Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.1008.2016.2.JP
z 26 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 listopada 2016 r. (data wpływu do Biura w Piotrkowie Trybunalskim – 16 listopada 2016 r.), uzupełnionym 2 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu składek członkowskich – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2016 r. wpłynął do Biura w Piotrkowie Trybunalskim ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu składek członkowskich. Wniosek zawierał braki formalne, wobec czego pismem z 19 grudnia 2016 r., Znak: 2461.IBPB-1-2.4510.1008.2016.1.JP wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony 2 stycznia 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Regionalny Związek Hodowców Owiec i Kóz (dalej: „RDHOiK”) działa w oparciu o ustawę z dnia 8 października 1982 r. o społeczno-zawodowych organizacjach rolników (Dz.U. Nr 32, poz. 217 ze zm.) i jest zrzeszony w Związku (PZOw) z siedzibą w W. Z tego tytułu corocznie odprowadza składkę członkowską, w ostatnich latach w kwocie 3.600 zł, która nie była uznawana za koszt uzyskania przychodu (na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – art. 16 ust. 1 pkt 37).

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 5 stycznia 1995 r. Ministerstwo powierzyło sprawy hodowlane owiec i kóz Polskiemu Związkowi Owczarskiemu (Dz.U. Nr 4, poz. 19, z 17 stycznia 1995 r.), a PZOw rozdziela te prace, na podstawie zawieranych umów, pomiędzy regionalne związki hodowców owiec i kóz. Pomiędzy RZHOiK a PZOw zawarta jest obecnie obowiązująca umowa na prowadzenie ww. prac hodowlanych.

Działalność RZHOiK jest możliwa głównie dzięki refundowaniu poniesionych kosztów prowadzenia działalności na rzecz hodowców. Kosztami refundowanymi są m.in.: wynagrodzenia zatrudnionych pracowników, najem lokalu, składki do ZUS, faktury wystawiane przez hodowców za czynności związane ze spełnieniem wymogów hodowlanych. Refundacja odbywa się na podstawie faktur zbiorczych poniesionych kosztów, w których nabywcą jest PZOw. Faktury mogą być wystawiane dopiero po podpisaniu decyzji przez Ministra Rolnictwa na refundację kosztów ponoszonych w kolejnych latach na prowadzenie ksiąg i ocenę owiec oraz kóz. Za wszystkie kontakty z Ministrem Rolnictwa i działania w sprawie uzyskania refundacji odpowiada PZOw i to on reprezentuje regionalne związki.

Zarząd PZOw, zgodnie z uprawnieniami statutowymi § 25 pkt 5 Statutu PZOw, ustala uchwałą, wysokość składki członkowskiej dla regionalnych związków. Jednocześnie Zarząd PZOw informuje, iż niewywiązanie się z obowiązku uiszczenia ww. składki członkowskiej zwalnia PZOw z reprezentowania RZHOiK i działania na jego rzecz w celu uzyskania refundacji poniesionych kosztów. Kwota składki jaką obciążony jest Wnioskodawca to 3.600 zł.

RZHOiK jest podmiotem prowadzącym pełną księgowość oraz podatnikiem podatku od towarów i usług i wszystkie faktury wystawiane przez Związek dla PZOw są objęte podatkiem od towarów i usług (VAT) i podatkiem od osób prawnych, a przychód z nich stanowi integralne zabezpieczenie potrzeb finansowych Związku. Nieopłacenie ww. składki członkowskiej uniemożliwi uzyskanie refundacji poniesionych kosztów oraz dalsze prawidłowe funkcjonowanie Związku.

W związku z powyższym składka członkowska odprowadzana do PZOw przez Związek jest poniesiona celem zabezpieczenia źródła przychodów. Wyłączenie tej kwoty (3.600 zł rocznie) z kosztów uzyskania przychodu jest dla budżetu Związku znacznym obciążeniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie przedstawionej sytuacji i powołując się na art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są podstawy prawne do zaliczenia składki członkowskiej ponoszonej przez Związek na rzecz Polskiego Związku Owczarskiego do kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wcześniej opisana składka członkowska powinna stanowić koszt uzyskania przychodu, ponieważ jest poniesiona celem zabezpieczenia głównego źródła przychodów, jakim jest refundacja poniesionych kosztów działalności Regionalnego Związku Hodowców Owiec i Kóz.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga również wykazania, że jest on racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest m.in. od tego, czy nie znajduje się on w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 updop, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów z mocy samej ustawy. Należy jednak pamiętać, że wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów. Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów jest wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła,
• został właściwie udokumentowany,
• nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca działa w oparciu o ustawę z dnia 8 października 1982 r. o społeczno-zawodowych organizacjach rolników (Dz.U. Nr 32, poz. 217 ze zm.) i jest zrzeszony w Związku (PZOw) z siedzibą w W. Z tego tytułu corocznie odprowadza składkę członkowską, w ostatnich latach w kwocie 3.600 zł, która do teraz nie była uznawana za koszt uzyskania przychodu (na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – art. 16 ust. 1 pkt 37).

