Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.53.2017.2.MC
z 7 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2017 r. (data wpływu 21 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego dotacji z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 19 maja 2017 r. (data wpływu 24 maja 2017 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego dotacji z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku kalendarzowym 2015 Wnioskodawca otrzymał decyzję na dofinansowanie dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji na podstawie umowy.

Dotacja została przekazana na konto Wnioskodawcy w kwocie x zł, nie przekracza ona także limitu dopuszczalnego na pomoc de minimis.

Dotacja została przekazana przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

W roku 2015 księgowa zaliczyła pomoc z zaistniałej dotacji (pomocy de minimis) jako przychód firmy, co sprawiło, że podstawa wyliczenia podatku, jak i sam podatek zostały naliczone w nieodpowiedniej wysokości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle prawa podatkowego w tej sytuacji powinien zostać zastosowany przepis art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym, dotyczący otrzymanych dotacji?

Zdaniem Wnioskodawcy środki przekazane przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej nie stanowią przychodu, ponieważ celem ich otrzymania były dopłaty dla ludności, która przekazywała pojazdy do demontażu i recyklingu. Zaliczając pomoc de minimis do przychodów automatycznie zwiększony zostaje ostateczny wynik finansowy z prowadzonej działalności i naliczony zostaje podatek znacznie podwyższony.

Gdy środki od NFOŚiGW nie wliczane są do przychodów na koniec roku obrachunkowego dokładnie widać realną i rzeczywistą kondycję finansową firmy bez błędnego stanu.

Czy zatem Wnioskodawca ma słuszność twierdząc, iż przepis art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym powinien zostać zastosowany, a dotacja nie powinna zostać zaliczona do przychodu i powinna być zwolniona z podatku?

Wnioskodawca prosi zatem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej otrzymanego w 2015 r. finansowania, co pozwoli mu prawidłowo przeliczyć przychód za 2015 r. oraz będzie rzutowało na poprawną interpretację przepisów podatkowych w latach późniejszych.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z uzupełnienia wniosku z 19 maja 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 tej ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2, nie zalicza się kwot otrzymanych od agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa (art. 14 ust. 3 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

1. dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub nabycie wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
2. ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub nabycie wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
   
   

Ustawodawca przewidział także wyjątki od opodatkowania dotacji w ściśle określonych przypadkach.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Zastosowanie tego zwolnienia uzależnione jest zatem od pochodzenia źródła finansowania dotacji oraz trybu jej udzielania.

Przepis art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870 z późn. zm.) stanowi, że: sektor finansów publicznych tworzą inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.

W myśl art. 400 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2017 r., poz. 519 z późn. zm.): Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, zwany dalej „Narodowym Funduszem”, jest państwową osobą prawną w rozumieniu art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych.

Zgodnie z art. 401 ust. 1 ustawy – Prawo ochrony środowiska: przychodami Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy są wpływy z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska i administracyjnych kar pieniężnych pobieranych na podstawie ustawy oraz przepisów szczególnych.

Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z opłat, o których mowa w art. 12 ust. 2, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (art. 401 ust. 7 pkt 9 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 400b ust. 1 ustawy – Prawo ochrony środowiska: celem działania Narodowego Funduszu jest finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 oraz art. 410a ust. 4-6.

Stosownie do treści przepisu art. 410a ust. 4 ww. ustawy: Narodowy Fundusz może dofinansować działania inwestycyjne w zakresie demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1. posiada decyzje wymagane w związku z prowadzeniem stacji demontażu;
2. złożył w terminie sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
   
   

Narodowy Fundusz może dofinansować działania inwestycyjne w zakresie gospodarowania odpadami powstałymi w wyniku demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu i przedsiębiorcy prowadzącemu strzępiarkę lub inną instalację przetwarzania, odzysku lub recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji, który posiada wymagane decyzje w zakresie gospodarki odpadami oraz spełnia wymagania określone w przepisach o odpadach (art. 410a ust. 5 ww. ustawy).

Narodowy Fundusz może dofinansować działania inwestycyjne w zakresie zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu punkt zbierania pojazdów, który posiada wymagane decyzje w zakresie gospodarki odpadami oraz spełnia wymagania określone w przepisach o odpadach (art. 410a ust. 6 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 400q ust. 1 ustawy – Prawo ochrony środowiska: Narodowy Fundusz i wojewódzkie fundusze prowadzą samodzielną gospodarkę finansową, pokrywając z posiadanych środków i uzyskiwanych wpływów wydatki na finansowanie zadań określonych w ustawie oraz kosztów działalności.

Podstawą gospodarki finansowej Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy jest roczny plan finansowy (art. 400q ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 400q ust. 4 ww. ustawy: Narodowy Fundusz i wojewódzkie fundusze wyodrębniają w rocznych planach finansowych:

1. przychody z prowadzonej działalności;
2. dotacje z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego;
3. koszty, w tym:
   1. wynagrodzenia i składki od nich naliczane,
   2. płatności odsetkowe wynikające z zaciągniętych zobowiązań,
   3. zakup towarów i usług;
4. środki na wydatki majątkowe;
5. środki przekazane innym podmiotom;
6. stan należności i zobowiązań na początek i koniec roku;
7. stan środków pieniężnych na początek i koniec roku.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2015 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję na dofinansowanie dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji. Dotacja została przekazana na konto Wnioskodawcy w kwocie x zł i nie przekracza ona limitu dopuszczalnego na pomoc de minimis. Dotacja została przekazana przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Odnosząc powołane wyżej przepisy do przedstawionego wyżej stanu faktycznego należy stwierdzić, że dotacja ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, będącego państwową osobą prawną, nie stanowi dotacji otrzymanej z budżetu państwa (jednostek samorządu terytorialnego), co jest warunkiem koniecznym do zwolnienia jej z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tego względu nie podlega ona zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Otrzymane przez Wnioskodawcę środki nie korzystają również z innych zwolnień przewidzianych przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej nie jest agencją wykonawczą. Status agencji wykonawczej posiadają jedynie: Agencja Mienia Wojskowego, Wojskowa Agencja Mieszkaniowa, Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Agencja Rynku Rolnego, Agencja Nieruchomości Rolnych, Narodowe Centrum Nauki, Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych, Agencja Rezerw Materiałowych, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości.

Tym samym brak jest możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania otrzymanej przez Wnioskodawcę dotacji na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji otrzymane przez Wnioskodawcę dopłaty do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji, w części nieprzeznaczonej na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub nabycie wartości niematerialnych i prawnych, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – w świetle prawa podatkowego w sytuacji przedstawionej we wniosku nie powinien zostać zastosowany przepis art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczący otrzymanej dotacji.

Końcowo Organ wskazuje, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, ponieważ Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dołączonych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.