Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-3.4510.56.2016.2.KP
z 4 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 3 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania nabytych składników majątkowych za przedsiębiorstwo/zorganizowaną jego część – jest prawidłowe,
• odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy – jest bezprzedmiotowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek wspólny – uzupełniony pismem z 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania nabytych składników majątkowych za przedsiębiorstwo/zorganizowaną jego część,
• odpisów amortyzacyjnych od nabytych środków trwałych,
• odpisów amortyzacyjnych od nabytego know-how,
• odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z siedzibą w Polsce, należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa” lub „Dostawca”), zajmującej się dostawą części zamiennych, usług technicznych oraz rozwiązań biznesowych dla przedsiębiorstw z branży rolniczej, ogrodniczej i zajmujących się gospodarką leśną oraz pracami ziemnymi. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu hurtowego towarów. Od stycznia 2016 jedynym dostawcą sprzedawanych przez Spółkę towarów jest A (dalej: „A” lub „Dostawca”).

W związku z reorganizacją grupy kapitałowej, do której należy Spółka, Spółka nabyła od innej polskiej spółki kapitałowej wchodzącej w skład Grupy (dalej: „Zbywca”), wytworzony przez Zbywcę know-how dotyczącego wiedzy na temat rozwijania sieci franczyzowej, w tym m.in. rozbudowany podręcznik wraz z wzorami umów i pism oraz informacji o relacjach i zasadami rozliczeń z dotychczasowymi franczyzobiorcami oraz o asortymencie nabywanych towarów od Autoryzowanych Dostawców. W ramach tej transakcji Spółka weszła też w ogół praw i obowiązków wynikających z dotychczas zawartych przez Zbywcę umów franczyzowych. Wycenę powyższej transakcji zlecono niezależnemu rzeczoznawcy.

Przed dokonaniem transakcji dotyczącej nabycia przez Spółkę przedmiotowego know-how Spółka przejęła od Zbywcy 43 pracowników w trybie przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz.U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 ze zm., dalej „Kodeks pracy”). Z 43 przejętych pracowników sześcioro pracowało w dziale rozwoju sieci franczyzowej Zbywcy. W związku z przejęciem tak dużej grupy pracowników Spółka dodatkowo nabyła składniki majątkowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa Zbywcy, które wcześniej powierzone zostały do użytkowania przejmowanym pracownikom. W ramach tej transakcji Spółka nabyła niezbędne do dalszej pracy przejętych osób środki trwałe, takie jak: zespoły komputerowe, tablety, laptopy (notebook) oraz samochody osobowe. Doszło też do cesji umów leasingu operacyjnego 3 samochodów osobowych oraz numerów telefonów użytkowanych przez przejętych pracowników.

W późniejszym terminie Zbywca rozwiązał umowy z tzw. Autoryzowanymi Dealerami, a na podobnych warunkach takie umowy zawarła Spółka. Umowy te dawały prawo, na uzgodnionych warunkach, wybranym dostawcom towarów do dokonywania dostaw bezpośrednio do sieci franczyzowej w zamian za prowizję płatną franczyzodawcy. Zaznaczyć należy, że do dnia transakcji Największym Autoryzowanym Dostawcą towarów do sieci franczyzowej Zbywcy była Spółka.

Zbywca do kontroli franczyzobiorców korzystał ze specjalnego oprogramowania pn. X, które w drodze cesji przejdzie na Spółkę.

Powyższa transakcja nie obejmowała ani nie będzie obejmować innych niż wyżej opisane składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa Zbywcy, w tym:

