Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB1.4511.126.2017.1.KP
z 7 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych z najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych z najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie planuje prowadzenia działalności gospodarczej, jednak posiada własny lokal mieszkalny, który jest wynajmowany okazjonalnie, a od uzyskiwanego przychodu z tytułu najmu odprowadza co miesiąc podatek 8,5% w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W umowie najmu została określona wysokość czynszu najmu.

Dodatkowo najemca został w umowie zobowiązany do:

• ponoszenia kosztów opłat eksploatacyjnych na rzecz administracji Wspólnoty mieszkaniowej (w tym m. in. zaliczki na centralne ogrzewanie, wodę i kanalizację),
• ponoszenia kosztów bieżącego zużycia energii elektrycznej oraz gazu zgodnie z przedstawionymi fakturami,
• ponoszenia kosztów dopłaty do centralnego ogrzewania, kanalizacji i zużycia wody, jeśli zostaną przekroczone limity, na podstawie których określone są zaliczki wchodzące w - skład opłat eksploatacyjnych na - rzecz administracji.
  
  

Najemca wpłaca czynsz za najem oraz pozostałe opłaty, bezpośrednio na konto bankowe Wnioskodawcy. Z tych środków Wnioskodawca osobiście opłaca wszystkie zobowiązania związane z lokalem ponieważ wszystkie dokumenty kosztowe (faktury, kalkulacje opłat z administracji wspólnoty mieszkaniowej, itp.) dotyczące opłat eksploatacyjnych, są wystawiane na nazwisko wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Co w omówionej sytuacji jest przychodem z najmu, a tym samym podstawą opodatkowania ryczałtową stawką 8,5%?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem z najmu jest w tym przypadku kwota czynszu najmu wymieniona w umowie najmu.

Przychodem z najmu nie są ponoszone przez najemcę opłaty związane z lokalem takie jak: opłaty eksploatacyjne do administracji wspólnoty mieszkaniowej oraz opłaty za media (energia elektryczna, gaz, centralne ogrzewanie, woda), gdyż z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Nie jest przy tym istotne, że nie czyni tego bezpośrednio.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego, muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie, jak: opłaty za gaz, prąd, wodę, wywóz śmieci, Internet, opłaty na rzecz wspólnoty mieszkaniowej), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się w pojęciu „świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 6 ust. 1a ww. ustawy, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. Przychód w rozumieniu ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne powstaje jedynie wówczas, gdy ma miejsce przysporzenie majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej, jednak posiada i wynajmuje lokal mieszkalny. Od uzyskanego przychodu z tytułu najmu odprowadza podatek 8,5% w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W umowie zawartej między wnioskodawcą a najemcą, ten drugi został zobowiązany do ponoszenia kosztów czynszu, opłat eksploatacyjnych na rzecz administracji wspólnoty mieszkaniowej (w tym m. in. zaliczki za ogrzewanie, wodę, kanalizację) a także bieżącego zużycia energii elektrycznej i gazu zgodnie z przedstawionymi fakturami oraz dopłat do ogrzewania, kanalizacji i wody, jeśli ich zużycie było większe niż ilość, za którą podbierana jest zaliczka na rzecz administracji.

Najemca wpłaca czynsz oraz pozostałe opłaty na konto wnioskodawcy, który z kolei dokonuje opłaty rachunków.

Zatem sumę opłat, o których mowa we wniosku, do ponoszenia których w umowie najmu zobowiązał się najemca, ale uiszczanych za pośrednictwem wynajmującego, należy uznać za kwoty, których nie wlicza się do przychodu osiągniętego z najmu przez wynajmującego w rozumieniu art. 6 ust. la ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W zakresie uiszczania tych opłat Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami. Tym samym przychód stanowi wyłącznie kwota otrzymana przez Wnioskodawcę tytułem czynszu najmu rozumianego jako wynagrodzenie za oddanie przedmiotu najmu w używanie.

Podsumowując należy uznać, że jedynie określona w umowie wysokość czynszu bez opłat za media, tj. m. in. energii elektrycznej, wody oraz ogrzewania oraz opłat na rzecz wspólnoty mieszkaniowej - stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności uiszczane przez najemcę z tytułu zaliczek na poczet opłat za media – nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy. Bowiem w zakresie uiszczania tych opłat Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami. W związku z tym opłaty te nie stanowią u Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych z tytułu otrzymania zaliczki na te opłaty przez Wnioskodawcę jako pośrednika między najemcą a podmiotami właściwymi do pobrania opłat. Przy czym Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z opodatkowania przychodu z najmu 8,5% zryczałtowanym podatkiem, o ile w odpowiednim terminie złożył oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.