Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.1042.2016.1.MK
z 27 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 3 listopada 2016 r. (data otrzymania 10 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania świadczeń medycznych wykupionych przez pracodawcę na rzecz pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania świadczeń medycznych wykupionych przez pracodawcę na rzecz pracowników.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z Regulaminem Wynagradzania od 1 listopada 2016 r. pracownikowi firmy przysługuje prawo do korzystania z pakietu medycznego. W związku z powyższym, została zawarta umowa o świadczenie usług medycznych z podmiotem świadczącym tego typu usługi.

Przedmiotem ww. umowy są następujące usługi:

1. Świadczenia z zakresu medycyny pracy,
2. Świadczenia z zakresu profilaktyki medycznej ustalone zgodnie z warunkami pracy i profilem działalności wg PKD firmy,
3. Pakiet indywidualny,
4. Pakiet rodzinny.

Opłata za ww. usługi jest ustalona w formie abonamentu, który ma charakter opłaty miesięcznej ryczałtowej bez względu na ilość wykorzystanych przez pracowników usług medycznych.

Na podstawie zapisów w regulaminie wynagradzania, koszt abonamentu jest rozdzielony między pracodawcę i pracownika w następujący sposób:

Ad. 1, 2.

Pracownik pokrywa koszt świadczeń w wysokości 50% kosztów pakietu pojedynczego w formie potrącenia z wynagrodzenia netto, firma pokrywa pozostałe 50% kosztu pakietu pojedynczego za pracownika.

Ad. 3, 4.

Pracownik pokrywa koszt pakietu w całości w formie potrącenia z wynagrodzenia netto.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy koszty abonamentu ponoszone przez pracodawcę zgodnie z wyszczególnieniem w opisie stanu faktycznego za świadczenia medyczne w zakresie medycyny pracy i profilaktyki medycznej niezbędnej ze względu na warunki pracy stanowią przychód pracownika i powinny stanowić podstawę naliczania podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty abonamentu za świadczenia medyczne z grup wymienionych w punktach 1 i 2 (medycyna pracy i profilaktyczna opieka zdrowotna niezbędna ze względu na warunki pracy) ponoszone przez pracodawcę nie stanowią podstawy do naliczenia podatku dochodowego pracowników.

Koszty ponoszonych przez pracodawcę opłat za świadczenia medyczne, które zgodnie z przepisami ustaw ponosić ma pracodawca, nie stanowią po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy.

Jak wskazuje art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy Kodeks pracy, wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzone na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, ustalone przez Centrum Medyczne w podziale procentowym i wyliczone w oparciu o dane statystyczne, historyczne, narażenia na czynniki szkodliwe na danych stanowiskach, strukturę demograficzną oraz uwzględniając branżę (PKD), w której działa firma. Pracodawca musi więc przeprowadzać badania lekarskie swoich pracowników, musi też ponosić ich koszty. Obowiązek taki nakładają na niego przepisy Kodeksu pracy. Nie jest to zatem świadczenie poniesione za pracownika. W konsekwencji wartość takiego świadczenia nie może być uznana za przychód pracownika.

W przypadku ryczałtowej formy dokonywania rozliczeń z podmiotem świadczącym usługi medyczne, fakt skorzystania lub nieskorzystania przez pracownika w danym miesiącu z usługi, pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń.

Wnioskodawca wskazał, że jego stanowisko jest zgodne z wydaną w podobnej kwestii interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 lutego 2012 r. Znak: IPPB2/415-940/11-4/AS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Podkreślenia wymaga, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez pracownika abonamentu medycznego (o określonej wartości pieniężnej). Objęcie pracownika nieobowiązkową opieką medyczną stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z otoczeniem pracowników i członków ich rodzin nieobowiązkową opieką medyczną w ramach pakietu rodzinnego, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z firmą świadczącą usługi medyczne umowę o świadczenie usług medycznych dla swoich pracowników. Przedmiotem umowy są świadczenia z zakresu medycyny pracy; świadczenia z zakresu profilaktyki medycznej ustalone zgodnie z warunkami pracy i profilem działalności wg PKD firmy; pakiet indywidualny; pakiet rodzinny. Opłata za ww. usługi ustalona jest w formie abonamentu, który ma charakter ryczałtowej opłaty miesięcznej bez względu na ilość wykorzystywanych przez pracowników usług medycznych. Koszt abonamentu na podstawie Regulaminu Wynagradzania, rozdzielony jest pomiędzy pracodawcę (Wnioskodawcę) i pracowników w ten sposób, że koszty usług medycznych takich jak: medycyna pracy, profilaktyczna opieka zdrowotna niezbędna z uwagi na warunki pracy i profil działalności pokrywa pracownik w wysokości 50% kosztów pakietu pojedynczego w formie potrącenia z wynagrodzenia netto, a pracodawca pokrywa pozostałe 50% kosztu pakietu pojedynczego za pracownika, natomiast indywidualne świadczenia dla pracownika oraz koszt usług medycznych dla rodziny pracownika ponosi pracownik.

Należy wyjaśnić, że opłacanie przez pracodawcę kosztów obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy nie powoduje u pracowników powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie bowiem z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1666 ze zm.) – wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Ponadto gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, również nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe unormowania prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca jako pracodawca ponosi koszty abonamentu za świadczenia medyczne z zakresu medycyny pracy i profilaktyki medycznej ustalone zgodnie z warunkami pracy i profilem działalności, ponoszone przez pracodawcę koszty nie stanowią podstawy do naliczania podatku dochodowego pracowników.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidulanej, Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.