• praw i obowiązków wynikających z umów z odbiorcami i dostawcami Zbywcy (w szczególności zobowiązań, wykluczona jest również ciągłość w ramach systemów rabatowych itp.),
• środków pieniężnych,
• praw i obowiązków wynikających z umów rachunków bankowych,
• praw i obowiązków wynikających z umów o kredyty lub pożyczki,
• zobowiązań Zbywcy związanych z prowadzoną przez niego działalność gospodarczą,
• praw i obowiązków wynikających z umowy na świadczenie usług IT,
• praw i obowiązków wynikających z umowy na świadczenie usług, która obejmuje szereg kompleksowych usług wspomagających działalność Spółki, w tym usługi marketingowe, badań rozwojowych i rynkowych, określania polityki cenowej i strategii grupy, zarządzania, HR, finansowe i prawne,
• praw i obowiązków wynikających z umów licencyjnych na oprogramowanie IT, z uwzględnieniem wyżej wspomnianej licencji „X”,
• praw i obowiązków wynikających z umów na prowadzenie obsługi księgowej i rachunkowej.
  
  

Ponadto przedmiotem transakcji nie są objęte inne niż wymienione wartości niematerialne i prawne.

Składniki majątkowe nabyte przez Spółkę nie będą stanowić zorganizowanego zbioru składników majątkowych powiązanych w sposób organizacyjny, finansowy czy funkcjonalny.

Zarówno Wnioskodawca, jak i Zbywca jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka zamierza wykorzystywać nabyte składniki majątkowe do wykonywania czynności opodatkowanych VAT w ramach prowadzonej działalności handlowej.

W piśmie z 14 grudnia 2016 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku wspólnego Wnioskodawca doprecyzował, że:

W odniesieniu do cesji umów leasingu operacyjnego 3 samochodów osobowych Spółka informuje, że umowy te spełniają warunki określone w art. 17b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późniejszymi zmianami) zarówno przed cesją, jak i po cesji tych umów.

W zakresie nabytego know-how Spółka informuje, że w jej ocenie wytworzona przez Zbywcę wiedza na temat rozwijania sieci franczyzowej, którą nabył Wnioskodawca, spełnia warunki umożliwiające zaliczenie jej do know-how, tj.:

1. jest wynikiem wypracowanego doświadczenia – była tworzona i następnie uzupełniana i modyfikowana odpowiednio do wypracowanego doświadczenia Zbywcy w tym zakresie,
2. jest poufna, tj. nie została ujawniona, nie jest powszechnie znana lub łatwo dostępna; dokumenty opatrzone są znakiem „poufne”, a w umowach z franczyzobiorcami zaznaczono, które dokumenty i informacje mają charakter poufny, i że należy je zwrócić po ewentualnym rozwiązaniu umowy. Zgodnie z tymi umowami „Informacje Poufne” oznaczają Podręcznik Operacyjny, tajemnice handlowe, informacje, metody, formularze, pomysły, koncepcje, cenniki, sposoby, techniki, szkice oraz szczegółowe instrukcje i dokumentacje mające związek z systemem franczyzowym. W umowach tych poświęcony jest cały dział o zasadach poufności, w tym też zasadach postępowania związanych z żądaniem ujawnienia Informacji Poufnych w całości lub w części na podstawie orzeczenia lub decyzji wydanej przez właściwy sąd bądź inny organ administracji państwowej, albo też inny uprawniony organ, którego władzy podlega Franczyzobiorca,
3. jest istotna, tj. ważna dla całości lub części prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności oraz jest użyteczna; świadczy o tym oparcie na niej całej umowy franczyzowej oraz stosowanie zawartych w nich zasad w procesie rozwijania sieci franczyzowej. Bez tej wiedzy, jaką w ramach know-how nabył X, nie byłoby możliwe dalsze rozwijanie sieci franczyzowej. Nabywca potrzebowałby paru lat, aby wypracować swoje własne podręczniki na podstawie własnych doświadczeń, własne wzorce dokumentów, metody kalkulacji dochodowości punków franczyzowych, selekcjonowania potencjalnych chętnych do prowadzenia działalności w formie punktu franczyzowego, zdobyć doświadczenie w tym zakresie popełniając po drodze mniej lub bardziej istotne błędy,
4. jest zidentyfikowana we właściwej formie, to znaczy jest opisana w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełnia kryteria poufności i istotności oraz jest utrwalona na papierowych nośnikach informacji (wydrukowana). Elektroniczna wersja dokumentów zamieszczona jest na wydzielonym miejscu na serwerze z limitowanym dostępem osób upoważnionych.
   
