Wnioskodawca nie będzie miał zatem obowiązku poboru z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz nie będzie miał obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.