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 5 stycznia 1995 r. Ministerstwo powierzyło sprawy hodowlane owiec i kóz Polskiemu Związkowi Owczarskiemu (Dz.U. Nr 4, poz. 19, z 17 stycznia 1995 r.), a PZOw rozdziela te prace, na podstawie zawieranych umów, pomiędzy regionalne związki hodowców owiec i kóz. Pomiędzy RZHOiK a PZOw zawarta jest obecnie obowiązująca umowa na prowadzenie ww. prac hodowlanych.

Działalność RZHOiK jest możliwa głównie dzięki refundowaniu poniesionych kosztów prowadzenia działalności na rzecz hodowców. Kosztami refundowanymi są m.in.: wynagrodzenia zatrudnionych pracowników, najem lokalu, składki do ZUS, faktury wystawiane przez hodowców za czynności związane ze spełnieniem wymogów hodowlanych. Refundacja odbywa się na podstawie faktur zbiorczych poniesionych kosztów, w których nabywcą jest PZOw. Faktury mogą być wystawiane dopiero po podpisaniu decyzji przez Ministra Rolnictwa na refundację kosztów ponoszonych w kolejnych latach na prowadzenie ksiąg i ocenę owiec oraz kóz. Za wszystkie kontakty z Ministrem Rolnictwa i działania w sprawie uzyskania refundacji odpowiada PZOw i to on reprezentuje regionalne związki.

Zarząd PZOw, zgodnie z uprawnieniami statutowymi § 25 pkt 5 Statutu PZOw, ustala uchwałą, wysokość składki członkowskiej dla regionalnych związków. Jednocześnie Zarząd PZOw informuje, iż niewywiązanie się z obowiązku uiszczenia ww. składki członkowskiej zwalnia PZOw z reprezentowania RZHOiK i działania na jego rzecz w celu uzyskania refundacji poniesionych kosztów. Kwota składki jaką obciążony jest Wnioskodawca to 3.600 zł.

RZHOiK jest podmiotem prowadzącym pełną księgowość oraz podatnikiem podatku od towarów i usług i wszystkie faktury wystawiane przez Związek dla PZOw są objęte podatkiem od towarów i usług (VAT) i podatkiem od osób prawnych, a przychód z nich stanowi integralne zabezpieczenie potrzeb finansowych Związku. Nieopłacenie ww. składki członkowskiej uniemożliwi uzyskanie refundacji poniesionych kosztów oraz dalsze prawidłowe funkcjonowanie Związku. W związku z powyższym składka członkowska odprowadzana do PZOw przez Związek jest poniesiona celem zabezpieczenia źródła przychodów.

Intersująca Wnioskodawcę kwestia dotyczy ustalenia, czy możliwe jest rozpoznanie kosztów uzyskania przychodów z tytułu opłaty składek członkowskich przez Związek w świetle obowiązujących przepisów podatkowych oraz zaprezentowanych okoliczności faktycznych sprawy.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 37 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, z wyjątkiem:

1. składek organizacji spółdzielczych na rzecz związków rewizyjnych i Krajowej Rady Spółdzielczej, z tym że górną granicę składki określi minister właściwy do spraw finansów publicznych w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Spółdzielczej,
2. (uchylona)
3. składek na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców, działających na podstawie odrębnych ustaw – do wysokości łącznie nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,15% kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednich roku podatkowym, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.
   
   

Na tle zacytowanego przepisu należy podkreslić, że co do zasady składki przekazywane na rzecz organizacji, do których przynależność nie jest obowiązkowa – nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Od tej zasady ustawodawca przewidział określone wyjątki opisane powyżej. Natomiast traktowanie wyjątków od ogólnej zasady, przewidzianych w ustawie podlega tzw. interpretacji ścisłej.

Zatem, aby wydatek na opłacenie przedmiotowych składek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

• wydatek powinien być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,
• organizacja, na rzecz której opłacane są składki, zrzesza przedsiębiorców i pracodawców,
• organizacja ta działa na podstawie odrębnych ustaw (właściwych ze względu na wskazaną w przepisie cechę przynależności do danej kategorii).
  
  

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 8 października 1982 r. o społeczno-zawodowych organizacjach rolników (Dz.U. z 1982 r., Nr 32, poz. 217 ze zm., dalej: „us-zor”), rolnicy indywidualni i członkowie ich rodzin oraz inne osoby związane bezpośrednio charakterem swej pracy z rolnictwem mogą zrzeszać się dobrowolnie, na zasadach ustalonych w niniejszej ustawie, w społeczno-zawodowych organizacjach pełniących funkcje obrony interesów zawodowych rolników indywidualnych.

Jak wynika z ww. przepisu us-zor, PZOw jest organizacją społeczno-zawodową a nie organizacją zrzeszającą przedsiębiorców i pracowników. Powyższe sprawia, że ww. kumulatywne warunki uprawniające do zaliczenia składki do kosztów uzyskania przychodów nie zostaną spełnione.

Tym samym należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie może zaliczyć omawianych wydatków na opłacenie składek członkowskich do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop, ponieważ taki wydatek został enumeratywnie wymieniony jako niepodlegający ujęciu w kosztach uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 37 updop. Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.