   

Ponadto Wnioskodawca pragnie podkreślić, że z przejętych 43 pracowników, tylko 6 było zatrudnionych w dziale rozwoju sieci związanym z rozwojem systemu franczyzowego Zbywcy. Podobnie było ze zbytym majątkiem (samochodami i komputerami), tj. tylko część dotyczyła działalności franczyzowej. Ponieważ Zbywca prowadził stosowną ewidencję majątku użytkowanego przez pracowników, więc jest w stanie przyporządkować i podzielić zbyte składniki majątku na te, które były związane z działalnością franczyzową i z pozostałą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w podatku dochodowym od osób prawnych.

1. Czy przedstawiona powyżej transakcja nabycia przez Spółkę składników majątkowych stanowi nabycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT?
2. Czy Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych przez Spółkę w ramach wyżej opisanych transakcji?
3. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 okaże się przecząca, to jest składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, to czy know-how dotyczące wiedzy jak budować i rozwijać sieć franczyzową oraz prawa do przejętych w drodze cesji umów z franczyzobiorcami, które nabyła Spółka będzie stanowić know-how nietechniczne podlegające amortyzacji?
4. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 okaże się twierdząca, to jest składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji zostaną uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, to czy Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy powstałej w wyniku nabycia przedsiębiorstwa przez Spółkę?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania nr 1 i 4 w zakresie uznania nabytych składników majątkowych za przedsiębiorstwo/zorganizowaną jego część oraz odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy. Odpowiedź na pytania w pozostałych zakresach przedstawiono w interpretacjach indywidualnych z 4 stycznia 2017 r. nr 3063-ILPB1-3.4510.67.2016.1.KP oraz 3063-ILPB1-3.4510.68.2016.1.KP.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Spółki nabyte od Zbywcy składniki majątkowe nie stanowią przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o CIT.

Uzasadnienie.

1. Przedmiot transakcji jako przedsiębiorstwo
   
   Zgodnie z art. 4a pkt 3 ustawy o CIT ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie, oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Pojęcie przedsiębiorstwa zostało zdefiniowane w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej: „Kodeks cywilny”). Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:
   
   • oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
   • własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
   • prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
   • wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
   • koncesje, licencje i zezwolenia,
   • patenty i inne prawa własności przemysłowej,
   • majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
   • tajemnice przedsiębiorstwa,
   • księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   
Definicja ta określa przedsiębiorstwo w sensie przedmiotowym. Przy czym powyższe wyliczenie jest katalogiem otwartym, więc wymienione elementy składowe przedsiębiorstwa mają jedynie charakter przykładowy. Jednakże sformułowanie przepisu tworzy domniemanie prawne, w myśl którego przedsiębiorstwo obejmuje każdy składnik zespołu, a zatem wszelkie dobra materialne i niematerialne podlegające ochronie prawnej i służące wykonywaniu celów gospodarczych, jeśli stanowią zespół o cechach zorganizowania.

Przyjmuje się również, iż przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, powinno stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy „występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości stanowi wręcz ((czynnik konstytuujący)) przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym (art. 55¹ k.c.)” (wyrok z dnia 25 listopada 2010 r.; sygn. I CSK 703/09).

Zdaniem Wnioskodawcy za pomocą składników majątkowych będących przedmiotem transakcji opisanej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z punktu widzenia funkcjonowania przedsiębiorstwa nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Wymienione elementy nie stanowią jednej zwartej, kompletnej, powiązanej funkcjonalnie i ekonomicznie struktury zorganizowanej, za pomocą której możliwe byłoby realizowanie określonego zadania gospodarczego, jakim jest prowadzenie i rozwijanie sieci franczyzowej.

