Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-289/10/ASz
z 9 czerwca 2010 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 05 marca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 11 marca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów zakupu okularów oraz twardych soczewek kontaktowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów zakupu okularów oraz twardych soczewek kontaktowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca oświadczył, iż jest osobą niepełnosprawną uprawnioną do ulgi rehabilitacyjnej i posiada potwierdzające to dokumenty. Stwierdzono u wnioskodawcy wysoką krótkowzroczność i niezborność krótkowzroczną w obu oczach, porażenie n. VI w obu oczach, zez zbieżny porażenny z przewagą oka lewego, zez pionowy oka lewego, oczopląs poziomy w obu oczach z przewagą oka prawego, podwójne widzenie (diplopia) w całym polu obuocznego spojrzenia i przymgloną rogówkę (bliznę) w oku prawym.

Z uwagi na wysoką krótkowzroczność, astygmatyzm i zez pionowy (oko prawe: sfera-9,0, cylinder -1,25, pryzmat 4,0 - B 270°; oko lewe: sfera -9,5, cylinder -2,0, pryzmat 4,0 – B 90°) oraz pourazową bliznę na rogówce i keratopatię oka prawego wnioskodawca zakupił zalecone przez okulistów okulary oraz soczewki kontaktowe twarde - jako indywidualny sprzęt niezbędny w rehabilitacji ułatwiający mu wykonywanie czynności życiowych wynikających z niepełnosprawności. Na zakup ww. sprzętu wnioskodawca posiada stosowne faktury vat i dokumentację medyczną. Niepełnosprawność wnioskodawcy związana jest między innymi z wadą wzroku, a bez okularów i soczewek kontaktowych nie jest w stanie prawidłowo funkcjonować.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w ramach przysługującej wnioskodawcy ulgi rehabilitacyjnej może on rozliczyć w zeznaniu podatkowym koszty zakupu okularów oraz twardych soczewek kontaktowych?

Zdaniem wnioskodawcy opisane wydatki podlegają odliczeniu na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i można je rozliczyć w zeznaniu podatkowym w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wnioskodawca wskazał, iż przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na „zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego". Soczewki kontaktowe podobnie jak okulary zostały sklasyfikowane w polskiej klasyfikacji wyrobów i usług dziale 33 zatytułowanym "urządzenia i instrumenty medyczne, precyzyjne i optyczne, zegary i zegarki", w klasie 33.40 pod nazwą "instrumenty optyczne i sprzęt fotograficzny". Zatem, jeżeli okulary i soczewki kontaktowe zaklasyfikowane są jako "urządzenia oraz instrumenty", to należy uznać, że są urządzeniem technicznym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów zakupu okularów oraz twardych soczewek kontaktowych. Wniosek w zakresie możliwości odliczenia od dochodu kosztów przeprowadzonych zabiegów został rozpatrzony interpretacją indywidualną Znak: IBPB II/1/415-288/10/ASz.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1.I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności,

2.II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997r.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, o czym stanowi art. 26 ust. 7c ustawy.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
  
  

Do oceny powyższego pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że u wnioskodawcy stwierdzono wysoką krótkowzroczność i niezborność krótkowzroczną w obu oczach, porażenie n. VI w obu oczach, zez zbieżny porażenny z przewagą oka lewego, zez pionowy oka lewego, oczopląs poziomy w obu oczach z przewagą oka prawego, podwójne widzenie (diplopia) w całym polu obuocznego spojrzenia i przymgloną rogówkę (bliznę) w oku prawym. Z uwagi na wysoką krótkowzroczność, astygmatyzm i zez pionowy (oko prawe: sfera-9,0, cylinder -1,25, pryzmat 4,0 - B 270°; oko lewe: sfera -9,5, cylinder -2,0, pryzmat 4,0 – B 90°) oraz pourazową bliznę na rogówce i keratopatię oka prawego wnioskodawca zakupił zalecone przez okulistów okulary oraz soczewki kontaktowe twarde - jako indywidualny sprzęt niezbędny w rehabilitacji ułatwiający mu wykonywanie czynności życiowych wynikających z niepełnosprawności. Na zakup ww. sprzętu wnioskodawca posiada stosowne faktury vat i dokumentację medyczną. Niepełnosprawność wnioskodawcy związana jest między innymi z wadą wzroku, a bez okularów i soczewek kontaktowych nie jest w stanie prawidłowo funkcjonować. Wnioskodawca oświadczył, iż jest osobą niepełnosprawną uprawnioną do ulgi rehabilitacyjnej i posiada potwierdzające to dokumenty.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup okularów korekcyjnych oraz twardych soczewek kontaktowych, jeżeli spełnione zostaną warunki określone w treści powołanego wyżej art. 26 ust. 7b, 7c, 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odliczenie to przysługuje w wysokości faktycznie poniesionej, przy czym nie może ono przekroczyć wysokości dochodu do opodatkowania. Wydatek na cele rehabilitacyjne podlega odliczeniu w roku podatkowym, w którym został poniesiony.

Z uwagi na powyższe, zasadnym jest stwierdzenie, że wydatek poniesiony przez wnioskodawcę na zakup okularów korekcyjnych oraz twardych soczewek kontaktowych, które niewątpliwie ułatwiają wnioskodawcy wykonywanie czynności życiowych może zostać przez wnioskodawcę odliczony od dochodu w zeznaniu rocznym w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.