W szczególności wskazać należy, iż nabywany zespół składników nie może zostać wykorzystany do dalszego samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, chociażby ze względu na brak środków finansowych, czy też chociażby praw do należności, niezbędnych do regulowania bieżących zobowiązań, np. w stosunku do pracowników, dostawców towarów handlowych lub usługodawców. Oprócz braku samodzielności finansowej, brak przejścia kluczowych umów powoduje, iż nabywane składniki majątkowe nie stanowią struktury powiązanej w pełni funkcjonalnie i ekonomicznie, wykluczając również możliwość kontynuacji działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, z uwagi na to, że transakcja nie objęła kluczowych, z punktu widzenia działalności Zbywcy, elementów, należy przyjąć, że przedmiotem opisanych transakcji nie jest zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT.


2. Przedmiot transakcji jako zorganizowana część przedsiębiorstwa
   
   Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy o CIT ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
   
   Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.
   
   Analiza powyższej definicji pozwala wyodrębnić następujące kryteria, których łączne spełnienie pozwala uznać zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa:
   
   • musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
   • zespół ten powinien być organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie.
   
   
Wyodrębniony zespół składników powinien ponadto spełniać dodatkowe kryteria, mianowicie:

• składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
• zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Dla określenia danego zbioru składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie wystarczy, że stanowią one zebraną masę majątkową, ale masa ta musi odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym w razie zaistnienia takiej potrzeby.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego, należy wskazać, iż transakcja dokonana przez Spółkę nie spełnia powyższych przesłanek. W szczególności zespół składników nie charakteryzuje się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym. Jak wskazywano powyżej, wymienione elementy nie stanowią jednej zwartej, kompletnej, powiązanej funkcjonalnie i ekonomicznie struktury zorganizowanej, za pomocą której możliwe byłoby realizowanie określonego zadania gospodarczego, jakim jest prowadzenie działalności handlowej. Dodatkowo w ramach transakcji nie zostały ani nie zostaną przeniesione żadne zobowiązania, które stanowią obligatoryjny składnik pozwalający na uznanie zbioru składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W związku z tym, że w ramach opisanych transakcji nie doszło do zbycia wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Zbywcy, w tym zobowiązań, a także z uwagi na to, że zbywane składniki majątkowe nie stanowią zespołu składników majątkowych wyodrębnionego organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie, zdaniem Spółki, transakcja nie stanowi nabycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Zdaniem Spółki, jeśli odpowiedź na pytanie 2 (zdaniem Organu winno być 1) okaże się twierdząca, to jest organ uzna, że przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT lub zorganizowana części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT. oraz zakładając, że w wyniku nabycia powstała wartość firmy, to Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy powstałej w wyniku nabycia przez Spółkę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Uzasadnienie.

Jeśli odpowiedź na pytanie 2 (zdaniem Organu winno być 1) okaże się twierdząca, to jest organ uzna, że przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT lub zorganizowana części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, oraz zakładając, że w wyniku nabycia powstała wartość firmy, to Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy powstałej w wyniku nabycia przedsiębiorstwa przez Spółkę.

Zgodnie z regulacją art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT amortyzacji podlega, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania wartości firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze:

1. kupna,
2. przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami rozdziału 4a, dokonuje korzystający,
3. wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.
   
   

Jednocześnie, zgodnie z regulacją art. 16c pkt 4 ustawy o CIT, amortyzacji nie podlega wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16h ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Jeśli zatem organ uzna, że przyszła wyżej opisana transakcja stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, oraz zakładając, że w związku ze sprzedażą przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa powstała wartość firmy, to nabyta wartość firmy podlega amortyzacji na warunkach określonych w art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT w związku z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie uznania nabytych składników majątkowych za przedsiębiorstwo/zorganizowaną jego część jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z uwagi na rozstrzygnięcie w zakresie pytania nr 1 odpowiedź w zakresie pytania nr 4 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo informuje się, że w przedmiocie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę na interpretację indywidualną wydaną na podstawie art. 14r § 1 Ordynacji podatkowej wnosi się do sądu administracyjnego właściwego ze względu na siedzibę organu wydającego interpretację, czyli w niniejszej sprawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.